Πόσες φορές έχουμε ακούσει φίλους και γνωστούς ή ακόμα και εμάς τους ίδιους να αναφέρονται σε συγκεκριμένο ¨μαγνήτη¨ που πιθανολογούν ότι έχουν και δεν ¨στεριώνουν¨ σε κάποια σχέση. Πόσα άτομα δυσκολεύονται πραγματικά να κάνουν γερές, σχέσεις, ακόμα και σε φιλικό επίπεδο; Τί είναι αυτό τελικά που μας κάνει ¨να μην μπορούμε να αγαπηθούμε¨;
Η απάντηση έρχεται κυρίως από το πόσο εμείς οι ίδιοι πιστεύουμε ότι είμαστε ικανοί να αγαπηθούμε. Είναι πολλοί οι παράγοντες που μπορούν να οδηγήσουν ένα άτομο σε μια τέτοια στρεβλή πίστη και δεν αποτελούν σκοπό του παρόντος άρθρου, εφόσον όμως καλλιεργηθεί, αρχίζει σιγά-σιγά και ο φαύλος κύκλος της άπιαστης αγάπης.
Αρχίζει ένα αγωνιώδες κυνήγι για τον εντοπισμό της στις εκάστοτε σχέσεις, εστιάζοντας όμως πάντα στις, ακόμα και προκαλώντας τις, συμπεριφορές εκείνες, που θα αποδεικνύουν ότι για άλλη μια φορά ¨ήταν λάθος¨. Τρανό παράδειγμα πρόκλησης, αυτό της ζήλειας. Της ζήλειας από τα πρώτα στάδια μιας σχέσης, που θα ¨πνίξει¨ από νωρίς την όποια προσπάθεια ανάπτυξης θετικών συναισθημάτων. Της ζήλειας, που στην σύγχρονη εποχή των κοινωνικών δικτύων, μπορεί να μεταφερθεί στο σε ποιον/αν έκανε like και σχολίασε…
Η προϋπάρχουσα ανασφάλεια, θηριεύει μετά από κάποιες ¨αποτυχημένες¨ προσπάθειες, δυσχεραίνοντας περαιτέρω την περί αναξιότητας. Και ο κύκλος συνεχίζεται…
Πώς βγαίνεις όμως από έναν τέτοιο φαύλο κύκλο; Εδώ έρχεται η μεγάλη δυσκολία… Γιατί το πρώτο βήμα που πρέπει να γίνει, είναι αυτό που τρομάζει περισσότερο. Το να κοιταχτείς στον καθρέφτη και να αναγνωρίσεις το άτομο που πραγματικά ¨δεν σε αγαπά¨, ειλικρινά είναι πολύ δύσκολο έργο. Το να συμφιλιωθείς μαζί του, ακόμα δυσκολότερο… αλλά αξίζει την προσπάθεια…
Έτσι λοιπόν, και κλείνοντας, πριν ξεκινήσει το ταξίδι για άλλη μια ¨αποτυχία¨, ας αρχίσουμε να δείχνουμε την αγάπη μας προς το πρόσωπο αυτό που ήταν-είναι-και θα είναι πάντα ¨μαζί¨ μας. Γιατί εντέλει δεν είναι ότι «αγαπάμε πάντα τα λάθος άτομα», αλλά που δεν αγαπάμε όπως θα έπρεπε το σωστό… ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ!