Την Τρίτη στις 13:30 στο κοιμητήριο Ζωγράφου η κηδεία – Ο γνωστός ηθοποιός είχε διαγνωστεί με καρκίνο ενώ είχε υποστεί και έμφραγμα – Οι ρόλοι που τον καθιέρωσαν

Σε ηλικία 85 ετών έφυγε, την Κυριακή, από τη ζωή ο ηθοποιός Ντίνος Καρύδης, πατέρας της Σμαράγδας Καρύδη και σύζυγος της επίσης ηθοποιού Τζούλιας Αργυροπούλου, σκορπίζοντας θλίψη στον καλλιτεχνικό χώρο.

Ο γνωστός ηθοποιός είχε διαγνωστεί με καρκίνο στις αρχές της δεκαετίας του 2010 ενώ το 2018 είχε υποστεί έμφαγμα κατά τη διάρκεια του μεγάλου συλλαλητηρίου για τη Συμφωνία των Πρεσπών, και χρειάστηκε να τού τοποθετηθεί βηματοδότης.

Η είδηση του θανάτου του έγινε γνωστή μέσα από ανάρτηση που έκανε ο Σπύρος Μπιμπίλας στο Facebook.

«Αγαπημένε μου φιλε Καληνύχτα για πάντα! Ήσουν από τους πιο γλυκούς ανθρώπους που γνώρισα και με έλεγες πάντα ανηψάκι σου από τότε που στα στούντιο της ΕΡΤ το 80 γνωριστήκαμε, αγαπηθήκαμε κ μας ένωσε βαθειά οικογενειακή φιλία.. Το ταλέντο και το χιούμορ σου αστειρευτα! Η αγάπη για όλους εμάς μα κυρίως για την Τζούλια σου κ την Σμαράγδα σου υπέρμετρη.. Κι η Σμαράγδα αξία κόρη τέτοιων γονιών. Θα σε αγαπαμε πάντα και θα’σε αποχαιρετησουμε την Τρίτη 1.30 από το κοιμητήριο Ζωγραφου..Καλό ταξίδι λατρευτε μας’Ντινάκο και θερμα συλλυπητήρια στα 2 σου αγαπημένα πλάσματα..» γράφει στην ανάρτησή του ο Σπύρος Μπιμπίλας

Ποιος ήταν ο Ντίνος Καρύδης 

Το υποκριτικό του χάρισμα είχε ξεδιπλωθεί τόσο στη μεγάλη οθόνη και το θέατρο όσο και στις τηλεοπτικές σειρές. Μέσα από σειρά ρόλων, κατάφερνε με τόσο άρτιο και ιδιαίτερο τρόπο να προβάλλει το φλεματικό χιούμορ και τις έξυπνες ατάκες.

Στην ταινία «Η Αλίκη στο ναυτικό» όταν κάναμε τη σκηνή της παρέλασης μου φέρνει το όπλο στο πρόσωπο μου και παραλίγο να μου βγάλει το μάτι. Μου είπε η ίδια Ντίνο πρόσεξε θα σου φέρω το όπλο στο μάτι να κάνεις λίγο προς τα πίσω. Συνεννοηθήκαμε και έγινε αυτό. Όλος ο κόσμος νομίζει ότι είχε γίνει κατά λάθος. Αυτό το λέω για πρώτη φορά. Θυμάμαι όταν πήγα και βρήκα την Τζένη Καρέζη και την είδα μπροστά μου έπαθα ζημιά με τα μάτια της. Δεν είχε βρει τον Καζάκο ακόμη. Τα μάτια της Καρέζη ήταν απίστευτα και δεν θα ξεχάσω το πόσο εντυπωσιάστηκα. Ήταν φίρμα ήδη.

Ο Ντίνος Καρύδης γεννήθηκε στην Αθήνα, ήταν αριστούχος της Δραματικής Σχολής Αθηνών και πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο με τον πρωτοποριακό θίασο της Δωδεκάτης Αυλαίας στο έργο του Γ. Ανδρίτσου «Το σαλιγκάρι», σε σκηνοθεσία του Γιώργου Γιαννιση.

Την ίδια περίοδο, συμμετείχε στην εμβληματική παράσταση Χατζιδάκι-Αργυράκη-Χορν, «Οδός ονείρων», σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολωμού.

Με την αποστράτευσή του από το 1966 μέχρι το 1982, συνεργάστηκε με τους περισσότερους θιάσους της τότε θεατρικής Αθήνας.

Το 1983 μαζί με την Τζούλια Αργυροπούλου -σύζυγό του- και άλλους εραστές της νεώτερης Ελληνικής Δραματουργίας, ίδρυσαν την Ελεύθερη Αυλαία. Στην εικοσαετή και πλέον πορεία της η Ελεύθερη Αυλαία παρουσίασε με επιτυχία στην Αθήνα και στην ευρύτερη περιφέρεια, έργα σημαντικών Ελλήνων θεατρικών συγγραφέων.

Ενδιάμεσα, συνεργάστηκε με τα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Αγρινίου, Βόλου, Βέροιας, Σερρών, Μοντέρνο θέατρο, θίασο Πέτρου Φιλιππίδη, Ανοιχτό θέατρο, θίασο Πέμης Ζούνη, Αμφιάρειο Ηρώς Μουκίου, F.S. Production του Φ. Συνοδινού- Β. Παναγόπουλου και με τη Θεατρική Εστία κ.α.

Είχε συμμετοχή σε κινηματογραφικές ταινίες, τηλεοπτικές σειρές, σε επεισόδια του «Θεάτρου της Δευτέρας» στην ΕΡΤ, σε θεατρόμορφες εκπομπές συνέχειας στο κρατικό ραδιόφωνο, καθώς και σε μεταγλωττισμένες τηλεοπτικές σειρές.

Είχε διδάξει επίσης σε Δραματικές Σχολές.

Συνεργάστηκε με την Αλίκη Βουγιουκλάκη σε πολλές ταινίες, μεταξύ των οποίων «Η Αλίκη στο Ναυτικό», «Διπλοπενιές», «Η κόρη μου η σοσιαλίστρια», «Υπολοχαγός Νατάσα» ενώ είχε παίξει και στο πλευρό της Τζένης Καρέζη στις ταινίες «Ερωτική Συμφωνία» και «Μαντώ Μαυρογένους».

Στην τηλεόραση οι πιο γνωστές δουλειές του ήταν οι «Άγνωστος Πόλεμος», «Μενεξεδένια Πολιτεία», «Η Κραυγή των Λύκων», «Ο θάνατος του Τιμόθεου Κώνστα», «Λόγω Τιμής» κ.α.

H διήγηση του Ντίνου Καρύδη για τα δύσκολα παιδικά του χρόνια 

Σε μια φτωχογειτονιά, στις ανηφοριές του Γκύζη, ο Γιάννης και η Σμαράγδα Καρύδη κρατούν περήφανοι στην αγκαλιά τους τον γιο τους Ντίνο. Είναι φτωχοί, πολύ φτωχοί, αλλά γεμάτοι αγάπη.

«Μεγάλωσα σ’ ένα κοτέτσι, με τον φόβο του σπιτονοικοκύρη που ερχόταν να ζητήσει το νοίκι και δεν είχαμε να τον πληρώσουμε. Μέναμε σε ένα απάνθρωπο δωμάτιο 2×3, που είχε χώμα κάτω αντί για πάτωμα και όταν έβρεχε, βγαίναμε έξω για να μη βραχούμε επειδή έσταζε το χαρτόνι που είχαμε για στέγη. Φοβάμαι την πείνα. Ζούσα από παιδί με αυτή τη φοβία και την κουβαλάω. Η μάνα μου μ’ έσερνε από συσσίτιο σε συσσίτιο και, όσο παράλογο κι αν ακούγεται, αυτά τα βιώματα δεν μπορώ να τα ξεπεράσω.

Ο φόβος της πείνας έρχεται ακόμη συνέχεια σαν εφιάλτης. Γι’ αυτό δεν τόλμησα να κυνηγήσω μεγαλύτερα πράγματα στην καριέρα μου και βολευόμουν πάντα με ψίχουλα και έλεγα να μην τα χάσω κι αυτά», είχε εξομολογηθεί σε συνέντευξή του περιγράφοντας με τον πιο κινηματογραφικό τρόπο τα δύσκολα χρόνια της παιδικής του ηλικίας. Αυτά, που πάντα μας ακολουθούν σκιαγραφώντας με έναν απροσδιόριστα καθοριστικό τρόπο τη συνέχεια της ζωής μας.

Παρ’ όλες τις δυσκολίες, ο Γιάννης και η Σμαράγδα Καρύδη καταφέρνουν να προικίσουν τον γιο τους με τα δύο βασικά συστατικά που συνθέτουν έναν πραγματικά καλό άνθρωπο: την αξιοπρέπεια και την αγάπη, κάτι που ο μεγάλος ηθοποιός δεν ξεχνά να μνημονεύει σε κάθε ευκαιρίας αναδρομής στο παρελθόν:

«Οι γονείς μου, δύο ορφανά παιδιά, μπορεί να μην είχαν να μου προσφέρουν υλικά αγαθά, μου προσέφεραν όμως το δώρο της αξιοπρέπειας και με έμαθαν να θέτω την αγάπη ως κυρίαρχο παίκτη στο παιχνίδι της ζωής. Θυμάμαι ότι το πρώτο δώρο που μου έφερε ο πατέρας μου ήταν ένα κομμάτι ψωμί με βούτυρο και ότι γεμάτος έκπληξη γύρισα και του είπα “Δικό μου είναι όλο αυτό;”.

Θυμάμαι ακόμη ότι στην Α’ Δημοτικού είχα ερωτευτεί ένα κοριτσάκι, τη Στέλλα, μόνο και μόνο επειδή φορούσε… λουστρίνια. Θυμάμαι ότι είχα ζητήσει από τον Άγιο Βασίλη να μου φέρει ένα ποδήλατο που δεν μου έφερε ποτέ».

Όταν είχε μιλήσει για το πρόβλημα υγείας 

Σε συνέντευξη του το 2021, ο Ντίνος Καρύδης, μίλησε για την αγάπη του για το θέατρο, αλλά και τα προβλήματα υγείας που τον κρατούν μακριά από την τέχνη που αγάπησε.

«Με στενοχωρεί το ότι είμαι μακριά από αυτό που αγάπησα πάρα πολύ, το θεατρικό σανίδι. Κάθε βράδυ βλέπω στον ύπνο μου ότι παίζω θέατρο. Κάθε βράδυ χωρίς υπερβολή. Όταν γίνω καλά έχω κατά νου να ξαναπαίξω. Θέλω να κάνω την παράσταση «Ρωμαίος και Ιουλιέτα.. ετών 80» ελπίζω να τα καταφέρω».

»Δεν είμαι καλά [στην υγεία μου]… Είμαι με βηματοδότη και δεν περπατάω, αλλά παραπατάω. Η αγάπη που εισπράττω από τον κόσμο με κρατάει όρθιο».