Γράφει η Μαρία Φραγκάκη
Σαν σήμερα, το 1932, έκανε το ντεμπούτο του ο Ντίπι Ντογκ, γνωστός σε εμάς ως Γκούφι. Ένα καρτούν που έχει διασκεδάσει πολλές φορές μικρούς και μεγάλους και μας έχει προσφέρει πολλές ώρες γέλιου, αλλά και συγκίνησης!
Θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια, κάθε Σαββατοκύριακο, από την ώρα που θα ξυπνούσα μέχρι και το μεσημέρι να είμαι με ένα ατελείωτο πιάτο με κορνφλέικς στο χέρι και να βλέπω παιδικά! Καμιά φορά έπειθα και τη μαμά μου να κάτσει μαζί μου και οφείλω να ομολογήσω ότι ήταν από τις ώρες που απολάμβανα περισσότερο.
Μεγαλώνοντας θα έπρεπε με βάση τη λογική να αποκόπτομαι από τα κινούμενα σχέδια, όμως ή δεν έχω μεγαλώσει αρκετά ή έχουν κάτι που με κάνει να τα αγαπώ όλο και περισσότερο. Μάλιστα δεν είναι λίγες οι φορές που μου έχουν δώσει έμπνευση, γνώση και διδάγματα. Όσο μεγαλώνω τόσο περισσότερα πράγματα καταλαβαίνω.
Από τα πιο γνωστά του Γκούφι είναι το εξής: «Λένε ότι μαθαίνεις από τα λάθη σου. Γι’ αυτό κι εγώ κάνω όσο περισσότερα λάθη μπορώ. Για να καταλήξω να είμαι ιδιοφυΐα!». Πολλοί θα γελούσαν, όμως πρέπει να παραδεχτούμε ότι είναι μία σπουδαία φράση που μπορεί να αποδειχθεί λυτρωτική για πολλούς από εμάς!
Δεν ξέρω γιατί οι άνθρωποι φοβούνται τόσο να μην κάνουν λάθη. Είναι λογικό ότι δεν τα ξέρουμε όλα. Είναι επίσης λογικό ότι υπάρχει διαφορά μεταξύ γνώσης και πρακτικής εφαρμογής. Οπότε είναι φυσιολογικό να γίνουν λάθη. Είναι φυσιολογικό να αποτύχουμε, να χάσουμε στόχους, να πέσουμε έξω στις προβλέψεις μας, να χαλάσουν τα σχέδιά μας. Όμως είναι αρκετός λόγος για να μην προσπαθήσουμε; Για να μην κυνηγήσουμε τα θέλω μας;
Το λάθος είναι μία πολύ καλή ευκαιρία να ανακαλύψουμε το σωστό. Να δούμε τι δεν δουλεύει και να μην το επαναλάβουμε. Μάλιστα οι πιο επιτυχημένοι άνθρωποι είναι εκείνοι που έχουν κάνει τα περισσότερα λάθη. Δεν υπάρχει επιτυχία που να μην έχει περάσει από την αποτυχία.
Δυστυχώς τα περισσότερα παιδιά ζουν με μη, με απαγορεύσεις, με τιμωρίες και με ένα σχολείο που διορθώνει με κόκκινο! Οπότε καλλιεργείται και η νοοτροπία ότι τα λάθη είναι απαγορευτικά ή ακόμα χειρότερα, ότι όποιος κάνει λάθος δεν θα προκόψει.
Αυτή είναι μία οπτική που προσωπικά δεν αναγνωρίζω. Γι’ αυτό θα κλείσω με κάτι που είχα ακούσει σε ένα σεμινάριο: «Ο άνθρωπος προοδεύει από την ικανότητά του να αναγνωρίζει τα λάθη του και από το θάρρος του να τα διορθώνει.»
Τις καλύτερες ευχές μου!
