Η συζήτηση για την αναθεώρηση του Συντάγματος, που άνοιξε προσφάτως η κυβέρνηση, δεν πρέπει να εξαντληθεί σε μικρο-τακτικισμούς και άνευρες διαδικασίες. Είναι μεγάλη ευκαιρία να οδηγηθούμε σε ένα σοβαρό διάλογο για μια συνολική και ριζική ανασύνταξη των θεσμών και του πολιτικού συστήματος της χώρας.
Στα σαράντα τρία χρόνια της Μεταπολίτευσης, επιτεύχθηκαν πολλά. Παρά τις στρεβλώσεις, τα λάθη και τις αδυναμίες της, υπήρξε η καλύτερη, η πιο ασφαλής, η πιο δημιουργική περίοδος από την ίδρυση του ελληνικού κράτους. Η δυναμική της, όμως, εξαντλήθηκε προ πολλού. Χρειαζόμαστε μια νέα ελληνική Δημοκρατία, με μείζονες αλλαγές.
• «Μητέρα όλων των μεταρρυθμίσεων», η μεταρρύθμιση της Δημόσιας Διοίκησης. Διαρθρωτικές αλλαγές για ένα «κανονικό» κράτος, στην υπηρεσία του πολίτη και της ανάπτυξης.
• Αλλαγή εκλογικού συστήματος. Κατάργηση σταυρού προτίμησης, βασική αιτία πελατειακών σχέσεων και διαφθοράς. Το γερμανικό εκλογικό σύστημα, ή παραλλαγή του, συνδυάζει αναλογικότητα με σταθερότητα. Εκλογή σημαντικού αριθμού βουλευτών με «λίστα» σε εθνικό επίπεδο και των υπολοίπων, σε μονοεδρικές ή ολιγοεδρικές περιφέρειες. Εκδημοκρατισμός των πολιτικών κομμάτων.
• Συνταγματική κατοχύρωση: επιπέδου αξιοπρεπούς διαβίωσης, προστασίας ανέργων, ισοσκελισμένου προϋπολογισμού, της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας, χωρισμού Κράτους- Εκκλησίας , λαϊκής νομοθετικής πρωτοβουλίας.
• Έλεγχος των οικονομικών κομμάτων και πολιτικών προσώπων, από όργανα χωρίς πλειοψηφία βουλευτών.
• Αποφασιστικός ρόλος της Βουλής στην παρακολούθηση εκτέλεσης του Κρατικού Προϋπολογισμού.
• Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
• Αλλαγή και αυστηροποίηση της διαδικασίας ελέγχου ευθύνης υπουργών.
• Αλλαγές στη Δικαιοσύνη, στην ταχύτητα απονομής της, στις φορολογικές δίκες, στην κρίση επενδυτικών συμβάσεων, στην επιλογή της ηγεσίας της.
