Άρθρο 242
Γράφει η Μαρία Φραγκάκη στο https://meaformhtagegonota.com
Σαν σήμερα, το 1982, έφυγε από τη ζωή ο Έλληνας διανοητής, φιλόσοφος και μεταρρυθμιστής της ελληνικής εκπαίδευσης, Ευάγγελος Παπανούτσος.
Ο άνθρωπος στον οποίο οφείλουμε το διαχωρισμό της Μέσης Εκπαίδευσης σε Γυμνάσιο και Λύκειο και την καθιέρωση της δημοτικής στα σχολεία. Στο βιβλίο του «Αγώνες και αγωνία για την παιδεία» περιγράφει τις ιδέες του, οι οποίες δεν υλοποιήθηκαν λόγω κατάρρευσης της κυβέρνησης. Μετέπειτα δημιουργήθηκε ένα εκπαιδευτικό πλάνο βασισμένο σε αυτές.
Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω πολλά χρόνια τώρα είναι για ποιους λόγους το εκπαιδευτικό μας σύστημα είναι τόσο άρρηκτα συνδεδεμένο με την τρέχουσα πολιτική εξουσία. Τόσοι και τόσοι Υπουργοί Παιδείας, οι οποίοι ο καθένας τους εξυπηρετεί διαφορετικά συμφέροντα, διαμορφώνουν την παιδεία με ένα τρόπο λες και ντύνουν το παιδί τους κάθε μέρα με διαφορετικά ρούχα για να πάει στο σχολείο.
Επίσης, δεν καταλαβαίνω και το εξής. Όταν είμαστε άρρωστοι, πάμε σε γιατρό. Όταν θέλουμε δικαστικές συμβουλές, πάμε σε δικηγόρο. Όταν πάλι θέλουμε να δειπνήσουμε σε ένα εστιατόριο, το φαγητό μας το επιμελείται κάποιος μάγειρας. Τότε γιατί την παιδεία μας την έχουμε αφήσει στα χέρια πολιτικών; Από πότε έγιναν αρμόδιοι; Οι ακαδημαϊκοί, οι πνευματικοί άνθρωποι αυτού του τόπου που βρίσκονται;
Τέλος, η απλή λογική ορίζει ότι το πλάνο δράσης μας αλλάζει μόνο όταν κάτι δεν δουλεύει. Για να βρούμε τι δουλεύει, αναζητούμε πρότυπα και στη προκειμένη, αναζητούμε εκπαιδευτικά μοντέλα, τα οποία μπορούμε να προσεγγίσουμε. Στην Ελλάδα, όμως, ακόμη και αυτό πολιτικοί το κάνουν. Καταλαβαίνω… Οι ερευνητές μας είναι απασχολημένοι στα κέντρα του εξωτερικού, καθώς ο χώρος γι΄αυτούς στον τόπο τους είναι κάπως περιορισμένος λόγω… παιδείας!
Μία χώρα που σαπίζει εκ των έσω, λοιπόν…
Η τροφή που δίνουμε στο σώμα μας είναι το καύσιμο για να έχουμε ενέργεια. Έτσι και η τροφή που δίνουμε στο πνεύμα μας είναι το αντίστοιχο καύσιμο για να λειτουργούμε με κρίση και σύνεση. Και το πρώτο καύσιμο που παίρνουμε είναι το σχολείο.
Όπως είχε πει και ο Πυθαγόρας: «Αρχή πολιτείας απάσης νέων τροφά.», δηλαδή θεμέλιο κάθε πολιτείας είναι η ανατροφή των νέων. Πώς γίνεται ένας άνθρωπος που έζησε 500 χρόνια πριν το Χριστό να το ήξερε κι εμείς να το αγνοούμε;
Τις καλύτερες ευχές μου!
