«Όλβιος όστις ιστορίης έσχεν μάθησιν» (Ευριπίδης: τυχερός όποιος διδάχθηκε ιστορία), και «Ουδέν αρ’ ην φίλτερον άλλο Πατρίς» (Θεόγνις: Δεν υπάρχει τίποτε πιο αγαπημένο από την Πατρίδα!)

Η πίστη και το υγιές πάθος για την Ιστορία και την Πατρίδα, αλλά και για την γνώση που είναι η ανυπέρβλητη δύναμη του κάθε ανθρώπου να αντιστέκεται σε κάθε κίνδυνο που απειλεί την ύπαρξη του αλλά και για να υπερασπίζεται την χώρα που γεννήθηκε, μας οδηγούνε εις τα κάτωθι διδάγματα:

1. Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, σημαίνει δύο πράγματα:
   • Είναι αναρμόδιο, διότι κανένα Δικαστήριο δεν μπορεί να αποφασίσει για ένα θέμα που άπτεται των Εθνικών Κυριαρχικών Δικαιωμάτων μίας χώρας, μάλιστα πολλών χιλιετιών όπως ιδιαίτερα η Ελλάδα.
   • Εις αυτό, δυστυχώς, κυριαρχούνε και επιβάλλονται οι απόψεις, αλλά και οι αποφάσεις «μερικών ολίγων» οι οποίοι τώρα θέλουν να αποφασίζουν και για τις τύχες της ανθρωπότητας, δηλαδή των «2 πόλων» των Αγγλοσαξόνων (Αγγλία και Γερμανία), ακολουθούμενοι από τις ΗΠΑ, εντός των οποίων κυριαρχούν διφορούμενες θέσεις και απόψεις.
   • Μερικά παραδείγματα: Η ήττα του Μεγάλου Ναπολέοντα εις το Βατερλώ (18/06/1815), που αποφασίστηκε εις την Φρανκφούρτη με την στέρηση κάθε οικονομικής στήριξης προς αυτόν. Η ήττα του Χίτλερ από τον Τσώρτσιλ, όταν ο Χίτλερ την 14.Μαίου 1941 έστειλε σε μυστική πτήση εις το Λονδίνο τον Υπαρχηγό του Rudolf Hess όπως πείσει το Λονδίνο να στηρίξει την Γερμανία εις τον 2ο ΠΠ κατά της Ρωσίας. Και ο οποίος Hess συλλήφθηκε και φυλακίστηκε τότε εις το Λονδίνο και εν συνεχεία μετά την ήττα της Γερμανίας και εις τις φυλακές του Spandau, κοντά εις το Βερολίνο, όπου και απέθανε φυλακισμένος την 17.Αυγ.1987, ως ο μόνος έγκλειστος εις τις φυλακές του Spandau, υπό την επίβλεψη μόνο των Νικητριών Δυνάμεων. Η υπερίσχυση της Γερμανίας εις την ΕΟΚ/Ε.Ε., που σημαίνει νίκη της Γερμανίας, χρησιμοποιώντας την οικονομική ισχύ της, στηριζόμενη μάλιστα και από τους Δυτικούς Συμμάχους ως ανάχωμα εναντίον της Ρωσίας, εν συνεχεία η αποχώρηση της Μεγάλης Βρετανίας (Brexit) από την Ε.Ε. επειδή δεν ανεχόταν άλλο πια την γερμανοποίηση της Ευρώπης.
2. Γερμανία-Τουρκία. Φυλετικώς οι δύο Λαοί είναι συγγενείς, προερχόμενοι από τους Ούννους. Οι Αγγλοσάξονες χρησιμοποιούντες την ισχύ τους επι του Πάπα και της Καθολικής Εκκλησίας ως και των παραγώγων της κατέστρεψαν την Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Όμως εις το κατασκεύασμα τους την Οθωμανική Αυτοκρατορία κυριαρχούσε εντός αυτής ο Ελληνισμός παράλληλα με τους Αρμένιους και Εβραίους της διασποράς. Από την εποχή του Βίσμαρκ (1860 και έπεται), αποφασίστηκε από τους Νεότουρκους του Κεμάλ, ο οποίος στηριζόταν από την Γερμανία, ο διωγμός και η εξόντωση των 3 αναφερθέντων εθνικών μειονοτήτων. Για αυτόν τον λόγο η Τουρκία απείχε έκτοτε από τους πολέμους των άλλων (Συμμάχων!) κατά της Γερμανίας,
3. Ελλάδα-Τουρκία. Μετά την απελευθέρωση το 1821/1828, η Γερμανία, αλλά και άλλες 3 χώρες ενεπλάκησαν ενεργά από το παρασκήνιο εις τα πολιτικά δρώμενα της Ελλάδος, μέχρις και σήμερα, όπου όμως τώρα η Γερμανία, μέσω της Ευρώπης(ΕΟΚ/Ε.Ε.) και της οικονομικής κατάρρευσης της Ελλάδος, έχει τον πιο αποφασιστικό ρόλο για την τύχη και το μέλλον της Ελλάδος, Η Γερμανία στήριξε την Τουρκία για την γενοκτονία των Ελλήνων, αλλά των Αρμενίων και Εβραίων, για να μη φαίνεται ότι στρέφεται η πράξη της μόνο κατά των Ελλήνων. Η ήττα της Ελλάδος το 1920/22 οφείλεται κυρίως εις την στήριξη της Τουρκίας από την Γερμανία.
4. Η Μικρασιατική εκστρατεία και καταστροφή. Έγινε με την υποκίνηση γερμανικών παραγόντων εις την Αθήνα, οι οποίοι ήθελαν να εκδικηθούνε την Ελλάδα για την εναντίωσή της κατά της Γερμανίας εις τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Καίτοι ελληνικοί παράγοντες εις την Αθήνα εναντιώνονταν όπως ωθηθεί η Πατρίδα μας σε μία εκ των προτέρων καταδικασθείσα εκστρατεία εις την Μ. Ασία, μάλιστα ευθύς αμέσως μετά τις πολλές θυσίες κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους και λίγο μετά την συμμετοχή της Ελλάδος εις τον 1ο ΠΠ κατά της Γερμανίας. Ενάντια τότε ήσαν μεταξύ των άλλων και το Οικουμενικό Πατριαρχείο, αλλά και παράγοντες του Γενικού Επιτελείου Στρατού που «εκπαιδεύθηκαν εις την Στρατιωτική Σχολή της Πρωσίας». Η στήριξη του Κεμάλ κατά της Ελλάδος και οι γενοκτονίες, ως γνωστόν, ήταν κυρίως μία γερμανική υπόθεση.
5. Ελλάδα – Γερμανία /Ε.Ε. Η Γερμανία και μετά και τον 2ο Π.Π. εναντιώνεται και πάλιν κατά της Ελλάδος, ως υπεύθυνη και για την ήττα της Γερμανίας. Όπως η ενθάρρυνση του ηγέτη Τίτου να αναγνωρίσει τα Σκόπια ως Μακεδονία. Λίγο μετά η Γερμανία ήδη κυριαρχούσα Δύναμη εντός της ΕΟΚ/Ε.Ε, καίτοι η Ελλάδα είναι μέλος αυτής, συνεχίζει να τάσσεται η Γερμανία υπέρ της Τουρκίας. Της οποίας η οικονομική ισχύς και εκβιομηχάνισή της εδώ και 40 χρόνια, και μετά το Κυπριακό, οφείλεται αποκλειστικώς εις την Γερμανία. Οι «αδελφικές σχέσεις» των δύο χωρών είναι αλληλένδετες και ισχυρές, η δε κυριαρχούσα ισχυρή θέση της Γερμανίας εντός της Ε.Ε. χρησιμοποιείται για την δυνατή στήριξη της πιστής και φίλης χώρας της Τουρκίας. Για τους εξής λόγους:
   • Η Γερμανία γνωρίζει, ότι σε περίπτωση σύγκρουσης της Τουρκίας με την Ελλάδα, ο σύμμαχος «αδελφός» της θα ηττηθεί από την Ελλάδα, λόγω της απειρίας και ανικανότητας των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων εις το πεδίον των μαχών, αλλά και την χρησιμοποίηση χιλιάδων απατρίδων μισθοφόρων, εγκληματιών και δολοφόνων εναντίον άλλων λαών της περιοχής
   • η εμπλοκή της Τουρκίας σε πόλεμο κατά της Ελλάδος, θα δημιουργήσει ένα ντόμινο άλλων χωρών του αραβικού κόσμου και των άμεσα προς ανατολάς/νοτίως γειτόνων εναντίον της Τουρκίας, δηλαδή ένα επιπλέον 2ο Μέτωπο, όπου θα υπερισχύσει το εκατονταετηρίδων μένος των Λαών κατά της Τουρκίας, προπαντός σήμερα που η Τουρκία συμπεριφέρεται ευθέως κατά όλων αυτών
   • η ήττα της Τουρκίας και η νίκη της Ελλάδος, θα σημαίνει αφενός μεν και ήττα της Γερμανίας, αλλά και το τέλος της γερμανό-κρατούμενης Ε.Ε., κάτι το οποίο προσμένει από καιρό και η ταπεινωμένη Γαλλία, αλλά
   • και την διάλυση του επίσης γερμανό-ελεγχόμενου σήμερα ΝΑΤΟ. Του οποίου Γενικός Γραμματέας Jean Stoltenberg ήταν μία πρόταση και εκλογή της ισχυρής Γερμανίας, την οποία αποδέχθηκαν οι αποδυναμωμένες ΗΠΑ. Καθότι ο Jean Stoltenberg είναι γερμανικής καταγωγής ενός γένους των Stoltenberg από το Schleswig Holstein του Κρατιδίου της Βόρειας Γερμανίας, συγγενής του οποίου ο Gerhard Stoltenberg ήταν επι δεκαετίες σημαντική πολιτική προσωπικότητα της μεταπολιτικής Γερμανίας υπό τις κυβερνήσεις του Κόμματος CDU που ίδρυσε ο πρώτος Καγκελάριος αυτής Konrad Adenauer και συνεχιστές αυτού oι διάδοχοί του όπως αργότερα π.χ. και η επί σχεδόν 16 χρόνια Καγκελάριος Μέρκελ, αλλά o Gerhard Stoltenberg ήταν και προσφιλής Πρωθυπουργός αυτού του Κρατιδίου!
6. Νίκη της Ελλάδος κατά της Τουρκίας και εσωτερικές ανατροπές. Η όλη διαμορφωθείσα από την απελευθέρωση του 1821/1828 πολιτική κατάσταση με την επικράτηση έκτοτε των καταλοίπων κοτζαμπάσικης οικογενειοκρατίας που ταλαιπωρούν τον δημόσιο βίο, αλλά εν συνεχεία εκθέτουν σε θανάσιμο κίνδυνο και αυτή την ύπαρξη της Ελλάδος, εναντιώνονται τώρα και σε μία εμπλοκή της Ελλάδος κατά της Τουρκίας. Διότι η νίκη της Ελλάδος κατά της Τουρκίας, θα σημάνει παράλληλα και μία ήττα και αυτών των ιδίων, διότι το νικητήριο παραλήρημα του Λαού κατά τού αιώνιου εχθρού της Ελλάδας, θα επιφέρει και την «απελευθέρωση του Λαού» απο τα επι δεκαετίες νοσηρά πολιτικά δεσμά. Καθότι δεν είναι τυχαία η κατάσταση που δημιουργήθηκε εις την δεκαετία του 60/70. Έτσι μετά το 1974/75 να συμπεριφέρονται μετά βδελυγμίας και μνησικακίας κατά των Ενόπλων Δυνάμεων, σε τέτοιο βαθμό, ώστε να υποβαθμιστεί η σημασία και ο ρόλος αυτών, να στερούνται μια ουσιώδη ενίσχυση σε ότι αφορά την Εθνική Άμυνα και Θωράκιση της χώρας, αλλά και να διαλύσουν την αμυντική βιομηχανία. Ενέργειες που αποσκοπούν/σαν για την δική τους και μόνο Προστασία και Ασφάλεια. Όμως με αυτή την επιδειχθείσα συμπεριφορά τους, αλλά και με την υποχωρητικότητα, υποτέλεια, δειλία, το φοβικό σύνδρομο ενεθάρρυναν επι δεκαετίες τις επεκτατικές βλέψεις των αδηφάγων και αχάριστων γειτόνων της Ελλάδος.

Για τους προαναφερθέντες λόγους οι πολιτικοί παράγοντες εις την Αθήνα απεργάζονται τώρα τελευταία την αποδοχή προσφυγής προς το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, προφανώς κατόπιν σύστασης/εντολής ή εκβιασμού του Βερολίνου, που σημαίνει καταδίκη, εθνική συρρίκνωση και υποταγή της Ελλάδος, για να σωθούν η Γερμανία και η γερμανοκρατούμενη Ε.Ε., αλλά και το ΝΑΤΟ, και έτσι να διασφαλισθούν/επεκταθούν τα γεωστρατηγικά και οικονομικά συμφέροντα αυτής/αυτών σε όλη την περιοχή της Μέσης Ανατολής και Μεσογείου με την παράλληλη στήριξη της συμμάχου αυτών Τουρκίας.

Όμως οι καιροί ου μενετοί. Συνιστάται η άμεση αποτροπή αυτών των σχεδίων που αποβλέπουν εις την καταστροφή της Ελλάδος, καθότι μία δυναμική αντίδραση της Ελλάδος θα επιφέρει μεγάλες ανατροπές εις την παγκόσμια και ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή. Είναι δηλαδή τώρα μία ιστορική ευθύνη της Ελλάδος απέναντι όλης της ανθρωπότητας!

Γεώργιος Εμ.Δημητράκης
Υποσημείωση: Ο αρθρογράφος κρητικής (Μαριού/ Ν. Ρεθύμνης) και θρακικής καταγωγής γεννήθηκε και διαμένει εις την Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία εις την Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική κληρονομιά εις την Αθήνα. Διετέλεσε επί 30-ετίας Διπλωματούχος Ξεναγός για όλη την Ελληνική Επικράτεια.

Η έννοια της κρίσης είναι καθολική και αναφέρεται σε καταστάσεις και γεγονότα που περιέχουν απειλή. Όλοι μας την επικαλούμαστε χωρίς όμως να αντιλαμβανόμαστε το βάθος της τραγικότητας της περιπλοκής μας μέσα σε τόσες αντιφατικές καταστάσεις, τα τρομερά διλήμματα και αδιέξοδα μαζί με τα συνεπακόλουθα  αυτών των καταστάσεων. Όπως π.χ. τις δικές μας ευθύνες, ενοχές, ψευδαισθήσεις, στερεότυπες χειρονομίες, αγωνίες και φόβους. Ως Λαός αδυνατούμε να κατανοήσουμε ακόμη και τους κινδύνους  μπροστά εις την θέα της καταστροφής. Η σχιζοφρένεια, η ψυχωτική συμπεριφορά μας, αυτές οι ασθένειες της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας, είναι όλως αντίθετες με τις ιστορικές παραδόσεις και καταβολές, με την ευθύνη και την δύναμη της ελληνικής φυλής. Ενός Λαού, ο οποίος εις την αρχαιότητα με την ισορροπία μεταξύ της εσωστρέφειας και εξωστρέφειας ανέδειξε εις την Παγκόσμια Ιστορία τον μεγαλύτερο Πολιτισμό και Οικουμενισμό.

Δυστυχώς και ατυχώς για όλους μας, όσο περισσότερο οξύνεται η οικονομική κρίση, με όλες τις ολέθριες συνέπειες για τον εδώ και 12 χρόνια καθημαγμένο απο τα 3 Μνημόνια Λαό μας τόσο περισσότερο οξύνεται η πολιτική αντιπαράθεση μεταξύ των κομμάτων του πολιτικού συστήματος Εξουσίας σε βάρος του Έθνους. Το οποίο αν και ευθύνεται τεράστια για την ηθική και οικονομική χρεοκοπία της Πατρίδας μας, όχι μόνον συνεχίζει ακάθεκτο και ατιμώρητο την εθνοκτόνο συμπεριφορά του, αλλά παράλληλα δημιουργεί διχαστικές και συγκρουσιακές καταστάσεις μεταξύ των Ελλήνων. Ως αντιπερισπασμό για να διασώσει την πολιτική και κομματική του ύπαρξη. 

Ο εθνικός διχασμός είναι συνέπεια μίας συστηματικής προπαγάνδας η οποία εμπεδώνει εις το σύνολο του Λαού την ασυνειδησία, αδιαφορία, αφέλεια, αμάθεια, αθυροστομία, απροθυμία και ωχαδερφισμό του, με την παράλληλη παραπληροφόρηση και πλύση εγκεφάλου σε θέματα κοινωνικής ευαισθησίας, πολιτικής συμπεριφοράς και Ελληνικής συνείδησης και Εθνικής ευθύνης. Μία προπαγάνδα, κυρίαρχο στοιχείο της οποίας είναι, ο αποπροσανατολισμός του Λαού από τους πραγματικούς υπαίτιους της  πολιτικής σήψης, διαφθοράς και ατιμωρησίας, της κοινωνικής αθλιότητας πολλών δεκαετιών, και ως συνέπεια αυτών της ηθικής, κοινωνικής και οικονομικής τώρα κατάρρευσης της χώρας μας, επιρρίπτοντας όλες τις ευθύνες αυτής της άφρονας και εθνοκτόνου πολιτικής μόνο εις το Διεθνές περιβάλλον.

Η προπαγάνδα είναι όμως το δηλητηριώδης εργαλείο και όπλο της Εξουσίας, εις την χώρα μας του διεφθαρμένου και σάπιου πολιτικού συστήματος, το οποίο ευθύνεται πανθομολογούμενα για την οικονομική κατάρρευση της Ελλάδος, αλλά και για την πνευματική ανέχεια της ελληνικής κοινωνίας. Με το εργαλείο αυτό επί δεκαετίες διαλύει την κοινωνική συνοχή, υποθάλπει τις Αρχές του Δικαίου και της Ισότητας των Πολιτών, την ισχύ των Νόμων και του Κράτους Δικαίου, αλλά και το ουσιώδες στοιχείο της Ελληνικής Συνείδησης και Εθνικής Ευθύνης των πολιτών απέναντι της Πατρίδος. Άπειρα είναι τα παραδείγματα και οι συνέπειες αυτής της προπαγανδιστικής πολιτικής και ανεύθυνης συμπεριφοράς απέναντι του Έθνους. Πρόσφατα μάλιστα και η καθιέρωση όχι μόνον της Επετείου του Πολυτεχνείου, που έφερε μια εθνική καταστροφή, τον Τουρκικό Αττίλα εις την Κύπρο, αλλά εν συνεχεία και των ανήλικων Αλέξη Γρηγορόπουλο και του Νίκου Ρωμανού, αμφότεροι συστημικοί ταραχοποιοί και βάνδαλοι, ως εθνικούς ήρωες και επετείους εθνικής καταστροφής και όχι ιστορικής μνήμης. Κάθε χρόνο με πυρπολήσεις, βανδαλισμούς, καταστροφές δημόσιας περιουσίας αλλά και περιουσίας ιδιωτών βιοπαλαιστών, εν κατακλείδι επι δεκαετίες την παντελή έλλειψη  πρόληψης και προστασίας της κοινωνίας απο εγκληματικές πράξεις πάσης μορφής, οι οποίες κάθε τόσο εκθέτουν και διεθνώς, αλλά και αυτή την Πατρίδα μας σε μέγα κίνδυνο.

Ανεξαρτήτως της σημασίας των συντελεστών και των γεγονότων, τα οποία θα έπρεπε να τιμάμε ο καθείς από εμάς με σεβασμό και εθνική ευθύνη, δεν οφείλει η Πατρίδα μας να πληρώνει επί δεκαετίες για τον θάνατο ή θυσία αυτών ή και για τις πράξεις του καταδικασθέντος σε ισόβια κάθειρξη πολυεγκληματία Δημήτρη Κουφοντίνα, δηλαδή ο Λαός μας να υφίσταται και τις συνέπειες μίας εγκληματικής πολιτικής συμπεριφοράς. Εις το κάτω της γραφής, εάν έχουμε όντως την διαίσθηση, ότι για όλα αυτά φταίει το Πολιτικό Σύστημα Εξουσίας, τότε οφείλουμε ως Λαός να στραφούμε ευθέως εναντίον του και όχι να αυτοκαταστρεφόμαστε και να θυσιαζόμαστε χάρις αυτού! 

Ως εκ τούτου τεράστια είναι η ευθύνη όλων μας οι οποίοι επί δεκαετίες με την εγκληματική συμπεριφορά μας μετατρέψαμε την υπέροχη και ανεκτίμητη Πατρίδα μας σε ένα υπό αποσύνθεση κουφάρι για να το κατασπαράζουν οι ντόπιοι και οι ξένοι τώρα σαρκοφάγοι γύπες. 

Αυτό το δήθεν μεγάλο διεθνές ενδιαφέρον για το αποτέλεσμα  της 2ης Αξιολόγησης, οι προγραμματισμένες νέες Συμφωνίες για την τετραετία 2019-2022, οι οποίες όμως εις την πραγματικότητα προμηνύουν ένα πολύ επαχθέστερο 4ο Μνημόνιο. Αλλά τώρα και για το ενδεχόμενο βουλευτικών εκλογών, εξαιτίας της αθρόας εισροής δεκάδων χιλιάδων Λαθρομεταναστών, των συνεχών απειλών των γειτόνων μας και  της μεγάλης Μάστιγας της Πανδημίας Covid-19, αλλά και του εκ νέου διπλασιασμού του χρέους (213% έναντι του ΑΕΠ) αποτελεί μία απόδειξη της οδυνηρής κατάστασης εις την οποία έχει περιέλθει η Πατρίδα μας. Διότι οι μεν προσπαθούνε να κρατήσουν την ομολογημένως διεθνώς διαλυμένη χώρα μας εντός της Ε.Ε. και την Ευρωζώνη, οι δε να την αποσπάσουν από αυτήν. 

Η ιστορία όμως επαναλαμβάνεται, και η αυτοκαταστροφή του Ελληνικού Λαού, ως συνέπεια της έλλειψης πυξίδας και Ελληνικής Συνείδησης, Εθνικής ευθύνης και ενοχής, συνεχίζεται. Διότι, δυστυχώς, ουδείς από όλους μας αισθάνεται την παραμικρή ευθύνη για την εθνική καταστροφή, για την κατάρρευση της δύστηνης Πατρίδος μας, η οποία συστηματικά και εντέχνως αποσιωπάται. Τουναντίον αυτό το Πολιτικό Σύστημα Εξουσίας των ατιμώρητων γυρολόγων, των εφιαλτών και μηδιζόντων, το οποίο επι δεκαετίες εκπέμπει μία αφόρητη δυσωδία, είναι δυστυχώς δικό μας και μόνον δημιούργημα και επιλογή, εν κατακλείδι απεργάζεται  και πάλιν ευθαρσώς την προσεχή «δημοκρατική ετυμηγορία», όμως ενός τελείως διαλυμένου, ανίσχυρου και λιπόθυμου, και όχι ενός ελεύθερου, όρθιου και δυνατού Λαού. Εξαιτίας όλων αυτών, αυτή δεν είναι η Ελλάδα, η οποία μετά το έπος του ΄40 έχασε την Αυτογνωσία και την Λάμψη της! 

Θυμίζουμε όμως και πάλιν ότι κριτήριο της αντοχής είναι η δοκιμασία. Ο Ελληνικός Λαός, μετα τα ολέθρια λάθη των τελευταίων δεκαετιών, δοκιμάζεται δυστυχώς και από την εδώ και 12 συναπτά  χρόνια πολιτική των απάνθρωπων 3 Μνημονίων, της βάρβαρης λιτότητας, την σύγχρονη αυτή νόσο της ηθικής, κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής παρακμής που στρέφεται ευθέως κατά της ανθρώπινης υπόστασης και αξιοπρέπειας. Όμως η Ελλάδα επιθυμεί να ζήσει. Διότι το πάθος του Ελληνισμού για την ζωή πηγάζει από το όνειρο του Γένους ως γενική απαίτηση και φορέα του θελήματος της Ιστορίας. Η ανάταση της Ελληνικής Συνείδησης και Εθνικής Ευθύνης για την υπεράσπιση της Πατρίδος μας είναι τώρα εθνική υπόθεση όλων των Ελλήνων. Διότι κοινά είναι τα πεπρωμένα της Ελληνικής φυλής. 

Οι Έλληνες δεν προσφεύγουν σε ακρότητες, επιδεικνύουν επιείκεια και διαπνέονται από ανθρωπιστικό πνεύμα απέναντι των αντιπάλων τους. Ο ανθρωπισμός των Ελλήνων εκφράζει αυτοπεποίθηση και ανωτερότητα εις την ισχύ της. Η αντίδραση των Ελλήνων θα είναι τώρα μία ηφαιστειώδης έκρηξη καθολικής επιθυμίας και Ελληνικής συνείδησης, Εθνικής ευθύνης και ανάτασης. Η δε νίκη της Πατρίδος μας είναι ιστορικώς αναπόφευκτη. 

Γεώργιος Εμ. Δημητράκης

Υποσημείωση: Ο αρθρογράφος κρητικής (Μαριού/ Ν. Ρεθύμνης) και θρακικής καταγωγής γεννήθηκε και διαμένει εις την Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία εις την Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική κληρονομιά εις την Αθήνα. Διετέλεσε επί 30-ετίας Διπλωματούχος Ξεναγός για όλη την Ελληνική Επικράτεια