Πρόγραμμα εορτασμού Πρωτοχρονιάς – Θεοφανείων στη Ν. Φιλαδέλφεια – Ν. Χαλκηδόνα
Ο Δήμαρχος Ν. Φιλαδέλφειας – Ν. Χαλκηδόνας και το Δημοτικό Συμβούλιο σας προσκαλούν να τιμήσετε με την παρουσία σας τις εορταστικές εκδηλώσεις της Πρωτοχρονιάς και των Θεοφανείων που θα πραγματοποιηθούν στο Δήμο μας.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
Την Τρίτη 1η Ιανουαρίου 2018 και ώρα 10.30 στην Πανηγυρική Δοξολογία που θα τελεστεί στον Ι. Ναό της Κοιμήσεως Θεοτόκου.
Επίσης, την ίδια μέρα και την ίδια ώρα λόγω της εορτής του Μεγάλου Βασιλείου θα τελεστεί Δοξολογία στον Ιερό Ναό Αγίων Βασιλείου & Κοσμά του Αιτωλού (περιοχή Απομάχων) Νέας Φιλαδέλφειας.
Την Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2018 και ώρα 10.00 στις εκδηλώσεις εορτασμού των Θεοφανείων με την Ακολουθία του Αγιασμού των Υδάτων στον Ι. Ναό του Αγίου Ιωάννου Μαδύτου και την Κατάδυση του Τιμίου Σταυρού στη Λίμνη του Άλσους, στην οποία θα χοροστατήσει ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Νέας Ιωνίας και Φιλαδέλφειας κ. κ. Γαβριήλ.
Ο Δήμαρχος
Αριστείδης Βασιλόπουλος
Πάργα: Η θάλασσα γέμισε Άγιους Βασίληδες – Εικόνες… Αυστραλίας μπροστά στα μάτια μικρών και μεγάλων – video
Κι όμως οι Άϊ Βασίληδες του βίντεο δεν κάνουν σανίδα στην Αυστραλία αλλά στην όμορφη… Πάργα.
Όπως κάθε χρόνο, λοιπόν, έτσι και φέτος ο Ναυτικός Όμιλος Πάργας σκέφτηκα κάτι πρωτότυπο για να γιορτάσει τα Χριστούγεννα και να μπει σε εορταστικό κλίμα.
Κι επειδή οι ντόπιοι όπως φαίνεται έχουν μέσα τους το καλοκαίρι, πολλοί από αυτούς αποφάσισαν να ντυθούν Αϊ Βασίληδες, να πάρουν τις σανίδες του SUP και το κάστρο μέσω θαλάσσης για να φτάσουν στο λιμανάκι της Πάργας.
Εκεί μόλις έφτασαν μοίρασαν γλυκίσματα σε μικρούς και μεγάλους, ενώ το βίντεο τους έχει γίνει ήδη viral.
Χάθηκε στον Περισσό Αττικής
Χάθηκε στην οδό Δημοσθένους στην περιοχή του Περισσού Αττικής στις 26 Νοεμβρίου. Ακούει στο όνομα Ρεξ, είναι μικρόσωμος, μοιάζει με Γερμανικό Ποιμενικό και τα χρώματα του είναι μαύρο, καφέ και λευκό, όπως ακριβώς το βλέπετε στην φωτογραφία. Είναι φιλικός και πολύ πιθανό τρομαγμένος.
Αν έχετε οποιαδήποτε πληροφορία ή αν βρήκατε το σκυλάκι της φωτογραφίας παρακαλούμε επικοινωνήστε άμεσα στα τηλέφωνα: 6988800023, 6980715973.
*Την ανακοίνωση μας έστειλε αναγνώστης μας.
Ο δήμος Αθηναίων ανοίγει θερμαινόμενο χώρο για την προστασία των αστέγων από το ψύχος
Καθώς οι θερμοκρασίες έχουν σημειώσει κατακόρυφη πτώση, σε ετοιμότητα τίθεται από την Τετάρτη 26/12 έως το πρωί του Σαββάτου 29/12, ο μηχανισμός προστασίας των αστέγων και η υπηρεσία Κοινωνικής Αλληλεγγύης του δήμου Αθηναίων.
Στο πλαίσιο αυτό παραμένει ανοιχτός ο ειδικά διαμορφωμένος θερμαινόμενος χώρος επί της οδού Σοφοκλέους 66, όπου θα βρίσκεται ειδικευμένο προσωπικό της υπηρεσίας Κοινωνικής Αλληλεγγύης του δήμου. Παράλληλα, συνεργεία του Κέντρου Υποδοχής και Αλληλεγγύης πραγματοποιούν επιτόπιες παρεμβάσεις σε σημεία που βρίσκονται άστεγοι συμπολίτες μας διανέμοντας κουβέρτες, ρόφημα και ενημερώνοντάς τους για τη διαθέσιμη αίθουσα. Για τη συνδρομή και τις αναφορές των πολιτών με σχετικά περιστατικά λειτουργούν όλο το 24ωρο οι τηλεφωνικές γραμμές 210 5246515 – 210 5246516 καθώς και ο τετραψήφιος τηλεφωνικός αριθμός του δήμου Αθηναίων 1595.
Πότε εμφανίστηκε το πρώτο χριστουγεννιάτικο δένδρο στην Ελλάδα και από πού έρχεται το έθιμο;
Βασιλικό χέρι έφερε ή μάλλον στόλισε το πρώτο χριστουγεννιάτικο δέντρο στη χώρα και συγκεκριμένα ο Otto Friedrich Ludwig von Wittelsbach, ή πιο γνωστά Όθων Βασιλιάς της Ελλάδος. Ο μονάρχης εκ Βαυαρίας, είπε να φέρει και κάποιο έθιμο από τη χώρα του και έτσι το 1833 στόλισε το πρώτο έλατο στα ανάκτορα του Ναυπλίου.
Από την άλλη, οι Έλληνες της εποχής του σε μία πρώτη φάση αρκέστηκαν στο να πηγαίνουν μέχρι εκεί για να θαυμάσουν το όμορφο μπιχλιμπιδάτο δέντρο και χρειάστηκε να περάσει αρκετός καιρός μέχρι να αποφασίσουν να υιοθετήσουν το έθιμο (βλέπε μετά το 1950). Που αν και οι περισσότεροι από εμάς θεωρούμε ότι είναι γερμανικό, μαρτυρίες θέλουν να μας διαψεύσουν, γιατί λέγεται ότι υπάρχουν χειρόγραφα κείμενα που το θέλουν ως εορταστικό σύμβολο από τις απαρχές του πολιτισμού.
Συγκεκριμένα, ορισμένοι ερευνητές έχουν εντοπίσει το στολισμό μέρους ή όλου του δένδρου σε όλες τις θρησκείες, ακόμα και από την αρχαιότητα στη λατρεία της Κυβέλης στη Φρυγία. Ακόμα βρίσκουμε το στολισμό της Ειρεσιώνης (αγριελιάς) με λευκές και κόκκινες γιρλάντες και καρπούς προς τιμήν της Αθηνάς, του Απόλλωνα και των Ωρών, ως μια ευχαριστήρια κίνηση για τη γονιμότητα της γης (του έτους που πέρασε) και μία ευχή να συνεχίσει έτσι (στο έτος που έρχεται).
Βέβαια, μπορεί να μην είναι γερμανικές οι ρίζες του αλλά οι Γερμανοί ήταν αυτοί που το έβαλαν πρώτοι στα σπίτια τους. Η διακόσμηση πέρα από κεριά (πόσο περίεργα επικίνδυνο αλήθεια), είχε και διαφόρων τύπων βρώσιμα –όπως ξηρούς καρπούς και μπισκότα- συμβολίζοντας τα θεία δώρα των Μάγων.
Οι Γερμανοί επίσης ευθύνονται για τη μεταφορά του εθίμου και στο νέο κόσμο, με πρώτη μαρτυρία εμφάνισης δένδρου να είναι στην Πενσυλβανία κάπου στα 1830. Αν και αρχικά οι λοιποί μετανάστες το είδαν με καχυποψία ως παγανιστικό υπόλειμμα, μέσα στην επόμενη δεκαετία έγινε ένα από τα χριστιανικά έθιμα της αμερικανικής επικράτειας, με στολίδια πάλι διάφορα ευχάριστα φαγώσιμα, όπως φρούτα και ζαχαρωτά.
Γιατί το έλατο
Γύρω στον 8ο αιώνα, φαίνεται να στολίστηκε το πρώτο χριστουγεννιάτικο έλατο. Αλλά πώς καταλήξαμε στο έλατο; Σε αυτό έρχεται να μας απαντήσει ένας μύθος που αφορά στον Άγιο Βονιφάτιο. Διαβάζουμε στο wiki ότι σε αποστολή του το 716 μ.χ. στη Φριζία να εκχριστιανίσει τους κατοίκους, συνέβη το εξής περιστατικό: Εκείνοι λάτρευαν την αιωνόβια βελανιδιά, ιερό δέντρο του θεού τους Θωρ πάνω στην οποία έκαναν θυσίες. Θέλοντας να σηματοδοτήσει στους κατοίκους το τέλος μιας εποχής άρχισε να την πριονίζει, ώσπου φύσηξε ένας δυνατός άνεμος και την ξερίζωσε. Αυτό οι Φριζιανοί το θεώρησαν -σύμφωνα με τον γνωστό θρύλο- ως θαύμα και μεταστράφηκαν ομαδικά στον χριστιανισμό. Στην θέση της αργότερα φύτρωσε ένα έλατο, το οποίο οι χριστιανοί πλέον κάτοικοι καθόρισαν ως το ευλογημένο δέντρο, με αποτέλεσμα να το τιμούν την ημέρα της γέννησης του Χριστού.
Πότε το συναντάμε για πρώτη φορά στη χριστιανική θρησκεία
Όσο και αν οι θεολογικοί κύκλοι επιμένουν ότι το χριστουγεννιάτικο δένδρο ουδεμία σχέση έχει με το ορθόδοξο δόγμα και τη θρησκεία μας, το έθιμο φαίνεται πώς από ένα χρονικό σημείο και έπειτα συγκαταλεγόταν και στα βυζαντινά ήθη και έθιμα.
Πρώτος φαίνεται να είναι ο βυζαντινός αυτοκράτορας Μιχαήλ Γ΄ο Μέθυσος (842 – 867 μ.Χ.), όπου μια παραμονή Χριστουγέννων διέταξε τους αυλικούς του να τοποθετήσουν, στην περιοχή των ανακτόρων και συγκεκριμένα στην πλατεία του Ταύρου, κατά τη διάρκεια της νύχτας ένα μεγάλο έλατο. Σε αυτό κρεμάστηκαν πολλά κεριά όπου άναψαν τη στιγμή που σήμαναν οι καμπάνες καλώντας τους πιστούς στην Εκκλησία. Τα κεριά έμειναν αναμμένα ώρα, με τον περαστικό κόσμο στη θέα του φωτισμένου έλατου, να βλέπει ένα θαύμα. Αυτό επειδή άρεσε στο λαό, φρόντισαν να το επαναλάβουν και αρκετοί άρχοντες του Βυζαντίου, που επιπλέον στόλιζαν τα σπίτια τους.
Διαβάζουμε στο βιβλίο «Βυζαντινών Βίος και Πολιτισμός» του καθηγητή ΕΚΠΑ Φαίδων Κουκουλέ ««…κατά διαταγήν του επάρχου της πόλεως, ου μόνον καθαρισμός των οδών εγένετο, αλλά και στολισμός διαφόρων στηνομένων στύλων με δενδρολίβανα, κλάδους μύρτου και άνθη εποχής».
Ανεβαίνοντας λίγο βορειότερα, συναντάμε μία άλλη θεωρία που θέλει τον ιδρυτή του Προτεσταντισμού Μαρτίνο Λούθηρο να εγκαινιάζει το έθιμο του χριστουγεννιάτικου δέντρου. Βάσει αυτού του θρύλου, ο Λούθηρος κάνοντας βόλτα μια χειμερινή νύχτα σε ένα δάσος με ξαστεριά, μαγεύτηκε από την εικόνα που έφτιαχναν τα δένδρα που έμοιαζαν να είναι στολισμένα με τα αστέρια. Αυτήν την εικόνα προσπάθησε να αναπαραστήσει με ένα μικρό δένδρο στολισμένο με κεριά στο σπίτι του.
Σήμερα
Στη σύγχρονη εποχή πάντως και με την εφεύρεση του ηλεκτρισμού, όπως ξέρουμε και ζούμε όλοι, γίνεται ο καλός-κακός χαμός με τα λαμπάκια (πλην όλων των άλλων που δυστυχώς από βρώσιμα έχουν γίνει μη-βρώσιμα στολίδια).
Το πρώτο ηλεκτρικά φωτισμένο χριστουγεννιάτικο δέντρο του κόσμου πάντως σημειώνεται στην πόλη της Νέας Υόρκης, και μάλιστα ήδη από το 1882. Πρόκειται για το δένδρο που στόλισε στο σπίτι του ο Έντουαρτ Τζόνσον, συνάδελφος του εφευρέτη Τόμας Έντισον.
Ελεύθερο-κυριαρχία και συνείδηση
-η μοίρα δεν είναι εντός της Ελλάδος, αλλά εκτός-
Δεν είναι η πρώτη φορά που έχω αναφερθεί εις την σημασία της ισορροπίας των δύο αυτών συγγενικών εννοιών, δηλαδή της συνείδησης και της ελεύθερο-κυριαρχίας. Η συνείδηση είναι η υπέρτατη και θεμελιώδης αρχή όλων των εννοιών και αξιών, η πρωτοπόρος δύναμη για την δημιουργία, το έργο κάθε ανθρώπου να προσφέρει ελεύθερα εις το κοινωνικό του σύνολο. Η ελευθερία είναι έμφυτη και ζωτικό συστατικό στοιχείο της ανθρώπινης ύπαρξης και δραστηριότητας του κάθε ανθρώπου να αποφασίζει για τον ιστορικό και γεωγραφικό αυτοπροσδιορισμό του που δεν είναι τίποτε άλλο από την ελεύθερο-κυριαρχία του.
Δύσκολη αλλά ελεύθερη ήταν η εμφάνιση του ανθρώπου, ως ύπαρξη, εις το παγκόσμιο γίγνεσθαι, από την εποχή των παγετώνων, των σπηλαίων, του ανθρώπου συλλέκτη για την τότε επιβίωσή του. Δεν έχει σημασία να γνωρίζει κανείς πόσες χιλιετίες παρήλθαν ώστε να φθάσει ο άνθρωπος εις το σημείο της δημιουργίας των πρώτων κοινωνιών, δηλαδή της συνύπαρξης του με άλλους ανθρώπους, τώρα με κανόνες, νόμους, θεσμούς, ηγέτες, εν τέλει μίας συντεταγμένης λειτουργούσας κοινωνίας με τους πρώτους πολιτισμούς. Η οποία, ως απεδείχθη αργότερα, είχε και τις αρνητικές συνέπειες για την ελευθερία του ανθρώπου, με την υποταγή αυτού σε δυνάστες που ανεδείχθησαν και σε θεότητες, οι οποίες όμως είναι τα άναρχα, αιώνια, άυλα και απόντα από τα επίγεια δρώμενα.
Για χιλιάδες χρόνια παλαιότεροι πολιτισμοί, όπως αυτοί των Περσών, των Ασσυρίων, των Βαβυλωνίων, των Αιγυπτίων και πολλοί άλλοι έβλεπαν έκτοτε τον άνθρωπο ως ένα απεχθές ον που σέρνονταν μπροστά σε θεότητες και δυνάστες. Οι Έλληνες όμως, πήραν τον άνθρωπο και τον έστησαν εις τα πόδια του. Τον δίδαξαν να είναι υπερήφανος. Ο κόσμος είναι γεμάτος θαύματα, έλεγε ο Σοφοκλής, αλλά τίποτα δεν είναι πιο θαυμάσιο από τον άνθρωπο. Οι Έλληνες έπεισαν τον άνθρωπο, όπως ο Περικλής το τοποθέτησε, ότι ήταν δικαιωματικά ο κάτοχος και ο κύριος του εαυτού του και δημιούργησαν νόμους για να περιφρουρήσουν τις προσωπικές του ελευθερίες. Ενθάρρυναν την περιέργεια που είχε ο άνθρωπος για τον εαυτό του και για τον κόσμο που τον περιτριγύριζε, διακηρύσσοντας μαζί με τον Σωκράτη ότι μια ζωή χωρίς έρευνα δεν αξίζει τον κόπο να την ζούμε.
Οι Έλληνες πίστευαν εις την τελειότητα σε όλα τα πράγματα, για αυτό μας κληροδότησαν την ομορφιά, που φτάνει από τον Παρθενώνα και τα ελληνικά αγάλματα, τις τραγωδίες του Αισχύλου, του Ευριπίδη και του Σοφοκλή, την ποίηση του Ησίοδου και του Ομήρου, μέχρι τα ζωγραφισμένα αγγεία ενός απλού νοικοκυριού. Χωρίς τους Έλληνες μπορεί ποτέ να μην είχαμε αντιληφθεί τι είναι αυτοδιοίκηση. Αλλά, πολύ περισσότερο ακόμα και από την γλώσσα μας, τους νόμους μας, τη λογική μας, τα πρότυπά μας της αλήθειας και της ομορφιάς, χρωστάμε σε αυτούς την βαθιά αίσθηση για την αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Από τους Έλληνες μάθαμε να φιλοδοξούμε χωρίς περιορισμούς, να είμαστε, όπως είπε ο Αριστοτέλης, αθάνατοι μέχρι εκεί που μας είναι δυνατό.
Αυτές οι τόσο ανεκτίμητες αρχές και αξίες μετά-λαμπαδευθήκανε έκτοτε σε όλους, ανεξαιρέτως, τους ανθρώπους του πλανήτη, έγιναν κτήμα τους και συστατικά, ζωτικά στοιχεία της δημιουργίας και των πολιτισμών τους, αυτού του ιστορικού και γεωγραφικού αυτοπροσδιορισμού τους, της συνείδησης και ελεύθερο-κυριαρχίας τους.
Δυστυχώς όμως κατά τις τελευταίες δεκαετίες η Πατρίδα μας, αλλά και όλη η ανθρωπότητα, ευρίσκονται έκθετες απέναντι σε νέες και άκρως επικίνδυνες πολιτικό-οικονομικές ιδεολογικές αντιλήψεις και ιδεοληψίες που ανατρέπουν εκ θεμελίων όλο το οικοδόμημα του επί χιλιετίες παγκόσμιου πολύχρωμου μωσαϊκού. Συνέπεια αυτής της ανατροπής είναι όχι μόνον η συστηματικά επιβληθείσα σκοπούμενη έσχατη φτωχό-ποίηση και καταρράκωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας των 4/5 του παγκόσμιου πληθυσμού, του αποκαλούμενου Τρίτου Κόσμου, δηλαδή των ανθρώπων τρίτης κατηγορίας, αλλά και η γενοκτονία αυτού δια των στημένων και κατευθυνόμενων πολέμων οι οποίοι ωθούν εκατομμύρια ανθρώπων εις την απάνθρωπη και τόσο ταπεινωτική εγκατάλειψη των Πατρίδων τους.
Η μεθοδευμένη μετανάστευση, δηλαδή ο βίαιος διωγμός, χρησιμοποιείται τώρα από τα διεστραμμένα σατανικά μυαλά ως εργαλείο και για τον διχασμό και υποταγή των υπευθύνων για την παγκόσμια ανισορροπία και κατάντια ευημερούντων λαών σε ένα σύστημα της ανελευθερίας, της ταπείνωσης, του ευτελισμού της ανθρώπινης ύπαρξης εντός τώρα ενός σκοπούμενου μονόχρωμου και ολόμαυρου μωσαϊκού. Εν κατακλείδι τώρα για όλη την ανθρωπότητα ένας τεράστιος κίνδυνος που απειλεί και αγνοεί την ιστορία, καταλύει τον ιστορικό και γεωγραφικό αυτοπροσδιορισμό των λαών, ισοπεδώνει πολιτισμούς, ήθη και έθιμα, παραδόσεις, αρχές και αξίες, αυτή την συνείδηση και ελεύθερο-κυριαρχία κάθε λαού.
Η μαύρη προπαγάνδα με τα συστημικά ΜΜΕ, οι ασυνείδητοι πατριδοκάπηλοι και τα φερέφωνα όργανά τους με την μεθοδευμένη πλύση εγκεφάλου, χρησιμοποιούν τώρα μοιραίες και αποτυχημένες πολιτικό-ιδεολογικές ιδεοληψίες όπως π.χ. ναζισμό, φασισμό, κομμουνισμό, σοσιαλισμό, νεοφιλελευθερισμό, καπιταλισμό κ.λ.π. για να διχάζουν και να αποπροσανατολίζουν τους ανθρώπους και τις κοινωνίες από τις επικίνδυνες σκοτεινές δυνάμεις, οι οποίες όμως εις την πραγματικότητα είναι ορατές, δίπλα μας και ανάμεσά μας και οι οποίες απεργάζονται την κατάλυση των πάντων, αυτής της συνείδησης και της ελεύθερο-κυριαρχίας με την εμπέδωση τώρα του χρώματος του απόλυτου σκότους, του μονόχρωμου μαύρου μωσαϊκού. Το οποίο δεν είναι τίποτε άλλο από την εγκαθίδρυση σε όλο τον πλανήτη της πιο στυγερής Δικτατορίας του σκότους εις την Ιστορία της ανθρωπότητας.
Εμείς οι Έλληνες οφείλουμε να βγούμε και πάλιν μπροστά ως πρότυπο για όλη την ανθρωπότητα και να υπερασπισθούμε την συνείδηση και ελεύθερο-κυριαρχία μας απέναντι σε εκείνους τους καρεκλοκενταύρους, πρόθυμους, προσκυνημένους, πουλημένους και πνευματικά διαταραγμένους ανιστόρητους ενδογενείς πολιτικούς παράγοντες επί δεκαετίες Δούρειους Ίππους και τρωκτικά οι οποίοι τώρα και δια της επιθετικής προπαγάνδας, του βίαιου αυταρχισμού, του εκφοβισμού, του τρόμου και σκοταδισμού, των πρωτοφανών απειλών και ύβρεων τους στρέφονται ευθέως ανερυθρίαστα κατά της Ιστορίας και εθνικές καταβολές των Ελλήνων και της Πατρίδος μας αλλά και εκείνων όλης της ανθρωπότητας.
Πιστέψτε με, κανείς μα κανείς δεν μπορεί να λυγίσει την Πατρίδα μας διότι επί χιλιετίες είναι εις την κορυφή της παγκόσμιας ιστορίας και πολιτισμού. Η Ελλάδα είναι ο Φωτοδότης της Ανθρωπότητας, η πρωτοπόρος εκείνη δημιουργική Δύναμη η οποία σκέφτηκε, δημιούργησε, ανέλυσε και προώθησε όλες τις πτυχές της Γνώσης, της Σκέψης και του Πολιτισμού. Είναι η Μήτρα των πάντων!
Αποστολή των Ελλήνων ήταν να δημιουργήσουν και να δώσουν ανιδιοτελώς το Φως και τα πάντα εις την ανθρωπότητα. Εκ του λόγου αυτού τώρα η μοίρα δεν είναι εντός της Ελλάδος αλλά εκτός και εις τα χέρια άλλων.
Γεώργιος Εμ. Δημητράκης
Ο αρθρογράφος κρητικής (Μαριού-Ρεθύμνης) και θρακικής καταγωγής γεννήθηκε και διαμένει εις την Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία εις την Βόννη και Πολιτιστική Κληρονομιά εις την Αθήνα.
Τα μικρασιατικά έθιμα των Χριστουγέννων
Χριστούγεννα 1921. Τελευταία φορά που μοσχοβόλησε ο αέρας της Μικρασιατικής Γης (με τον ευρύτερο γεωγραφικό όρο) από τις παραδοσιακές μυρωδιές των χριστουγεννιάτικων γλυκισμάτων και φαγητών μας. Τελευταία φορά που ακούστηκαν τα Κάλαντα στην ευλογημένη πανάρχαιη γη μας.
Οι Έλληνες της Ανατολής σέβονταν τα πατροπαράδοτα έθιμα και τα μετέφεραν, το 1922, στην Μητέρα Ελλάδα. Χαρακτηριστικό είναι ότι δεν τα άφησαν να αναμιχθούν με αυτά άλλων λαών, κι έτσι έφτασαν ανέπαφα, όπως πέρασαν από την Αρχαιότητα στο Βυζάντιο και από κει στη νεότερη εποχή. Οι γιορτάδες διαρκούσαν όλο το Δωδεκαήμερο και οι νοικοκυρές από νωρίς ξεκινούσαν τις προετοιμασίες. Να καθαρίσουν το σπίτι, να προμηθευτούν την απαραίτητη ξυλεία για το τζάκι και τη μαγειρική. Το πολύ κρύο της εποχής βοηθούσε να γίνονται βεγγέρες στα σπίτια, να μαζεύεται όλη η οικογένεια στο σπίτι. Η κατάλληλη εποχή για τις διηγήσεις με τους καλικαντζάρους και άλλες χριστουγεννιάτικες ιστορίες πραγματικές ή φανταστικές.
Παραμονές άρχιζαν να φτιάχνουν τα παραδοσιακά γλυκά. Φοινίκια (εξέλιξη των αρχαιοελληνικών μελίπηκτων), κουραμπιέδες, πίτες, δίπλες, ήταν η χαρά των ημερών.
Τα ρομβοειδή αετουδάκια, όπου πατούσαν σφραγίδα σε σχήμα δικέφαλου αετού, είναι ο συμβολισμός του Βυζαντίου που πέρασε μέσα από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας στη Μικρασία.Στα ζεστά σπιτικά τη χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα τόνιζαν μεγάλα κλαδιά οπωροφόρων δένδρων όπου κρεμούσαν καρπούς, πορτοκάλια. Γνωστά ήταν και τα στολισμένα έλατα ή μεγάλα κλαδιά πεύκου. Το βράδυ της Παραμονής έβγαιναν στους δρόμους να ψάλουν τα κάλαντα ομάδες παιδιών και μεγάλων. Κρατούσαν φαναράκια για να φέγγουν το δρόμο, ένα καράβι φτιαγμένο από τους ίδιους, εικόνισμα της Βρεφοκρατούσας Παναγιάς.
Συνηθιζόταν τα κάλαντα να συνοδεύονται και από παραδοσιακά όργανα. Στις ποντιακές περιοχές, όπου δονούσαν τη μυστηριακή ατμόσφαιρα η λύρα και το νταούλι, και σε άλλες μικρασιατικές περιοχές έλεγαν τα κάλαντα το πρωί της Παραμονής, επειδή το κρύο ήταν έντονο την νύχτα στα ορεινά, αλλά και για άλλους λόγους. 
Τα σπίτια άνοιγαν πρόθυμα στους καλαντιστές που καλοτύχιζαν και εύχονταν στους νοικοκυραίους. Ανταμοιβή τους ήταν καρποί, φρούτα, γλυκίσματα.
Η νηστεία του Σαρανταημέρου έφθανε στο τέλος της. Οι οικογένειες προετοιμάζονταν για να μεταλάβουν στη μεγάλη Χριστουγεννιάτικη Λειτουργία. Την παραμονή έπρεπε να λούσουν τα μαλλιά τους, να πάρουν το μπάνιο τους μικροί και μεγάλοι, να ζητήσουν συγγνώμη μεταξύ τους και τα παιδιά να ζητήσουν την ευχή των παππούδων, των γιαγιάδων και των νονών τους κάνοντας μετάνοια και φιλώντας τους το χέρι, επειδή όφειλαν να δεχθούν τη Θεία Κοινωνία καθαροί στο σώμα και στην ψυχή. Αξημέρωτα ετοιμάζονταν για την εκκλησιά.
Σε πολλές περιοχές περνούσε ο άνθρωπος που άναβε τα φανάρια του δρόμου και με τη μαγκούρα του κτυπούσε τις εξώθυρες καλώντας τους χριστιανούς να ξυπνήσουν γιατί πλησίαζε η ώρα της Λειτουργίας. Και τότε άνοιγαν οι πόρτες και οι χριστιανοί με φαναράκια στο χέρι πήγαιναν στην εκκλησιά. Επέστρεφαν στο σπίτι πριν φέξει, όπου όλη την νύχτα έκαιγε το τζάκι με κούτσουρα, που τα ονόμαζαν του Χριστού και έκαιγαν τρεις ημέρες.
Το μεσημέρι στρωνόταν το γιορταστικό τραπέζι της οικογένειας, όπου δέσποζε το χριστόψωμο με το καρύδι, το χοιρινό, η κότα ή ο πετεινός, η ζεστή σούπα και τα τοπικά εδέσματα κάθε περιοχής. Ποτέ δεν ξεχνούσαν τις φτωχές οικογένειες, τις οποίες ενίσχυαν όσο μπορούσαν για να έχουν τα απαραίτητα τις χρονιάρες μέρες.
Οι εθιμικές μας συνήθειες επειδή προέρχονται, ιδίως, από τις πανάρχαιες αγροτικές κοινωνίες, σχετίζονται με τη φύση και τα δώρα της στον Άνθρωπο, που τους έδωσε συμβολισμούς. Τα έθιμα δεν είναι απλές κινήσεις, συνήθειες, ευχές που από συνήθεια, μηχανικά, μιμούμαστε. Είναι τρόπος και σκέψη ζωής. Όσο δύσκολο κι αν είναι στην εποχή μας, αποτελούν νησίδες κοινωνικότητας και συνοχής.