Γράφει η Χριστίνα Ταράτσα
Κι αν είναι να μ’ αγαπάς
να μ’ αγαπάς μόνο για την αγάπη.
Μην πεις την αγαπώ για το χαμόγελό της,
για το βαθύ το βλέμμα της,
τον ευγενικό της τρόπο να μιλά,
για τις ιδέες της…
(Elizabeth Barrett Browning)
Υπάρχει ανιδιοτελής αγάπη ή απλά είναι ένας μύθος που δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα; Και αν όντως υπάρχει, πώς μπορούμε να… αγγίξουμε αυτό το ανώτατο συναίσθημα; Για να αγαπήσουμε το σύντροφό μας με ανιδιοτέλεια, εκείνο που χρειάζεται πρωτίστως είναι να αισθανόμαστε ασφαλείς και ικανοποιημένοι από τον ίδιο μας τον εαυτό. Διαφορετικά, οι φόβοι μας και οι ανάγκες μας θα μας κάνουν να προσπαθούμε να προστατευτούμε από το σύντροφο ή να τον χειριζόμαστε με τέτοιο τρόπο, ώστε να εκλάβουμε από εκείνον την ασφάλεια που μας λείπει.
Η αλήθεια είναι πως αγαπάμε με ανιδιοτέλεια όταν δεν χρειαζόμαστε ή δεν προσδοκούμε τίποτε από το σύντροφό μας. Αγάπη για την αγάπη, δηλαδή… Αποκλείεται να αγαπάμε κάποιον πραγματικά όταν επιμένουμε να μας καλύψει τις ανάγκες μας. Ωστόσο, στις σημερινές κοινωνίες, η ανιδιοτελής αγάπη μοιάζει με όνειρο της νύχτας που σβήνει το ξημέρωμα. Και αυτό γιατί λίγοι άνθρωποι έχουν καταφέρει να φτάσουν στο ανώτερο επίπεδο αυτοπραγμάτωσης, ώστε να μπορούν να αγαπούν με τρόπο ανιδιοτελή.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι πρέπει να απορρίψουμε τον εαυτό μας και να πάψουμε να ελπίζουμε ότι μπορούμε να αγαπάμε το σύντροφό μας ανιδιοτελώς. Σημαίνει ότι θα χρειαστεί να δουλέψουμε πολύ πάνω στον εαυτό μας, με συνείδηση και καθαρότητα, για να ξεσκεπάσουμε την αγάπη που βρίσκεται μέσα μας, περιμένοντας να εκφραστεί.
Όλοι μέσα μας είμαστε… αγάπη. Η φύση έχει προικίσει όλους με αυτό το συναίσθημα. Γι’ αυτό, άλλωστε, όλα τα αρνητικά συναισθήματα: θυμού, ζήλιας, μίσους κ.ά., είναι δυσάρεστα ακόμη και σ’ εμάς που τα εκδηλώνουμε στο σύντροφό μας, και όχι μόνον σ’ εκείνον που τα αποδέχεται. Τα αρνητικά συναισθήματα που μας κατακλύζουν δεν έχουν καμία σχέση με τον εσώτερο εαυτό μας. Αυτός είναι και ο λόγος που η αγάπη μάς κάνει να αισθανόμαστε τόσο όμορφα, μας γαληνεύει, αλαφρώνει τις ψυχές μας.
Αγάπη στο σύντροφο χωρίς όρους, σημαίνει να τον δεχόμαστε ακριβώς όπως είναι, με τα «καλά» του και με τα «κακά» του. Σημαίνει να μην έχουμε προσδοκίες και απαιτήσεις, ώστε η αγάπη να αυξάνεται ή να μειώνεται ανάλογα με τη συμπεριφορά του προς εμάς. Είναι αδύνατο να αγαπήσει κάποιος το σύντροφό του ολοκληρωτικά χωρίς να δεχτεί πως η συμπεριφορά του, που πιθανόν να πηγάζει από τα εκάστοτε γεγονότα, είναι κάτι ξεχωριστό από την ύπαρξή του.
Αγάπη χωρίς ανταλλάγματα σημαίνει να είναι κάποιος αρκετά ώριμος ώστε να καταλάβει ότι το οποιοδήποτε κακό μπορεί να προκαλέσει στο σύντροφό του είναι αποτέλεσμα της ανωριμότητάς του, της άγνοιας, της ανασφάλειας, του φόβου.
Αν μειώσουμε τις εγωιστικές επιθυμίες μας, θα γίνουμε πιο τρυφεροί με το σύντροφό μας και θα «πλημμυρίσουμε» εμείς οι ίδιοι με αγάπη. Άλλωστε είμαστε απόλυτα υπεύθυνοι για ό,τι μας συμβαίνει. Μπορεί ο άλλος να είναι συχνά το μέσο, αλλά ποτέ η αιτία. Όπως δεν είναι επίσης ποτέ η αιτία γι’ αυτά που αισθανόμαστε. Κανείς δεν μας κάνει κάτι που δεν του επιτρέπουμε. Οι άλλοι είναι οι φορείς των γεγονότων, δεν είναι υπεύθυνοι για την πραγματικότητά μας…
