Γεια σε όλους, είμαι η μέρα του λιονταριού για να κάνω αριστερό κούνημα – σας αγαπώ πάρα πολύ – ζήτω η ελευθερία! Αυτό που έμοιαζε με τοπικό φαινόμενο έχει αυξηθεί. Είναι μια αρκετά μεγάλη γειτονιά τώρα, οπότε πρώτα απ’ όλα σας ευχαριστώ πολύ για αυτή την πρόσκληση. Και όσον αφορά τη σημερινή ομιλία, λαμβάνοντας υπόψη τον αντίκτυπο της ομιλίας μου στο Νταβός, και αυτό που δήλωσα ότι η Δύση ήταν σε κίνδυνο, λόγω της προόδου του καθεστώτος και των σοσιαλιστικών ιδεών, σήμερα θα επικεντρωθώ στις τεχνικές βάσεις αυτών των πολιτικών απόψεων, και σε αυτές τις γραμμές, θα επικεντρωθώ στο πώς τα νεοκλασικά οικονομικά και η άποψή τους για την αποτυχία της αγοράς ευνοούν την πρόοδο του κρατισμού· και πώς αυτό καταστρέφει την οικονομική ανάπτυξη, θέτοντας ένα διάλειμμα στις βελτιώσεις της ευημερίας και της καταπολέμησης της φτώχειας. Όσον αφορά τη ρίζα αυτού του προβλήματος, το πρόβλημα είναι μεθοδολογικής φύσης. Πρόκειται για ένα μοντέλο έναντι της πραγματικότητας.

Η πραγματικότητα είναι πάντα πολύ περίπλοκη για ανάλυση. Έτσι, αναλύεται με τη χρήση μοντέλων, αλλά συνήθως αν ένα μοντέλο δεν ταιριάζει με την πραγματικότητα, πετάτε το μοντέλο και το θέμα με το νεοκλασικό μοντέλο είναι ότι, όταν το μοντέλο δεν ταιριάζει με την πραγματικότητα, θυμώνουν με την πραγματικότητα αποκαλώντας την αποτυχία της αγοράς. Έτσι, η ρίζα αυτού του προβλήματος προκύπτει όταν αρχίζετε να μελετάτε την κανονιστική βάση της ανταγωνιστικής ισορροπίας. Έτσι, όταν η ανάλυση επικεντρώνεται στην ύπαρξη, τη μοναδικότητα και τη σταθερότητα, δεν υπήρχε πολιτικό πρόβλημα. Το πρόβλημα ξεκίνησε όταν η κανονιστική ανάλυση άρχισε να συνδέεται με τη συζευγμένη ανάλυση. Η βασική ιδέα της βελτιστοποίησης ζευγαριού είναι ότι δεν μπορείτε να βελτιώσετε τη θέση κάποιου χωρίς να καταστρέψετε κάποιον άλλο. Έτσι, εάν μπορείτε πραγματικά να βελτιώσετε τη θέση κάποιου χωρίς να καταστρέψετε τη θέση κάποιου άλλου, αυτό θα ήταν μια συνδυασμένη βέλτιστη, και όταν αυτές οι ευκαιρίες εξαντληθούν, τότε αυτό είναι το ζευγάρι βέλτιστο, και τότε εμφανίζονται οι ορισμοί των αποτυχιών της αγοράς. Ένα από τα ονόματα που δίνονται στο ζεύγος αυτής της θέσης είναι αυτό των μη κυρτών, αυτό έχει να κάνει με συγκεντρωμένες δομές, σύζευξη και μονοπώλια, επίσης εξωτερικότητες, δημόσια αγαθά, πληροφόρηση, ασυμμετρία. Το δίλημμα των κρατουμένων και όλα αυτά τα κομψά ονόματα είναι στην πραγματικότητα τρόποι για να ανοίξει ο δρόμος για κρατική παρέμβαση, και για κρατιστές και σοσιαλιστές, αλλά για να το κάνω λιγότερο αφηρημένο, επιτρέψτε μου να δώσω ένα πιο πρακτικό παράδειγμα. Βλέπετε, ας υποθέσουμε ότι είμαστε σε μια εποχή που τα κεριά εξακολουθούσαν να χρησιμοποιούνται και ο Edison δεν είχε έρθει ακόμα. Φυσικά, όταν ο Edison ήρθε μαζί με μια λάμπα, όλοι οι κατασκευαστές κεριών χρεοκόπησαν, και αν είχαμε δώσει προσοχή σε εκείνους που ευνοούσαν την παρέμβαση αντί να έχουμε αυτό το συνέδριο σε αυτόν τον υπέροχο χώρο σήμερα, γεμάτο φως, θα είχαμε ακόμα κεριά. Έτσι οι σοσιαλιστές χαλάνε τις ζωές μας. Ας απαλλαγούμε λοιπόν από τη βελτιστοποίηση του ζευγαριού και ας απαλλαγούμε από τη σοσιαλιστική προσέγγιση. Ζήτω η Ελευθερία!

Ναι, οπότε το πρώτο πράγμα που χρειαζόμαστε είναι να έχουμε έναν καλό ορισμό της αγοράς, τι είναι στην πραγματικότητα η αγορά. Η αγορά κοινής ωφέλειας είναι στην πραγματικότητα μια διαδικασία κοινωνικής συνεργασίας, όπου ανταλλάσσετε εθελοντικά δικαιώματα ιδιοκτησίας. Στην πραγματικότητα, δεδομένου ότι αυτές οι ανταλλαγές είναι εθελοντικές, δεν μπορεί να υπάρξει αποτυχία της αγοράς, διότι κανείς δεν θα προκαλούσε αυτοζημία. Έτσι, αν ορίσουμε σωστά την αγορά, όλοι οι ορισμοί που είναι παρεμβατικοί στη φύση καταρρέουν. Είναι επίσης πολύ σημαντικό να είμαστε σαφείς ως προς το ποιοι θεσμοί αποτελούν τα θεμέλια της αγοράς. Δύο σημαντικοί θεσμοί είναι η ιδιωτική ιδιοκτησία και οι αγορές που είναι απαλλαγμένες από κρατική παρέμβαση. Επειδή αν πρόκειται βασικά να ανταλλάξετε δικαιώματα ιδιοκτησίας, αυτό σημαίνει ότι η ιδιωτική ιδιοκτησία είναι σημαντική, και αν οι ανταλλαγές είναι εθελοντικές, δεν υπάρχει χώρος για την παρέμβαση, την καταπάτηση και την εισβολή από το κράτος. Έτσι, στην πραγματικότητα, όταν κάποιος συμμετέχει σε μια ανταλλαγή και δίνει κάτι σε αντάλλαγμα για χρήματα, αυτό δημιουργεί ένα ιστορικό αρχείο, ή μητρώο, το οποίο είναι τιμή, και αυτό το ιστορικό αρχείο που ονομάζουμε τιμή είναι ένας μηχανισμός μετάδοσης πληροφοριών και γίνεται επίσης ένας μηχανισμός συντονισμού, καθώς κάνει μερικούς ανθρώπους να είναι από την πλευρά της προσφοράς και άλλοι από την πλευρά της ζήτησης· και υπάρχει επίσης μια διαδικασία προσαρμογής, επειδή η ζήτηση και η προσφορά δεν ταιριάζουν πάντα απόλυτα. Όταν η ζήτηση ανεβαίνει, οι τιμές ανεβαίνουν και το αντίστροφο. 

Έτσι, η ιδιωτική ιδιοκτησία και οι ελεύθερες αγορές καθορίζουν το σύστημα τιμών, και αυτή είναι η βάση του οικονομικού υπολογισμού, και αυτό δείχνει γιατί καμία από τις ποικιλίες του σοσιαλισμού δεν μπορεί να λειτουργήσει στις πιο ακραίες περιπτώσεις, επειδή δεν υπάρχει ιδιωτική ιδιοκτησία, οπότε δεν μπορείτε να συμμετάσχετε στις ανταλλαγές που θα απαιτούσε η αγορά, και στις ηπιότερες ποικιλίες που επιτρέπουν την ύπαρξη του ιδιωτικού τομέα. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι η κρατική παρέμβαση δημιουργεί θόρυβο στο σύστημα τιμών, και όσο περισσότερο κράτος τόσο περισσότερη κυβέρνηση υπάρχει, τόσο περισσότερη βία υπάρχει, τόσο περισσότερη στρέβλωση υπάρχει και τόσο χειρότερη είναι η λειτουργία του συστήματος.

Ένα άλλο βασικό στοιχείο είναι ο ελεύθερος ανταγωνισμός, αλλά όχι με την πιο νεοκλασική έννοια, αλλά με όρους εισόδου και εξόδου, και άλλα δύο πολύ σημαντικά στοιχεία είναι ο καταμερισμός εργασίας και η κοινωνική συνεργασία. Αυτός που εξήγησε καλύτερα τον καταμερισμό της εργασίας ήταν ο Άνταμ Σμιθ. Ένα μόνο άτομο θα μπορούσε να κατασκευάσει μόνο 20 καρφίτσες. Εάν η εργασία διαιρεθεί με 15, θα μπορούσαμε να καταλήξουμε με 177.000 καρφίτσες. Το θέμα είναι ότι, αν δεν υπάρξει ζήτηση για 75.000 καρφίτσες, δεν θα υπάρξει καταμερισμός εργασίας, και στη συνέχεια σε συνδυασμό με την έννοια της κοινωνικής συνεργασίας καταλήγει να είναι πλήρως καταστροφική.

Όσον αφορά τις σοσιαλιστικές ιδέες, θα μπορούσα πραγματικά να τον μισήσω, αλλά πρέπει να αγοράσει το προϊόν μου, οπότε πρέπει να του φερθώ όμορφα. Έτσι, όπως συνήθιζε να λέει ο Bass, αυτό που το εμπόριο πηγαίνει στους στρατιώτες δεν το κάνει. Και η προώθηση του ελεύθερου εμπορίου προάγει την ειρήνη. Και επίσης, αυτή η ιδέα της αγοράς ως μηχανισμού κοινωνικής συνεργασίας είναι μια τεράστια βόμβα για τον σοσιαλισμό, γιατί αν οι ανταλλαγές είναι εθελοντικές, αυτό σημαίνει ότι είναι νίκη όταν και για τις δύο πλευρές, οπότε δεν υπάρχει χώρος για τη θεωρία της εκμετάλλευσης ή για την υπεραξία, ή για τον μαρξισμό και τον σοσιαλισμό. Και σύμφωνα με τη λογική της αγοράς, ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας ή επιχειρηματίας είναι ένας κοινωνικός ευεργέτης, διότι στην ελεύθερη επιχείρηση, τον καπιταλισμό, μπορείς να πετύχεις μόνο αν υπηρετείς τους άλλους με αγαθά καλύτερης ποιότητας ή σε καλύτερη τιμή, και αν ο επιχειρηματίας δεν κάνει τα πράγματα σωστά, τότε κάποιος άλλος μπορεί να έρθει προσφέροντας αγαθά καλύτερης ποιότητας ή σε καλύτερη τιμή. Και αυτό θα οδηγήσει σε χρεοκοπία. Έτσι, οι επιχειρηματίες που μπορούν να βρουν αγαθά καλύτερης ποιότητας ή σε καλύτερη τιμή προσφέρουν πραγματικά πρόοδο, και πρέπει να τους αγκαλιάσουμε, διότι δημιουργούν ευημερία για την κοινωνία.

Έτσι, μετά από αυτή την εισαγωγή, το ερώτημα είναι πού είναι το νεοκλασικό δίλημμα; Μιλάμε για το ραβδί χόκεϊ από την άποψη της θεωρίας της οικονομικής ανάπτυξης και των εμπειρικών στοιχείων της. Αν κοιτάξετε την ιστορία από τη χριστιανική εποχή, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ μεταξύ του έτους μηδέν και του έτους 1800 παρέμεινε σχεδόν σταθερό, αλλά από το έτος 1800 και μέχρι τώρα, έχει πολλαπλασιαστεί σχεδόν 15 φορές, και στην πραγματικότητα την ίδια περίοδο, αν κοιτάξουμε το έτος 1800, ο πληθυσμός τότε ήταν 800 εκατομμύρια και τώρα πολλαπλασιάζεται επί 10. Έτσι, η κατά κεφαλήν παραγωγικότητα αυξήθηκε και το ΑΕΠ αυξήθηκε σχεδόν 1050 φορές, τόσο πολύ που βρισκόμαστε στην καλύτερη στιγμή στην ιστορία της ανθρωπότητας. Όλα αυτά παρά την ύπαρξη της κυβέρνησης, του κράτους, και στην ίδια περίοδο ανάπτυξης, η ακραία φτώχεια πήγε από το 95% στο 5%. Τώρα, αυτές οι αυξανόμενες αποδόσεις περιλαμβάνουν την ύπαρξη συγκεντρωμένων δομών μονοπωλίων, οπότε το ερώτημα είναι αν τα μονοπώλια είναι τόσο κακά, πώς μπορείτε να εξηγήσετε το γεγονός ότι προώθησαν τόσο μεγάλη ευημερία και τέτοια μείωση της φτώχειας;

Ο εφευρέτης του νέου καπιταλισμού Mur Rothbart είπε ότι το πρόβλημα ήταν ότι το μοντέλο ήταν λάθος, φυσικά. Ας υποθέσουμε ότι έχουμε 10 εταιρείες σε ανταγωνισμό για τον κατασκευαστή κινητών τηλεφώνων και ένας από αυτούς ανακαλύπτει τώρα μια τεχνολογία για την κατασκευή ενός νέου είδους τηλεφώνου με καλύτερη ποιότητα και σε καλύτερη τιμή. Φυσικά, θα υπάρξουν εννέα επιχειρήσεις που θα μείνουν εκτός λειτουργίας, αλλά θα μπορούσε κανείς εδώ να παραπονεθεί ότι έχει καλύτερα τηλέφωνα σε καλύτερη τιμή; Κάτω, λοιπόν, μια νεοκλασική θεωρία.

Έτσι, ποια είναι τα λάθη στη νεοκλασική θεωρία βασικά, επειδή λένε ότι η τιμή σε μονοπωλιακές καταστάσεις είναι υψηλότερη από ό, τι σε ανταγωνιστικές καταστάσεις και ότι η ποιότητα είναι χαμηλότερη, αλλά αυτή η ανάλυση είναι λανθασμένη. Υπάρχουν πολλά πράγματα που πρέπει να επισημανθούν. Πρώτον, επειδή είναι μόνο μια μερική ανάλυση ισορροπίας, επικεντρώνεται μόνο στην ισορροπία σε μια ενιαία αγορά χωρίς να εξετάζει την υπόλοιπη οικονομία. Θέλω να πω ότι έχω το μονοπώλιο στον Javier και εσείς έχετε το μονοπώλιο στον καθένα από εσάς, και δεν υπάρχει τίποτα κακό σε αυτό, και δόξα τω Θεώ είμαστε όλοι διαφορετικοί. Στην πραγματικότητα, γιορτάζουμε τις διαφορές μας επειδή δεν μας αρέσει η γκρίζα ομοιομορφία του σοσιαλισμού. Αλλά η ανάλυση δεν είναι μόνο λανθασμένη επειδή εξετάζει μόνο τη μερική ισορροπία χωρίς να εξετάζει ολόκληρη την αγορά, αλλά και επειδή δεν λαμβάνει υπόψη τις μελλοντικές επιπτώσεις από αυτή την άποψη, τις μελλοντικές επιπτώσεις. Ο Henry Hazlitt έγραψε ένα υπέροχο βιβλίο με τίτλο «Οικονομικά σε ένα μάθημα», σε ελεύθερη μετάφραση, και θυμάμαι αυτό το βιβλίο, και είπε, η διαφορά μεταξύ ενός καλού οικονομολόγου και ενός κακού οικονομολόγου, είναι ότι ο κακός κοιτάζει μόνο την αγορά μέσα σε μια ορισμένη περίοδο, αλλά ως καλός οικονομολόγος, κοιτάζει όλες τις αγορές, όχι μόνο τις σημερινές· αλλά και το μέλλον. Έτσι, η παραδοσιακή ανάλυση των μονοπωλίων και ο τρόπος με τον οποίο ρυθμίζονται είναι μέρος μιας λανθασμένης οικονομικής ανάλυσης, και αν λάβουμε επίσης υπόψη το ρόλο των κερδών ως κινητήριων δυνάμεων της οικονομικής ανάπτυξης, αν αρχίσουμε να ανακατεύουμε με τα κέρδη, αυτό επιβραδύνει την ανάπτυξη, οπότε ποια είναι η πραγματική απάντηση; Ποιο είναι το πραγματικό θεμέλιο αυτής της ανάλυσης; Έτσι, δεν πρόκειται για οικονομική ανάλυση, αλλά για τη μαθηματική δομή που χρησιμοποιείται στην παγκόσμια ή γενική ισορροπία.

Έτσι, υπάρχει ζευγάρι βέλτιστης και μη κυρτότητας στα σύνολα παραγωγής, αυτό είναι το θέμα στο μοντέλο συζευγμένης βελτιστοποίησης. Τόσο οι καταναλωτές όσο και οι παραγωγοί θα πρέπει να βελτιστοποιούν, να μεγιστοποιούν, μάλλον όταν έχουμε αυξανόμενες αποδόσεις, έχουμε συναρτήσεις παραγωγής δείκτη και το πρόβλημα με αυτές τις λειτουργίες είναι ότι δεν μπορείτε πραγματικά να βρείτε ένα μέγιστο φυσικά, ότι φυσικά, αυτό είναι επίσης μαθηματικό λάθος, γιατί αν έχετε αυξανόμενες αποδόσεις, μπορείτε να βρείτε το μέγιστο που παρέχεται, χρησιμοποιείτε όλα τα κληροδοτήματα στην οικονομία, επομένως το άλλο ζήτημα που προκύπτει είναι ότι θα καταλήξετε με μία μόνο επιχείρηση, αλλά αυτό που μπορεί να φαίνεται εμπειρικά σωστό συνεπάγεται ένα άλλο εννοιολογικό σφάλμα, διότι βασικά συνεπάγεται την παραγνώριση της φύσης της επιχείρησης και παραβλέπει επίσης το γεγονός ότι οι επιχειρήσεις διοικούνται από ανθρώπους. Και όσο περισσότερο θέλετε να εργαστείτε για να παράγετε περισσότερα, φυσικά το κόστος ευκαιρίας του ελεύθερου χρόνου, του δελεαστικού χρόνου, αυξάνεται φαινομενικά. Τι καλό είναι να βρεις δουλειά όπου σου προσφέρονται 12 εκατομμύρια δολάρια ετησίως; Εάν πρέπει να εργαστείτε, θα ασκήσετε βία στην ίδια σας την ανθρωπότητα, αλλά η κλασική ανάλυσή σας αντιμετωπίζει τις επιχειρήσεις σαν να ήταν μηχανές και όχι οργανισμοί με ανθρώπους.

Μια άλλη κριτική που ασκείται στα μονοπώλια είναι ότι παράγουν λιγότερες παραγόμενες ποσότητες στην οικονομία. Αυτό είναι επίσης ψευδές, επειδή όλα αυτά τα χρήματα που παράγονται σε αυτές τις μονοπωλιακές δομές μπορούν στη συνέχεια να τεθούν σε νέα και περαιτέρω παραγωγή, σε θέσεις εργασίας προς όφελος της οικονομίας συνολικά.

Τώρα, θα αναφέρουμε μερικές ακόμη περιπτώσεις για να εκνευρίσουμε ακόμη περισσότερο τον Khans, και φυσικά τι θα συμβεί αν αυτά τα μεγάλα σημαντικά κέρδη που εξοικονομούνται τοποθετούνται σε επενδύσεις σε άλλες επιχειρήσεις που θα οδηγήσουν σε αύξηση του ΑΕΠ, σε θέσεις εργασίας σε άλλους τομείς, οπότε τίποτα δεν χάνεται. Λοιπόν, ας υποθέσουμε ότι αυτός ο κάτοχος μονοπωλίου είναι τόσο άπληστος που θέλει να τα επενδύσει όλα στη δική του επιχείρηση, έτσι ώστε όλες οι αποταμιεύσεις του να μετατραπούν σε επενδύσεις. Αλλά φυσικά, αυτή η επένδυση σημαίνει περισσότερο κεφάλαιο, υψηλότερη παραγωγικότητα, περισσότερους μισθούς, και φυσικά αν έχετε περισσότερα αγαθά, αυτό σημαίνει περισσότερους υψηλότερους μισθούς και χαμηλότερες τιμές. Έτσι, όλα είναι κέρδη για την ευημερία, καθώς ξεμένουμε από επιχειρήματα για να επιτεθούμε στους κατόχους μονοπωλίων, αφού αν καταναλώσουν τότε δημιουργείται ευημερία, αν αποταμιεύουν στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, το ίδιο πράγμα, και αν αποταμιεύουν και επενδύουν στον εαυτό τους, προωθούν επίσης την ευημερία.

Τώρα ας εξετάσουμε τι θα συμβεί αν αυτός ο κακός επιχειρηματίας αποφασίσει – ή επιχειρηματίας – αποφασίσει να θάψει τα χρήματά τους, έτσι ώστε κανείς να μην μπορεί να φτάσει αυτά τα χρήματα. Το χρηματικό ποσό στην οικονομία θα μειωθεί, και οι τιμές θα μειωθούν επίσης προς όφελος του πληθυσμού, και ο κακός ιδιοκτήτης επιχείρησης θα καταλήξει να ωφελεί εκείνους που έχουν λιγότερα, επειδή θα επωφεληθούν περισσότερο από αυτόν τον αποπληθωρισμό. Έτσι, αυτό που έχουμε δει είναι ότι όλες οι αναλύσεις που ευνοούν περισσότερη παρέμβαση καταλήγουν να δημιουργούν περισσότερη κυβέρνηση, περισσότερο κράτος και περισσότερη ζημιά στους ανθρώπους. Έτσι, ολοκληρώνοντας αυτή την παρουσίαση θα δείξω πώς η σοσιαλιστική παρέμβαση καταλήγει να καταστρέφει την οικονομία, και οι επιθέσεις από τους σοσιαλιστές επικεντρώνονται βασικά σε δύο πράγματα, από τη μία πλευρά υπάρχει η ρύθμιση των μονοπωλίων που οδηγεί στο σπάσιμο της επίδρασης της αύξησης των αποδόσεων, και με τη σειρά της οδηγεί στη στασιμότητα των οικονομιών – στην πραγματικότητα, αν επρόκειτο να ρυθμίσετε σύμφωνα με τη νεοκλασική ιδέα, το οιονεί ενοίκιο ή τα έκτακτα κέρδη θα ήταν μηδενικά, έτσι, θα ήταν ένας κόσμος τέλειου ανταγωνισμού χωρίς κίνητρο για ανάπτυξη. Έτσι, αυτό καταλήγει να ματαιώνει τη διαδικασία δημιουργικής καταστροφής, σύμφωνα με τον Shampa, επειδή αυτές οι διαδικασίες δημιουργικής καταστροφής βασίζονται σε κάποιο ζήτημα που επιδιώκουν να επιλύσουν προκειμένου να είναι σε θέση να δημιουργήσουν περισσότερη ανάπτυξη. Έτσι, η ρύθμιση των κερδών, η ρύθμιση του κέρδους οδηγεί σε στασιμότητα, και επίσης η ρύθμιση των τιμών και των ποσοτήτων ή των ποσών αποσκοπεί στην καταστροφή των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας.

Στην πραγματικότητα, επιτρέψτε μου να σας μιλήσω για μια υπόθεση που αφορά μια χώρα που γνωρίζω. Αργεντινή, μια χώρα που ήταν μία από τις πιο εύπορες στον κόσμο στις αρχές του 20ου αιώνα, και η οποία σήμερα κατατάσσεται 140 παγκοσμίως, με πάνω από 50% φτωχούς και πάνω από 10% ακραία φτωχούς, και όταν κοιτάξετε τον αριθμό των κανονισμών, τότε θα καταλάβετε ότι οι κυβερνητικές ομάδες μας έχουν μέχρι στιγμής εντοπίσει 380.000 κανονισμούς που εμποδίζουν μια λειτουργική οικονομία. και στην πραγματικότητα οι δύο μεγάλες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις μας οδηγούν στο διάταγμα έκτακτης ανάγκης, και το νομοσχέδιο Omnibus επιδιώκει να δώσει περισσότερη ελευθερία στον λαό της Αργεντινής να κινηθεί προς πιο ανταγωνιστικές δομές της αγοράς. Και πάνω απ ‘όλα, και η διαφθορά στην πολιτική, και φυσικά, αντιμετωπίζουμε μεγάλη αντίσταση από την πλευρά εκείνων που επωφελούνται από αυτό το παρακμιακό πλαίσιο, και φυσικά αυτό περιλαμβάνει το διεφθαρμένο πολιτικό καστ, το οποίο περιλαμβάνει το – αυτό το πολιτικά διεφθαρμένο καστ περιλαμβάνει κλέφτες πολιτικούς που βάζουν τα δικά τους προνόμια πάνω από την ευημερία του λαού της Αργεντινής. Και φυσικά υπάρχουν ιδιοκτήτες επιχειρήσεων που μπαίνουν στο τιμόνι και συναλλάσσονται, και πιθηκίζουν μπίζνες με διεφθαρμένους πολιτικούς, και υπάρχουν επίσης διεφθαρμένα μέσα ενημέρωσης που πραγματικά θυμώνουν μαζί μας, επειδή έχουμε καταργήσει την πληρωμένη από την κυβέρνηση διαφήμιση, και φυσικά υπάρχει ένας συνδικαλιστής που φροντίζει τα δικά του επιχειρηματικά συμφέροντα, αντί να φροντίζει τους ανθρώπους· και φυσικά υπάρχουν επαγγελματίες που ζουν από την υπεράσπιση αυτών των διεφθαρμένων ομάδων και που βασικά πρεσβεύουν τη θρησκεία της κυβέρνησης του κράτους, οπότε μπορείτε να πάρετε μια ιδέα αυτής της μεγάλης μάχης που δίνουμε, αλλά δεν θα παραδοθούμε, για να κάνουμε την Αργεντινή μεγάλη και πάλι!

Η άλλη μεγάλη απειλή ή επίθεση από τους σοσιαλιστές και τον κρατισμό έχει να κάνει με την αποτελεσματικότητα σε αντίθεση με τη διανομή, και έτσι λένε ότι ο καπιταλισμός είναι υψηλός ατομικιστικός σε αντίθεση με τον αλτρουισμό του σοσιαλισμού πάντα με τα χρήματα των άλλων, και αυτή η παρέκκλιση επιδιώκεται στο όνομα της κοινωνικής δικαιοσύνης. Ο Χάγιεκ συνήθιζε να μιλάει για λέξεις νυφίτσας κάθε φορά που επέλεγαν ένα επίθετο, ήταν στην πραγματικότητα το ακριβώς αντίθετο, έτσι όπως λέει ότι η κοινωνική δικαιοσύνη είναι βία, και προσαρμόστε δεν είναι μόνο ή κάτι τέτοιο, κάθε άλλο, είναι μια εκτροπή, είναι άδικη, επειδή συνεπάγεται άνιση μεταχείριση ενώπιον του νόμου, έτσι εκτός από το να είναι βίαιη, η κοινωνική δικαιοσύνη είναι άδικη, διότι αυτή η αναδιανομή ουσιαστικά κλέβει τον Πέτρο για να πληρώσει τον Παύλο, και αυτό γίνεται ακόμη χειρότερο όταν παίρνετε την ιδέα της απεριόριστης δημοκρατίας.

Η δημοκρατία σχεδιάστηκε αρχικά για να σέβεται τη μικρότερη μειονότητα, το άτομο, αλλά όταν εμφανίστηκαν οι σοσιαλιστικές ιδέες και η ιδέα της απεριόριστης δημοκρατίας, τότε εμφανίστηκε ο σοσιαλισμός, αλλά για να το κάνω λιγότερο αφηρημένο, επιτρέψτε μου να σας δώσω ένα παράδειγμα: Ας υποθέσουμε ότι τέσσερις λύκοι και μια κότα έρχονται μαζί. Ας ψηφίσουμε τώρα τι υπάρχει στο μενού απόψε. Μόλις έφαγαν την κότα. Έτσι, κατά βάθος αυτό συμβαίνει και στην οικονομία, το χέρι που βάζει τα χρυσά αυγά είναι ένα τμήμα που παράγει πλούτο, αλλά λόγω του τρόπου κατανομής του εισοδήματος, το 80% του πληθυσμού έχει εισόδημα κάτω από το μέσο όρο, και τότε έρχεται ο λαϊκιστής πολιτικός και λέει ότι πρέπει να πάρεις από τους πλούσιους για να δώσεις στους φτωχούς. όχι μόνο η Βενεζουέλα, η Αργεντινή και όλος ο λαϊκισμός της Λατινικής Αμερικής, και όταν συμβαίνει αυτό, τα κέρδη καταστρέφονται καθώς και η οικονομική ανάπτυξη.

Πρακτικά, η Αργεντινή είναι μια χώρα που παράγει τρόφιμα για πάνω από 400 εκατομμύρια ανθρώπους και η φορολογική πίεση, η φορολογική επιβάρυνση στον τομέα παραγωγής τροφίμων είναι 70%, οπότε η κρατική κυβέρνηση διατηρεί τα τρόφιμα 280 εκατομμυρίων ανθρώπων και ακόμα πέντε εκατομμύρια Αργεντινοί δεν έχουν αρκετά να φάνε λόγω της καταραμένης κυβέρνησης. Οι κρατικοί σοσιαλιστές συνεχίζουν επίσης να συζητούν για την κατανομή του εισοδήματος, λέγοντας ότι το σύστημα είναι άδικο.

Υπάρχει ένα υπέροχο βιβλίο του Israel Kerzner που ονομάζεται «Δημιουργικότητα, καπιταλισμός και διανεμητική δικαιοσύνη». Έτσι, η υπόθεση είναι ότι ο Kiran λέει ότι ο καπιταλισμός είναι στην πραγματικότητα πιο παραγωγικός, αλλά αν ήταν άδικος, δεν θα υπήρχε πραγματικά κανένα επιχείρημα για να τον υπερασπιστεί, και εργάζεται σε δύο ιδέες προς αυτή την κατεύθυνση. Η αρχή οικειοποίησης του Lo, οπότε αν ανακαλύψεις κάτι, τότε το κρατάς, το οικειοποιείσαι, και στη συνέχεια υπάρχει η ιδέα του Hayek για την αγορά ως διαδικασία ανακάλυψης, στην πραγματικότητα, αυτή η ιδέα της αγοράς κοινής ωφέλειας ως διαδικασία ανακάλυψης περιλαμβάνει ότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχει πίτα για να μοιραστείς. Δεν είναι δεδομένο ότι η πίτα αναπτύσσεται καθώς συνεχίζετε να δημιουργείτε, γιατί έτσι αν ανακαλυφθεί μια πίτα. Καθώς προχωράτε κατά μήκος της παραγωγικής διαδικασίας, είναι φυσικό η πίτα να ιδιοποιηθεί από εκείνους που την ανακάλυψαν, έτσι ώστε να κάνει ένα σύστημα όχι μόνο πιο παραγωγικό, αλλά σημαίνει επίσης ότι είναι το μόνο δίκαιο σύστημα, και φυσικά μετά από όλα αυτά έχουμε τους σοσιαλιστές στριμωγμένους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ένα ακόμη για να μοιραστώ μαζί σας θείε φυσικά όταν ρυθμίζετε και ενεργείτε ενάντια στα μονοπώλια, και ρυθμίζετε τις επιχειρήσεις και την παραγωγή, και φέρνετε αυτήν την ιδέα της κοινωνικής δικαιοσύνης. Λοιπόν, όλα αυτά καταλήγουν να οδηγούν σε στασιμότητα και η στασιμότητα στο πλαίσιο της αύξησης του πληθυσμού οδηγεί σε σταδιακή στασιμότητα στη χώρα.

Πώς μπορείτε να το διορθώσετε αυτό και καλά, πώς το διορθώνουν, με τη δολοφονική ατζέντα των αμβλώσεων και την ατζέντα του ποντικιού που μπορούμε να εντοπίσουμε πίσω στην εποχή της αρχαίας Αιγύπτου, όταν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι προσπάθησαν να εξοντώσουν τον Εβραϊκό λαό. Ο Malls και ο Iron του ο εντολέας του για τον έλεγχο των γεννήσεων, ο οποίος ήταν βασικά ακριβώς αυτός ο έλεγχος των γεννήσεων, ο έλεγχος του πληθυσμού, ή ακόμα πιο κοντά στο χρόνο στη δεκαετία του ’60, η λέσχη της Ρώμης που πρότεινε ότι καθώς ο κόσμος χρησιμοποιεί ενέργεια βασισμένη σε ορυκτά καύσιμα, και δεδομένου ότι αυτές οι πηγές ενέργειας δεν είναι ανανεώσιμες, προέβλεψαν ότι οι πόροι αυτοί θα είχαν εξαντληθεί μέχρι το έτος 2000, και όμως ισχυρίστηκαν ότι αυτό θα οδηγούσε σε εξάντληση των τροφίμων και σε πολλούς από εμάς να πεθαίνουν, και μόνο ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι έχουν απομείνει σε αυτόν τον πλανήτη, και τώρα που έχουμε τα αρχεία Neom και φιλιά που έχουν αποχαρακτηριστεί, γνωρίζουμε ότι υποστήριζαν την ατζέντα των αμβλώσεων, έτσι ώστε η γονεϊκότητα των παιδιών να έχει περισσότερους χώρους από τα McDonalds σε όλο τον κόσμο. Ευτυχώς, έκαναν λάθος και πάλι, γιατί σήμερα υπάρχουν οκτώ δισεκατομμύρια άνθρωποι που ζουν στον κόσμο, αλλά εμμένουν στη δολοφονική τους ατζέντα μετα-μαρξισμό, ηττημένοι στο οικονομικό μέτωπο, μεταφέροντας την ταξική του πάλη σε άλλες πτυχές της ζωής όπως ο οικολογισμός, υποστηρίζοντας έναν αγώνα ενάντια στη φύση που διεξάγεται από ανθρώπους, κατηγορούν τα ανθρώπινα όντα για την υπερθέρμανση του πλανήτη, όταν αυτό έχει συμβεί ήδη τέσσερις φορές στην ιστορία της Γης, ακόμη και όταν δεν υπήρχαν άνθρωποι τριγύρω, και φυσικά, η μόνη ιδέα που μπορούν να βρουν οι νεομαρξιστές για να διορθώσουν αυτό το πρόβλημα είναι να εξοντώσουν τους ανθρώπους.

Έτσι, αν είχαμε πρόβλημα με την έλλειψη πόρων, θα έπρεπε να σχεδιάζουμε να αποικίσουμε άλλους κόσμους αντί να σκεφτόμαστε να εξοντώσουμε τους εαυτούς μας. Στην πραγματικότητα, όλες αυτές οι αναλύσεις που αντιτίθενται στην αύξηση του πληθυσμού είναι ψευδείς. Επιτρέψτε μου να παραθέσω τα λόγια ενός πολύ αισιόδοξου οικονομολόγου ονόματι Julian Simon, ο οποίος είπε ότι η αύξηση του πληθυσμού συνεπάγεται περισσότερη τεχνολογική πρόοδο, οπότε θα έλεγε ότι υπήρχε τεχνολογική πρόοδος με γνώμονα τη ζήτηση, πρότεινε ότι εάν υπήρχαν περισσότεροι άνθρωποι και ζητήματα έλλειψης, αυτό θα είχε αντίκτυπο στο σύστημα τιμών, το οποίο φυσικά κατέληξε να οδηγεί σε μεταρρυθμίσεις και τεχνολογική πρόοδο προκειμένου να επιλυθούν τα προβλήματα, Και τόνισε επίσης την τεχνολογική πρόοδο που βασίζεται στην προσφορά. Φυσικά, υπάρχουν πολύ περισσότερες πιθανότητες να έχετε έναν Μότσαρτ στον πληθυσμό σας εάν είστε 1 εκατομμύριο και όχι μόνο 10.

Έτσι, το μήνυμα είναι το εξής: μην αφήσετε τον σοσιαλισμό να προχωρήσει, μην εγκρίνετε τη ρύθμιση, μην υποστηρίξετε την ιδέα της αποτυχίας της αγοράς, μην επιτρέψετε την προώθηση της δολοφονικής ατζέντας και μην αφήσετε τις εκκλήσεις της κοινωνικής δικαιοσύνης, έτσι δεν είναι;

Προέρχομαι από μια χώρα που αγόρασε όλες αυτές τις ηλίθιες ιδέες, και από το να είμαστε μία από τις πιο αποτελεσματικές χώρες στον κόσμο, τώρα κατατασσόμαστε στην 140η θέση. Μην παραδίδετε την Ελευθερία σας, πολεμήστε για την ελευθερία σας, αν δεν πολεμήσετε για την ελευθερία σας, θα σας σύρουν στη δυστυχία, αλλά θα ήθελα επίσης να σας αφήσω ένα μήνυμα αισιοδοξίας.

Η Αργεντινή φαινόταν να είναι μια χώρα που θεωρείται σαν πρόβατο που οδηγείται από σοσιαλιστές, και όταν ξεκίνησα την πολιτική μου καριέρα στο Κογκρέσο, ως μέλος του Κογκρέσου, είπα ότι δεν ήμουν εκεί για να βλάψω πρόβατα, αλλά μάλλον για να ξυπνήσω λιοντάρια, και συνεχίζουμε να ξυπνάμε όλο και περισσότερες συμμαχίες κάθε μέρα, και το μήνυμα της Ελευθερίας δεν με έκανε μόνο να παρουσιάσω την Αργεντινή. Αφυπνίζουμε τον κόσμο, μην παραδοθείτε στον αγώνα σας! Ζήτω η Ελευθερία! Ζήτω η Ελευθερία! Σας ευχαριστώ πολύ.