Να λοιπόν η προσωπική μας διακήρυξη για μια αιώνια αφοσίωση που παραπέμπει στην αναζήτηση ενός συντρόφου χωρίς όρους και όρια, στην αναζήτηση εκείνου που θα μας απαλλάξει από τον φόβο της μοναξιάς.
Μας αρκεί μόνο να ελπίζουμε ότι αυτός θα μας προσφέρει την ολοκλήρωση, τη μαγεία και ίσως να μας συντροφεύει μέχρι τα βαθιά γηρατειά! Είναι ένα όνειρο των περισσότερων ανθρώπων και ένας έρωτας φαντασιακός έχει όλο το «δικαίωμα» να τον πραγματοποιήσει, μέσα στο μυαλό φυσικά! Και μάλιστα χωρίς κανένα κόπο, καμιά πραγματική προσπάθεια δεν είναι αναγκαία!Ένας έρωτας χωρίς ανταπόκριση είναι στην πραγματικότητα μια υποσυνείδητη ανάγκη να έχουμε κάποιον ή κάποιαν που, αν και δεν μπορούμε να έχουμε, θέλουμε να πιστέψουμε ότι θα γίνει ένα θαύμα που θα ανατρέψει το αδύνατο, θα το κάνει εφικτό!
Οι εμποδισμένοι έρωτες είναι πολύ συχνά… δημοφιλείς γιατί ζουν προστατευμένοι στην φαντασία μας, τρέφονται από τις αυταπάτες μας, αλώβητοι από την ματαίωση.
Τα ιδεαλιστικά και ρομαντικά στοιχεία της νοοτροπίας μας για μόνιμες και αιώνιες σχέσεις, οδηγούν σε ανεκπλήρωτους έρωτες, μια ασπίδα προστασίας σε ένα τόσο αβέβαιο και συχνά σκληρό κόσμο, τον οποίο διστάζουμε ακόμα και φοβόμαστε να αντιμετωπίσουμε ξανά! Ο φόβος για το άγνωστο, η απόρριψη, ο κίνδυνος μιας νέας «εγκατάλειψης» βρίσκουν ζεστό καταφύγιο στον εμποδισμένο έρωτα.
Τα ιδεαλιστικά και ρομαντικά στοιχεία της νοοτροπίας μας για μόνιμες και αιώνιες σχέσεις, οδηγούν σε ανεκπλήρωτους έρωτες, μια ασπίδα προστασίας σε ένα τόσο αβέβαιο και συχνά σκληρό κόσμο, τον οποίο διστάζουμε ακόμα και φοβόμαστε να αντιμετωπίσουμε ξανά! Ο φόβος για το άγνωστο, η απόρριψη, ο κίνδυνος μιας νέας «εγκατάλειψης» βρίσκουν ζεστό καταφύγιο στον εμποδισμένο έρωτα.
Δύσκολο να ξεχωρίσουμε την παθολογική εμμονή από αυτό το είδος της ονειροπόλησης, οι διαχωριστικές γραμμές είναι λεπτεπίλεπτες. Ο εμποδισμένος έρωτας είναι κυρίως η νίκη ενάντια σε όλες τις αντιξοότητες, μια ισχυρή ελπίδα που μάχεται το απίθανο, γίνεται ευρηματικός για να τον κάνει πιθανό. Καμιά άλλη, ρεαλιστική, σχέση δεν έχει την ικανότητα να δικαιολογήσει τόσο πολύ το πρόσωπο που, ενώ απουσιάζει από τη ζωή μας, βρίσκεται στη σκέψη μας τόσο πολύ. Κανένα πραγματικό πρόσωπο δεν θα συγχωρούσαμε τόσο απεριόριστα όσο τον απόντα. Ο εμποδισμένος έρωτας έχει απίστευτες και άπειρες δικαιολογίες για τους λόγους της απουσίας ή μιας κακής συμπεριφοράς, δημιουργεί «εξαιρετικές» εξηγήσεις και δικαιολογίες του..μαζοχιστικού φάσματος. Κι αυτό έχει λαχτάρα και ένταση!Όμως, αυτό που δίνει στην αγάπη το περιεχόμενο που της αξίζει είναι το μοίρασμα, το πάρε-δώσε της αγάπης, ο κίνδυνος μια τέτοια σχέση να μην έχει διάρκεια μέχρι τα βαθειά γηρατειά αλλά και η δύναμη που αποκτούμε από αυτό τον κίνδυνο.
Ένας εμποδισμένος έρωτας προσφέρει μια ατελή κάλυψη της μοναξιάς, δυστυχώς την συντηρεί με ημίμετρα, ενώ η απομάκρυνση από το πρόσωπο της ονειροπόλησης θα αποτελούσε μια σίγουρη ώθηση για αναζήτηση ενός νέου ερωτικού συντρόφου, με ρεαλιστικές παραμέτρους, μια σχέση με εξελίξιμες πιθανότητες και δυνατότητες στον κόσμο του πραγματικού.
Ράνια
