Η έναρξη της σχολικής χρονιάς είναι ένας μεγάλος πονοκέφαλος για τους γονείς. Κανείς δεν καταλαβαίνει μέχρι εκείνο το σημείο που ο Αύγουστος σε βρίσκει σε μια παραλία να ξεκουράζεσαι, ότι σε λίγες μέρες έχεις να αντιμετωπίσεις δεινά. Δεν είναι πως το σχολείο ξεκίνησε, πως πρέπει να εφοδιάσεις τα απαραίτητα για τη νέα χρονιά που μόλις ξεκίνησε. Είναι πως, οι υποχρεώσεις που σε ακολουθούν σε κάθε μήνα, δεν κάνουν εξαίρεση εκείνη την περίοδο. Επιβαρύνεται ο γονιός, οι συνθήκες δυσχεραίνουν και μια ενόχληση αιωρείται στην ατμόσφαιρα.
Ο Σεπτέμβρης είναι ένας καταλυτικός μήνας που κάλλιστα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «Πρωτοχρονιά». Είναι η έναρξη για οτιδήποτε ξεκινάει. Είναι το φθινόπωρο που νωχελικά έρχεται, με τα πρώτα σύννεφα, με το δροσερό αέρα και ολοένα να πληθαίνουν με το πέρασμα του. Είναι οι στόχοι που προϋπάρχουν και ενεργοποίησε ως ένα βαθμό να τους διεκπεραιώσεις. Να κάνεις αυτό που δεν έκανες τον προηγούμενο χρόνο. Να βοηθήσεις και να συμβάλλεις ενεργά στη σωστή εκπαίδευση του παιδιού σου.
Με λίγα λόγια, είναι πονοκέφαλος αυτός ο μήνας. Τον αγαπάμε και συνάμα τον αντιπαθούμε. Τελείωσαν οι διακοπές και ένα χαστούκι μας ξύπνησε απότομα για να λάβουμε δράση. Πως, όμως, να γίνει όταν ακόμα το πόδι σου έχει κολλημένη άμμο απ’ την παραλία και η πλάτη σου ξεφλουδίζει από εκείνο το κάψιμο. Ο Χουζούρης από τα Στρουμφάκια, πόσο δίκαιο είχε τελικά; Μη με ξυπνάτε το πρωι. Όλοι το έχουμε νιώσει, το νοσταλγούμε και το επιθυμούμε σαν ένα όνειρο θερινής νυκτός. Δεν υπάρχει αυτό, δεν υφίσταται όταν η ζωή έχει άλλη ρότα. Είναι η δική σου επιλογή, που βρίσκεσαι σε αυτό το σημείο. Δε θα μπορούσε να είναι διαφορετικά. Αν, όμως, ήταν θα ζούσες την εφηβεία στην ηλικία των «άντα» γενικώς. Έχει την ομορφιά του κι αυτό. Δίχως να θίγεται κάτι συγκεκριμένο. Σε αυτή την περίπτωση, κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά πως δεν έχουν και εκείνοι οι «έφηβοι των άντα» τις δικές τους έννοιες κι υποχρεώσεις. Όμως, η ύπαρξη ενός παιδιού φέρει τη μέγιστη ευθύνη. Ο χρόνος κυλάει, οι στιγμές περνάνε και εσύ καλείσαι να είσαι εκεί. Αν παραλείψεις να είσαι, εκείνη η στιγμή θα σε συναντήσει μελλοντικά για να σου υπενθυμίσει την απουσία σου. Είναι γεγονός, πως ότι έχει δράση έχει και αντίδραση. Συνήθως οι αντιδράσεις δεν έρχονται τη στιγμή που επιθυμούμε. Λίγο παρακάτω και ίσως όχι πάντα με τον ιδανικό τρόπο. Οι ευχάριστες αντιδράσεις είναι καλοδεχούμενες, όμως για τις δυσάρεστες τι έχεις να πεις;
Τίποτα δεν είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα σου. Εσύ δημιουργείς τις επιλογές σου και πορεύεσαι. Αν κάτι στην πορεία, δε σε ικανοποιεί και δε σε ευχαριστεί στο βαθμό που έλπιζες, φρόντισε να εφαρμόσεις εναλλακτικές. Θα προβληματιστείς, θα αναρωτηθείς, ίσως και ο διπλανός σου να αντιμετωπίζει το ίδιο ή κάτι παρόμοιο. Θα γίνει η κουβέντα, θα αναζητήσεις τις λύσεις σου και θα πάρεις την απόφαση σου. Ακόμα και εκεί, δε θα μείνεις στην αδράνεια, θα κινητοποιηθείς για να βελτιώσεις τις συνθήκες.
Ένας αγώνας είναι η ζωή, δίχως σταματημό. Η καθημερινότητα σου, είναι η ίδια σου η ζωή. Εκείνη, για την οποία ξυπνάς αγχωμένος, να φροντίσεις τον εαυτό σου και τους υπόλοιπους που παρευρίσκονται μαζί σου. Να αφήσεις τα παιδιά στο σχολείο και γρήγορα να αποχωρήσεις με προορισμό τη δουλεία σου. Να κατεβάσεις «ρολλά», να δουλέψεις και να έχεις το νου σου ποιος θα πάρει τα παιδιά. Να επιστρέψεις αργά το απόγευμα, για να φύγεις για τη δραστηριότητα και μέχρι το βράδυ να μη σταματάς να κάνεις τις ίδιες επαναλαμβανόμενες κινήσεις που κάθε μέρα κάνεις. Αυτή είναι η ζωή που επέλεξες, δε ζεις κάτι διαφορετικό. Δε βιώνεις μια κατάσταση ονειρική. Το όνειρο σου είναι εκείνο το Σαββατοκύριακο που το προσδοκείς με λαχτάρα για να απολαύσεις λίγες ώρες ξεκούρασης. Θα βρεις τις λύσεις σου, αυτό είναι το σίγουρο. Φρόντισε, όμως, να αποδεχτείς την καθημερινότητα σου και να απολαύσεις αυτό που ξεδιπλώνεται κάθε μέρα. Έχεις ένα πολύ όμορφο δώρο, την υγεία σου κι αυτό δε συγκρίνεται με τίποτα άλλο.
Καλή σχολική χρονιά, αγαπητέ γονιέ..
