- Διεθνές Δίκαιο, ΟΗΕ, ΝΑΤΟ, Ε.Ε.-Γερμανία, Ρωσία κ.α.
- Το Διεθνές Δίκαιο καθορίζει τον τρόπο με τον οποίο τα κράτη μπορούν να αμυνθούν σε αυτές τις επιθετικές ενέργειες, τις εισβολές, πάσης μορφής κλπ. Και το καθορίζουν σαφώς εις το Άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτου, με το δικαίωμα της ατομικής ή συλλογικής αυτοάμυνας. Το «συλλογική αυτοάμυνα» αναφέρεται εις το Άρθρο και παραπέμπει εις τα μικρά κράτη, τα μικρά κράτη που δεν έχουν δυνατότητα αυτοάμυνας, που δεν έχουν ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις να αμυνθούν απέναντι εις τον επιτιθέμενο, μπορούν με την συλλογική άμυνα, δηλαδή, με συμμαχίες που θα συνάψουν, αμυντικές, με άλλα κράτη ή να ενταχθούν σε συλλογικά συστήματα ασφάλειας, να αντιμετωπίσουν τον πιο δυνατό αντίπαλο. Αυτό το καθορίζει το Διεθνές Δίκαιο. Δεν έχει άλλο τρόπο με τον οποίο ο ΟΗΕ να αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση. Το ίδιο και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, το οποίο βέβαια πάντοτε συνάδει με τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ, που είναι το κορυφαίο κείμενο του Διεθνούς Δικαίου. Λέει το Ευρωπαϊκό Δίκαιο εις το Άρθρο 4, ότι η άμυνα και η ασφάλεια είναι ευθύνη των ίδιων των κρατών, δεν είναι ευθύνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή της Γερμανίας ή κάποιας άλλης μεγάλης δύναμης. Και παρακάτω λέει ότι τα κράτη έχουν την υποχρέωση συνεχώς να ενισχύουν τις Ένοπλες τους Δυνάμεις.
- Εκ του λόγου αυτού είναι πολύ ριψοκίνδυνο, αλλά αφέλεια και αγνωσία η τυχόν προσφυγή εις το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, εξαιτίας της αναρμοδιότητας αυτού σε ένα θέμα που άπτεται της άμυνας και της υπεράσπισης της εθνικής υπόστασης της δεχόμενης την επίθεση αμυνόμενης χώρας ή εν κατακλείδι και αυτής της σύστασης αυτού από Δικαστές διαφόρων εθνικοτήτων που εξυπηρετούν διάφορα συμφέροντα.
- Λαθρομετανάστες σημαίνει λαθροεισβολείς και καταπατητές μιας άλλης χώρας
- Όταν οι λαθρομετανάστες εισβάλλουν παράνομα, μάλιστα και χωρίς δημόσια έγγραφα όπως π.χ. Διαβατήρια, ταυτότητες, βίζες, θεωρήσεις από Πρεσβείες και Προξενεία, προσκλήσεις κ.λπ., θεωρούνται λαθροεισβολείς και καταπατητές μίας άλλης χώρας, και έτσι προφανώς προσβάλλουν την εθνική ασφάλεια μίας άλλης χώρας, δηλαδή τώρα της Ελλάδος. Εκ των ανωτέρω, η λαθροεισβολή θεωρείται εχθρική επίθεση, στρεφόμενη κατά της εθνικής οντότητας, ενότητας και άμυνας μίας χώρας, κατάδηλα, αδιαμφισβήτητα, καθοδηγούμενη και υποκινούμενη από μία άλλη χώρα. Αρα εκ των προαναφερθέντων είναι αποκλειστική ευθύνη, υποχρέωση και αρμοδιότητα η άμυνα και η υπεράσπιση της δεχόμενης την επίθεση αμυνόμενης χώρας που δέχεται την λαθροεισβολή και επίθεση. Εκ των λόγων αυτών, και ως προαναφέρθηκε και εις την 1. παράγραφο, η αποδοχή αυτών δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή σε καμία περίπτωση από την Ελλάδα, αλλά ούτε να επιβληθεί αυτή η λαθροεισβολή από καμία άλλη χώρα όπως π.χ. την Ε.Ε. –Γερμανία ή ΟΗΕ κ.λπ., διότι η άμυνα κατά οιοσδήποτε εισβολής είναι εθνική υπόθεση και αποκλειστική ευθύνη μόνο της δεχόμενης την επίθεση αμυνόμενης χώρας που είναι η Ελλάδα.
Οι αποφάσεις για την ασφάλεια των συνόρων και για το ποιος θα εγκατασταθεί νόμιμα ή θα λάβει υπηκοότητα είναι ζήτημα εθνικής κυριαρχίας και δεν είναι δυνατόν να τεθούν υπό διαπραγμάτευση εις το πλαίσιο μίας Διεθνούς Συμμαχίας.
Γεώργιος Εμ. Δημητράκης
Υποσημείωση: Ο αρθρογράφος κρητικής (Μαριού Ν. Ρεθύμνης) και θρακικής καταγωγής γεννήθηκε και διαμένει εις την Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία εις το Πανεπιστήμιο της Βόννης και Ιστορία και Πολιτιστική Κληρονομιά εις την Αθήνα. Διετέλεσε επί 30-ετίας Διπλωματούχος Ξεναγός για όλη την Ελληνική Επικράτεια.
