Γεννήθηκε στα Χανιά τον Μάρτιο του ‘93 και μεγάλωσε ανάμεσα σε βιβλία και πολιτικές συζητήσεις.
Άκουγε για αριθμούς και συναρτήσεις πριν ακόμα δει τον κόσμο, οπότε όταν άρχισε να περπατάει ο δρόμος την οδήγησε στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, στο τμήμα Μαθηματικών.
Στην ηλικία των 10 ετών γοητεύτηκε από τα ασπρόμαυρα τετράγωνα και την αγάπη ενός ανθρώπου για τo σκάκι. Αυτός ο άνθρωπος έγινε προπονητής της και μαζί έζησαν ένα υπέροχο ταξίδι μέσα σε 64 τετράγωνα. Διδάχτηκε το χαρακτήρα και τη φύση του παιχνιδιού, έμαθε να σέβεται κάθε αντίπαλο και να δέχεται την ήττα, να πειθαρχεί και πάνω απ' όλα να διασκεδάζει κάθε κίνηση, κάθε δημιουργία. Πήρε μέρος σε πανελλήνια, παγκόσμια και πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα, όμως ο πρωταθλητισμός δεν ήταν αυτό που τελικά επιζητούσε.
Από πολύ μικρή η μητέρα της την αποκαλούσε ‘'σεισμόπληκτη'', γιατί δεν μπόρεσε ποτέ να ησυχάσει τη μουσική μέσα της. Ερωτεύτηκε την πρώτη φορά που άκουσε το μπαντονεόν και είδε ζευγάρια να κινούνται στο χώρο με το ρυθμό του. Όταν ήταν ακόμη μαθήτρια Λυκείου, άρχισε να χορεύει αργεντίνικο tango και δε σταμάτησε ποτέ.
Η φοιτητική της ζωή, όμως, της επιφύλασσε πολλές ακόμα νέες και διαφορετικές εμπειρίες. Δύο ήταν τα πράγματα που έμελλαν να της αλλάξουν για πάντα τη ζωή. Η προσωπική ανάπτυξη και τα ειδικά παιδιά. Ένας συνδυασμός που ταίριαξε απόλυτα με το χαρακτήρα της και την έκαναν από πολύ νωρίς να ανακαλύψει το σκοπό της ζωής της.
Η πρώτη της επαφή με την προσωπική ανάπτυξη έγινε σε μία ομιλία που παρακολούθησε από τον Νικόλα Σμυρνάκη τον Οκτώβριο του ‘12 και από τότε την εμπνέει κάθε κίνηση και πρωτοβουλία του. Έγινε ο μέντοράς της και από τους πιο πολύτιμους ανθρώπους στη ζωή της.
Ζούσε από μικρή σε έναν δικό της κόσμο. Σε έναν κόσμο που όλοι βοηθάμε ο ένας τον άλλον, που είμαστε όλοι ενωμένοι για το κοινό καλό, που η δουλειά χωρίς τιμή, χωρίς αριθμούς, χωρίς μονάδα μέτρησης μπορεί να σου παρέχει ανεξάντλητους πόρους ενέργειας, χαράς και γνώσης. Όλα αυτά πριν γνωρίσει τον Νικόλα, ο οποίος της επιβεβαίωσε ότι αυτός ο κόσμος υπάρχει και έχει όνομα. Άνθρωπος στο ΝηΣί. Ξεκινώντας εθελοντικά σε αυτή την ομάδα και με πολλή αγάπη για το αντικείμενο, έγινε συντονίστριά της και κάθε μέρα είναι ένας πιο χαρούμενος άνθρωπος, αφού πλησιάζει συνεχώς το προσωπικό της όραμα.
Βρήκε όμως, παράλληλα, και την πηγή ατελείωτης αγάπης και αγκαλιάς, χαρισματικότητας και ευτυχίας, στα παιδιά με νοητική υστέρηση και αυτισμό. Τα θεωρεί ένα ζωντανό ξυπνητήρι ζωής και νιώθει τεράστια ευγνωμοσύνη γι' αυτά τα οποία της έχουν προσφέρει και της προσφέρουν συνεχώς. Μέσα στα μεγάλα της όνειρα είναι να μπορέσει να αναδείξει τις ιδιαίτερες ικανότητες αυτών των παιδιών μέσα σε μία κοινωνία που τα παραγκωνίζει και πολλές φορές τα απορρίπτει.
Τέλος, αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής της είναι τα ταξίδια. Απολαμβάνει όσο τίποτε άλλο την περιπλάνηση σε νέα μέρη με όλα τα όμορφα και τα διαφορετικά που έχει να της προσφέρει κάθε προορισμός.
