Γράφει ο Σπύρος Γραμμένος
Δημοτικός Σύμβουλος,
Πρόεδρος Εμπορικού Συλλόγου Ν. Φιλαδέλφειας – Ν. Χαλκηδόνας
H οικονομική κρίση που βιώνει η χώρα μας αποτελεί ένα νομοτελειακό φαινόμενο, με άμεσα, ολέθρια και μόνο αποτελέσματα σε όλους τους τομείς.
Η καταστροφική πορεία της έχει απλώσει ανησυχητικά τα πλοκάμια της και, το χειρότερο είναι, ότι εξακολουθεί να επεκτείνεται. Σε περιόδους δυσμενούς οικονομικής συγκυρίας, όπως αυτή που βιώνουμε στη χώρα μας, κάθε επιβαλλόμενος φόρος αποτελεί θηλιά στο λαιμό του φορολογούμενου πολίτη.
- Άμεση συνέπεια των οικονομικών συνθηκών που επικρατούν είναι η σταδιακή καταστροφή των κεφαλαίων, που δεν μπορούν να αναπαραχθούν και επακόλουθα η καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων.
- Κατρακυλάει η αξία των ακινήτων, γιατί δεν υπάρχουν αγοραστές.
- «Κουρεύονται» δάνεια γιατί οι δανειολήπτες αδυνατούν να τα επιστρέψουν, αν και οι δανειστές εξαντλούν φυσικά όλα τα περιθώρια για να διασφαλίσουν τα κεφάλαιά τους.
- Η ανεργία, και κυρίως στους νέους, αυξάνει. Τα έσοδα των εργαζομένων μειώνονται συνεχώς από πλευράς μισθού, με αποτέλεσμα να μειώνεται συνεχώς και η αγοραστική κίνηση, ακόμη και στα καθημερινά τρόφιμα!
- Δυστυχώς, μειώνονται συνεχώς και οι συντάξεις, οδηγώντας την τρίτη ηλικία σε πλήρες αδιέξοδο και, φυσικά, απαξιώνοντας τους ηλικιωμένους από κάθε είδους αγορές, ακόμα και απαραίτητων αγαθών, όπως φάρμακα και είδη πρώτης ανάγκης.
Όλα τα παραπάνω και πολλά περισσότερα έχουν σαν αποτέλεσμα να κλείνουν επιχειρήσεις ή να περιορίζουν την παραγωγή τους, γιατί δεν μπορούν να πουλήσουν.
Το τέρας της ανέχειας έχει απλώσει τα πλοκάμια του και διαρκώς επεκτείνεται, απειλώντας με λουκέτο χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις του λιανικού εμπορίου.
Να σημειωθεί, ότι μεγάλο ποσοστό των επιχειρήσεων οφείλουν μικρά ή μεγαλύτερα ποσά στον ασφαλιστικό τους φορέα, τον πρώην Ο.Α.Ε.Ε., νυν Ε.Ο.Π.Υ.Υ. και στον μελλοντικό Π.Ε.Δ.Υ. (εν έτει 2014, εποχής Τρόϊκας και Μνημονίου και αυτοί ακόμη ψάχνουν αρχικά, ώστε να καλύψουν τις ασφαλιστικές μας ανάγκες. ΑΙΣΧΟΣ!).
Επιπρόσθετα αναφέρω ότι, όταν διακανονιστούν οι οφειλές στον ασφαλιστικό φορέα, απαιτούνται και τα χρήματα της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, γιατί κατά τη διάρκεια της οφειλής, όπως είναι κατανοητό, δεν καλύπτονται ιατροφαρμακευτικά οι ασφαλισμένοι. Ευνόητο είναι, ότι οι επιχειρηματίες καταβάλλουν τεράστιες προσπάθειες, δεδομένου του μειωμένου τζίρου, να ιεραρχήσουν τις άμεσες οικονομικές τους υποχρεώσεις (Φ.Π.Α., Δ.Ε.Η.) και σε δεύτερη μοίρα έρχεται η ασφαλιστική κάλυψη, προμηθευτές, ενοίκιο, φόροι.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η ανάλγητη Κυβέρνηση καταργεί το αφορολόγητο και ταυτόχρονα εκτινάσσει τον φορολογικό συντελεστή στο 26% από το πρώτο ευρώ, αδιαφορώντας για το ανελέητο μαστίγωμα που υφίστανται οι ελεύθεροι επαγγελματίες από την καλπάζουσα ύφεση, εκ παραλλήλου δε προσθέτει συνεχώς νέους φόρους, των οποίων η μη εμπρόθεσμη πληρωμή, ακόμα και με απόκλιση μιας ημέρας, διασφαλίζει απάνθρωπα πρόστιμα, χτυπώντας αλύπητα τους μικρομεσαίους, σαν να έχει βάλει σκοπό την αναστολή της λειτουργίας του συνόλου των καταστημάτων. Τα πρόστιμα που θεσμοθετήθηκαν με το τρέχον φορολογικό σύστημα είναι εντελώς δυσανάλογα με την πτωτική πορεία των εισπράξεων και ισοπεδωτικά για τις επιχειρήσεις. Στο σημείο αυτό θεωρώ απαραίτητο να υπογραμμισθεί ότι δεν καταργούνται – κάτι που θα έπρεπε να είχε προνοήσει ο νομοθέτης – οι έκτακτες εισφορές, όπως ο φόρος αλληλεγγύης και το τέλος επιτηδεύματος.
Με απογοήτευση και απόγνωση οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες βλέπουν να επέρχεται μια δραστική καταστροφή. Και, το χειρότερο, είναι πικρή η διαπίστωση ότι δεν έχει σχεδιασθεί κάποιο μοντέλο από τους σημερινούς πολιτικούς, δεν υπάρχει πολιτική που να μπορεί να την ανακόψει και, πολύ περισσότερο, να την αναστρέψει. Είναι, πλέον, οφθαλμοφανές ότι χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις δεν θα αντέξουν στα νέα δεδομένα και θα βάλουν λουκέτο ή θα προχωρήσουν σε απολύσεις, οι οποίες θα ξεπερνούν κατά πολύ τις θέσεις εργασίας.
Στο κράτος εναπόκειται να χαράξει τις πολιτικές εκείνες, που θα προστατεύουν όλες τις επιχειρήσεις, διασφαλίζοντας ταυτόχρονα την εμπορική τους ταυτότητα και την επιβίωσή τους, με τρόπο που να ενισχύεται ο επαγγελματισμός και η εξειδίκευση των επιμέρους ειδικοτήτων. Κάθε «πείραμα», που δεν αξιολογεί εκ των προτέρων το οικονομικό όφελος και το συνολικό συμφέρον του τόπου, καταλήγει αντιπαραγωγικό και καταστροφικό για την οικονομία στο σύνολό της. Αυτό που χρειάζεται είναι να λάβουμε υπόψη παραδείγματα άλλων χωρών, οι οποίες έχουν βρει τη λύση και προσαρμόζοντάς τα στα ελληνικά δεδομένα, να διασφαλίσουμε τη βιωσιμότητα όλων των επιχειρήσεων του λιανικού εμπορίου.
