Θυμάστε πως ξεκίνησε? Ήταν τότε που γνωριστήκατε και αγαπήσατε ο ένας τον άλλον. Τότε που θέλατε να ευχαριστήσετε, να χαρείτε, να απολαύσετε ο ένας τον άλλον… Εκείνο τον καιρό, «παλιά» δεν χαλούσατε χατίρι, ήσασταν δοτικοί, συγχωρητικοί, χαιρόσασταν με την χαρά, τα κατορθώματα, ακόμα και τις αδυναμίες… ο ένας του άλλου.
Θυμάστε την ερωτική έλξη? Τα αγγίγματα, τις ματιές, τα βιώματα, τα βράδια… Είμαι σίγουρος ότι θυμάστε! Δεν μπορεί να μην θυμάστε…
Κι όμως τώρα τα πράγματα είναι αλλιώς. Τώρα υπάρχει κούραση, άγχος, αγωνία, υποχρεώσεις. Πολλές υποχρεώσεις. Υπάρχει πολύ δουλειά, φιλοδοξίες και πάλι υποχρεώσεις, και πάλι αγωνία… Τώρα υπάρχουν τα παιδιά, οι ανάγκες τους, οι προτεραιότητες, όλα όσα χρειάζονται – και δεν χρειάζονται.
Μετά τα παιδιά θα φύγουν, αλλά η κούραση θα μείνει. Το ίδιο και η απόσταση : η ψυχική απόσταση μεταξύ των δύο συντρόφων από μηδενική έχει γίνει χαώδης. Δεν βλέπουν καν ο ένας τον άλλον. Ή δεν θέλουν να τον δουν… Η απόσταση είναι η αδυναμία να ξαναθυμηθούμε, να ξαναεμπνευστούμε, να ξαναθελήσουμε ο ένας τον άλλον…
Από το «τότε», το «τώρα» και το «μετά», ας μείνουμε στο παρόν : Το περιβόητο «Εδώ και Τώρα». Και τώρα οι δυο σας λοιπόν. Με παιδιά, με υποχρεώσεις, με άγχος και αγωνίες. Ας μείνουμε στο παρόν, για να προλάβουμε το μέλλον : Αυτό που κανείς δεν θέλει κι όμως τόσοι πολλοί εκεί καταλήγουν. Γιατί το τέλος σημαίνει τον χωρισμό, τον «θάνατο» μιας σχέσης που ξεκίνησε για να νικήσει τον χρόνο.
Και τώρα οι δυο σας. Ενώπιων των ευθυνών, των δυνατοτήτων και των αδυναμιών σας. Και πάνω απ’ όλα ενώπιων της επιθυμίας να αγαπάτε και να σας αγαπούν…
Τα κοινωνικά και επαγγελματικά συνήθως δεδομένα μας αναγκάζουν πολλές φορές να μπαίνουμε σε καλούπια και να μεταμορφώνουμε τους εαυτούς μας με βάση το περιβάλλον στο οποίο δραστηριοποιούμαστε. Φυσικά μία ευπρεπής εμφάνιση είναι σχεδόν πάντα αυτονόητη και πιστεύω όλοι μπορούν να συμφωνήσουν σε αυτό. Τι γίνεται όμως όταν η εξωτερική ομορφιά γίνεται αυτοσκοπός, αποτελεί το μόνο πράγμα ασχολίας μας και καθορίζει την άποψη που μπορεί να διαμορφώσουμε για ένα άτομο;
Σίγουρα αν ρωτήσεις στο δρόμο τον κόσμο θα σου απαντήσει πως σημασία έχει να είναι κάποιος καλός άνθρωπος. Μα πόσοι από αυτούς που εκφράζουν μια τέτοια άποψη το εφαρμόζουν πραγματικά στη ζωή τους; Σίγουρα ελάχιστοι. Και μιλώ με σιγουριά καθώς αν ήταν έτσι όπως λένε τα δεδομένα τότε και ο κόσμος θα δρούσε διαφορετικά.
Το να ακολουθείς τα πρότυπα που σου προβάλλει το διαδίκτυο, η μόδα, η τηλεόραση χωρίς να εμβαθύνεις και στον χαρακτήρα, στα λάθη σου είναι άσκοπο. Η παρουσία μιας όμορφης εικόνας δεν είναι αυτή που θα βοηθήσει μακροπρόθεσμα. Γιατί η ομορφιά όλων μας με τα χρόνια σβήνει, χάνεται και αυτό που μένει από εμάς είναι το ποιοι είμαστε πραγματικά. Αν όλα τα χρόνια της ζωής μας αφιερώναμε όλο τον ελεύθερο μας χρόνο στο πόσο λαμπεροί θα δείχνουμε και στο να κρίνουμε τον κόσμο με βάση την εξωτερική του υπόσταση τότε τι πραγματικά έχουμε κάνει για εμάς;
Δεν προσπαθώ να καταρρίψω την έννοια της ομορφιάς. Κάθε άλλο. Μια όμορφη εικόνα δεν μπορεί κανείς να την αμφισβητήσει. Όμως χρειαζόμαστε και κάτι ακόμα πέρα από αυτό. Κάτι το οποίο κανένα πτυχίο και κανένα χαρτί δεν θα μας προσφέρει αν δεν το κυνηγήσουμε μόνοι μας. Την ψυχική καλλιέργεια. Ειδικά τώρα που βρισκόμαστε σε μία κατάσταση κοινωνικής σύψης, αρμόζει να καταφύγουμε στην καλλιέργεια του εαυτού μας και του είναι μας. Το ποιόν μας είναι το εισιτήριο για την ευτυχία της ζωής μας, γιατί είναι κάτι το οποίο δεν έχει ημερομηνία λήξης. Είναι αιώνιο.
Σίγουρα κανένας μας δεν μπορεί να αποφασίσει ή να προβλέψει το αν θα αποκτήσει ποτέ αδέρφια. Το να ζεις με τα αδέρφια σου ή το να έχεις αδέρφια σίγουρα είναι ένα μεγάλο δώρο των γονέων προς τα παιδιά τους. Τουλάχιστον έτσι μου το περιγράφουν και μου δίνουν να καταλάβω οι άνθρωποι του περιβάλλοντος μου που η οικογένειά τους δεν αποτελείται μόνο από τρία άτομα.
Αδέρφια δεν γνώρισα ποτέ μου όπως και πολλοί άλλοι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο. Σε άλλους μπορεί να δημιουργήθηκε η στέρηση μιας αδερφικής αγάπης και σε άλλους όχι. Οι λόγοι που πολλοί δεν απέκτησαν ποτέ αδέρφια ποικίλουν μα υπάρχουν κάποιοι στην ζωή τους που μπορούν να καλύψουν το κενό αυτό. Τα άτομα αυτά είναι τα ξαδέρφια μας.
Πολλά ή λίγα, κοντινά ή μακρινά είναι τα μόνα άτομα που ίσως αν χτίσουμε τις κατάλληλες γέφυρες να μπορέσουμε να τους προσδώσουμε έναν τόσο σημαντικό “τίτλο”. Σίγουρα είναι αίμα μας και οι δεσμοί αίματος στα δεδομένα τουλάχιστον της ελληνικής κοινωνίας είναι πάρα πολλοί ισχυροί. Αν προσέξουμε και συγκρίνουμε τις συμπεριφορές ανάμεσα σε αδέρφια και ξαδέρφια θα παρατηρήσουμε με ευκολία ότι υπάρχουν πολλά περισσότερα κοινά από όσα φανταζόμαστε. Συνήθως στα νεαρά στάδια της ηλικίας μας τσακωνόμασταν, φωνάζαμε και προσπαθούσαμε να εδραιώσουμε τη θέση μας ενώ μετά από μισή ώρα θα αγκαλιαζόμασταν, θα παίζαμε και θα ξεχνούσαμε τις διαφορές που μας χώριζαν. Θα ήταν αυτοί που θα τους εκμυστηρευόμασταν τον πρώτο μας έρωτα με τόση μυστικότητα από τους γονείς μας. Είναι εκείνοι που θα φτιάχναμε τις πιο ευτυχισμένες καλοκαιρινές, Χριστουγεννιάτικες και πασχαλινές αναμνήσεις. Θα τρώγαμε μαζί παγωτό στην αυλή του χωριού, θα γεμίζαμε τα χέρια μας και μετά οι μανάδες μας θα μας κυνηγούσαν να μας πλύνουν γιατί λερώσαμε τα καινούρια μας ρούχα. Στον ίσως πρώτο θάνατο θα ήταν εκεί να μας αγκαλιάσουν και να μας παρηγορήσουν. Θα ήταν το στήριγμα που τόσο ανάγκη θα είχαμε.
Και τα χρόνια θα περάσουν, οι αναμνήσεις θα συνεχίσουν να χτίζονται και οι γέφυρες θα συνεχίσουν να ενώνουν τους δυο αυτούς κόσμους. Μπορεί να μην είναι εφικτό να έχουμε κάθε στιγμή ή μέρα της ζωής μας να κοντά τα ξαδέρφια μας. Ίσως για κάποια στιγμή να χαθούμε κιόλας μαζί τους. Μα πάντοτε θα κρατούν μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας. Μια θέση που κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες θα είναι ισοδύναμη με την θέση που έχουν τα αδέρφια.
Η κατάπτυστη αίτηση αναίρεσης της απόφασης της αρμόδιας Επιτροπής για την χορήγηση πολιτικού ασύλου στον πρώτο από τους οκτώ Τούρκους αξιωματικούς ήταν ανοικτή πράξη πολιτικής αναλγησίας, ωμότητας, σκληρότητας και κυνισμού. Όσα και αν διέρρευσαν μετά από το Μαξίμου για να καλυφτούν τα ακάλυπτα, οι δηλώσεις Τζανακόπουλου παραμένουν. Οι προσπάθειες να διασκεδαστούν οι εντυπώσεις δεν πείθουν κανένα. Τα πράγματα είναι απλά. Ο Αλέξης Τσίπρας – ο μεγάλος αυτός αριστερός ηγέτης – λειτούργησε σαν εκτελεστικό όργανο του Ερντογάν αποδεικνύοντας τους ισχυρισμούς ότι από την πρώτη στιγμή είχε υποσχεθεί τη παράδοσή τους η σαν ένα φοβισμένο ανθρωπάκι με το πρώτο φτάρνισμα Τούρκου αξιωματούχου έτρεξε να ξεφορτωθεί « το πρόβλημα ».
Τόλμησαν δε να πουν ότι « δεν συμπαθούν πραξικοπηματίες » δείχνοντας ότι έχουν αποφανθεί και επί της ουσίας ( Πως άραγε; Με τι πληροφορίες και στοιχεία ). Δεν γνώριζαν άραγε, ότι με βάση το Διεθνές Δίκαιο για τέτοιες περιπτώσεις το πιο σοβαρό στοιχείο που λαμβάνεται υπόψη είναι αν υπάρχουν οι συνθήκες δίκαιης δίκης στην χώρα που επιστρέφουν οι κατηγορούμενοι; Υπάρχει έστω ένας Έλληνας, ένας άνθρωπος σ΄όλο τον πλανήτη που θεωρεί ότι υπάρχουν; Άρα, τι χοντροπετσιά, τι αχαρακτήριστη στάση ήταν αυτή του Έλληνα Πρωθυπουργού;
Ασφαλώς η διεθνής κοινή γνώμη σχολιάζει αρνητικά όλη αυτή την κίνηση. Συγγνώμη, αφαιρώ την ΧΟΥΡΙΕΤ. Ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίζεται σαν ένας αριστερός που βοηθάει ένα ουσιαστικά δικτάτορα να θριαμβολογήσει στο εσωτερικό της Τουρκίας. Θα σχολίαζε κάποιος Δικό του ασφαλώς το πρόβλημα και θα κριθεί πια και για αυτό. Ωστόσο η ζημιά της εικόνας της χώρας και της Ελληνικής Δημοκρατίας δεν είναι είναι θέμα του. Όπως δεν είναι θέμα του οι δεσμεύσεις και οι συμφωνίες του κατά την τελευταία συνάντηση με τον Ερντογάν στην Ελλάδα μετά από δική μας πρόσκληση. Γιατί δεν μπορεί στην συνάντηση – φιάσκο για την ελληνική εξωτερική πολιτική να διαδραματίστηκαν απλά οι προκλητικές δηλώσεις Ερντογάν.Κάποια πράγματα συζητήθηκαν εντός κλεισμένων θυρών και αυτό γίνεται κάθε μέρα και πιο αισθητό.
Υπάρχει εμπιστοσύνη στο τι συζητήθηκε και ποια ήταν η πραγματική ατζέντα αυτής της συνάντησης ; Ποιος να εμπιστευτεί το δίδυμο Τσίπρα – Κοτζιά , με Υπουργό Άμυνας την ίδια ώρα τον Πάνο Καμένο; Ποιος να εμπιστευτεί αυτή την ομάδα και στο που μπορούν να οδηγήσουν τς ελληνοτουρκικές σχέσεις. Το Σκοπιανό, το Κυπριακό, το Μεταναστευτικό κ.ά ; Δεν νομίζω ότι είναι και πολλοί πια. Η Κυβέρνηση αυτή δείχνει ότι αντιμετωπίζει ερασιτεχικά αλλά και αναποτελεσματικά τα εθνικά θέματα, όπως και ότι κανένας δεν μπορεί να αποκλείσει ότι τα χειρίζεται και υπό την σκοπιά ανομολόγητων πολιτικών, μικροκομματικών επιδιώξεων. Άρα πρέπει να πέσει άπλετο φως και σ΄αυτά τα κρίσιμα ζητήματα.
Κρίμα … Έμελλε να δούμε κι αυτόν τον εξευτελισμό. Μια αριστερή Κυβέρνηση να κάνει πιρουέττες δείχνοντας ότι θα προτιμούσε να παραδοθούν οι οκτώ Τούρκοι αξιωματικοί. Όπως με τον δημοσιογράφο και την οικογένειά του πριν λίγους μήνες που ζήτησε πολιτικό άσυλο στον Έβρο και βρέθηκε παραδομένος και φυλακισμένος. Για όποιον δεν θυμάται το περιστατικό, το κατήγγειλαν ακτιβιστικές οργανώσεις και όταν έκαναν ερώτηση βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ τους επανέφερε στην τάξη ο κ. Ν.Κοτζιάς , επιβάλοντας από τότε σιωπή… Σαν να μην έγινε τίποτα.
Τι μπορεί να περιμένει όμως κάποιος από μια Κυβέρνηση που « πούλησε » μπόλικη αριστερή ευαισθησία για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες και έφτασε στα χέρια της να πεθαίνουν άνθρωποι έχοντας ζήσει σε απάνθρωπες συνθήκες και τον αρμόδιο Υπουργό να παριστάνει τον άνθρωπο που εξαγγέλει και άλλες απώλειες ζωών.
Πάνω από 3 εκατομμύρια € διένειμε η καπνοβιομηχανία Γεώργιος Καρέλιας και Υιός στους υπαλλήλους της καθώς και για κοινωφελείς και φιλανθρωπικούς σκοπούς για την Πρωτοχρονιά του 2018 συνεχίζοντας έτσι φέτος το καθιερωμένο της γιορτινό έθιμο να διανέμει τμήμα των κερδών της στους εργαζόμενους. Από τα 3 εκατομμύρια τα 500.000 € πήγαν σε κοινωφελείς και φιλανθρωπικούς σκοπούς ενώ το φλουρί της Πρωτοχρονιάτικης Βασιλόπιτας μοίρασε 8.500 € σε υπέρ-τυχερή με ακόλουθους τυχερούς λαχνούς των 800.
Ο κ. Ανδρέας Καρέλιας ανήγγειλε κατά την τελετή του ρεβεγιόν ότι:
«Έτσι και οι έκτακτες οικειοθελείς παροχές που παραδοσιακά ανακοινώνω σε κάθε τέτοια γιορτή αντανακλούν την χρονιά που πέρασε, τις επιτυχίες της και τις δυσκολίες της αλλά και τη χρονική στιγμή στην οποία βρισκόμαστε, τις προκλήσεις που έχουμε μπροστά μας και τις γενικότερες συνθήκες μέσα στο περιβάλλον στο οποίο ζούμε.
H ενίσχυση για το εορταστικό τραπέζι θα είναι φέτος € 200,00 καθαρά για κάθε εργαζόμενο στην Εταιρεία.
Το επίδομα παρουσίας θα είναι φέτος € 850,00 καθαρά. Θυμίζω ότι αυτό το δικαιούνται όσοι δεν έλειψαν ούτε μία μέρα από την εργασία τους. Πέρσι το ποσό αυτό το έλαβε το 83% των εργαζομένων, πράγμα ιδιαίτερα ευχάριστο.
Ο κάθε εργαζόμενος, που έχει παιδιά που σπουδάζουν σε κρατικό Πανεπιστήμιο ή ΤΕΙ, θα λάβει έκτακτη οικονομική ενίσχυση € 1.500,00 καθαρά.
Οι εργαζόμενοι, των οποίων τα παιδιά πέτυχαν στα παραπάνω Ιδρύματα μέσα στο 2017, θα λάβουν επιπλέον ενίσχυση € 500,00 καθαρά.
Παράλληλα, η Εταιρεία θα κάνει δώρο έναν υπερσύγχρονο φορητό υπολογιστή Apple σε κάθε παιδί που πέτυχε την εισαγωγή του σε μία από τις παραπάνω σχολές μέσα στο 2017.
Όλοι οι εργαζόμενοι στην Εταιρεία θα λάβουν έκτακτη οικονομική ενίσχυση € 1.000 καθαρά.
Ειδικότερα οι εργαζόμενοι των οποίων οι μηνιαίες αποδοχές είναι κάτω από € 2.500 θα λάβουν, πέραν των € 1.000, επιπλέον € 300,00, ήτοι € 1.300 καθαρά.
Επιπλέον οι εργαζόμενοι με μηνιαίες αποδοχές από € 1.700 και κάτω, θα λάβουν πέραν των € 1.000 και των € 300,00, μία ακόμη πρόσθετη έκτακτη οικονομική ενίσχυση € 200 καθαρά, ήτοι € 1.500 καθαρά. Επίσης:
Εργαζόμενοι με μηνιαίες αποδοχές έως και € 1.200 και οι οποίοι έχουν από 2 ανήλικα παιδιά και πάνω, θα λάβουν επιπλέον € 450,00 καθαρά για κάθε ανήλικο παιδί.
Ο κάθε λαχνός της σημερινής γιορτής είναι € 800,00 καθαρά.
Όπως κάθε χρόνο, όλες οι παραπάνω παροχές θα δοθούν καθαρές. Δηλαδή, η Εταιρεία θα καλύψει με δικά της χρήματα, όλους τους φόρους και τις κρατήσεις που αναλογούν στους εργαζομένους.
Δεν σταματάμε όμως εδώ. Φέτος αποφασίσαμε να προχωρήσουμε σε μία ξεχωριστή πρωτοβουλία με σκοπό την ενίσχυση των σημαντικών φορέων τόσο της πόλης μας αλλά και της ελληνικής επικράτειας, που πραγματικά έχουν ανάγκη την στήριξή μας. Έτσι, η εταιρεία μας αποφάσισε να ενισχύσει με το συνολικό ποσόν των € 500.000 ως εξής:
Πρώτο Ειδικό Δημοτικό και Ειδικό Νηπιαγωγείο Καλαμάτας με το ποσόν των € 75.000
Σύλλογος Γονέων, Κηδεμόνων Και Φίλων Ατόμων με Αυτισμό Νομού Μεσσηνίας με το ποσόν των € 75.000
Σύλλογος Φίλων Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες Μεσσηνίας (ΣΥ.Φ. ΑΜΕΑ) με το ποσόν των € 75.000
Παιδικά Χωρία SOS Καλαμάτας με το ποσόν των € 75.000
Παιδιατρική Κλινική του Νοσοκομείου Καλαμάτας με το ποσόν των € 50.000
Χαμόγελο του Παιδιού με το ποσόν των € 150.000
Όλες οι παραπάνω έκτακτες οικειοθελείς παροχές προς τους εργαζομένους, καθώς και τα έκτακτα πρόσθετα bonuses για τους εργαζομένους που διέπρεψαν με την απόδοσή τους μέσα στην χρονιά που πέρασε, όπως και οι οικονομικές ενισχύσεις των φορέων που ανέφερα, αναμένεται να ξεπεράσουν και πάλι το ποσόν των € 3.000.000 ευρώ, το οποίο, όπως και πέρσι, αποτελεί το μεγαλύτερο ποσόν που έχει δώσει ποτέ η Εταιρεία μας».
Σε λίγες ώρες, το 2017 μας αφήνει και ευχόμαστε το νέο έτος να είναι καλύτερο από αυτό που φεύγει. Ετοιμαζόμαστε για το ρεβεγιόν και έχουμε διαλέξει ήδη τι θα φορέσουμε. Αλλά μόλις μπει το νέο έτος θα μας κατακλύσουν οι γιορτές των αγαπημένων μας ανθρώπων. Ήδη το Σαββατοκύριακο που μας έρχεται είναι τα Θεοφάνεια και του Αι Γιάννη.
Το μαύρο είναι κλασικό χρώμα για έξοδο και το μικρό μαύρο φόρεμα μας έχει βγάλει ασπροπρόσωπες σε όλες τις περιπτώσεις αλλά και μία αλλαγή δεν βλάπτει. Μην ξεχνάμε ότι για τους περισσότερους από εμάς, αυτή η περίοδος είναι η καλύτερη του χρόνου. Όποτε και λίγο χρώμα θα είναι μία ευχάριστη προσθήκη στο σύνολο μας!
Κόκκινο χρώμα: Το κατεξοχήν χριστουγεννιάτικο χρώμα. Φόρεμα, γόβες , τσαντάκι ή κραγιόν κάνουν τη διαφορά και θα τραβήξουν τα βλέμματα.
Χρυσό ή Ασημί: Τα γιορτινά χρώματα. Τα συγκεκριμένα χρώματα είναι ιδανικά για γιορτές και εξόδους είτε σε κάποιο ρούχο είτε στα αξεσουάρ.
Μπλε: Αυτό το χρώμα είναι πολύ της μόδας τα τελευταία χρόνια και μπορεί επάξια να αντικαταστήσει το μαύρο. Είναι πολύ ωραίο το μπλε βελούδο.
Όλα τα χρώματα: Φυσικά, και δεν υπάρχει περιορισμός στα χρώματα. Ροζ, κίτρινο, μωβ, καφέ και ότι αρέσει στο καθένα κάνει τη διαφορά και δίνει μία νότα αλλαγής.
Χαρούμενες και Πολύχρωμες Γιορτές σε όλους! Καλή Χρονιά με υγεία, αγάπη και πολλά χαμόγελα!
Kάποια κάνουν συχνά καλή παρέα με τους κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα και στο δικό μας γιορτινό τραπέζι
Christmas pudding, Fruit cake και Mince pies στη Βρετανία
Η χριστουγεννιάτικη πουτίγκα (πες την και Christmas pudding) είναι το πιο χαρακτηριστικό χριστουγεννιάτικο γλυκό της Βρετανίας και από τα πιο αναγνωρίσιμα διεθνώς. Περιέχει αποξηραμένα φρούτα και μπαχαρικά και ψήνεται ιδανικά σε μπεν μαρί για πολλές ώρες, ενώ μπορεί να διατηρηθεί για τουλάχιστον 1 μήνα. Μάλιστα, στη Βρετανία ετοιμάζεται έως και 5 εβδομάδες πριν τα Χριστούγεννα, ενώ σύμφωνα με την παράδοση κάθε μέλος της οικογένειας ανακατεύει το μίγμα από μία φορά, κάνοντας μια ευχή. Για την ιστορία, να πούμε ότι οι “πρόγονοι” της ήταν οι αλμυρές πουτίγκες και η σύνδεση με τα Χριστούγεννα έχει τις ρίζες της στη μεσαιωνική Αγγλία, αν και οι πρώτες συνταγές για χριστουγεννιάτικη πουτίγκα, όπως την ξέρουμε σήμερα, εμφανίζονται από τα μέσα του 17ου αιώνα και μετά.
Το fruit cake, από την άλλη, περιέχει κυρίως φρούτα γλασέ και ξηρούς καρπούς, ενώ το μυστικό της γεύσης του κρύβεται στο ότι το “μεθάς” συχνά. Συγκεκριμένα, φτιάχνεται περίπου ένα μήνα πριν τα Χριστούγεννα και αφού κρυώσει του κάνουν τρύπες και ανά τακτά διαστήματα το περιχύνουν με ρούμι, ουίσκι ή μπράντι. Λίγο πριν το σερβίρουν το διακοσμούν με μάρτζιπαν ή γλάσο.
Τέλος τα μικρά ταρτάκια, γνωστά και ως mince pies, εμφανίστηκαν το 13ο αιώνα, όταν τα μπαχαρικά της Ανατολής έκαναν την εμφάνιση τους στη Βρετανία και βρήκαν τη θέση τους σε μια αρχικά αλμυρή τάρτα με κιμά και αποξηραμένα φρούτα. Βέβαια, η mince pie απαγορεύτηκε κατά τη διάρκεια του Αγγλικού Εμφυλίου Πολέμου και όταν αναβίωσε, έγινε πιο εκλεπτυσμένη και ως τη Βικτωριανή εποχή είχε εξελιχθεί στα ατομικά γλυκά ταρτάκια με μαρμελάδα αποξηραμένων και γλασαρισμένων φρούτων, μπαχαρικών και ποτού (γνωστή και ως mincemeat).
Stollen στη Γερμανία
Το γερμανικό γλυκό που στην παρασκευή του θυμίζει κάπως το δικό μας τσουρέκι, ξεκίνησε ως μια πιο απλή συνταγή και κατά τον 15ο αιώνα εμπλουτίστηκε με διάφορα υλικά, όπως αποξηραμένα φρούτα που το έκαναν πιο γιορτινό, ενώ τον 16ο αιώνα συνδέθηκε με τα Χριστούγεννα και έγινε το παραδοσιακό γιορτινό γλύκισμα των ημερών. Παραδοσιακά καλύπτεται με άφθονη άχνη ζάχαρη ενώ συχνά στο εσωτερικό του συναντάμε και μάρτζιπαν.
Πανετόνε στην Ιταλία
Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει σχεδόν παράδοση και για εμάς να έχουμε πανετόνε στο σπίτι τα Χριστούγεννα, ωστόσο πατρίδα αυτού του απίστευτα φουσκωτού κέικ είναι η Ιταλία και συγκεκριμένα το Μιλάνο. Η αυθεντική συνταγή περιέχει ζαχαρωμένα εσπεριδοειδή, όπως πορτοκάλι και κίτρο, ενώ δεν είναι σπάνιο να το βρεις και με κομματάκια σοκολάτας. Όσο για την ιστορία του, το πανετόνε έχει τις ρίζες του στα γλυκά κέικ των αρχαίων Ρωμαίων και η πρώτη του σύνδεση με τα Χριστούγεννα γίνεται σε γραπτά του 18ου αιώνα.
Bûche De Noël και Galette de Rois στη Γαλλία
Bûche De Noël ή αλλιώς ο διάσημος και σ’ εμάς κορμός σοκολάτας, που συχνά προτιμάμε ως δώρο για τις επισκέψεις των γιορτών. Φτιάχνεται με παντεσπάνι που ρολάρεται για να μοιάζει με κορμό και γεμίζεται συνήθως με κρέμα σοκολάτας. Δεν είναι σπάνιο να συναντήσουμε διάφορες εκδοχές του, είτε στο παντεσπάνι (λευκό ή σοκολάτας) είτε στην κρέμα που μπορεί να εμπλουτιστεί με κάστανο, ποτό κ.α. Όσο για τη διακόσμηση του, καλύπτεται με κρέμα σοκολάτας και συχνά τη χαράσουν για να μοιάζει οπτικά με κορμό (Bûche άλλωστε σημαίνει κορμός).
Το Galette de Rois (κέικ του βασιλιά) είναι το γλυκό που ετοιμάζουν οι Γάλλοι τα Θεοφάνεια και φτιάχνεται με φύλλο κρούστας ή ζύμη μπριός και γέμιση αμυγδάλου. Στο εσωτερικό του “κρύβουν” και μια μικρή φιγούρα από πορσελάνη ή πλαστικό (όπως το δικό μας φλουρί στη Βασιλόπιτα) και όποιος το βρει “στέφεται” βασιλιάς της μέρας και του ανατίθεται να φτιάξει το επόμενο κέικ. Μάλιστα, πολύ φούρνοι στη Γαλλία πωλούν το galette de Rois μαζί με μια χάρτινη κορώνα για αυτόν που θα βρει τη φιγούρα. Σημείωσε ότι ένα παρόμοιο γλυκό φτιάχνουν για τα Θεοφάνεια και στην Ισπανία και το Μεξικό, το οποίο ονομάζεται Roscón de reyes (το δαχτυλίδι του βασιλιά) και μέσα του κρύβουν συνήθως μια φιγούρα του Χριστού που χαρίζει ευλογία σε όποιον το βρει.
Πουτίγκα ρυζιού στη Σουηδία
Το παραδοσιακό χριστουγεννιάτικο γλυκό της Σουηδίας δεν είναι άλλο από μια πουτίγκα ρυζιού ή αλλιώς ρυζόγαλο! Βέβαια, για της δώσουν ξεχωριστό χαρακτήρα κρύβουν μέσα ένα ολόκληρο αμύγδαλο, το οποίο σύμφωνα με την παράδοση φέρνει τύχη σε όποιον το βρει και αν, μάλιστα, είναι ανύπαντρος θα παντρευτεί μέσα στο νέο έτος!
Αισθάνονται μόνοι οι άνθρωποι. Όχι γιατί δεν έχουν άλλους ανθρώπους γύρω τους, αλλά διότι βιώνουν την εσωτερική μοναξιά που τους τσακίζει. Αισθάνονται μόνοι διότι άφησαν – για μεγάλο χρονικό διάστημα – τον εαυτό τους να βυθιστεί στην καταπίεση και αναγκαστική αποδοχή των γεγονότων. Απέφευγαν να μεταβάλουν τις καταστάσεις που τους βάραιναν και κατέληξαν να αισθάνονται και ενίοτε να είναι πραγματικά μόνοι.
Έμαθαν να συμβιβάζονται πάντοτε. Έγινε βίωμά τους ο συμβιβασμός και η άρνηση των ίδιων τους των επιθυμιών – έως ότου κατέληξαν δυστυχείς μέσα στην πραγματικότητα που οι ίδιο αποδέχτηκαν και σταδιακά έχτισαν. Βολεύτηκαν ικανοποιώντας τις επιθυμίες των άλλων και τις ταύτισαν με τις δικές τους. Αρνήθηκαν, έτσι, την υπόστασή σου και ανέχτηκαν την ατέρμονη κριτική και την επιβολή.
Κι όταν ξύπνησαν από την – φαινομενικά όμορφη – λήθη, αντιλήφθηκαν πόσο κενοί αισθάνονται και είναι. Αντιλήφθηκαν ότι δεν πάσχισαν ποτέ τους για τίποτε – ότι μέσω των επιτυχιών των άλλων αισθανόντουσαν και οι ίδιοι επιτυχημένοι. Όμως, μέσα τους γνώριζαν – ή εν τέλει έμαθαν – ότι η αδράνεια μονάχα τους κατακλύζει και η υπομονή έγινε με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο βασικό χαρακτηριστικό τους, που για χρόνια τους κατασπάραζε τα όνειρα.
Κατάλαβαν ότι η διαρκής ικανοποίηση των επιθυμιών των άλλων – σε συνδυασμό με την έλλειψη προσωπικών ορίων – επέφερε μία κατάσταση τοξική, η οποία τους εμποδίζει από το να αισθάνονται ευτυχία. Παράλληλα, η αποδοχή των ευθυνών τους τούς προκαλεί ακόμη μεγαλύτερη θλίψη και γεννά ακόμη μεγαλύτερη αδράνεια – εφόσον μέσα στο μυαλό τους θεωρούν ότι τα πάντα είναι άσκοπα πλέον.
Αισθάνονται μόνοι οι άνθρωποι διότι ποτέ δεν έψαξαν να βρουν αυτό που πραγματικά ήθελαν. Αρκέστηκαν στα λίγα και πορεύτηκαν με αυτά. Μετέπειτα, ωστόσο, το έλλειμμά τους έκανε την εμφάνισή του – σε συνδυασμό με τις τύψεις και τη μετάνοια. Τους έκανε να υποφέρουν από την ίδια τους την ύπαρξη – και την ατέρμονη μοναξιά που αυτή τους επέβαλε. Έγιναν έρμαια της αδράνειας και της αποδοχής.
Αισθάνονται μόνοι οι άνθρωποι γιατί έχασαν την ελπίδα τους. Διότι πιστεύουν ότι τίποτε δεν αλλάζει – παρ’ όλο που η ίδια η πραγματικότητα έχει αποδείξει ότι τα πάντα αλλάζουν ραγδαία. Όσο πιο γρήγορα αντιληφθούν ότι εμείς είμαστε υπεύθυνοι για τις πράξεις μας και τα αποτελέσματά τους, τόσο πιο γρήγορα θα περάσουν από τη αδράνεια στη δράση.
Από την εμφάνιση του ανθρώπου ως ύπαρξη η συνείδηση και η νοημοσύνη είναι τα μοναδικά όπλα για την αντιμετώπιση κάθε κίνδυνου που απειλεί την υπόστασή του. Αν η συνείδηση και η νοημοσύνη χαθούν, θα μπορούσε να σημαίνει ότι η ίδια απουσιάζει από το σύμπαν. Αυτό είναι ένας τεράστιος ηθικός λόγος για να εργαστούμε σκληρά ώστε να αποφύγουμε μία υπαρξιακή απειλή από το να γίνει πραγματικότητα. Σήμερα η αδυναμία του ανθρώπου να αντιμετωπίσει τους διάφορους κινδύνους που προέρχονται από την άσκηση πολιτικής σημαίνει απώλεια του νοήματος που δημιούργησαν οι προηγούμενες γενιές.
Η χειραγώγηση της σκέψης μας και η επιβολή των λίγων αρρωστημένων μυαλών, με την διεστραμμένη «υπερνοημοσύνη» τους, στην θέληση των πολλών που παράγουν τον πλούτο, μας καθιστούν τελείως αδύναμους να αντιληφθούμε την εξάρτηση της πολιτικής από την οικονομία. Η οικονομική κρίση δεν είναι αντιμετωπίσιμη όταν οι ίδιες οι κοινωνίες αλλά και οι ηγεσίες τους δεν συνειδητοποιούνε τις αιτίες που την έχουν προκαλέσει. Η άσκηση μίας αποτελεσματικής πολιτικής για την αντιμετώπιση αυτής της οικονομικής κρίσης είναι το μοναδικό όπλο για να εξέλθουν η Ευρώπη αλλά και η ανθρωπότητα από αυτό το αδιέξοδο που τις συνθλίβει.
Εδώ και 8 σχεδόν χρόνια παρακολουθούμε με απάθεια τα τεκταινόμενα στο Βερολίνο και τις Βρυξέλλες. Αυτό το «πολιτικό θέατρο» μεταξύ μόνον μερικών ολίγων, οι οποίοι κατά το δοκούν θέλουν να κρίνουν τις τύχες εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων στην Γηραιά Ήπειρο. Στην Σύνοδο Κορυφής της 26/27.Ιουνίου 2014 η αλλαγή των προσώπων στο «Θέατρο των Βρυξελλών» δεν σήμαινε σε καμία περίπτωση και αλλαγή της πολιτικής σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Ας μη αυτοαπατόμεθα,διότι στην πραγματικότητα η τύχη όλων μας πρέπει να ευρίσκεται στα χέρια όλων μας. Και αυτό είναι εφικτό μόνον όταν συνειδητοποιήσουμε μερικά απλά πράγματα.
Η καθιέρωση του Ευρώ ως νόμισμα είχε ως αναμενόμενη συνέπεια την χρεοκοπία μερικών χωρών της Ευρώπης και τον υπερπλουτισμό μερικών ολίγων του Βορρά π.χ. της Γερμανίας, αλλά και του άξονά της Βέλγιο, Ολλανδία, Λουξεμβούργο και Αυστρία. Αυτό είναι ένα αναμφισβήτητο συμπέρασμα όλων των διεθνών παραγόντων και οικονομικών αναλυτών. Με την καθιέρωση του Ευρώ ως νομίσματος της Ευρωζώνης πολλαπλασιάστηκαν οι εξαγωγές των προαναφερθέντων χωρών προς τις ευρωπαϊκές χώρες, κυρίως του Νότου. Η δε συσσώρευση τεράστιων κεφαλαίων και πλεονασμάτων έχει ως συνέπεια να επιτείνουν την χρεοκοπία των οικονομιών των δεινοπαθούντων υπολοίπων, με την παράλληλη χορήγηση φθηνών δανείων τα οποία εξασφαλίζουν τις περεταίρω εξαγωγές των δανειστριών αυτών χωρών.
Η απάνθρωπη πολιτική λιτότητας του Βερολίνου συνίσταται όχι μόνον στον εκβιασμό των δεινοπαθούντων τώρα Εταίρων, αλλά παράλληλα και στην εκβιαστική επανάληψη της χορήγησης νέων «πακέτων» στήριξης μέσω νέων «Συμφωνιών», σε αντικατάσταση τώρα των απεχθών και εφιαλτικών «Μνημονίων». Οικονομικές Συμφωνίες οι οποίες μακροπρόθεσμα και στο απώτερο μέλλον αποβλέπουν στην αναπόφευκτη δέσμευση π.χ. κατάσχεση/δήμευση, βάσει του Αγγλικού Δικαίου, όλων των υπαρχόντων περιουσιακών στοιχείων των χρεοκοπημένων χωρών, οι οποίες με τον συνεχή και αυξανόμενο δανεισμό δεν θα είναι σε θέση να αποπληρώσουν τα χρέη τους στο αιώνα τον άπαντα.
Κάθε Έλληνας και Ευρωπαίος πολίτης οφείλει όμως να γνωρίζει το πιο απλό πράγμα. Η Γερμανία είναι ένα τεράστιο εργοτάξιο, με μία απίστευτη και αστείρευτη τεχνογνωσία. Ο παραγωγικός της ιστός απλώνεται ακόμη και στο τελευταίο χωριό. Σε αντίθεση με την οικονομία της, η οποία προ του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν εσωστρεφής και η οποία την ανάγκασε, μέσω της πολεμικής της μηχανής, στην αναζήτηση ζωτικού χώρου (Lebensraum), η μεταπολεμική της τώρα οικονομία, κυρίως μετά το 1998 κατέστη κατά το μέγιστο εξωστρεφής αλλά και επιθετική. Ο Σοσιαλδημοκράτης (SPD) Καγκελάριος της Γερμανίας Γκέρχαρτ Σρέντερ (Gerhard Schröder 1998-2005) κατέστρωσε για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας του ένα Σχέδιο-Παγίδα χρησιμοποίησης της οικονομικής ισχύος της Γερμανίας για την υποταγή της Ευρώπης, ένα σχέδιο το οποίο εν συνεχεία εφαρμόζει πιστά και απαρέγκλιτα και η Χριστιανό-δημοκράτισσα (CDU/CSU) διάδοχός του Άγκελα Μέρκελ. Με την εφαρμογή μίας έξυπνης και πολύ σφικτής οικονομικής πολιτικής, τη συστηματική ενίσχυση της δυναμικής της παραγωγικότητας, την καθιέρωση αμετάβλητων αμοιβών εργασίας, συντάξεων και κοινωνικών παροχών, π.χ. κατά την τελευταία 19-ετία οι αυξήσεις στο σύνολο δεν υπερέβησαν το 2,85% δηλαδή μόλις 0,15% ετησίως! Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την μείωση της εγχώριας κατανάλωσης και την τεράστια αύξηση των εξαγωγών, με την παράλληλη συσσώρευση τεράστιων πλεονασμάτων και αποθεμάτων, τα οποία υπερβαίνουν τα 22 δις Ευρώ τον μήνα. Επίσης πρέπει να ληφθεί υπόψη, ότι εδώ και 19 χρόνια σχεδόν μηδενίστηκαν οι αποδόσεις των καταθέσεων στις Γερμανικές Τράπεζες για την εφαρμογή της επιθετικής οικονομικής πολιτικής της Γερμανίας, δηλαδή με την διοχέτευση των τεράστιων κεφαλαίων του Ευρώ-μάρκου της προς τους Εταίρους της για την υποχθόνια υποταγή αυτών.
Αποθέματα και πλεονάσματα εξαιτίας αυτής της πολιτικής με τα οποία αφενός μεν μέσω φθηνών δανείων προς τις χρεοκοπημένες χώρες εξασφαλίζει τις τεράστιες εξαγωγές της, αλλά αφετέρου μέσω των πακέτων στήριξης και των νέων οικονομικών συμφωνιών, οι οποίες εκτοξεύουν συνεχώς το χρέος εις δυσθεώρητα ύψη, καθιστά και την χώρα μας έρμαιο των δανειστών, επιτυγχάνουν εν κατακλείδι έναντι πινακίου φακής την ολοσχερή απόκτηση του εθνικού πλούτου και όλων των περιουσιακών στοιχείων και των άλλων υπόχρεων χωρών.
Το επί εκατόν πενήντα (150) σχεδόν χρόνια όραμα της Γερμανίας για «ζωτικό χώρο» (Lebensraum), δηλαδή να υποτάξει την Ευρώπη, με δύο αποτυχημένες προσπάθειες των Παγκοσμίων Πολέμων, στέφθηκε μετά το 1998 με απόλυτη επιτυχία, αναίμακτη και χωρίς απώλειες της, χάρη στη πολύ σφικτή οικονομική πολιτική της και το έξυπνο σχέδιο, δηλαδή τη χρησιμοποίηση της Ε.Ε. και του Ευρώ-μάρκου της, που ήταν ο Δούρειος Ίππος για τις τόσο αφελείς χώρες της Ευρώπης να πέσουν στην παγίδα της Γερμανίας.
Η άσκηση της πολιτικής είναι τέχνη και επιστήμη, να παράγεις ιδέες και τρόπους εφαρμογής της εξουσίας και δύναμης σε θέματα ανθρώπινης ύπαρξης και υπόστασης που αφορούν τους πολίτες μίας χώρας με ευθύνη και ευσυνειδησία από τους πολιτικούς που εκλέγονται. Όμως οι μεν πολιτικοί της Γερμανίας καταχράστηκαν την εμπιστοσύνη, την εργατικότητα, δυναμισμό και την πειθαρχία του γερμανικού λαού και έσυραν την χώρα τους σε δύο καταστρεπτικούς πολέμους, με ανυπολόγιστες συνέπειες για τον λαό τους και την ανθρωπότητα. Οι δε Έλληνες πολιτικοί εκμεταλλεύτηκαν την άγνοια και αφέλεια των Ελλήνων για ένα καλύτερο μέλλον εντός της Ε.Ε., εξαπατώντας αφενός μεν την Ευρώπη, αλλά και το ίδιο τον λαό τους τον οποίο εγκληματικά έσυραν στην καταστροφή με την χρεοκοπία, την ολοσχερή φτωχό-ποίηση του και τον διεθνή διασυρμό.
Κάθε Έλληνας και Ευρωπαίος πολίτης οφείλει επίσης να γνωρίζει, ότι ουδέποτε πρόκειται να εξερχόμαστε από την κρίση, αλλά παράλληλα και ότι η αχίλλειος πτέρνα της Γερμανίας είναι η ισχυρή οικονομία της, η οποία την καθιστά πολύ ευάλωτη. Βασιζόμενοι τώρα σε αυτά τα δύο δεδομένα, οφείλουμε να αντισταθούμε και να στείλουμε ένα μήνυμα στην ηγεσία του Βερολίνου. Ότι η υπεράσπιση της δικής μας ύπαρξης και αξιοπρέπειας μας αναγκάζει να απέχουμε από την αγορά γερμανικών προϊόντων, σε περίπτωση που η ηγεσία του Βερολίνου επιμείνει στην συνέχιση της απάνθρωπης πολιτικής λιτότητας η οποία σκοτώνει την Ευρώπη.
Γεώργιος Εμ. Δημητράκης. Ο αρθρογράφος κρητικής (Μαριού Ν.Ρεθύμνης) και θρακικής καταγωγής γεννήθηκε και διαμένει στην Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία στην Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική κληρονομιά στην Αθήνα
Για να παρέχουμε την καλύτερη εμπειρία, χρησιμοποιούμε τεχνολογίες όπως cookies για την αποθήκευση ή/και την πρόσβαση σε πληροφορίες συσκευών. Η συγκατάθεση για τις εν λόγω τεχνολογίες θα μας επιτρέψει να επεξεργαστούμε δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα, όπως συμπεριφορά περιήγησης ή μοναδικά αναγνωριστικά σε αυτόν τον ιστότοπο. Η μη συγκατάθεση ή η ανάκληση της συγκατάθεσης, μπορεί να επηρεάσει αρνητικά ορισμένες λειτουργίες και δυνατότητες.
Λειτουργικά
Πάντα ενεργό
Η τεχνική αποθήκευση ή πρόσβαση είναι απολύτως απαραίτητη για τον νόμιμο σκοπό της δυνατότητας χρήσης συγκεκριμένης υπηρεσίας που ζητείται ρητά από τον συνδρομητή ή τον χρήστη ή με αποκλειστικό σκοπό τη μετάδοση επικοινωνίας μέσω δικτύου ηλεκτρονικών επικοινωνιών.
Προτιμήσεις
Η τεχνική αποθήκευση ή πρόσβαση είναι απαραίτητη για τον νόμιμο σκοπό της αποθήκευσης προτιμήσεων που δεν ζητούνται από τον συνδρομητή ή τον χρήστη.
Στατιστικά
Η τεχνική αποθήκευση ή πρόσβαση που χρησιμοποιείται αποκλειστικά για στατιστικούς σκοπούς.Η τεχνική αποθήκευση ή πρόσβαση που χρησιμοποιείται αποκλειστικά για ανώνυμους στατιστικούς σκοπούς. Χωρίς κλήτευση, η εθελοντική συμμόρφωση εκ μέρους του Παρόχου Υπηρεσιών Διαδικτύου ή πρόσθετες καταγραφές από τρίτο μέρος, οι πληροφορίες που αποθηκεύονται ή ανακτώνται για το σκοπό αυτό από μόνες τους δεν μπορούν συνήθως να χρησιμοποιηθούν για την αναγνώρισή σας.
Εμπορικής Προώθησης
Η τεχνική αποθήκευση ή πρόσβαση απαιτείται για τη δημιουργία προφίλ χρηστών, για την αποστολή διαφημίσεων ή για την καταγραφή του χρήστη σε έναν ιστότοπο ή σε διάφορους ιστότοπους για παρόμοιους σκοπούς εμπορικής προώθησης.
