Γράφει η Μαρία Φραγκάκη
Εξαιρετικό μήνα σε όλους!
Η πρώτη ημέρα του Ιουνίου μας βρίσκει στο 1926 και στη γέννηση της Νόρμα Τζιν Μόρτενσον, γνωστή σε εμάς ως Μέριλιν Μονρόε. Η εντυπωσιακή ξανθιά που αποτελεί μέχρι και σήμερα σύμβολο θυληκότητας, μαγνήτισε τα βλέμματα με τον αισθησιασμό, αλλά και την παιδική της αθωότητα.
Το πρώτο πράγμα που θα σκεφτεί κανείς πλέον για τη Μέριλιν είναι ότι έφυγε από υπερβολική δόση υπνωτικών, δηλαδή ότι αυτοκτόνησε. Τόσο νέα και όμορφη, αποφάσισε στα 36 της να δώσει τέλος στη ζωή της.
Για τους περισσότερους δεν έχει σημασία αν είναι αλήθεια ή ψέματα. Γραπώνονται από αυτή την πραγματικότητα γιατί πολλές φορές λειτουργεί θεραπευτικά για τους λόγους που δε ρίσκαραν να πετύχουν κάτι σπουδαίο. Είναι μία πολύ καλή αφορμή να ενοχοποιήσουν το χρήμα και τη φήμη και να νιώσουν έστω και για λίγα λεπτά μία ψευδή ανακούφιση.
Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει: «Τα λεφτά δε φέρνουν την ευτυχία, η δόξα και η φήμη σε κάνουν άπληστο, κοίτα αυτούς που υποτίθεται ότι τα είχαν όλα και αυτοκτόνησαν, οι πλούσιοι είναι απατεώνες, ένας Θεός ξέρει πώς έχει φτάσει αυτός τόσο ψηλά.» και πολλά άλλα παρόμοια.
Αυτές οι φράσεις αποτελούν τις δικαιολογίες για να μείνουμε στάσιμοι, για να μην κυνηγήσουμε μία καλύτερη οικονομικά ζωή, για να μην κυνηγήσουμε τα όνειρά μας. Είναι οι μικροί σπόροι δηλητηρίου που έχουν μπει μέσα μας από πολύ μικρή ηλικία και μας κρατούν προσγειωμένους και μάλιστα επικριτικούς προς εκείνους που τελικά τα καταφέρνουν.
Τα χρήματα και η φήμη δεν έβλαψαν ποτέ κανέναν. Η αγάπη γι’ αυτά τα δύο έχουν ωθήσει κάποιους ανθρώπους στο να πάρουν λάθος αποφάσεις, όπως επίσης και η διαχείριση που τους κάνουν. Αν όμως μέσα σου έχεις ξεκαθαρίσει ποιος είσαι και τι θες να κάνεις, δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος. Ούτε το χρήμα, ούτε η αναγνωρισιμότητα μπορούν να σε αλλάξουν.
Η προσκόλληση στα υλικά και η κατάχρηση της δύναμης που σου δίνουν είναι αυτά που δημιουργούν τα προβλήματα. Όταν όμως μπορούμε να επενδύσουμε με τα χρήματά μας στην παιδεία, σε στέγες, στη στήριξη οργανισμών, στη βοήθεια μιας οικογένειας, τότε προς ποια κατεύθυνση αλλάζει ο κόσμος; Όταν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την αναγνωρισιμότητά μας για να μιλήσουμε για τα δεινά που αντιμετωπίζει ο κόσμος, να ενημερώσουμε για θέματα που είναι σκόπιμα κρυμμένα, να εμπνεύσουμε ανθρώπους γύρω μας να παλέψουν για τα όνειρά τους, να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα αυτών που το έχουν ανάγκη; Γιατί να επιμένουμε στις παλιές αντιλήψεις;
Όλα έχουν δύο πλευρές. Το θέμα είναι προς τα που κοιτάμε.
Τις καλύτερες ευχές μου!
