Παρουσίαση του βιβλίου από τη Μαρλέν Σβέρκου
Το βιβλίο «(Α)γνώστου Πατρός» της κυρίας Γωγώς Φάκου-Θεδωράκη,
το οποίο ανέγνωσα με μιαν ανάσα, είναι ένα εναγώνιο ταξίδι
αναζήτησης ενός παιδιού, να κατανοήσει τι είναι αυτό που απουσιάζει
απο μέσα του, να συνθέσει τις αποσπασματικές του πραγματικότητες,
να αναζητήσει τις ρίζες του. Τα πληγωμένα παιδιά, τα παιδιά που
αναζητούν τα «γιατί», καθηλώνονται στην παιδική τους ηλικία, μέχρις
ότου βρουν όλες τις απαντήσεις που αποτελούν πυξίδα της ύπαρξής
τους, κι έτσι συνθέσουν το «Όλον» της ψυχής τους! «Και ήθελε τόσο να
μπορεί, σαν παιδί, να είναι σκαρφαλωμένο στα τεράστια πόδια του, να
παίζει μαζί του μουσική, να μαθαίνει μαζί του τη ζωή, τους μεγάλους
αγώνες, τις μεγάλες ιδέες, την τέχνη…Ετσι κι αλλιώς όμως … Όλα τα
παραπάνω του τα έκανε κληροδότημα…Λες και ήταν εκεί!»
Ένα παιδί χωρίς ταυτότητα, που όταν του αποδόθηκε, έγινε βαρύ
κληροδότημα, κτήμα ες αει και αποστολή δια βίου… «Δεν σε χόρτασα
πατέρα…’Ηθελα κι άλλες πολύτιμες στιγμές πλάι σου…’Ηθελα κι άλλες
συναρπαστικές ιστορίες να μου διηγηθείς…Ήθελα κι άλλο τη μυρωδιά
σου, μ’ακούς; Την είχα ανάγκη, όπως και τη μυρωδιά της μάνας μου…»
Στο βιβλίο, «ξεδιπλώνεται» ο ευαίσθητος ψυχισμός, η καλοσύνη και η
έμφυτη ευγένια με την περίσσια αγνότητα της Αλεξάνδρας, της μητέρας
του Νίκου…Ένα νεαρό κορίτσι, της οποίας τη μοίρα καθόρισε ο πρώτος
της και μοναδικός της έρωτας, καρπός του οποίου ήταν ο πρώτοτοκός
της γιος, Νίκος και μέχρι το τέλος της σύντομης, αλλά και πολύ
βασανισμένης ζωής της, η ύπαρξή της ήταν σταθερά προσανατολισμένη
και αφιερωμένη στον έρωτα αυτό, στον οποίο πίστεψε ολοκληρωτικά
και πάλεψε με όλη της τη δύναμη. Η δύναμη αυτή μεταλαμπαδεύτηκε
ατόφια στην ψυχή του Νίκου κι έπειτα εκείνος ξεκίνησε το δικό του
ταξίδι αναζήτησης της χαμένης αλήθειας και της αγάπης που πάντα του
έλειπε. Και όταν τη βρήκε, τότε όλα απέκτησαν νόημα και ήταν μια
δικαίωση και για εκείνον, αλλά και για την Αλεξάνδρα!
Η Αλεξάνδρα, ήταν ένα νεαρό κορίτσι, το οποίο κλήθηκε να αναλάβει
την ευθύνη μιας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης και να λάβει αποφάσεις
μέσα σε ένα περιβάλλον εχθρικό με υποσχέσεις που ποτέ δεν
τηρήθηκαν. Αυτή ήταν η γνήσια επαναστάτρια, που σήκωσε το βάρος
της ευθύνης και πάλεψε για να φέρει στη ζωή τον γιο της, καρπό της
μεγάλης της αγάπης και να τον κρατήσει κοντά της με κάθε μέσον.
«Περίμενε μέρα με τη μέρα, αλλά αυτό το κάτι που θα έκανες ,
παρέμεινε τίποτα…» Κι έτσι το βρέφος, όταν γεννήθηκε, δόθηκε σε
ίδρυμα, μαζί με άλλα ανεπιθύμητα μωρά και απέκτησε διάφορα
προβλήματα λόγω πρόωρης εγκατάλειψης.
Ευτυχώς, υπήρχαν κάποιοι σύμμαχοι που στάθηκαν πλάι στην
Αλεξάνδρα και το μωρό, όταν ήταν απροστάτευτοι κι έτσι το βρέφος δεν
δόθηκε εν τέλει για υιοθεσία.
Όταν η Αλεξάνδρα παντρεύτηκε για καλό του παιδιού, έναν άλλον
άνθρωπο, τότε ο μικρός Νίκος έγινε από αγνώστου πατρός, κάποιος με
επίθετο, αν και μέχρι τα τέσσερά του χρόνια οι πλήγες από όσα έζησε
μέσα στο ίδρυμα δεν είχαν κλείσει κι έτσι δυσκολευόταν να
περπατήσει. Το σώμα του αποτύπωνε το μοιρολόι της ψυχής και είχε
καθηλωθεί στην ακινησία.
Και για χρόνια, η αξία του παιδιού, ήταν 2.000 δραχμές το μήνα, που η
μάνα παραλάμβανε από έναν δικηγόρο και αργότερα από έναν
συνεργάτη του Μίκη, όμως το παιδί άλλα χρειαζόταν κι άλλα είχε
ανάγκη…
Και τα χρόνια πέρασαν και όταν έγινε δώδεκα ετών, τον συνάντησε για
πρώτη φορά! ‘Ηταν θεόρατος και ο μικρός Νίκος πάλευε να
ισορροπήσει στις μύτες των ποδιών του για να ψηλώσει μια στάλα. «Ε,
μικρέ, σου μιλάω, τι κάνεις;», μου είπες γελώντας…
Προσπαθώ να σε φτάσω, απάντησα, και η φράση αυτή σημάδεψε για
πάντα τη μάνα!»
Το 1997, η Αλεξάνδρα αποκάλυψε στον 35 χρονο τότε γιο της, το
μεγάλο μυστικό και έτσι όλα απέκτησαν νόημα και ουσία. «Όλα τα άηχα
κουτσομπολιά που ένιωθα πίσω από την πλάτη μου, απέκτησαν
υπότιτλους. Όλα τα προαισθήματα, υπόσταση. Όλα τα ένοχα βλέμματα
συγγενών, απέκτησαν λόγο. Όλα τα ερωτηματικά μου, απέκτησαν
απάντηση.» «Δεν είπα τίποτα στην αρχή. Απλά την αγκάλιασα τρυφερά
και κλάψαμε μαζί.»
Και πάλι, για χρόνια, το παιδί επεδίωκε μία συνάντηση με τον πατέρα, η
οποία δεν ερχόταν ποτέ… Οι ευκαιρίες χάνονταν, αλλά, όχι, «Δεν θα
άφηνα μέσα μου κανένα απωθημένο. Όχι. Δεν θα είχα την τύχη της
μάνας μου εγώ…» και πραγματικά, η συνάντηση ήρθε κι έφερε πατέρα
και γιο ανέλπιστα κοντά και για τα επόμενα δεκαεννέα χρόνια δεν
ξαναχωρίστηκαν ποτέ! «Τόσα λίγα, μα τόσα πολλά.»
«Δεν σε κατηγόρησα για τίποτε, δεν διεκδίκησα τίποτε, μόνο μια θέση
στη ζωή σου, όσο ακόμα προλάβαινα.»
Η μάνα έφυγε πικραμένη στα 57 της χρόνια. Ένα κομμάτι ψωμί την
έστειλε στο θάνατο, όπως για ένα κομμάτι ψωμί, βρέθηκε στην πόρτα
σου, να ζητά εργασία…Μια γυναίκα, που έζησε με το όπιο της αγάπης,
την οποία περισσότερο την οραματιζόταν και την ανέμενε, παρά τη
βίωνε. Μοναδική της παρηγοριά και λύτρωση, ο Νίκος, ο οποίος τόσο
με την εξωτερική ομοιότητα με τον πατέρα του, όσο και με τα ταλέντα
του, ενσάρκωνε ολοζώντανα αυτή την αγάπη!
Και η παρακαταθήκη του παιδιού, η εντολή του πατέρα να διαιωνίσει
το έργο του, να το διαφυλάξει, ήταν όλα όσα μοιράστηκε με τον πατέρα
αυτά τα πολύτιμα δεκανεννέα κοινά τους χρόνια, πέρα από τις
προσωπικές τους στιγμές και τις απαντήσεις που δόθηκαν
ετεροχρονισμένα.
Το βιβλίο, είναι μία επιστολή στον πατέρα, στο μεγάλο
μουσικοσυνθέτη, Μίκη Θεοδωράκη. Είναι όσα δεν ειπώθηκαν, είναι μία
κραυγή αγωνίας, θλίψης, νοσταλγίας, δίψας για ζωή, αλλά και
ατελείωτου αγώνα για όλα όσα αγαπάμε και πιστεύουμε και μερικές
φορές δεν βρίσκουμε αναίτια τη δύναμη, να διαφυλάξουμε.
Το βιβλίο, είναι μία δικαίωση για τη μητέρα-Αλεξάνδρα, που σε πολύ
νεαρά ηλικία κλήθηκε να γίνει μάνα και πατέρας για να μην χάσει το
αυτονόητο δικαίωμα, να κρατήσει κοντά της το αγαπημένο της παιδί.Η
Αλεξάνδρα, που πίστευε με όλη της την ψυχή στη δύναμη της αγάπης
και την παρείχε άνευ όρων και διαβεβαιώσεων, παίρνοντας όλα τα
ρίσκα. Επαναλαμβάνω, όπως προανάφερα, ήταν η αληθινή
επαναστάτρια, που καταδικάστηκε σε ισόβια εξορία να ζει μακριά από
τον έρωτά της και όλο αυτό το υπέμεινε καρτερικά και χωρίς να μολύνει
με μίσος την ψυχή της.
Το βιβλίο, είναι μία δικαίωση για τον Νίκο Θεοδωράκη. Είναι η αλήθεια
που επί 35 χρόνια του στερούσαν και ο ίδιος ένιωθε πως έλειπαν
κάποια κομμάτια του, τα αναζητούσε εναγώνια και όταν συνέθεσε την
αλήθεια της ταυτότητάς του, τότε διεκδίκησε το πεπρωμένο του και δεν
άφησε τίποτα πλέον στην τύχη. Χωρίς να είναι μνησίκακος και
ακολουθώντας το παράδειγμα της Αλεξάνδρας, κινήθηκε μόνον από
αγάπη και διάθεση προσφοράς. Η προσπάθειά του να διαδώσει στο
ακέραιο το έργο του Μίκη Θεοδωράκη, ως γνήσιο τέκνο του, αλλά και
υπέρμετρος θαυμαστής αυτού, αποδεικνύει πως μέσα στην ψυχή του,
δεν υπάρχει, παρά μόνο αγάπη και σεβασμός για τον μεγάλο
μουσικοσυνθέτη και πατέρα του, Μίκη Θεοδωράκη.
H Μαρλέν Σβέρκου είναι ιστορικός, με εξειδίκευση στη φιλοσοφία-
ψυχανάλυση, την εγκληματολογία και την παιδοψυχολογία. Εργάζεται ως
εκπαιδευτικός στην ιδιωτική εκπαίδευση και ως σύμβουλος ψυχικής υγείας.
Έχει βραβευτεί από τον διεθνή οργανισμό του International Baccalaureate
για τις παιδαγωγικές της προσεγγίσεις, οι οποίες βασίζονται στη βιωματική
μάθηση και την προαγωγή της αυτενέργειας του μαθητή, με βάση τα
ιδιαίτερα ταλέντα του.
Το 1993, έλαβε εφηβικό βραβείο λογοτεχνίας από το κανάλι Mega για την
ποιητική της συλλογή «Αλγεινή Άνοιξη» εκδόσεις Επτάλοφος και κατά
καιρούς αρθρογραφεί σε διάφορες τοπικές εφημερίδες ή λαμβάνει
διακρίσεις σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς.
Είναι φιλόζωος ακτιβίστρια με συμμετοχή σε δράσεις και διασώσεις σε όλη
την Ελλάδα κι επιδίδεται εδώ και χρόνια στην εμπλοκή των νεαρών
μαθητών σε φιλοζωικές βιωματικές δράσεις, με στόχο την πρόνοια έναντιστη βία
προς τα ζώα και τη δημιουργία μελλοντικών πολιτών με
ενσυναίσθηση και φιλοζωική παιδεία.
Είναι συντονίστρια φιλοζωικών, εθελοντικών δράσεων, στο τμήμα
φιλοζωικών του Δήμου Νέας Φιλαδέλφειας-Νέας Χαλκηδόνος και μέλος
της επιτροπής του Παγκοσμίου Ιδρύματος Ελληνισμού της Διασποράς.
ΓΩΓΩ ΦΑΚΟΥ-ΘΟΕΔΩΡΑΚΗ
. Η κυρία Γωγώ Φάκου-Θεοδωράκη είναι συγγραφέας, δασκάλα
υποκριτικής, σκηνοθέτης, θεατρολόγος, ηθοποιός και ραδιοφωνική
παραγωγός. Γεννήθηκε στην Ερατεινή Φωκίδας, έχει σπουδάσει
δημοσιογραφία, υποκριτική, τραγούδι, σκηνοθεσία, επαγγελματικό
μακιγιάζ, δημιουργική γραφή και αυτό το διάστημα ολοκληρώνει τις
σπουδές της στην ειδική αγωγή κι εκπαίδευση στο Πανεπιστήμιο
Πατρών.
Έχει συμμετάσχει σε πολλές θεατρικές παραστάσεις κάθε είδους και
από το 2021, έχει ιδρύσει το δικό της θεατρικό εργαστήρι, μαζί με τον
Ανδρέα Αποστόλου, το εργοτέχνιον, στον Κόκκινο Μύλο.
Διδάσκει θεατρική Αγωγή στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, στην Ανοιχτή
Αγκαλιά σε άτομα ΑΜΕΑ, και είναι αντιπρόεδρος του πανευρωπαικού
καλλιτεχνικού συλλόγου ARTTIKI.
Έχει γράψει και σκηνοθετήσει πολλά θεατρικά έργα κι επίσης έχει
διασκευάσει αρκετά κλασικά συγγράμματα.
Μέσω γνωστής διαφημιστικής καμπάνιας, συμμετείχε επί σειρά ετών σε
διαφημίσεις ενάντια στα ναρκωτικά και σε κάθε μορφή εθισμού.
Το προηγούμενο βιβλίο της «Κραγιοναρισμένα χείλη» εκδόσεις Οστρια
2019, αφορά σε μία αληθινή ιστορία γυναικείας κακοποίησης κι έγινε
θεατρικός μονόλογος, που παίζεται επί σειρά ετών κι ενέπνευσε δύο
εικαστικές εκθέσεις. Ήταν επίσης αφορμή για τη δημιουργία ημερίδας
ενάντια στη γυναικεία κακοποίηση. Έχει μελοποιηθεί κι έχει αποσπάσει
έως τώρα πέντε βραβεία, τρία εκ των οποίων είναι διεθνή.
Μεγάλους δασκάλους της στη σκηνοθεσία θεωρεί τον Αλέξανδρο
Λιακόπουλο και στην τραγωδία τον Γιάννη Νικολαίδη.
Επίσης, είναι ακτιβίστρια φιλόζωη με πολύ σημαντικό έργο, άγνωστο
στους περισσότερους…
Είναι παντρεμένη με τον Νίκο Θεοδωράκη, και αποτελούν ένα
υποδειγματικά αγαπημένο ζευγάρι.
ΝΙΚΟΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ
Ο Νίκος Θεοδωράκης γεννήθηκε στην Αθήνα το Νοέμβριο του1967.
Από μικρό παιδί, έδειξε την τάση που έχει για τη μουσική
και γενικά για την δημιουργική τέχνη. Έντεκα χρονών, μαζί με
άλλα παιδιά, συμμετέχει, με φωνητικά σχήματα, στις συναυλίες
του Σπύρου Σαμοΐλη. Ηχογραφεί τον πρώτο του μικρό δίσκο,
τραγουδώντας το ΜΑΣΤΟΡΟΠΟΥΛΟ, σε στίχους Γιώργου
Κοτζιούλα και μουσική του Σαμοΐλη. Αρχίζει μαθήματα θεωρίας
και πιάνου, στο ωδείο Καλλιθέας και αργότερα στο Ωδείο
Καλομοίρη. Παίρνει μέρος, τραγουδώντας, σε συναυλίες του
Σαμοΐλη, μαζί με Μιχάλη Βιολάρη, Γεράσιμο Ανδρεάτο και
άλλους. Στη συνέχεια, διοργανώνει αφιερώματα στον Μίκη
Θεοδωράκη, με μουσικά σχήματα και χορωδίες της Κέρκυρας.
Επίσης στην Κέρκυρα συμμετέχει στο καλλιτεχνικό εργαστήρι
του ΔΗΠΕΘΕ με καθηγητές την Κατερίνα Πολυχρονοπούλου
(Υποκριτική) τον Σωτήρης Μπουχάγιαρ (Κινησιολογία) και την
Σταματίνα Καρύδη στα φωνητικά.
Σήμερα, ζει και δραστηριοποιείται, στην Αθήνα,
συνεργαζόμενος με διάφορους καλλιτέχνες, συνεχίζοντας τα
αφιερώματα στο Μίκη Θεοδωράκη, επίσης συνεχίζει τα
μαθήματα φωνητικής και θεωρίας της μουσικής από τον
σπουδαίο Έλληνα Τενόρο Ζάχο Τερζάκη και την Μαρία
Στεφανή στο ωδείο Παναρμόνιο και συνεργάζεται με την
σπουδαία συνθέτη και σολίστ του ακορντεόν Ζωή
Τηγανούρια και τον σύζυγό της Στέλιο Γενεράλη,
συμμετέχοντας στις συναυλίες τους ως ερμηνευτής,
τραγουδώντας συνθέσεις της Ζωής και φυσικά του Μίκη
Θεοδωράκη.
Είναι μέλος του Πανελλήνιου μουσικού συλλόγου.
Τον Απρίλη του 2020 κυκλοφορεί η πρώτη του δισκογραφική
δουλειά με τον Συνθέτη Χρύσανθο Μουζακίτη, μια συλλογή
τραγουδιών από διάφορους καταξιωμένους ποιητές με την
ονομασία “Στα λιμάνια της καρδιάς μου”.
Το Νοέμβριο του 2017 δημιουργεί το Mikis Radio ένα ιντερνετικό
σταθμό για να αναδείξει και να διαδώσει όλο το εύρος της
μουσικής του Μίκη Θεοδωράκη που του εμπιστεύτηκε 4.200
μουσικά κομμάτια. Έτσι για πρώτη φορά δημιουργείται ένα
ψηφιακό αρχείο που μεταδίδει ακριβώς τα στοιχεία δημιουργίας
του έργου του μεγάλου μας συνθέτη με ημερομηνίες σύνθεσης,
τους ποιητές, τους ερμηνευτές και τους μουσικούς που
συμμετέχουν, είτε στο στούντιο, είτε σε ζωντανές συναυλίες ανά
τον κόσμο.
Με την βοήθεια του Κώστα Καζάκου παρουσιάζει και μεταδίδει
όλες τις Αρκαδίες που ο Μίκης Θεοδωράκης συνέθεσε εξόριστος
στην Ζάτουνα μελοποιώντας τον Ανδρέα Κάλβο τον Άγγελο
Σικελιανό και τον Μάνο Ελευθερίου.
Μέσα από το δικό του ραδιόφωνο έρχεται σε επαφή με
καταξιωμένους συνθέτες μουσικούς και τραγουδιστές που έχουν
συνεργαστεί με τον Μίκη Θεοδωράκη.
Τέλος, το καλοκαίρι του 2023 με το Εργοτέχνιον,ανέβηκε στη σκηνή
ως ηθοποιός για το έργο «Μoulin rouge καλωσηρθατε»
Ο Μίκης Θεοδωράκης, φεύγοντας από τη ζωή, ζήτησε από όλους όσοι
ασχολούνται με το έργο του, να βοηθήσουν το Νίκο Θεοδωράκη, ώστε η
προσπάθειά του να εδραιωθεί και να προχωρήσει, κατακτώντας
περισσότερους ακροατές, γνωρίζοντας τις δυσκολίες που θα
αντιμετωπίσει. Επίσης ανέφερε πως το Mikis Theodorakis Official Radio,
είναι το καλύτερο δώρο που του δόθηκε εν ζωή!
