Σας περιμένουμε αύριο, Σάββατο 21 Δεκεμβρίου 2024, στις 18.00, στο Πάρκο Μνημείου Μικρασιατών και Αλησμόνητων Πατρίδων, για να ανάψουμε όλοι και όλες μαζί το μεγάλο χριστουγεννιάτικο δέντρο της πόλης μας!
την εκδήλωση συμμετέχουν: η Μαθητική Χορωδία του Γυμνασίου της Νέας Χαλκηδόνας, η Μικτή Χορωδία του Δήμου, η Σχολή χορού dancity, ο Φιλοζωϊκος Σύλλογος Νέας Φιλαδέλφειας με χριστουγεννιάτικο Παζάρι. Επίσης, το Πολυδύναμο Κέντρο Προσφύγων Αθήνας του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού θα βρίσκεται μαζί μας με διάθεση ενημερωτικού υλικού αναφορικά με τα προγράμματα ένταξης προσφύγων και μεταναστών του Τομέα Κοινωνικής Πρόνοιας του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, με έκθεση με έργα της Ομάδας Γυναικών και της Ομάδας Νέων του Πολυδύναμου Κέντρου Προσφύγων Αθήνας, που έχουν δημιουργηθεί από ωφελούμενους στο πλαίσιο των ψυχοκοινωνικών δραστηριοτήτων τους και με Χριστουγεννιάτικο Facepainting από τους Εθελοντές του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού για τους μικρούς μας φίλους.
Θα έχουμε τη χαρά, να απολαύσουμε τη συναυλία με το συγκρότημα Gadjo Dilo, με τη χορηγία της ΠΑΕ ΑΕΚ, την οποία ευχαριστούμε θερμά.
H ΠΑΕ ΑΕΚ γιορτάζει τα Χριστούγεννα μαζί με τον κόσμο της, σε μια μοναδική εκδήλωση, την Κυριακή 22/12, πριν από το τελευταίο ματς του 2024 με τον Λεβαδειακό στην OPAP Arena.
H Χριστουγεννιάτικη εκδήλωση που θα γίνει στην Πλατεία του Αετού έξω από την OPAP Arena, θα είναι η αφετηρία για μελλοντικές εκδηλώσεις που θα γίνονται πριν από τους εντός έδρας αγώνες της ομάδας μας.
Η εκδήλωση ξεκινά στις 14.00 με πολιτιστικές δράσεις για τα παιδιά, από την ΑΜΚΕ ΙΑΣΙΣ, στον περιβάλλοντα χώρο.
Από τις 16.00 και με φινάλε τις 18.00, ελάτε μαζί μας σε μια γιορτή με επίκεντρο την καλή μουσική από κορυφαίους καλλιτέχνες.
Stavento & Ivi Adamou θα δώσουν μια μοναδική συναυλία.
Polis Enseble, αλλά και η Παιδική Χορωδία Παραδοσιακής Μουσικής Σχολής Ψαλτικής, θα βρεθούν επίσης μαζί μας.
Ο καλύτερος τρόπος να γιορτάσεις, είναι μαζί με την ΑΕΚ!
Πέθανε το απόγευμα της Τρίτης 17 Δεκεμβρίου του 2024 ο δημοσιογράφος Κώστας Χαρδαβέλλας σε ηλικία 79 ετών.
Εργάστηκε για δεκαετίες στις εφημερίδες, κυρίως στα «Νέα», αλλά και την τηλεόραση, στην ιστορική εκπομή «Οι Ρεπόρτερς» στην ΕΡΤ τη δεκαετία του ’80 την οποία παρουσίαζε με τον Γιώργο Λιάνη και τον Γιάννη Δημαρά.
Ποιος ήταν ο Κώστας Χαρδαβέλλας
Γεννήθηκε στον Πειραιά, στις 5 Σεπτεμβρίου 1945 και σπούδασε δημοσιογραφία στην Αθήνα.
Πρωτοεμφανίστηκε στη δημοσιογραφία κατά την περίοδο της Χούντας, όταν προσλήφθηκε ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα Έθνος. Η πρώτη του τηλεοπτική εμφάνιση έγινε το 1977, με την παρουσίαση της εκπομπής Πρόσκληση στο στούντιο στην ΕΡΤ. Από τότε απέκτησε μεγάλη δημοφιλία, λόγω της πρωτοτυπίας που είχαν οι εκπομπές του. Συμμετείχε στην ψυχαγωγική εκπομπή Σάββατο πρωί, Κυριακή βράδυ το 1978, ενώ μαζί με τους δημοσιογράφους Γιάννη Δημαρά και Γιώργο Λιάνη παρουσίαζε την πετυχημένη και πολυσυζητημένη εκπομπή της εποχής εκείνης Ρεπόρτερς, στην ΥΕΝΕΔ το 1982 και μετέπειτα στην ΕΡΤ2.
Με αυτούς τους δύο δημοσιογράφους συμμετείχε και στην επετειακή εκπομπή της ΕΡΤ2 για το κλείσιμο των 20 χρόνων από τη δημιουργία της ελληνικής τηλεόρασης. Το 1993 μετά το άνοιγμα της ιδιωτικής τηλεόρασης, έφυγε από την κρατική και πήγε στο Mega, όπου παρουσίαζε δύο τηλεοπτικές εκπομπές: το 60 λεπτά χωρίς μοντάζ και το Ρεπορτάζ στην ομίχλη η οποία μετετέθη το 1994 στον τότε ΣΚΑΪ και το 1995 στο Star, όπου παρέμεινε μέχρι το 1999. Τον ίδιο χρόνο ξεκινά να παρουσιάζει για λίγο καιρό, την ψυχαγωγική εκπομπή Πρεμιέρα. Το 2000 πηγαίνει στον ΑΝΤ1 και παρουσιάζει την ενημερωτική εκπομπή 9η Εντολή, ενώ τον επόμενο χρόνο επιστρέφει στην κρατική τηλεόραση και συγκεκριμένα στην ΕΤ1, όπου παρουσίασε την ενημερωτική εκπομπή www.άνθρωποι.gr.
Το 2002 μετακινείται στο Alter, όπου παρουσίαζε, μέχρι το κλείσιμο του, τρεις ενημερωτικές εκπομπές: Ο Αθέατος Κόσμος (2002-2011), το Χωρίς Μοντάζ ΙΙ (2003-2004), και Οι Πύλες του ανεξήγητου (2004-2010). Το 2011, με το κλείσιμο του Alter, έμεινε για λίγο χωρίς τηλεοπτική στέγη. Το 2013 εντάσσεται στο δυναμικό του τηλεοπτικού σταθμού GR TV, όπου συνέχισε να παρουσιάζει τον Αθέατο Κόσμο. Λίγο αργότερα πηγαίνει στο Extra 3, με την ίδια εκπομπή.
Λίγο μετά, εντάσσεται στο δυναμικό του τηλεοπτικού σταθμού Epsilon TV, όπου παρέμεινε μέχρι το 2016, παρουσιάζοντας για λίγο καιρό το Κεντρικό δελτίο του σταθμού και δύο εκπομπές: για λίγους μήνες την ενημερωτική Εξελίξεις και την ψυχαγωγική Όλοι οι καλοί χωράνε. Ταυτόχρονα από το 2011, αρθρογραφεί στην εφημερίδα Real News και στο ενημερωτικό ιστότοπο Newsbomb, ενώ τα Σαββατοκύριακα, παρουσιάζει ενημερωτική εκπομπή στον ραδιοφωνικό σταθμό Real FM 97.8.
Το 2009, ο Κώστας Χαρδαβέλλας, αποκάλυψε ότι έπασχε από καρκίνο, από τον οποίο κατάφερε να απαλλαγεί το 2010. Είναι παντρεμένος με την επίσης δημοσιογράφο, Μαρία Παναγοπούλου και έχει 1 γιο.
Από το 2004 στην Ιρλανδία και από το 2008 στο Ηνωμένο Βασίλειο – με τον νόμο του 2006 για τους χώρους χωρίς καπνό που πέρασε από το Βρετανικό κοινοβούλιο το 2007 – από το 2012 στην Ελλάδα με τον αντικαπνιστικό νόμο του Δημήτρη Αβραμόπουλου και από άλλες ή μεταγενέστερες ημερομηνίες σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο, το κάπνισμα σε δημόσιους χώρους έχει απαγορευτεί από τον νόμο και το κάπνισμα υπό σκέπη έχει κηρυχθεί παράνομο, επισύροντας μεγάλο πρόστιμο σαν να ισοδυναμεί με οδήγηση προσπερνώτνας τον κόκκινο σηματοδότη.
Προκειμένου να τιμωρηθεί οικονομικά το κάπνισμα σε εσωτερικούς χώρους, το οποίο είναι η ίδια πράξη από το ίδιο άτομο σε διαφορετικό χώρο, ο νόμος ψευδώς αξιώνει ότι πρόκειται για αδίκημα, ενώ το κάπνισμα οπουδήποτε χωρίς φυσικά εμπόδια δεν έχει συνέπειες, δεν διεκδικεί θύμα και δεν επικαλείται την ενοχή του ατόμου που το κάνει. Αυτό αποδεικνύει σε αντίθεση με τον ισχυρισμό του αντικαπνιστικού νόμου Αβραμόπουλου ότι το κάπνισμα υπό σκέπη δεν είναι αδίκημα, αλλά φυσικό δικαίωμα κάθε ατόμου. Η άσκηση του ίδιου δικαιώματος τιμωρείται εσφαλμένα από το νόμο, σαν να ζούμε σε ένα καθεστώς του τρίτου κόσμου όταν βρισκόμαστε σε μια πολιτισμένη και δημοκρατική χώρα σαν την Ελλάδα.
Έχει γίνει το κάπνισμα του νόμιμου καπνού άλλο ένα άθυτο έγκλημα του κράτους; Προφανώς ναι. Τα άθυτα εγκλήματα του κράτους προβλέπονται από την οριοθέτηση αδικημάτων από τον νόμο τα οποία δεν αποφέρουν θύματα και είναι η εμπορία και η κατανάλωση εξαιρετικά εθιστικών ουσιών από ναρκωτικών φαρμάκων, όχι το νόμιμο εμπόριο με την κατανάλωση διεγερτικών ουσιών όπως ο καπνός, ο καφές ή η σοκολάτα. Αλλά αν σκεφτεί κανείς ότι ο καπνός έχει αποδειχθεί τόσο εθιστικός όσο και η ηρωίνη, τότε μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε γιατί η κατανάλωσή του υπό σκέπη έχει απαγορευτεί και έχει κηρυχθεί αδίκημα χωρίς να αποτελεί πραγματικό ή οργανικό αδίκημα, και μάλιστα κανένα.
Μπορεί κανείς να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το έγκλειστο κάπνισμα απαγορεύτηκε με βάση την υπόθεση ότι ο καπνός είναι ένα ακόμα ναρκωτικό όπως εκείνα των οποίων η κατανάλωση απαγορεύεται, και ότι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το κάπνισμα σε εσωτερικούς χώρους έχει κηρυχθεί παράνομο και τιμωρείται με μεγάλα πρόστιμα, ακόμη και με φυλάκιση – ολίγων μηνών – στην περίπτωση της Νότιας Αφρικής.
Πράγματι, Άγγλοι πολιτικοί στις δηλώσεις τους και κατά τη διάρκεια των κοινοβουλευτικών τους συζητήσεων δίνουν ιδιαίτερη έμφαση στην εθιστική φύση του καπνού και στο επίπεδο επιρροής του, περιγράφοντάς τον ως οδηγό στην έλλειψη αυτενέργειας, ακόμη και στην έλλειψη ελευθερίας και ανεξαρτησίας. Φαίνεται όμως ότι ζούμε σε έναν όλο και πιο ανελεύθερο κόσμο, όπου το νόμιμο κάπνισμα τσιγάρων της αγοράς κατέληξε να αντιμετωπίζεται ως κατάχρηση ουσιών, όταν αυτή η ουσία είναι καπνός, επειδή αντιμετωπίζεται με τον ίδιο τρόπο μέσω του ισχύοντος νόμου, τιμωρώντας την ίδια αθώα πράξη με την τιμωρία του νόμου που ισχύει για πράξεις που επιστρέφουν συνέπειες και θύματα σαν να οδηγείς προσπερνώντας με κόκκινο.
Αυτό είναι προφανώς το κράτος που κηρύσσει το κάπνισμα του νόμιμου καπνού ως άθυτο έγκλημα και τιμωρεί τη χρήση του σε εσωτερικούς χώρους, όπως έχει κάνει με την εμπορία και κατανάλωση των ναρκωτικών, επειδή ο καπνός είναι εθιστικός και η επαναλαμβανόμενη χρήση του οδηγεί σε καρκίνο και έχει αποδειχθεί ότι είναι τόσο εθιστικός όσο μπορεί να είναι η ηρωίνη. Αν και ο καπνός δεν είναι ναρκωτικό φάρμακο, μπορεί να είναι εξίσου εθιστικός, γι’ αυτό και η χρήση του σε εσωτερικούς χώρους έχει μετατραπεί σε άλλο ένα άθυτο έγκλημα του κράτους. Έτσι, μια εικασία ή πιθανότητες θα ήταν ότι πρέπει τώρα ως κοινωνία να περάσουμε και να ζήσουμε από αυτή την κατάσταση.
«Ήταν μια πνευματώδης και ειλικρινής απάντηση που δόθηκε από έναν αιχμάλωτο πειρατή στον Μέγα Αλέξανδρο. Ο βασιλιάς ρώτησε τον άνθρωπο, ́ ́Ποια είναι η ιδέα σου, να μαστίζεις τη θάλασσα; ́ ́ Και ο πειρατής απάντησε, με ανεμπόδιστο θράσος, «Το ίδιο με το δικό σας, μαστίζοντας τη γη! Αλλά επειδή το κάνω με ένα μικροσκοπικό σκάφος, με αποκαλούν πειρατή: επειδή έχεις ισχυρό ναυτικό, σε αποκαλούν αυτοκράτορα».
Άγιος Αυγουστίνος, Πόλη του Θεού
Αυτά τα λόγια που έγραψε ο Άγιος Αυγουστίνος συμπυκνώνουν ένα από τα πιο θεμελιώδη προβλήματα της πολιτικής φιλοσοφίας. Δηλαδή, γιατί οι κυβερνήσεις είναι ηθικά δικαιολογημένες να λαμβάνουν μέτρα που κανένα άτομο ή ομάδα ατόμων δεν επιτρέπεται να αναλάβει. Οι κυβερνήσεις απαιτούν ένα μέρος του εισοδήματός μας, αποφασίζουν ποιες ουσίες μπορούν να καταναλωθούν, ρυθμίζουν και περιορίζουν τις εθελοντικές συναλλαγές, κατασκοπεύουν τις επικοινωνίες μας, θέτουν όρια στην ομιλία μας, ρίχνουν βόμβες σε ξένες χώρες και σε ορισμένες περιπτώσεις μας στρατολογούν για να πολεμήσουμε τους πολέμους τους. Αν δεν υπακούσουμε, κινδυνεύουμε να πεταχτούμε σε ένα κλουβί ή σε ακραίες περιπτώσεις να σκοτωθούμε. Ή όπως γράφει ο σύγχρονος φιλόσοφος Michael Huemer:
«Πράξεις που θα θεωρούνταν άδικες ή ηθικά απαράδεκτες όταν εκτελούνται από μη κυβερνητικά μέσα θα θεωρούνται συχνά απολύτως εντάξει, ακόμη και αξιέπαινες, όταν εκτελούνται από κυβερνητικά μέσα. Γιατί αποδίδουμε αυτό το ειδικό ηθικό καθεστώς στις κυβερνήσεις, και δικαιούμαστε να το κάνουμε; Αυτό είναι το πρόβλημα της πολιτικής εξουσίας».
Michael Huemer, Το πρόβλημα της πολιτικής εξουσίας
Σε αυτό το βίντεο, βασιζόμενοι στο βιβλίο του Huemer «The Problem of Political Authority» (Το πρόβλημα της πολιτικής εξουσίας), δείχνουμε γιατί η πολιτική εξουσία είναι παράνομη και δεν μπορεί να δικαιολογηθεί ηθικά. Στη συνέχεια εξετάζουμε τις γνωστικές προκαταλήψεις που οδηγούν τους ανθρώπους να πιστεύουν λανθασμένα ότι τα κυβερνητικά μέσα θα πρέπει να επιτρέπεται να λειτουργούν έξω από τα όρια της ηθικής που περιορίζουν τους υπόλοιπους από εμάς.
Η πιο διάσημη προσπάθεια νομιμοποίησης της εξουσίας του κράτους είναι η θεωρία του κοινωνικού συμβολαίου. Αυτή η θεωρία βασίζεται στην ιδέα ότι υπάρχει μια συμβατική σχέση μεταξύ της κυβέρνησης και των κυβερνώμενων, η οποία υποχρεώνει την κυβέρνηση να παρέχει ορισμένες υπηρεσίες, όπως ο νόμος και η τάξη, και οι πολίτες να πληρώνουν φόρους και να υπακούουν στο νόμο. Αυτή η θεωρία, ωστόσο, δεν βασίζεται στην πραγματικότητα. Σε κανέναν από εμάς δεν έχει παρουσιαστεί ποτέ σύμβαση που να ζητά τη συγκατάθεσή μας, ούτε έχει υπογράψει κανείς. Δεν ήταν οι ρητές συμβατικές σχέσεις που δημιούργησαν τα περισσότερα σύγχρονα κράτη, αλλά ο πόλεμος και η κατάκτηση.
Για να παρακάμψουν τα προβλήματα με την αρχική θεωρία του κοινωνικού συμβολαίου, ορισμένοι πολιτικοί φιλόσοφοι προτείνουν ότι είναι η σιωπηρή συναίνεση, και όχι η ρητή, που θεμελιώνει το κοινωνικό συμβόλαιο μεταξύ πολίτη και κράτους. Η σιωπηρή συγκατάθεση είναι η συναίνεση που χορηγείται μέσω της συμπεριφοράς κάποιου, και όχι μέσω γραπτής ή προφορικής επικοινωνίας.
Ο Huemer προτείνει ότι υπάρχουν τέσσερις βασικοί τρόποι με τους οποίους μπορούμε να χορηγήσουμε σιωπηρή συγκατάθεση. Πρώτον, υπάρχει παθητική συναίνεση όταν «κάποιος εκφράζει τη συμφωνία του σε μια πρόταση απλώς αποφεύγοντας να αντιταχθεί σε αυτήν». (Michael Huemer, Το πρόβλημα της πολιτικής εξουσίας) Δεύτερον, υπάρχει συναίνεση μέσω της αποδοχής των παροχών, που προκύπτει όταν «κάποιος δεσμεύεται να αποδεχθεί ορισμένες απαιτήσεις ζητώντας ή αποδεχόμενος οικειοθελώς οφέλη με τα οποία είναι γνωστό ότι συνδέονται αυτά τα αιτήματα». (Michael Huemer, Το πρόβλημα της πολιτικής εξουσίας) Ένας τρίτος τύπος είναι η «συναίνεση μέσω συμμετοχής» και συμβαίνει όταν κάποιος «σιωπηρά συναινεί με τους κανόνες που διέπουν μια πρακτική συμμετέχοντας εθελοντικά στην πρακτική» (Michael Huemer, The Problem of Political Authority).
Αυτές οι τρεις πρώτες μορφές σιωπηρής συναίνεσης αποτυγχάνουν να νομιμοποιήσουν την πολιτική εξουσία, καθώς παραβιάζουν ένα βασικό κριτήριο για μια έγκυρη σύμβαση. Το κριτήριο αυτό απαιτεί από κάθε συμβαλλόμενο μέρος να διαθέτει εύλογο τρόπο απόρριψης της προτεινόμενης συμφωνίας. Εάν δεν υπάρχει τρόπος με τον οποίο ένα μέρος μπορεί να εκφράσει διαφωνία, τότε δεν πρόκειται για συμβατική σχέση, αλλά για σχέση δουλείας ή υποταγής. Με τη σχέση μεταξύ πολίτη και κράτους, καμία από αυτές τις μορφές σιωπηρής συναίνεσης δεν προσφέρει έναν τρόπο να σηματοδοτήσει την απόρριψη, ή όπως εξηγεί ο Huemer:
«Σχεδόν όλοι γνωρίζουν ότι το κράτος θα εξακολουθεί να επιβάλλει τους ίδιους νόμους και τους ίδιους φόρους σε κάποιον, ανεξάρτητα από το αν κάποιος αντιτίθεται στην κυβέρνηση, αποδέχεται μια κυβερνητική υπηρεσία ή συμμετέχει στην πολιτική διαδικασία. Επομένως, η αποτυχία κάποιου να αντιταχθεί, η αποδοχή των κυβερνητικών υπηρεσιών, ακόμη και η συμμετοχή του στην πολιτική διαδικασία δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι συνεπάγεται συμφωνία. . . .
Michael Huemer, Το πρόβλημα της πολιτικής εξουσίας
Εξαιτίας αυτού του προβλήματος με τις τρεις πρώτες μορφές σιωπηρής συναίνεσης, πολλοί στρέφονται σε μια τέταρτη εναλλακτική λύση, η οποία ονομάζεται «συναίνεση μέσω παρουσίας» και προκύπτει όταν κάποιος «υποδεικνύει συμφωνία σε μια πρόταση απλώς παραμένοντας σε κάποια τοποθεσία» (Michael Huemer, The Problem of Political Authority). Αυτή η μορφή σιωπηρής συναίνεσης αποτελεί τη βάση της συχνά ακουσμένης απάντησης που εκφράζεται από όσους δείχνουν σκεπτικισμό για την πολιτική εξουσία: «Αν δεν θέλετε να υπακούσετε στην κυβέρνηση, μπορείτε να φύγετε». Υποθέτοντας ότι δεν εκτίουμε ποινή φυλάκισης, η επιλογή να φύγουμε είναι ανοιχτή σε εμάς. Είναι, επομένως, η συνεχιζόμενη παρουσία μας ενδεικτική της σιωπηρής συγκατάθεσής μας; Ενώ η συναίνεση μέσω της παρουσίας πληροί τα κριτήρια της προσφοράς ενός τρόπου απόρριψης της υποτιθέμενης συμφωνίας μεταξύ πολίτη και κράτους, η διέξοδος που προσφέρει είναι παράλογη. Γιατί αν κάποιος δεν υποθέσει ότι το κράτος κατέχει όλη την ιδιοκτησία στην επικράτειά του, κάτι που θα ισοδυναμούσε με πλήρη ανάπτυξη του κομμουνισμού, τότε η ιδέα ότι για να απορρίψουμε το υποτιθέμενο συμβόλαιο που εξουσιοδοτεί την πολιτική εξουσία πρέπει να εγκαταλείψουμε κάτι που μας ανήκει, είναι παράλογη, ή όπως εξηγεί ο Huemer:
“Εάν ένας πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου δεν μπορεί να απαιτήσει από τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου να του πληρώσουν ένα δολάριο για να εκφράσει τη διαφωνία του με μια προτεινόμενη αλλαγή προγράμματος, πώς μπορεί κάποιος να υποχρεωθεί να εγκαταλείψει το σπίτι και τη δουλειά και να αφήσει όλους τους φίλους και την οικογένεια πίσω για να εκφράσει τη διαφωνία του με μια σύμβαση [μεταξύ πολίτη και κράτους];”
Michael Huemer, Το πρόβλημα της πολιτικής εξουσίας
Οι ανεπάρκειες των θεωριών σιωπηρής συναίνεσης έχουν οδηγήσει ορισμένους να προτείνουν ότι η συναίνεση προκύπτει μέσω της βούλησης της πλειοψηφίας. Το πρόβλημα με αυτή τη θεωρία είναι ότι για να γίνει αποδεκτή, πρέπει επίσης να γίνει αποδεκτή η προϋπόθεση ότι οι επιθυμίες μιας μεγάλης ομάδας αντικαθιστούν εκείνες των μικρότερων ομάδων, καθώς η επίτευξη ομόφωνης συναίνεσης στην πολιτική εξουσία θα ήταν αδύνατη. Τυπικά, ωστόσο, δεν είναι ηθικά επιτρεπτό για μια ομάδα ανθρώπων, απλώς και μόνο λόγω της αριθμητικής υπεροχής τους, να επιβάλει τη θέλησή της σε μια μικρότερη ομάδα. Για παράδειγμα, αν είμαστε έξω για δείπνο με 5 άτομα, οι περισσότεροι από εμάς δεν θα δεχόμασταν την ιδέα ότι αν 4 από αυτούς συμφωνήσουν ότι πρέπει να πληρώσουμε ολόκληρο τον λογαριασμό, αυτό μας υποχρεώνει ηθικά να το κάνουμε. Ούτε οι περισσότεροι από εμάς θα δεχόμασταν την ιδέα ότι η συναίνεση μιας πλειοψηφικής ομάδας μπορεί να αφαιρέσει από μια μειονοτική ομάδα τα δικαιώματά της, να την υποβιβάσει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ή να την στείλει σε πρόωρο θάνατο. Πώς μπορεί λοιπόν η συναίνεση μιας πλειοψηφίας να δώσει στην κυβέρνηση ένα ειδικό ηθικό καθεστώς για να χρησιμοποιήσει βία για να επιβάλει τις εντολές της σε άτομα που διαφωνούν με την εξουσία τους; Ή όπως γράφει ο Huemer:
«Μπορεί η συμφωνία μόνο της πλειοψηφίας των μελών της κοινωνίας – είτε πρόκειται για ευρεία συμφωνία για κυβέρνηση είτε για συμφωνία για συγκεκριμένες πολιτικές ή προσωπικό – να προσδώσει εξουσία στην κυβέρνηση; Με την πρώτη ματιά, δεν είναι σαφές πώς μπορεί να θεωρηθεί ότι λειτουργεί αυτό. Οι απόψεις ή οι αποφάσεις μιας μεγαλύτερης ομάδας ανθρώπων συνήθως δεν αρκούν για να επιβάλουν υποχρεώσεις σε μια μικρότερη ομάδα ή σε ένα άτομο που δεν συμφωνεί με μια μεγαλύτερη ομάδα, ούτε συνήθως δικαιολογούν καταναγκαστική συμπεριφορά εκ μέρους της μεγαλύτερης ομάδας.
Michael Huemer, Το πρόβλημα της πολιτικής εξουσίας
Εάν η συναίνεση της πλειοψηφίας δεν μπορεί να δικαιολογήσει την πολιτική εξουσία, ίσως ένα συνεπειολογικό επιχείρημα μπορεί. Ένα συνεπειοκρατικό επιχείρημα υποστηρίζει ότι τα οφέλη που προκύπτουν από τη χορήγηση στην κυβέρνηση ενός ειδικού ηθικού καθεστώτος είναι αρκετά σημαντικά ώστε να δικαιολογούν το κόστος της υπακοής. Ενώ τα συνεπειοκρατικά επιχειρήματα είναι δημοφιλή, είναι επίσης ελαττωματικά. Απαιτούν μια υποκειμενική ερμηνεία ως προς το αν μια κυβέρνηση είναι πράγματι επωφελής για μια κοινωνία, καθώς δεν υπάρχουν σαφή αντικειμενικά κριτήρια που να μπορούν να μετρήσουν το συνολικό κόστος και τα οφέλη μιας κυβέρνησης. Σε όλη την ιστορία, επιπλέον, υπάρχουν πολλά παραδείγματα κυβερνήσεων που λειτούργησαν με τρόπους που ήταν σαφώς αρνητικοί για την κοινωνία τους, όπως η κομμουνιστική Κίνα υπό τον Μάο, η Καμπότζη του Πολ Ποτ, η ναζιστική Γερμανία ή η Σοβιετική Ένωση υπό τον Στάλιν – σε αυτές τις περιπτώσεις το συνεπειοκρατικό επιχείρημα δεν θα ευσταθεί.
Αλλά ακόμα κι αν κάποιος πιστεύει ότι τα οφέλη της κυβέρνησής του υπερτερούν σαφώς του κόστους της υπακοής, δεν είναι ακόμα προφανές πώς η παροχή παροχών δικαιολογεί την πολιτική εξουσία. Εάν η παροχή παροχών δίνει στα μέσα του κράτους ένα ειδικό ηθικό καθεστώς, θα πρέπει άλλα άτομα ή ομάδες να είναι σε θέση να αποκτήσουν αυτό το καθεστώς εάν παρέχουν σημαντικά οφέλη; Είναι αμφίβολο ότι πολλοί άνθρωποι θα ήταν πρόθυμοι να χορηγήσουν σε έναν δισεκατομμυριούχο φιλάνθρωπο, ή έναν ευεργετικό εκδικητή, μια ηθική κατάσταση παρόμοια με εκείνη ενός μέσου του κράτους και έτσι ορισμένοι μπορεί να ισχυριστούν ότι μόνο μια κυβέρνηση μπορεί να αποκτήσει την υψηλή ηθική θέση της πολιτικής εξουσίας. Αλλά μια τέτοια απάντηση θα ήταν να θέσουμε το ερώτημα, ή με άλλα λόγια, να υποθέσουμε τι πρέπει να αποδειχθεί, και αυτό που πρέπει να αποδειχθεί σε αυτή την περίπτωση είναι γιατί οι κυβερνήσεις έχουν ένα ειδικό ηθικό καθεστώς που τους επιτρέπει να κάνουν ό, τι είναι ανήθικο ή παράνομο για όλους τους άλλους.
Οι μεγάλες θεωρίες που έχουν χρησιμοποιηθεί για να δικαιολογήσουν την πολιτική εξουσία πάσχουν όλες από μεγάλες ατέλειες. Αλλά το γεγονός παραμένει ότι οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν στη νομιμότητα της πολιτικής εξουσίας. Γιατί συμβαίνει αυτό; Ο Huemer προτείνει ότι είναι επειδή έχουμε γνωστικές προκαταλήψεις που μας προδιαθέτουν να υπακούμε σε πρόσωπα εξουσίας και να πείσουμε τον εαυτό μας ότι τα πρόσωπα εξουσίας που υπακούμε δικαιολογούνται με τον τρόπο που συμπεριφέρονται, ακόμη και αν η συμπεριφορά τους είναι ανήθικη ή μας βλάπτει. Ή όπως γράφει ο Huemer:
«Δεν πιστεύω ότι οι πολλοί που αποδέχονται την πολιτική εξουσία έχουν κάνει όλοι αυτό το λάθος τυχαία. Πιστεύω ότι υπάρχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά του ανθρώπινου μυαλού και της κατάστασης στην οποία βρίσκονται οι περισσότεροι άνθρωποι που συμβάλλουν σε μια ηθική ψευδαίσθηση εξουσίας.
Michael Huemer, Το πρόβλημα της πολιτικής εξουσίας
Μια γνωστική προκατάληψη που προωθεί την πίστη στη νομιμότητα της πολιτικής εξουσίας είναι η προκατάληψη του status quo. Αυτή η προκατάληψη, ριζωμένη στην προτίμησή μας για σταθερότητα και φόβο αλλαγής, μας οδηγεί να ευνοούμε τις καθιερωμένες πρακτικές, τους κανόνες και τα έθιμα της κοινωνίας μας και να τα θεωρούμε ηθικά, σωστά και καλά. Η προκατάληψη του status quo βοηθά να εξηγηθεί γιατί οι κοινωνίες αποδέχονται έθιμα που σε έναν ξένο φαίνονται περίεργα, ανήθικα ή παράλογα. Η ισχύς της προκατάληψης του status quo μπορεί επίσης να εξηγήσει γιατί τόσο λίγοι από εμάς αμφισβητούν τη νομιμότητα της πολιτικής εξουσίας. Όλοι μας γεννηθήκαμε σε κοινωνίες όπου η πολιτική εξουσία θεωρείται νόμιμη, διδασκόμαστε ότι η υπακοή είναι ηθική και έτσι φαίνεται φυσιολογικό να χορηγούμε στα μέσα του κράτους ένα ειδικό ηθικό καθεστώς. Ή όπως γράφει ο Huemer:
«Τι μας λέει [η προκατάληψη του status quo] για την πίστη στην πολιτική εξουσία; Η κυβέρνηση είναι ένα εξαιρετικά εξέχον και θεμελιώδες χαρακτηριστικό της δομής της κοινωνίας μας. Γνωρίζουμε ότι οι άνθρωποι τείνουν να έχουν μια ισχυρή προκατάληψη υπέρ των υφιστάμενων ρυθμίσεων των δικών τους κοινωνιών. Ως εκ τούτου, είναι λογικό ότι, είτε οποιαδήποτε κυβέρνηση ήταν νόμιμη είτε όχι, οι περισσότεροι από εμάς θα είχαμε ισχυρή τάση να πιστεύουμε ότι ορισμένες κυβερνήσεις είναι νόμιμες, ειδικά η δική μας και άλλες σαν αυτήν.
Michael Huemer, Το πρόβλημα της πολιτικής εξουσίας
Το σύνδρομο της Στοκχόλμης μπορεί επίσης να εξηγήσει την ευρέως διαδεδομένη πίστη στη νομιμότητα της πολιτικής εξουσίας. Το 1973, ένας Σουηδός κατάδικος με αναστολή ονόματι Jan-Erik Olsson προσπάθησε να ληστέψει μια τράπεζα στη Στοκχόλμη και στη διαδικασία κράτησε ομήρους τέσσερις τραπεζικούς υπαλλήλους. Οι όμηροι κρατήθηκαν για έξι ημέρες, αλλά ένα περίεργο πράγμα συνέβη μετά την απελευθέρωσή τους. Κανένας από αυτούς δεν θα καταθέσει εναντίον του Olsson, αντ ‘αυτού συγκέντρωσαν χρήματα για την υπεράσπισή του. Κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας τους, αυτοί οι όμηροι ανέπτυξαν θερμούς συναισθηματικούς δεσμούς με τον απαγωγέα τους και έτσι ο όρος Σύνδρομο της Στοκχόλμης χρησιμοποιείται τώρα για να αναφερθεί στο ψυχολογικό φαινόμενο όπου τα άτομα υπό τον έλεγχο ενός ισχυρού ατόμου ή ομάδας, αναπτύσσουν θετικά συναισθήματα απέναντί τους, συμπεριφέρονται με τρόπους που τους ευχαριστούν και μερικές φορές φτάνουν στο σημείο να υπερασπιστούν τις πράξεις τους. Έχει προταθεί ότι το σύνδρομο της Στοκχόλμης είναι ένας ασυνείδητος αμυντικός μηχανισμός που προάγει την επιβίωση. Αλλά όποια και αν είναι η αιτία, αυτό το ψυχολογικό φαινόμενο μπορεί να επεκταθεί από τη δυναμική του ομήρου και του απαγωγέα, στη δυναμική του πολίτη και του κράτους. Όπως και ο όμηρος, η ευημερία των πολιτών εξαρτάται όλο και περισσότερο από την προθυμία τους να συμπεριφέρονται με τρόπους που είναι ευχάριστοι για την κυβέρνηση, ή όπως γράφει ο Huemer:
«Οι γενικοί πρόδρομοι για την ανάπτυξη του συνδρόμου της Στοκχόλμης είναι αρκετά ικανοποιημένοι στην περίπτωση των πολιτών των σύγχρονων κρατών. Επομένως, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι οι πολίτες τείνουν να ταυτίζονται με τις κυβερνήσεις τους, να υιοθετούν τις προοπτικές των κυβερνήσεών τους και να αναπτύσσουν συναισθηματικούς δεσμούς (που συχνά θεωρούνται «πατριωτισμός») με τις κυβερνήσεις τους. Ακριβώς όπως τα θύματα της Στοκχόλμης τείνουν να αρνούνται ή να ελαχιστοποιούν τις πράξεις εξαναγκασμού των απαγωγέων τους, πολλοί πολίτες τείνουν να αρνούνται ή να ελαχιστοποιούν τον εξαναγκασμό της κυβέρνησής τους.
Michael Huemer, Το πρόβλημα της πολιτικής εξουσίας
Ένας τρίτος ψυχολογικός μηχανισμός που προωθεί την πίστη στη νομιμότητα της πολιτικής εξουσίας είναι η γνωστική ασυμφωνία. Η γνωστική ασυμφωνία είναι η δυσάρεστη ψυχολογική κατάσταση που προκύπτει όταν δύο ή περισσότερες πεποιθήσεις, αξίες ή συμπεριφορές συγκρούονται μεταξύ τους. Για παράδειγμα, αν βλάψουμε ένα άλλο άτομο, αυτό μπορεί να έρθει σε σύγκρουση με την πεποίθηση ότι είμαστε καλός άνθρωπος. Καθώς η ασυμφωνία είναι μια δυσάρεστη κατάσταση, τείνουμε να βρίσκουμε τρόπους να ξεφύγουμε από αυτήν. Στο παράδειγμα της βλάβης ενός αθώου ατόμου, μπορούμε να πούμε στον εαυτό μας ότι το άλλο άτομο είναι κακό και αξίζει την κακομεταχείρισή μας. Η υπακοή στην πολιτική εξουσία μπορεί να προκαλέσει γνωστική ασυμφωνία. Για παράδειγμα, είμαστε αναγκασμένοι να πληρώνουμε φόρους που χρηματοδοτούν ανήθικες πολιτικές, όπως η ρίψη βομβών σε αθώα θύματα ή η φυλάκιση ανθρώπων για εγκλήματα ναρκωτικών χωρίς θύματα. Για να κατευνάσουν την ασυμφωνία μεταξύ της πεποίθησης ότι ποτέ δεν θα υποστηρίξουμε εν γνώσει μας τη δολοφονία ή τη φυλάκιση ενός αθώου ατόμου και της συνειδητοποίησης ότι τα δολάρια των φορολογουμένων μας χρηματοδοτούν αυτές ακριβώς τις πράξεις, πολλοί βασίζονται στην πίστη τους στη νομιμότητα της πολιτικής εξουσίας για να καταπνίξουν την παραφωνία τους. Οι κυβερνήσεις κατέχουν μια ειδική ηθική θέση, λέμε στον εαυτό μας, η οποία μας καθιστά ηθικά υποχρεωμένους να υπακούμε, ακόμη και αν αυτή η υπακοή μερικές φορές κάνει τους άλλους να υποφέρουν. Ή όπως εξηγεί ο Huemer:
“. . . Η [γνωστική ασυμφωνία] δημιουργεί μια προκατάληψη υπέρ της αναγνώρισης της πολιτικής εξουσίας. Σχεδόν όλα τα μέλη των σύγχρονων κοινωνιών έχουν συχνά υποκύψει στις απαιτήσεις των κυβερνήσεών τους, ακόμη και όταν αυτές οι απαιτήσεις απαιτούσαν ενέργειες που διαφορετικά θα ήταν έντονα απρόθυμοι να εκτελέσουν. Για παράδειγμα, οι περισσότεροι έχουν καταβάλει πολύ μεγάλα χρηματικά ποσά στο κράτος για την ικανοποίηση των φορολογικών του απαιτήσεων. Πώς εξηγούμε στον εαυτό μας γιατί υπακούμε; Θα μπορούσαμε να εξηγήσουμε τη συμπεριφορά μας αναφέροντας το φόβο της τιμωρίας, τη συνήθεια, την ώθηση προς την κοινωνική συμμόρφωση ή μια γενική συναισθηματική παρόρμηση να υπακούσουμε σε όποιον κατέχει εξουσία. Αλλά καμία από αυτές τις εξηγήσεις δεν είναι συναισθηματικά ικανοποιητική. Πολύ πιο ευχάριστη είναι η εξήγηση ότι υπακούμε επειδή είμαστε ευσυνείδητοι και στοργικοί πολίτες και έτσι κάνουμε μεγάλες θυσίες για να κάνουμε το καθήκον μας και να υπηρετήσουμε την κοινωνία μας».
Michael Huemer, Το πρόβλημα της πολιτικής εξουσίας
Όταν αναγνωρίζουμε ότι τα χαρακτηριστικά του ανθρώπινου νου μας προδιαθέτουν να δεχτούμε τη νομιμότητα της πολιτικής εξουσίας και ότι οι θεωρίες που προσπαθούν να δικαιολογήσουν αυτή την εξουσία είναι αδύναμες, αυτό θα πρέπει να μας παρακινήσει να υιοθετήσουμε μια πιο σκεπτικιστική άποψη για την κυβέρνηση. Αλλά ακόμα κι αν η εξουσία του κράτους είναι παράνομη, αυτό δεν σημαίνει ότι η ανυπακοή σε όλους τους κυβερνητικούς νόμους είναι ηθικά δικαιολογημένη. Ορισμένοι νόμοι αντιστοιχούν σε ηθικές αρχές που είναι ανεξάρτητες από την κρατική εξουσία, όπως το να μην εξαπατάς, να κλέβεις ή να σκοτώνεις και αυτοί οι νόμοι πρέπει να τηρούνται ανεξάρτητα από το πρόβλημα της πολιτικής εξουσίας ή όπως εξηγεί ο Huemer:
“. . . Υπάρχουν ορισμένοι νόμοι που πρέπει να υπακούΤε για ανεξάρτητους ηθικούς λόγους. Για παράδειγμα, δεν πρέπει να ληστεύετε άλλους ανθρώπους. Αυτό δεν συμβαίνει επειδή κάτι τέτοιο μπορεί να καταστρέψει την κυβέρνηση. Είναι επειδή η ληστεία άλλων ανθρώπων θα ήταν μια αδικία για τους συγκεκριμένους ανθρώπους που ληστεύτηκαν. Δεν πρόκειται για παράδειγμα πολιτικής υποχρέωσης· Είναι απλώς ένα παράδειγμα μιας γενικής ηθικής υποχρέωσης προς τους άλλους ανθρώπους».
Michael Huemer, Το πρόβλημα της πολιτικής εξουσίας
Αλλά με αυτά τα λόγια, ο σκεπτικισμός για την πολιτική εξουσία είναι δικαιολογημένος και όσο περισσότεροι άνθρωποι υιοθετούν αυτή τη στάση τόσο το καλύτερο. Διότι, όπως δείχνει καθαρά η ιστορία των τελευταίων αιώνων, η υπακοή στην κυβέρνηση, όχι η ανυπακοή, υπήρξε η μεγαλύτερη αιτία θανάτου και καταστροφής. Εκατομμύρια εκατομμυρίων ανθρώπων έχουν πεθάνει πολεμώντας κρατικιστικούς πολέμους και εκατομμύρια άλλοι σκοτώθηκαν από εκείνους που υπάκουσαν στις καταπιεστικές πολιτικές των ολοκληρωτικών καθεστώτων. Αυτό που χρειαζόμαστε σήμερα είναι περισσότεροι άνθρωποι που αμφισβητούν την πολιτική εξουσία και που είναι έτοιμοι να παρακούσουν όταν οι πολιτικοί εκδίδουν εντολές που είναι ανήθικες ή επιβλαβείς για μια ακμάζουσα κοινωνία. Οι υπερασπιστές του κράτους θα ισχυριστούν ότι αυτή η στάση θα ρίξει την κοινωνία σε κατάσταση χάους, αλλά όπως σημειώνει ο Huemer:
“. . . Η εικόνα απλών ανθρώπων σκαρφαλωμένους στα πρόθυρα της αταξίας, περιμένοντας μια δικαιολογία για να τρέξουν ανεξέλεγκτα περιφρονώντας τον νόμο και την τάξη, έρχεται σε αντίθεση με όλα όσα γνωρίζουμε για την ψυχολογία της εξουσίας. . . . Ο μέσος άνθρωπος είναι πολύ πιο πιθανό να διαπράξει σοβαρά εγκλήματα στο όνομα της υπακοής στην εξουσία παρά να παρακούσει απερίσκεπτα τις δικαιολογημένες εντολές μιας προσωπικότητας εξουσίας. Κυριολεκτικά εκατομμύρια έχουν πεθάνει εξαιτίας της ευρέως διαδεδομένης διάθεσης να υπακούν σε άδικες εντολές. Έτσι, ακόμη και αν ο σκεπτικισμός μου για την εξουσία πάει πολύ μακριά, πιθανότατα θα χρησιμεύσει ως πολύτιμη διόρθωση στην υπερβολική τάση μας να υπακούμε παρά να θέτουμε σε κίνδυνο την καταστροφή της τάξης της κοινωνιας.
Michael Huemer, Το πρόβλημα της πολιτικής εξουσίας
Για πρώτη φορά τα παιδιά του Δήμου μας συμμετέχουν ενεργά στη διαμόρφωση του εορταστικού κλίματος στο δημόσιο χώρο, εν όψει των Χριστουγέννων, στολίζοντας χριστουγεννιάτικα δέντρα στις γειτονιές μας.
Τα δύο πρώτα δένδρα στολίστηκαν σε κλίμα χαράς το Σάββατο 7 και την Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2024.
Το Σάββατο 7 Δεκεμβρίου 2024 με τους μαθητές και τον σύλλογο Γονέων & Κηδεμόνων του 1ου Δημοτικού Σχολείου Νέας Φιλαδέλφειας «Σπαθάρη» και χωρίς να μας πτοήσει η βροχή στολίσαμε το χριστουγεννιάτικο δέντρο στην πλατεία Γεννηματά (συνοικία Ειρήνη).
Παρόντες ήταν ο Δήμαρχος Νέας Φιλαδέλφειας-Νέας Χαλκηδόνας Γιάννης Τομπούλογλου, ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Λευτέρης Αντωνόπουλος, η Εντεταλμένη Δημοτική Σύμβουλος Πολιτισμού & Δια Βίου Μάθησης Λίνα Γεωργίου, ο Αντιδήμαρχος Καθημερινότητας Νέας Φιλαδέλφειας Τάκης Αθανασόπουλος, ο Αντιδήμαρχος Δημοτικής Αστυνομίας & Ασφάλειας Πολιτών, Καταστημάτων Υγειονομικού Ενδιαφέροντος και Πολιτικής Προστασίας Γρηγόρης Κοττές και ο Εντεταλμένος Δημοτικός Σύμβουλος Πληροφορικής, Ψηφιακού Μετασχηματισμού & Ψηφιακών εφαρμογών, καθώς & θεμάτων προαγωγής και πρόληψης της Δημόσιας Υγείας Γιώργος Κελλίδης.
Την Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2024, στολίσαμε το χριστουγεννιάτικο δέντρο στην όμορφη γειτονιά της Αγίας Μαρίνας, μαζί με τα παιδιά του Κατηχητικού του Ιερού Ναού Αγίας Μαρίνας Νέας Φιλαδέλφειας.
Στην γιορτινή δράση συμμετείχαν ο Δήμαρχος Νέας Φιλαδέλφειας-Νέας Χαλκηδόνας Γιάννης Τομπούλογλου, η Εντεταλμένη Δημοτική Σύμβουλος Πολιτισμού & Δια Βίου Μάθησης Λίνα Γεωργίου, ο Αντιδήμαρχος Καθημερινότητας Νέας Φιλαδέλφειας Τάκης Αθανασόπουλος, ο Εντεταλμένος Δημοτικός Σύμβουλος Πληροφορικής, Ψηφιακού Μετασχηματισμού & Ψηφιακών εφαρμογών, καθώς & θεμάτων προαγωγής και πρόληψης της Δημόσιας Υγείας Γιώργος Κελλίδης και ο Σύμβουλος του Δημάρχου Χρήστος Δεστούνης.
Τις επόμενες μέρες ακολουθούν οι στολισμοί των υπόλοιπων χριστουγεννιάτικων δένδρων.
Ο Δήμος Νέας Φιλαδέλφειας-Νέας Χαλκηδόνας, με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από την υπογραφή του Διατάγματος απαλλοτρίωσης της έκτασης για την ανέγερση του προσφυγικού οικισμού της Νέας Φιλαδέλφειας στις 14 Νοεμβρίου 2024, διοργανώνει επετειακές εκδηλώσεις, η πραγματοποίηση των οποίων προγραμματίζεται σε βάθος τριετίας, με επιστέγασμα το έτος 2027, που συμπίπτει με τα 100 χρόνια από την εγκατάσταση των προσφύγων.
Μετά την εμβληματική επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου στην πόλη μας και την μετονομασία της κεντρικής πλατείας σε πλατεία Οικουμενικού Πατριάρχη Κωνσταντίνου του ΣΤ’, δημιουργώντας ένα ισχυρό τοπόσημο μνήμης και ιστορίας του προσφυγικού ελληνισμού, την Κυριακή 1η Δεκεμβρίου πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία στο Παγκόσμιο Πολιτιστικό Κέντρο Ελληνισμού της Διασποράς η επετειακή εκδήλωση με αναφορά στο μοναδικής αξίας πολιτιστικό κεφάλαιο και την εξέλιξη της τοπικής κοινωνίας.
Στην εκδήλωση παρέστησαν ο Πρωτοσύγκελος της Ιεράς Μητρόπολης Νέας Ιωνίας, Φιλαδελφείας, Ηρακλείου και Χαλκηδόνος πατέρας Επιφάνιος ως εκπρόσωπος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη κ. Γαβριήλ, η ανεξάρτητη Βουλευτής Β1 Βορείου Τομέα κα Αθηνά Λινού, ο πρώην Υπουργός και Δημοσιογράφος κ. Ιωάννης Μιχελάκης, ο Αντιπεριφερειάρχης Περιφερειακής Ενότητας Κεντρικού Τομέα Αθηνών κ. Κωνσταντίνος Ζώμπος, η Περιφερειακή Σύμβουλος Εντεταλμένη για θέματα Κοινωνικής Μέριμνας κα Σοφία Αλυμάρα, ο Δήμαρχος Νέας Ιωνίας κ. Παναγιώτης Μανούρης και οι διατελέσαντες Δήμαρχοι Νέας Φιλαδέλφειας κ. Νικόλαος Αδαμόπουλος και κ. Παντελής Γρετζελιάς. Ο πρώην Δήμαρχος κ. Ιωάννης Βούρος, δεν κατέστη δυνατόν να παραστεί, λόγω ανειλημμένων επαγγελματικών υποχρεώσεων.
Παρών ήταν επίσης ο πρόεδρος του ΚΕ.ΜΙ.ΠΟ. Νέας Ιωνίας κ. Λουκάς Χριστοδούλου.
Αφού απηύθυναν χαιρετισμό οι προσκεκλημένοι, ακολούθησαν οι αφηγήσεις μελών του οικογενειακού περιβάλλοντος προσωπικοτήτων και στενών συνεργατών ιστορικών προσώπων και οι προσωπικές εμπειρίες πρώην Δημάρχων.
Συγκεκριμένα, τον λόγο έλαβαν:
ο κ. Νίκος Τρυπιάς-Αλεξάνδρου, εγγονός του Νίκολάου Τρυπιά, εμβληματικού Δημάρχου της πόλης από το 1951 έως το 1965 και
ο κ. Νίκος Κασίμης, ο πλέον στενός συνεργάτης του επιφανούς Δημάρχου Σάββα Σταματιάδη από το 1979 έως το 1990 και βέβαια τους ίδιους τους πρώην Δημάρχους της πόλης: τον ιατρό κ. Νίκο Αδαμόπουλο και τον κ. Παντελή Γρετζελιά.
Παρέστη ακόμη ο κ. Αθανάσιος Μπούσμπουρας, που διετέλεσε δημοτικός σύμβουλος στη δεύτερη θητεία του Δημάρχου Τάσου Αμπατζή από το 1975 έως το 1977, όταν πεθαίνει αιφνιδίως στο μέσον της θητείας του,
Ο κ. Δημήτρης Ησαϊας, Αρχιτέκτονας & Καθηγητής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, ο κ. Δημήτρης Κουμπιάς, διακεκριμένος Δημοσιογράφος και ο κ. Παναγιώτης Κουνάδης, Μελετητής Ελληνικού Τραγουδιού, μοιράστηκαν μαζί μας εικόνες ζωής που απορρέουν από την βιωματική σχέση που έχουν με την περιοχή αυτή.
Προβλήθηκε ένα σύντομο βίντεο με πρόσωπα που συνδέθηκαν με τον τόπο μας, όπως η Φιλιώ Χαϊδεμένου, ο ακαδημαϊκός Τάσος Αθανασιάδης, η δυναμική μορφή της αυτοδιοίκησης Νίκη Τρυπιά και ο καθηγητής Ελευθέριος Κεμενίδης.
Προβλήθηκαν ακόμη φωτογραφίες και ντοκουμέντα, παρουσιάζοντας την εξέλιξη της τοπικής κοινωνίας μέσα στην διάρκεια του χρόνου από τον εκπαιδευτικό Παύλο Παπαθεοφάνους.
Η μαθητική χορωδία του Γυμνασίου της Νέας Χαλκηδόνας με την συμμετοχή μαθητών του Λυκείου της Νέας Χαλκηδόνας, εντυπωσίασε τους παριστάμενους, επενδύοντας μουσικά την εκδήλωση με παραδοσιακά τραγούδια της Μικράς Ασίας, υπό τη διεύθυνση της καθηγήτριας μουσικής κας Χρ. Δράγαζη (Πιάνο: Χρ. Δράγαζη, Κιθάρα: Χρ. Ηλιόπουλος).
Σε αυτό το πλαίσιο, με Απόφαση του Δήμαρχου Νέας Φιλαδέλφειας – Νέας Χαλκηδόνας Ιωάννη Τομπούλογλου, συγκροτήθηκε Τιμητική Επιτροπή, ως ένδειξη συλλογικής ενότητας, με κοινό παρονομαστή την διατήρηση και διάχυση της τοπικής ιστορίας με σεβασμό στις αρχές της δεοντολογίας και της επιστήμης, τα μέλη της οποίας ανακοινώθηκαν κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης.
Η εκδήλωση πλαισιώθηκε από φωτογραφική έκθεση με προσφυγικές κατοικίες του Φωτογραφικού Εργαστηρίου του Δήμου μας με την επιμέλεια του κ. Δημήτρη Μιμίδη.
Τον συντονισμό της εκδήλωσης είχε η Εντεταλμένη Δ.Σ. Πολιτισμού –Δια βίου Μάθησης Ευαγγελία ( Λίνα) Γεωργίου.
Μετά το πέρας της προσφέρθηκαν κεράσματα από τα καταστήματα της πόλης μας: ΤΙΛΛΑΣ, ΣΥΝΤΡΙΒΑΝΙ, ΚΟΣΜΙΚ, ΟΠΕΡΑ, ΣΤΕΡΓΙΟΥ.
Θα ακολουθήσει στο έτος 2025 ειδική επετειακή εκδήλωση για τα 100 χρόνια της Νέας Χαλκηδόνας.
Ο Δήμαρχος Νέας Φιλαδέλφειας – Νέας Χαλκηδόνας Ιωάννης Τομπούλογλου συγκινημένος ανέφερε στον χαιρετισμό του:
«Κυρίες και κύριοι Συμπολίτισσες και συμπολίτες, Συνδημότισσες και συνδημότες, Σας καλωσορίζω στη σημερινή επετειακή εκδήλωση για τα 100 χρόνια από τη δημιουργία του προσφυγικού συνοικισμού, που αποτέλεσε το πρόπλασμα της Νέας Φιλαδέλφειας και της Νέας Χαλκηδόνας. Η 14η Νοεμβρίου είναι για την πόλη μας και για όλες και όλους εμάς, μια ημέρα μνήμης και ταυτόχρονα μια εορταστική μέρα. Είναι το τέλος μιας απίστευτης περιπέτειας και συνάμα η αρχή μιας νέας ζωής σε αυτά εδώ τα χώματα. Κι όπως έλεγε ένας Ισπανός φιλόσοφος, «λαοί που ξεχνούν την ιστορία τους, είναι καταδικασμένοι να την ξαναζήσουν». Με αφορμή τη σημερινή εκδήλωση, θέλω να σας εξομολογηθώ κάτι: Πάντα με φοβίζει η απειλή της λησμονιάς για όσα υπέφεραν οι πρόσφυγες πρόγονοί μας. Όσο οι γενιές απομακρύνονται από το 1922, ο κίνδυνος της λησμονιάς μεγαλώνει. Σκεφτείτε ότι όταν εμείς ήμασταν παιδιά, ακούγαμε τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας που είχαν έλθει από τις αλησμόνητες Πατρίδες, να μας διηγούνται πως γλίτωσαν από του χάρου τα δόντια. Κι αυτές οι διηγήσεις έμειναν χαραγμένες βαθιά μέσα στην παιδική μας ψυχή, και τις κουβαλάμε ακόμα μέσα μας, και θα τις κουβαλάμε ως την τελευταία μας πνοή. Τα παιδιά μας, όμως, και τα εγγόνια μας, δεν έχουν τέτοιες αναμνήσεις. Έτσι, εμείς είμαστε υποχρεωμένοι με διαφορετικό τρόπο να κρατάμε άσβεστη τη μνήμη των προσφύγων που πρωτοκατοίκησαν την πόλη μας και έβαλαν τα θεμέλια ώστε η Νέα Φιλαδέλφεια κι η Νέα Χαλκηδόνα να γίνουν η πόλη που όλοι ξέρουμε και αγαπάμε σήμερα. Αυτή η παρατήρηση, αγαπητοί μου συμπολίτες, εξηγεί και τους λόγους, για τους οποίος ο Δήμος κι εγώ προσωπικά πήραμε την απόφαση να εορτάζουμε τα 100 χρόνια της πόλης μας, όχι μόνο φέτος, που συμπληρώνεται ένας αιώνας, αλλά για τρία χρόνια διαρκώς. Αυτό το κάνουμε, ακριβώς γιατί η θεμελίωση της Νέας Φιλαδέλφειας δεν ήταν μια απλή μετοίκηση πληθυσμών, που έφυγαν από μια περιοχή κι ήλθαν σε μιαν άλλη. Προσέξτε: Ο κίνδυνος της λησμονιάς μπορεί να θολώσει στα μάτια των επόμενων γενεών το μεγαλείο των προσφύγων προγόνων μας. Όχι, αγαπητοί μου συμπολίτες. Όλο αυτό που δημιούργησε τη Νέα Φιλαδέλφεια και τη Νέα Χαλκηδόνα δεν ήταν μια απλή μετοίκηση, δεν ήταν μια «μετακόμιση». Ήταν πολύ περισσότερα: Πρώτον και κύριον, ήταν η βίαιη εκδίωξη των Ελλήνων από τη Μικρά Ασία και τον Πόντο, στην οποία βρισκόμασταν και μεγαλουργούσαμε για τρεις ολόκληρες χιλιετίες. Δεν ξέρω αν υπάρχει στην παγκόσμια ιστορία άλλο παράδειγμα ενός λαού που ζει και αναπτύσσεται επί τρεις χιλιάδες χρόνια σε μια περιοχή, και μέσα σε λίγες μέρες ή εξολοθρεύεται, είτε αναγκάζεται υπό απάνθρωπες συνθήκες να πάρει τον πικρό δρόμο της προσφυγιάς. Δεύτερον, ήταν οι περιπέτειες των προσφύγων στη Μητέρα Ελλάδα. Η παραμονή τους στα παραπήγματα των Αμπελοκήπων ήταν ο ορισμός αυτού που λέμε «εξαθλιωμένη ζωή». Κι η πυρκαγιά που κατέστρεψε αυτές τις πρωτόγονες δομές, ήταν άλλη μια προσφυγιά για τους ταλαίπωρους αυτούς ανθρώπους, που είδαν από τη μια μέρα στην άλλη τη ζωή τους να καταστρέφεται. Τρίτον, ήταν η αντιμετώπιση που είχαν οι πρόσφυγες από μια -όχι μικρή- μερίδα αυτοχθόνων Ελλήνων. Ο ντροπιαστικός, ψευδής και ατιμωτικός προσδιορισμός του «τουρκόσπορου» συνόδευε τους προγόνους μας, που με τον πολιτισμό και την άοκνη εργασία τους είχαν επιβληθεί στις κοινωνίες της εγγύς Ανατολής, για αρκετό διάστημα στα πρώτα χρόνια τους στην Ελλάδα. Για να τα λέμε όλα, βέβαια, ήταν μεγάλη δοκιμασία για ολόκληρη την ελληνική κοινωνία εκείνης της εποχής, που δεν ήταν μεγαλύτερη από 4,5 εκατομμύρια, να δέχεται μέσα σε λίγους μήνες άλλο ενάμιση εκατομμύριο πρόσφυγες. Με εγκαρτέρηση, σκληρή δουλειά κι υπομονή, οι πρόσφυγες πρόγονοί μας ξεπέρασαν κι αυτά τα κοινωνικά εμπόδια και, όπως ήταν φυσικό κι αναμενόμενο- ενσωματώθηκαν στον εθνικό κορμό. Όλα αυτά συνιστούν μια δοκιμασία τεραστίων διαστάσεων, κι όσοι πρόσφυγες επέζησαν, κατοίκησαν τα προσφυγικά σπίτια στην περιοχή που λέμε «παλιά Φιλαδέλφεια», γύρω από την πλατεία Κωνσταντινουπόλεως αρχικά, μετά από την άλλη πλευρά της Δεκελείας, και σιγά- σιγά απλώθηκαν σε όλη την πόλη, ήταν ή-ρ-ω-ε-ς. ΗΡΩΕΣ, με κεφαλαία γράμματα. Έγραψαν χρυσές σελίδες ηρωισμού, αντοχής, υπομονής και καθημερινής μάχης για την επιβίωση και το κτίσιμο μιας νέας ζωής, σε αυτά εδώ τα χώματα, με ολοζώντανες μέσα τους τις μνήμες των αλησμόνητων Πατρίδων, από όπου προήλθαν. Γι’ αυτό, αγαπητοί μου συμπολίτες, αυτό το ηρωικό κεφάλαιο της νεότερης ιστορίας μας, στο οποίο πρωταγωνίστησαν οι πατεράδες κι οι παππούδες μας, δεν μπορούσε να κλειστεί σε μια σειρά εορτασμών μιας εβδομάδας ή ενός μηνός. Έτσι, ο Δήμος ξεκίνησε να τιμά τη μνήμη αυτών των ανθρώπων -ή πιο σωστά, πρέπει να πω «αυτών των υπερανθρώπων»- και θα το κάνει για τρία χρόνια, και μέχρι τότε θα σκεφτούμε με ποιους άλλους τρόπους θα τιμήσουμε τη μνήμη αυτών των ηρώων, και θα καταπολεμήσουμε τον κίνδυνο της λησμονιάς. Δεν θα ξεχάσουμε, γιατί τους το χρωστάμε, αλλά και γιατί δεν θέλουμε να τα ξαναζήσουμε, ούτε εμείς, ούτε τα παιδιά και τα εγγόνια μας. Σας καλώ να δίνετε το «παρών» σε αυτές τις εκδηλώσεις του Δήμου, όσο το επιτρέπουν οι δικές σας υποχρεώσεις βέβαια, αλλά με μια προσπάθεια παραπάνω. Και με την ευκαιρία θέλω από καρδιάς να ευχαριστήσω όλους τους συνεργάτες μου, όλους όσοι βοήθησαν να πραγματοποιηθεί η σημερινή, πρώτη εκδήλωση αλλά και όλες και όλους εσάς, που ανταποκριθήκατε στο κάλεσμά μας. Ευχαριστώ επίσης τις διακεκριμένες προσωπικότητες που δέχθηκαν να συμμετάσχουν στην Τιμητική Επιτροπή που συγκροτήσαμε ως Δήμος για τον τριετή εορτασμό και που θα εποπτεύει και θα συντονίζει τις εκδηλώσεις μνήμης κι εορτασμού από τώρα έως το 2027. Όλοι μαζί, τιμούμε τους πρώτους κατοίκους της πόλης μας και την Οδύσσεια που αυτοί πέρασαν μέχρι να φτάσουν ως εδώ, και όλοι μαζί θα φωνάζουμε με κάθε παρουσία και συμμετοχή μας στις εκδηλώσεις μνήμης του Δήμου, τις δυο λέξεις που είναι χαραγμένες μέσα μας: ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ. Σας ευχαριστώ πολύ».
Καταψήφισε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο την απαγόρευση συνήθων μορφών υπαίθριου καπνίσματος όπως αυτό που υπάρχει σε εξωτερικούς χώρους μπαρ, καφετεριών και εστιατορίων. Ωστόσο, το συμβούλιο των υπουργών υγείας των κρατών-μελών έσπευσε να εκδώσει τις ίδιες συστάσεις αφορώντας το υπαίθριο κάπνισμα σε στάσεις μέσων συγκοινωνίας, σε παιδικές χαρές και σε χώρους καφετεριών προς τα κράτη-μέλη οι οποίες δεν έχουν δεσμευτικό χαρακτήρα και μπορούν να ακολουθηθούν από όποια κράτη το επιλέξουν.
Οι συστάσεις προς τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. για απαγορεύσεις υπαίθριου καπνίσματος προτάθηκαν από την Κεντρική Ευρωπαϊκή Επιτροπή και εγκρίθηκαν από το συμβούλιο υπουργών υγείας των χωρών. Οι συστάσεις αυτές αφορούν τόσο το συμβατικό όσο και το εναλλακτικό ηλεκτρονικό «κάπνισμα» ατμών κ.α.
Ωστόσο, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είχε καταψηφίσει το ίδιο περιεχόμενο περιορισμών από το κοινοτικό δίκαιο. Η ψηφοφορία στο Ευρωκοινοβούλιο απέβη κατά των περιορισμών των απαγορεύσεων με συντριπτική πλειοψηφία 378 ψήφων κατά, 152 ψήφων υπέρ και 26 αποχών. Η πρόταση για την κοινοτική οδηγία είχε υποβληθεί πάλι από την Κεντρική Ευρωπαϊκή Επιτροπή η οποία αμέσως μετά επικάλυψε και αντιτάχθηκε την δημοκρατική διαδικασία που επικράτησε και εξέδωσε το ίδιο περιεχόμενο περιορισμών με την μορφή συστάσεων με την έγκριση των υπουργών υγείας των κρατών-μελών.
Είχε προηγηθεί και διαπραγματευτεί η διαφοροποίηση των ηλεκτρονικών τσιγάρων από τα συμβατικά με σκοπό να εξαιρεθούν ως ασφλέστερες επιλογές έναντι του καπνίσματος με αποτέλεσμα να διαφωνήσουν οι περισσότεοι ευρωβουλευτές και να αντιταχθούν ακόμα περισσότεροι στους περιορισμούς που εισηγούνταν η επιτροπή έναντι των σχετικών προτεινόμενων τροπολογιών, αφού η αρχική πρόταση σκόπευε να καλύψει και να συμπεριλάβει το εναλλακτικό ηλεκτρονικό κάπνισμα στις ίδιες απαγορεύσεις αφορώντας τον καύσιμο καπνό.
Εκδηλώθηκαν οι αρνητικές αντιδράσεις από την δεξιά πτέρυγα της Ευρωβουλής και οι Πατριώτες για την Ευρώπη που καταψήφισαν την κοινοτική οδηγία έλαβαν την στάση ότι η προτεινόμενη απαγόρευση δεν αποτελεί αρμοδιότητα της Ε.Ε. αντί για των μεμονωμένων κρατών-μελών. Σε αμφισβήτηση τέθηκε η ακριβής μορφή της απαγόρευσης καπνίσματος σε ημίκλειστους χώρους διασκέδασης και κοινωνικής συνάθροισης για τους χώρους παροχής των σχετικών υπηρεσιών που συνέβαλε και οδήγησε στην καταψήφιση της κοινοτικής οδηγίας.
Ο Έλληνας υπουργός υγείας Άδωνις Γεωργιάδης απείχε από την ψηφοφορία του Συμβουλίου των Υπουργών Υγείας της Ευρώπης και δήλωσε ότι «για την προστασία την Δημόσιας Υγείας οφείλουν να προτείνονται με βάση τα επιστημονικά δεδομένα και την αρχή της αναλογικότητας μέτρα ρεαλιστικά και εφαρμόσιμα για τον επιδιωκόμενο σκοπό. Τα μορφολογικά, κλιματολογικά και ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της χώρας μας, θα έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα στην αξιολόγηση για τον σχεδιασμό της εφαρμογής της [απαγόρευσης]. Αν και η Ουγγρική Προεδρία έκανε εξαιρετική δουλειά στο να εξισορροπήσει το κείμενο, η Ελλάδα απέχει της ψηφοφορίας.».
Την Κυριακή 1 Δεκεμβρίου και ώρα 6 το απόγευμα ο Δήμος Νέας Φιλαδέλφειας – Νέας Χαλκηδόνας και το Παγκόσμιο Πολιτιστικό Ίδρυμα Ελληνισμού Διασποράς διοργανώνουν την Επετειακή Εκδήλωση για τα 100 χρόνια της πόλης με τίτλο: «14 Νοεμβρίου 1924 – 14 Νοεμβρίου 2024. Εκατό χρόνια από τη δημιουργία του προσφυγικού συνοικισμού» στην αίθουσα εκδηλώσεων του Παγκόσμιου Πολιτιστικού Ιδρύματος Ελληνισμού Διασποράς (Λεωφ. Δεκελείας 152 & Ατταλείας, Νέα Φιλαδέλφεια).
Στην εκδήλωση θα συμμετέχουν διατελέσαντες Δήμαρχοι και εκπρόσωποι των εμβληματικών Δημάρχων της πόλης μας. Παράλληλα, θα υπάρχει βιντεοπροβολή με ιστορικά πρόσωπα και ζωντανές μαρτυρίες προφορικής παράδοσης. Κατά την διάρκεια της εκδήλωσης θα ανακοινωθεί η συγκρότηση Τιμητικής Επιτροπής, αποτελούμενη από προσωπικότητες που έχουν διακριθεί σε διάφορους τομείς για την συνεισφορά τους στην πόλη μας.
Θα παρουσιαστεί η ιστορική πορεία της πόλης μέσα από ντοκουμέντα και φωτογραφίες. Θα ακολουθήσουν παραδοσιακά μικρασιάτικα τραγούδια από την Μαθητική Χορωδία του Γυμνασίου Νέας Χαλκηδόνας με την συμμετοχή μαθητών του Λυκείου Νέας Χαλκηδόνας.
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα εκδηλώσεων του ΠΠΙΕΔ όπου θα φιλοξενηθεί και φωτογραφική έκθεση με κατοικίες του προσφυγικού οικισμού, από το Εργαστήρι Φωτογραφίας του Δήμου μας.
Τέλος, μετά το πέρας της εκδήλωσης θα προσφερθεί κέρασμα στους παρευρισκομένους με την ευγενική χορηγία καταστημάτων της πόλης μας.
Αναλυτικά το πρόγραμμα:
17:30 – 18:00: Προσέλευση
18:00 – 18:30: Χαιρετισμοί
Δημάρχου Νέας Φιλαδέλφειας – Νέας Χαλκηδόνας
Εκπροσώπου Μητρόπολης Ν. Ιωνίας, Φιλαδελφείας, Ηρακλείου και Χαλκηδόνος
Εκπροσώπου Περιφέρειας
Πρώην Δημάρχων και Εκπροσώπων
18:40 – 18:45: Βιντεομαρτυρίες
18:45 – 19:00: Προφορικές μαρτυρίες
κ. Δ. Ησαΐας, Αρχιτέκτων, Ομότιμος Καθηγητής ΕΜΠ
κ. Δ. Κουμπιάς, Δημοσιογράφος
κ. Π. Κουνάδης, Μελετητής Ελληνικού Τραγουδιού
19:00 – 19:35: «Η ιστορία της πόλης μέσα από ντοκουμέντα και φωτογραφίες»
Παύλος Παπαθεοφάνους, εκπαιδευτικός
Ανακοίνωση των μελών της Τιμητικής Επιτροπής
19:35 – 20:00: Παραδοσιακά Τραγούδια από την Μαθητική Χορωδία Γυμνασίου Νέας Χαλκηδόνας με τη
συμμετοχή του Λυκείου Νέας Χαλκηδόνας, υπό την διεύθυνση της καθηγήτριας μουσικής,
κας Χρ. Δράγαζη (Πιάνο: Χρ. Δράγαζη, Κιθάρα: Χρ. Ηλιόπουλος)
Από ξένο τόπο – Παραδοσιακό Μικράς Ασίας
Μενεξέδες και ζουμπούλια – Παραδοσιακό Κωνσταντινούπολης
Τι σε μέλλει εσένανε – Παραδοσιακό Σμύρνης
Έχε γεια Παναγιά – Παραδοσιακό Κωνσταντινούπολης
• Μετά το πέρας της εκδήλωσης θα προσφερθεί κέρασμα στους παρευρισκομένους με την ευγενική
χορηγία καταστημάτων της πόλης μας.
• Η εκδήλωση θα πλαισιωθεί από έκθεση φωτογραφίας με κατοικίες του προσφυγικού οικισμού από
το Εργαστήρι Φωτογραφίας του Δήμου Νέας Φιλαδέλφειας – Νέας Χαλκηδόνας (Επιμέλεια: Δ.
Μιμίδης).
• Την εκδήλωση συντονίζει η Εντεταλμένη Δημοτική Σύμβουλος Πολιτισμού και Διά Βίου Μάθησης, κ.
Λίνα Γεωργίου.
Ολοκληρώθηκε με επιτυχία, την Παρασκευή 22/11, ο κύκλος του αντιγριπικού εμβολιασμού των μελών των Κ.Α.Π.Η. του Δήμου Νέας Φιλαδέλφειας – Νέας Χαλκηδόνας, σε συνεργασία με το Κέντρο Υγείας Νέας Φιλαδέλφειας.
Τόσο ο Εντεταλμένος Δημοτικός Σύμβουλος Πρόληψης και Προαγωγής της Δημόσιας Υγείας, Γιώργος Κελλίδης, όσο και οι επισκέπτριες υγείας του Κ.Υ. Νέας Φιλαδέλφειας, κ.κ. Τριανταφυλλιά Δημούδη και Σταυρούλα Σκάγκου, επεσήμαναν τα πολλαπλά οφέλη του αντιγριπικού εμβολιασμού στη θωράκιση του ανοσοποιητικού συστήματος από ενδεχόμενη μετάδοση της εποχιακής γρίπης.
Ακολούθησε ο εμβολιασμός των μελών του Α’ Κ.Α.Π.Η. υπό την επίβλεψη του παθολόγου κ. Καραφώτη. Τη δράση τίμησαν με τη παρουσία τους ο Εντεταλμένος Δημοτικός Σύμβουλος Κοινωνικής Μέριμνας, σίτισης απόρων, Κοινωνικού Παντοπωλείου & ενδύματος, λειτουργίας ΚΗΦΗ, Γιάννης Λουκιδέλης και τα μέλη της συντονιστικής επιτροπής του Α’ Κ.Α.Π.Η., Δημήτρης Βήλος, Μαρία Κοβάνη και Ουρανία Νικολούλια.
Ο Δήμος Νέας Φιλαδέλφειας – Νέας Χαλκηδόνας ευχαριστεί τις επισκέπτριες υγείας του Κ.Υ. Νέας Φιλαδέλφειας, κ.κ. Αθηνά Δίελλα, Τριανταφυλλιά Δημούδη και Σταυρούλα Σκάγκου για τη συνεργασία και την αρωγή τους στην επιτυχή οργάνωση του αντιγριπικού εμβολιασμού.
Αντίστοιχες προληπτικές δράσεις θα ακολουθήσουν στο άμεσο μέλλον, στοχεύοντας στην ανοσοποίηση των πολιτών και δη των ευάλωτων ομάδων.
Από το Γραφείο Τύπου
Για να παρέχουμε την καλύτερη εμπειρία, χρησιμοποιούμε τεχνολογίες όπως cookies για την αποθήκευση ή/και την πρόσβαση σε πληροφορίες συσκευών. Η συγκατάθεση για τις εν λόγω τεχνολογίες θα μας επιτρέψει να επεξεργαστούμε δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα, όπως συμπεριφορά περιήγησης ή μοναδικά αναγνωριστικά σε αυτόν τον ιστότοπο. Η μη συγκατάθεση ή η ανάκληση της συγκατάθεσης, μπορεί να επηρεάσει αρνητικά ορισμένες λειτουργίες και δυνατότητες.
Λειτουργικά
Πάντα ενεργό
Η τεχνική αποθήκευση ή πρόσβαση είναι απολύτως απαραίτητη για τον νόμιμο σκοπό της δυνατότητας χρήσης συγκεκριμένης υπηρεσίας που ζητείται ρητά από τον συνδρομητή ή τον χρήστη ή με αποκλειστικό σκοπό τη μετάδοση επικοινωνίας μέσω δικτύου ηλεκτρονικών επικοινωνιών.
Προτιμήσεις
Η τεχνική αποθήκευση ή πρόσβαση είναι απαραίτητη για τον νόμιμο σκοπό της αποθήκευσης προτιμήσεων που δεν ζητούνται από τον συνδρομητή ή τον χρήστη.
Στατιστικά
Η τεχνική αποθήκευση ή πρόσβαση που χρησιμοποιείται αποκλειστικά για στατιστικούς σκοπούς.Η τεχνική αποθήκευση ή πρόσβαση που χρησιμοποιείται αποκλειστικά για ανώνυμους στατιστικούς σκοπούς. Χωρίς κλήτευση, η εθελοντική συμμόρφωση εκ μέρους του Παρόχου Υπηρεσιών Διαδικτύου ή πρόσθετες καταγραφές από τρίτο μέρος, οι πληροφορίες που αποθηκεύονται ή ανακτώνται για το σκοπό αυτό από μόνες τους δεν μπορούν συνήθως να χρησιμοποιηθούν για την αναγνώρισή σας.
Εμπορικής Προώθησης
Η τεχνική αποθήκευση ή πρόσβαση απαιτείται για τη δημιουργία προφίλ χρηστών, για την αποστολή διαφημίσεων ή για την καταγραφή του χρήστη σε έναν ιστότοπο ή σε διάφορους ιστότοπους για παρόμοιους σκοπούς εμπορικής προώθησης.
