Οι δημοσκοπήσεις, η μία μετά την άλλη καταγράφουν με μικρές, οριακές διαφοροποιήσεις την απόλυτη κυριαρχία της Ν.Δ και του Κ.Μητσοτάκη ενώ κλείνουν πέντε μήνες από τις Εθνικές Εκλογές. Στην τελευταία έρευνα της OPINION POLL η Ν.Δ προηγείται του ΣΥΡΙΖΑ κατά 17.5% στην πρόθεση ψήφου. Η διαφορά είναι σχεδόν διπλάσια από αυτή των Εκλογών αφού η ίδια φαίνεται να ενισχύεται, την ίδια στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ χάνει δυνάμεις. Όλες οι έρευνες που δημοσιεύτηκαν μέσα στον Νοέμβριο, δίνουν διαφορές από 14% έως και 18.1%.

Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Η Κυβέρνηση δείχνει να κερδίζει την μάχη της πολιτικής ατζέντας κατά κράτος. Το 74.6% συμφωνεί με τα μέτρα διευκόλυνσης των Ελλήνων του Εξωτερικού, το 74% συμφωνεί με την κατάργηση του Πανεπιστημιακού Ασύλου, το 72.2 βλέπει θετικά με την συνταγματική καθιέρωση του ελαχίστου εγγυημένου εισοδήματος, ενώ το 64% θεωρεί ότι  υπάρχει ένα νέο,πιο αισιόδοξο κλίμα στην Οικονομία. Η Κυβέρνηση επικρατεί σε όλα τα θέματα που πήρε πρωτοβουλίες. Η αχίλλειος πτέρνα της συνεχίζει να είναι το Μεταναστευτικό – Προσφυγικό, αφού μόλις το 27.4% δηλώνει ικανοποιημένο από την Πολιτική της Κυβέρνησης στο συγκεκριμένο θέμα, την στιγμή που η ικανοποίηση από την συνολική Κυβερνητική Πολιτική  φτάνει το 60.2%. Ας σημειωθεί ότι μεγάλα ποσοστά τόσο των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ , όσο πολύ περισσότερο του ΚΙΝΑΛ συμφωνούν με τις κυβερνητικές επιλογές.

Αυτές οι υψηλές επιδόσεις οφείλονται ασφαλώς στον Κ. Μητσοτάκη που συγκεντρώνει το 64.2% των θετικών απόψεων για το έργο και τις πρωτοβουλίες του , ενώ κυριαρχεί συντριπτικά του Α. Τσίπρα για Πρωθυπουργός με 49.9% έναντι 16.8%! Οφείλονται όμως και στην μεγάλη αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ. Το 42% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ικανοποιημένο από την αντιπολιτευτική τακτική του. Όλα δείχνουν ότι μη έχοντας βγάλει τα αναγκαία συμπεράσματα από τις τρεις  αλλεπάλληλες πολιτικές ήττες, πορεύεται σε στρατηγικό, ιδεολογικό, πολιτικό κενό. Βασικές θέσεις που παίρνει και σε επί μέρους θέματα, φαίνεται να μην εκφράζουν σημαντικά τμήματα των ψηφοφόρων του , με δεδομένο ότι και το 31.5% που πήρε στις Εκλογές ήταν ανομοιογενές και επομένως ετερόκλητο και ασταθές. Επομένως ο δρόμος μπροστά του δεν είναι εύκολος, ούτε σίγουρος. Όσο αφορά το ΚΙΝΑΛ, είναι κοινό μυστικό ότι αντιμετωπίζει ταυτοτικό, στρατηγικό πρόβλημα, πρόβλημα ηγεσίας. Το πρόσφατο Συνέδριο δεν φαίνεται να έλυσε κανένα πρόβλημα ώστε να ανοίξει ο δρόμος ενδυνάμωσης του ΚΙΝΑΛ. Το 51% των ψηφοφόρων του σύμφωνα με την έρευνα δεν θεωρεί ότι το Συνέδριο βοήθησε.

Ο Κ.Μητσοτάκης φαίνεται να « παίζει μόνος». Ωστόσο θα πρέπει να επισημανθεί ότι οι τεκτονικές πλάκες του Πολιτικού Συστήματος συνεχίζουν να μετακινούνται. Όπως την τελευταία 10ετία αυτό οδήγησε στην εμφάνιση και την συρρίκνωση στην συνέχεια νέων κομμάτων, όπως οδήγησε στην συμπίεση του ΠΑΣΟΚ και στην εκτίναξη των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ, έτσι και στο μέλλον μπορεί να υπάρξουν αλλαγές που δεν μπορούμε από σήμερα να προκαθορίσουμε. Μπορεί για παράδειγμα να υπάρξει μια πολύχρονη ηγεμονία και κυριαρχία στην Διακυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη, όσο τα θετικά βήματα της Κυβέρνησης ακολουθούνται από την αμηχανία, την απροσδιοριστία της Αντιπολίτευσης. Ωστόσο, στην Πολιτική τα πάντα ρει και τα γεγονότα συχνά ανατρέπουν τους σχεδιασμούς. Ας θεωρήσουμε για παράδειγμα ότι το Μεταναστευτικό- Προσφυγικό ξεφύγει από κάθε έλεγχο και ότι μία διεθνής ύφεση δημιουργήσει ξαφνικά προβλήματα στο θετικό κλίμα στην Οικονομία. Τότε όλα είναι διαφορετικά. Κάποιες δυνάμεις θα εκφράσουν τις νέες δυναμικές.

Τα πάντα ρει λοιπόν σε μια εποχή που όλα αλλάζουν.Ποιος φανταζόταν πριν δέκα, δεκαπέντε χρόνια ότι το 68.3% θα απαντούσε σε μια έρευνα ότι ο διαχωρισμός Δεξιάς- Αριστεράς δεν έχει νόημα. Οι καταστάσεις, οι διεργασίες σε εθνικό και διεθνές επίπεδο είναι πιο περίπλοκες απ΄ότι τις αντιλαμβανόμαστε. Η πρόκληση για το Πολιτικό Σύστημα αλλά και για κάθε κόμμα ξεχωριστά είναι πόσο τις « πιάνει» , πως κατορθώνει να προσαρμόζεται και να εκφράζει τις νέες ανάγκες και απαιτήσεις.

Αυτό είναι το διαρκές στοίχημα για όλους το επόμενο διάστημα …

Σε λίγες μέρες η δολοφονία ενός νέου παιδιού από ένα πιστολέρο αστυνομικό θα χρησιμοποιηθεί για άλλη μια φορά για να υποδηλώσουν παρουσία δήθεν αναρχικοί, σίγουρα μπαχαλάκηδες, αμφισβητίες χωρίς ιδεολογία που το μόνο που γνωρίζουν είναι να καταστρέφουν. Είναι όλοι αυτοί που βεβηλώνουν κάθε χρόνο την μνήμη του αδικοχαμένου νέου για να κάνουν επαναστατική προπόνηση και μετατρέπουν την Αθήνα σε πεδίο μάχης. Είναι αυτοί που δεν ακούν καν τις κάθε χρόνο εκκλήσεις της οικογένειας Γργηγορόπουλου, να μην χρησιμοποιείται για κανένα λόγο και από κανένα η μνήμη του παιδιού τους. Άλλωστε αλήθεια, τι νόημα έχουν αυτές οι συγκεντρώσεις; Ο δολοφόνος συνελήφθη , καταδικάστηκε χωρίς κανένα ελαφρυντικό και εκτίει την ποινή του. Ο νεαρός Γρηγορόπουλος άλλωστε δεν είναι σύμβολο αγώνα. Ήταν ένα νέο παιδί.  Ήταν ένας νέος που τον πυροβόλησαν εν ψυχρώ. Δεν είναι ούτε ο Γρηγόρης Λαμπράκης, ούτε υπήρχε κανένα σχέδιο κάποιων κύκλων κατά κάποιου επικίνδυνου επαναστάτη.

Σε κάθε περίπτωση, σε Δημοκρατία ζούμε και ο καθένας μπορεί να οργανώσει όποτε θέλει συγκέντρωση και να επιλέξει να τιμήσει όποιον θέλει. Δεν βρέθηκε για παράδειγμα κανένας να οργανώσει συγκέντρωση κατά των θυμάτων της τρομοκρατίας. Δεν βρέθηκε ποτέ κανένας να τιμήσει την μνήμη των δολοφονημένων της MARFIN μπροστά στα μάτια εκατοντάδων διαδηλωτών. Δεν βρέθηκε κανένας ποτέ να τιμήσει την μνήμη του αδικοχαμένου Αξαρλιάν από τους δολοφόνους που είχαν αρχηγό τον Κουφοντίνα  που αργότερα έγινε και συγγραφέας, εκτίει πια την ποινή του σε ένα αγρό και όταν έπαιρνε άδειες τον υποδέχονταν σαν ήρωα αλληλέγγυοί τους ανάμεσά τους και από τον ακίνδυνο κατά κάποιους Ρουβίκωνα.

Αυτή είναι η Ελλάδα που ανεχτήκαμε. Αυτήν την Ελλάδα πρέπει να την αλλάξουμε και είναι παρήγορο ότι μια Κυβέρνηση πήρε την απόφαση να βάλει τάξη στα Πανεπιστήμια, να εκκενώσει πολύχρονες καταλήψεις, να « απελευθερώσει » χώρους, να αντιμετωπίσει μέχρι τέλους όλα αυτά τα αρρωστημένα φαινόμενα που έγιναν ανεκτά επί χρόνια και επί σειράς Κυβερνήσεων και ξέφυγε εντελώς στα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν μπορεί πια να γίνει ανεκτό να χτυπάνε φοιτητές μέσα σε Γενικές Συνελεύσεις, να ψάχνουν Πρυτάνεις και Καθηγητές για να τους προπηλακίσουν , να μετατρέπουν υπόγεια και χώρους Σχολών σε γιάφκες. Δεν μπορεί να παρακολουθούμε τα μπασίματα του Ρουβίκωνα όπου θέλει και τις απειλές καταλήψεων κατά της οργανωμένης Πολιτείας . Σ΄αυτά τα φαινόμενα πρέπει να υπάρχει ένα οριστικό τέλος. Στην φετινή επέτειο του Πολυτεχνείου πήραν ένα μάθημα. Ας πάρουν πολλά μαθήματα και στο επόμενο διάστημα μέχρι να αναπνεύσουν Α.Ε.Ι, γειτονιές, σπίτια.

Απέναντι σ αυτό τον στόχο θα έπρεπε όλα τα κόμματα να είναι μαζί. Κάποιοι είναι μόνο στα λόγια, αποφεύγουν να καταγγείλουν, μιλάνε με τόσους αστερίσκους που στο τέλος συγχωρούνται όλοι αυτοί οι δήθεν αμφισβητίες. Όσοι θέλουν, ας συνεχίσουν έτσι. Το κοινωνικό κλίμα άλλαξε και θα απομονωθούν. Πρόκειται γα προοδευτική εξέλιξη και όχι συντηρητισμό. Έτσι το εμφανίζουν μόνο αυτοί που προσπαθούν να μας πείσουν ότι ζούμε πια σε Κράτος αυταρχισμού και αστυνομοκρατίας. Γελοιότητες. Όλοι οι άλλοι ας ενώσουμε τις δυνάμεις μας για ένα μεγάλο κίνημα κανονικότητας, σοβαρότητας, μετατροπής της Ελλάδας σε σοβαρό Κράτος. Δεν είναι όλα υπόθεση της Αστυνομίας.