Τα φαινόμενα απατούν λόγω καταστάσεων όπου το κόμμα των Εργατικών στην Μεγάλη Βρετανία υπήρξαν όποιοι ευθύνονταν για την σύγχρονη υπερίσχυση των αντικαπνιστικών νόμων για τα υπόλοιπα κράτη μετά την Ιρλανδία το 2004 πρωτοτυπώντας τον.
Το ανεξάρτητο Ιρλανδικό κράτος έχοντας κάνει την ίδια απόφαση εκείνη και σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο την εξέτασε εκτενώς περισσότερο από όπου αλλού επικράτησε εφαρμόζοντάς την ως την παρούσα και την διασυνοριακή επιδημία περιορισμού των ατόμων ως των πολιτών μεταξύ τους.
Κατά επέκταση των συμβάντων τους η επιτροπή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Βόρειο Ιρλανδία συμπέραινε το 1995 για το κάπνισμα πως «καμία σύμβαση και το όργανο δεν ορίζει το κάπνισμα από το ανθρώπινο δικαίωμα και ότι δεν αποδεχόμαστε το ίδιο δικαίωμα ως από κάποιο υπάρχον.».
Ο Παγκόσμιος Χάρτης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ορίζει την τήρηση ιδιωτικής υπόστασης της ζωής ατόμων ως το αξιοκρατικό δικαίωμα και υπάρχον προνόμιο.
Ωστόσο το κράτος στην Ιρλανδία γενίκευσε σε συντονισμό με την προσκείμενη ευδοκίμηση εξελισσόμενου αντικαπνιστικού κινήματος τους χώρους ψυχαγωγίας και της διασκέδασης ως τους υπόλοιπους χώρους εργασίας επιστρέφοντας την αντίστροφη εφαρμογή της έλλειψης καπνού του τσιγάρου από το σύνολό τους εκλαμβάνοντας ως κοινόχρηστο το χαρακτηριστικό γνώρισμα.
Υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης σε περιοχή του Λονδίνου επισημαίνουν ότι «άτομα τα οποία εξυπηρετούμε αποβιώνουν κατά μέσο όρο σε 15 μέχρι 25 χρόνια πριν το μέσο συνολικό όριο ενηλικίωσης από τον δυσανάλογο ρυθμό από το κάπνισμα αποτελώντας κύρια αιτία. Το καθήκον της φροντίδας μας υποχρεώνει να γεφυρώσουμε το απαράδεκτο ‘χάσμα της θνησιμότητας‘ για την βελτίωση των ρυθμών διακοπής του κατά την αποκόμιση ποσότητας τόσο ποιότητας ζωής.» κατά υπεράνω της φύσης κοινωνική κρατικά αποποίηση ως κοινόχρηστη της ανάγκης χωρίς να αποτελεί κοινή.
Η εξάπλωση περιοριστικής από της αναφερόμενης επιδημίας στο Ηνωμένο Βασίλειο δια της Σκωτίας επεκτάθηκε από το κόμμα των Εργατικών από την πλειοψηφία των εδρών λίγες μέρες πριν την πτώση και την παραίτηση του πρωθυπουργού τότε Τόννυ Μπλαιρ και την διαδοχή του από τον Γκόρντον Μπράουν όταν κατέστη από 1-η Ιουλίου του 2007.
Παρακάτω απεικονίζονται οι δύο μεγάλοι πολιτικοί άνδρες από την Μεγάλη Βρετανία. Να γίνει σεβαστή η προτίμησή τους όπως υπάρχει και των άλλων βουλευτών.
Όπως τελικά δεν συνέβη από την απόπειρα διεθνούς οργανισμού όπως την Παγκόσμια Οργάνωση της Υγείας υπάγοντάς την στα Ηνωμένα Έθνη να ασκήσει διακυβέρνηση διοικώντας κοινωνίες στις οποίες αναφέρονται με το όνομά τους διακρατικά τόσο διασυνοριακά όταν η ίδια δραστηριότητα περιορίζεται ταυτόχρονα από την απαγόρευσή της ασκώντας την συγχρόνως από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Λόγος για τον οποίο παρατηρείται ο δέσμιος περιορισμός της νομοθεσίας εκείνων όσων αξίωσαν την διακυβέρνησή τους από το κράτος να μην επιχαίρουν της ελευθερίας την οποία παρέχεται λόγω του διπλανού τους την οποία προϋποθέτει η ανεξαρτησία του αν απεναντίας την ανέκτησε από την Ε.Ε.
Με απαγωγή στο θεώρημα προϋποθέτοντας την ελευθερία των πολιτών από την ανεξαρτησία του κράτους η Π.Ο.Υ. οριοθετώντας έδρασε υπονομεύοντας από άκρα είτε την απόλυτη ελευθερία την οποία απολάμβαναν οι κάτοικοι των Βρετανικών Νήσων με την διεθνή χειραγώγηση του κράτους απαγορεύοντας το κάπνισμα ενός από τον άλλον αναζητώντας να γεφυρώσει εκλαμβάνοντας το κενό της σημερινής του ανεξαρτησίας απεγνωσμένα προληπτικά από την κοινοτική διοίκηση και την διασυνοριακή διευθέτηση.
Προφανώς η Π.Ο.Υ. να υπέθεσε αν αποτελεί το μέσο μερικής είτε της ολικής και εκτενούς απελευθέρωσης του ατόμου το κάπνισμα να μην είναι ελεύθερο επιφέροντας την οικονομική τιμωρία του νόμου κράτους το οποίο να μην αποτέλεσε από το αντίκρυσμα για το οποίο κινητοποιήθηκε ώστε να το παρασύρει διασύροντας την θεσμοθέτηση και τον θεσμό του από τους πολίτες.
Ως το λογικό αποτέλεσμα της αποχής του από το κάπνισμα προκύπτει η επιβίωση κανενός στο έπακρον της μακροζωίας του σε συνάρτηση με το άμεσο περιβάλλον γύρω από το οποίο εγκαθίσταται εξαιρώντας τον νόμο από αντικαπνιστικό ο οποίος παρίσταται περισσότερο απόμακρα συνεισφέροντας το αποτέλεσμα το οποίο παρακινήθηκε ενταύθα του κράτους. Η συνέπεια έγκειται με την αιτιολόγησή της αντί τις επιπτώσεις τις οποίες δεν αποτελεί σαν το παθητικό κάπνισμα το οποίο αποτελεί την επίπτωση αντί για την συνέπεια.
Η δημοκρατία της Ιρλανδίας αποδείχτηκε το πρόσφορο έδαφος για την επικράτηση του ανταγωνισμού της αλλοτινής ελευθερίας του κοινού υπερψήφισης φερόμενης από τους ίδιους έχοντας παρόμοια εθνικότητα με την Αγγλία και την Σκωτία όπως της Ουαλίας των δυσανάλογων νόμων τιμωρώντας ψευδεπίγραφα ηθελημένα αντί για οτιδήποτε επιλέγοντάς το την ταυτόσημη ενέργεια με το κάπνισμα χωρίς συγγραφή σύμφωνης και της διάφορης άποψης στην συλλογική κλίμακα από το κοινωνικό έθιμο φέροντας την ίδια σχετιζόμενη συνοχή.
Κάτι τέτοιο δεν εξυπακούεται ούτε αποκλείεται να κατέστη αντισυνταγματικό για την ίδια χώρα αν δεν καταρτίστηκε με γνώμονα την συνταγματική τήρησή του από υπουργό και την υπουργό της υγείας θεωρημένη το 1215 στην Αγγλία άρχοντας της κοινωνίας επί το αποτέλεσμα χωρίς να ανταποκρίνεται στην κυριότητα του ατόμου επαληθεύοντας την πραγματικότητα.
Κάτι τέτοιο επιφανώς αναδεικνύει την ποιότητα την οποία διέθετε κάθε δραστηριότητα καταλαμβάνοντας επιστημονική φαντασία της εποχής επί του παρόντος παραπλήσια νομοθετώντας επί του συντάγματος κάτω από πολιτική συμμετοχή των γυναικών και την άγνοια σε σχέση με τον ρόλο του.
Όντως για να το καλό-σκεφτούμε το σύνταγμα ισχύοντας στην Αγγλία το 1215 διακινώντας περιουσιακούς διακανονισμούς φεουδαρχών αφορώντας επιτακτικά τον άνω οίκο της βουλής των Λόρδων από όπου συνέρχονται στο Βρετανικό Κοινοβούλιο τηρείται προκειμένου να στερούνται άδειας για ανάλωση πούρων Αβάνας εκτός της αίθουσας των συνεδριάσεων σε περιμετρική κλίμακα στην σάλα. Όμως δεν μπορεί να θεωρηθεί σκόπιμο να συμβαίνει να εμποδίζονται λόγω του οίκου των Κοινοτήτων αποτρεπτικά από αντικαπνιστικούς νόμους ούτε οι Λόρδοι αφορώντας το σύνταγμα.
Όμως κάτι τέτοιο κατά πόσο εκπροσώπησε το εκλογικό σώμα με τους ψηφοφόρους των οποίων το εξέλεξαν υπερψηφίζοντας τον με τις βουλευτικές έδρες; Ακολουθεί από την κοινοβουλευτική η αντιστοίχηση των ψήφων των πολιτών στις έδρες τις οποίες ανέδειξαν:
