Η τελευταία έρευνα της OPINION POLL δεν έφερε απλά στην επιφάνεια ,μία ΑΚΌΜΑ επιβεβαίωση της συντριπτικής επικράτησης του Κ. Μητσοτάκη έναντι του Αλέξη Τσίπρα στην καταλληλότητα για Πρωθυπουργός ή της Ν.Δ με τεράστια διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ στην πρόθεση ψήφου. Ασφαλώς το προβάδισμα κατά 37.8% του Κυριάκου Μητσοτάκη στην καταλληλότητα για Πρωθυπουργός, με το 25.1% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, το 87.2% του ΚΙΝΑΛ (!), το 28.6% του Κ.Κ.Ε, το 50% της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΥΣΗΣ και το 40% του ΜΕΡΑ 25 να επιλέγουν τον σημερινό Πρωθυπουργό, δεν είναι κάτι συνηθισμένο, είναι συντριπτικό. Πολύ περισσότερο όταν μόνο το 6.4% των ψηφοφόρων του ΚΙΝΑΛ, το 17.9% του Κ.Κ.Ε και το 0% της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΥΣΗΣ και του ΜΕΡΑ 25 επιλέγουν Α.Τσίπρα! Επίσης το προβάδισμα κατά 23.3% της Ν.Δ στην Πρόθεση ψήφου επί των εγκύρων είναι ασυνήθιστο εύρημα για όσα χρονια πραγματοποιούνται δημοσκοπήσεις στην χώρα.
Ωστόσο, το πραγματικό εύρημα, αυτό που δίνει βάθος και έκταση στην κυριαρχία Μητσοτάκη βρίσκεται αλλού. Σε δεκαέξι ερωτήσεις στις οποίες οι ερωτώμενοι καλέστηκαν να συγκρίνουν τον Πρωθυπουργό και τον Πρόεδρο της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης σε δεκαέξι χαρακτηριστικά που καθορίζουν ηγετικά χαρακτηριστικά ή έστω προσόντα που πρέπει να έχει ένας Πολιτικός Ηγέτης, ο Κ. Μητσοτάκης κυριαρχεί και στα δεκαέξι, με διαφορές υπέρ του από 23% έως και …47.7%! Ακόμα και σε χαρακτηριστικά που εμφανίζονταν ως προνομιακό πεδίο του Α. Τσίπρα ( επικοινωνιακός, λαικότητα ) ο Κ. Μητσοτάκης προηγείται κατά 27% και 23% αντίστοιχα! Σε ερωτήσεις για το ποιος από τους δύο μπορεί να αντιμετωπίσει πιο αποτελεσματικά δώδεκα διαφορετικούς τομείς Κυβερνητικής Δραστηριότητας, ο Κ. Μητσοτάκης προηγείται καταλυτικά και στους δώδεκα με διαφορές 27.3% έως και 49.8%! Ακόμα και σε τομείς που ο ΣΥΡΙΖΑ επικεντρώνει την κριτική του όπως η Οικονομική κρίση ή η ανεργία ο Κ.Μητσοτάκης προηγείται στις προτιμήσεις κατά 40% και 27.3% αντίστοιχα! Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό, ότι η Πρόταση του Πρωθυπουργού για την αντιμετώπιση της Οικονομικής κρίσης προγείται με 46% έναντι 16% αυτής που παρουσίασε ο Α. Τσίπρας ως πιο ολοκληρωμένο, ρεαλιστικό και αποτελσματικό. Προτιμάται δε από το 19.5% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, το 65.2% του ΚΙΝΑΛ κ.ο.κ.
Πρόκειται για ευρήματα που φέρνουν άλλης τάξης θέματα στην επιφάνεια. Αναφερόμαστε σε μια καθολική Στρατηγική, πολιτική, ιδεολογική κυριαρχία του Κ. Μητσοτάκη που δεν οφείλεται μόνο στην επιτυχή αντιμετώπιση του κινδύνου στον Έβρο και της πανδημίας στην συνέχεια. Άλλωστε ανάμεσα στα πέντε πρώτα κριτήρια- προσόντα που οι ερωτώμενοι θεωρούν ότι πρέπει να διαθέτει ένας Πολιτικός Ηγέτης, η δυνατότητα να ανταποκρίνεται σε δύσκολες καταστάσεις και κρίσεις έρχεται πέμπτο. Προηγούνται το να βάζουν τα συμφέροντα της χώρας πάνω απ΄όλα, η ειλικρίνεια, το να έχουν σχέδιο και αποτελεσματικότητα, η διορατικότητα. Ασφαλώς και η μεγάλες επιτυχίες στον Έβρο και την αντιμετώπιση έχουν διαδραματίσει αποφασιστικό ρόλο στο αποτέλεσμα που βλέπουμε δημοσκοπικά. Ωστόσο δεν οφείλονται μόνο σ΄αυτές , αλλά οικοδομήθηκε σταθερά, σταδιακά σε όλο το διάστημα από τις εθνικές εκλογές μέχρι και σήμερα. Από τον Ιούλιο μέχρι και σήμερα ο Κ. Μητσοτάκης συσσωρεύει πολιτικό κεφάλαιο, πείθει όλο και περισσότερο ότι είναι ειλικρινής, έχει σχέδιο και αποτελεσματικότητα, διαθέτει διορατικότητα. Αντίθετα από την άλλη ο μεν Α. Τσίπρας φαίνεται να ξοδεύει πολιτικό κεφάλαιο και αξιοπιστία και από την άλλη να εντείνεται το πρόβλημα αξιοπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ, η δομική και φυσιογνωμική κρίση που περνάει και φαίνεται να δυσκολεύεται να την απαντήσει.
Αυτές οι δύο εντελώς διαφορετικές καταστάσεις οδηγούν σε πρωτοφανή δημοσκοπικά ευρήματα, ουσιαστικά προαναγγέλλουν και πιο οριστικούς, εμπεδωμένους υπό όρους πολιτικούς συσχετισμούς, ένα νέο πολιτικό σκηνικό. Ας το πούμε πιο απλά. Αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης αντιμετωπίσει με επιτυχία ή με μικρές απώλειες την Οικονομική κρίση και δεν επιτρέψει να παρασυρθεί η Ν.Δ από αυταρέσκεια, εφησυχασμό και αλαζονεία και από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατορθώσει να δείξει ένα ριζικά μεταλλαγμένο πολιτικό στίγμα, τότε θα δημιουργηθεί μια μακρόχρονη πολιτική κυριαρχία του Πρωθυπουργού και μίας Ν.Δ που θα αλλάζει. Αναφερόμαστε σε μία κατάσταση που θα υπάρχει ένα πραγματικά μεγάλο κόμμα που θα κυβερνά μόνο ή με συμμαχίες, ενα δεύτερο με μεγάλη διαφορά από το πρώτο που θα είναι η Αξιωματική Αντιπολίτευση και κάποια πιο μικρά. Είναι το μοντέλο που έχουμε δει στην Μεγάλη Βρετανία και το έχουν νιώσει καλά οι Εργατικοί επί χρόνια με μόνη παρένθεση την περίοδο Μπλερ ή που βλέπουμε στην Γερμανία στην μετά Σρέντερ εποχή.
Ουσιαστικά αυτό κρίνεται σ΄αυτή την φάση. Ίσως δε ο ΣΥΡΙΖΑ να είχε ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα αν υπήρχε ένα ΚΙΝΑΛ με σαφές στίγμα, μεταρρυθμιστικό λόγο, χωρίς κόμπλεξ συνεργασιών, αν και αυτό φαίνεται πολύ δύσκολο με τις σημερινές συνθήκες. Είναι χρήσιμο να διαβάζουμε ποσοστά στις δημοσκοπήσεις, να βλέπουμε τα τρέχοντα συμπεράσματα. Όταν όμως έχεις δεκάδες έρευνες τον τελευταίο χρόνο, καλό είναι αντί να επαναλαμβάνουμε τα περί εικόνας της στιγμής, να βλέπουμε τις τάσεις που ήδη έχουν δρομολογηθεί.
