Λάβαμε από τον πρώην δημοτικό σύμβουλο κ. Αρσένη Πρελορέντζο το παρακάτω κείμενο:
«Σχεδόν όλοι οι άνθρωποι μπορούν να αντέξουν τις αντιξοότητες, αλλά αν θες να δοκιμάσεις το χαρακτήρα ενός ανθρώπου, δώσ’ του εξουσία.»
Αβραάμ Λίνκολν (1809 – 1865)
Η αλήθεια! Εκ πρώτης όψεως είναι μια έννοια η οποία μοιάζει αδιαπραγμάτευτη, αδιαμφισβήτητη, μονοδιάστατη και καθολική. Και πράγματι θα έπρεπε να είναι έτσι ή θεωρούμε ότι πράγματι είναι έτσι. Πολλές φορές όμως για να είναι κάτι αληθές δεν χρειάζεται να είναι και στην πραγματικότητα, αλλά αρκεί να πιστέψουν πολλοί ότι είναι, και τότε πράγματι μετατρέπεται σε κάτι αληθινό. Η αλήθεια στην πολιτική είναι ακόμα πιο σύνθετη έννοια και αποτέλεσμα του συσχετισμού δύναμης. Εξαρτάται από το ποιος έχει πρόσβαση στην κοινή γνώμη και τα εργαλεία να την διαμορφώνει. Έτσι, η αλήθεια η οποία γίνεται ή προσπαθεί να γίνει επικρατούσα δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι και αληθινή! Ακριβώς αυτό συμβαίνει και στην τοπική μας κοινωνία. Τέσσερα χρόνια στη θέση της εξουσίας σε μια τοπική κοινωνία σου δίνουν την δυνατότητα να δημιουργήσεις δίκτυα επικοινωνίας και εργαλεία παρέμβασης στην διαμόρφωση της κοινής γνώμης, ικανά να παρουσιάζουν την αλήθεια που εσύ θες, και μάλιστα να την «επιβάλλεις» δια μέσου της διαπραγμάτευσης και του πολιτικού «ντιλαρίσματος». Η αλήθεια όμως, όσο και να την διαστρεβλώσεις, όσο και να την διαμορφώσεις, έχει την ιδιότητα εν τέλει να αποκαλύπτεται ως τέτοια. Και είμαστε μπροστά σε ένα τέτοιο ευτυχές γεγονός για εμάς τους «αποχωρήσαντες» και σε ένα δυστυχές γεγονός για όλους αυτούς που συνυπέγραψαν την επιστολή της δημοτικής ομάδας και της γραμματείας της παράταξης στις 16/11/2018 με τίτλο «Ψέματα Κύριοι!». Και μάλιστα η αλήθεια των όσων καταγγείλαμε επιβεβαιώνεται από την δημοτική σύμβουλο Χριστίνα Ανδρέου η οποία παραμένει στην «Δύναμη Πολιτών».
Διάβασα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και προσοχή το άρθρο της Χριστίνας Ανδρέου που δημοσιεύθηκε πριν λίγες μέρες με τίτλο «Βαδίζοντας προς τις εκλογές» (https://politisfx.gr/2019/01/26/vadizontas-pros-tis-ekloges-tis-xristinas-andreou/) και το οποίο κατά μια έννοια, όπως θα αναλύσω, συνιστά επιβεβαίωση τόσο των θέσεων που μας οδήγησαν στην παραίτηση όσο και της συγκεκριμένης στάσης μας.
Βασικός άξονας του συγκεκριμένου άρθρου είναι η ηθική, και πιο συγκεκριμένα ποιο οφείλει να είναι το αξιακό και ηθικό σύστημα που πρέπει να υπερασπίζεται και να προτάσσει μια αριστερή παράταξη και πως αυτό συνδυάζεται με την άσκηση της εξουσίας. Βέβαια στο άρθρο υπάρχει μια κύρια αμφισημία. Εν γένει, περιγράφει ορθά ποιο είναι αυτό το αξιακό και ηθικό σύστημα που οφείλει να υπηρετήσει μια αριστερή παράταξη, και με το οποίο κάποιος αναγνώστης μην γνωρίζοντας τα τοπικά τεκταινόμενα δεν μπορεί παρά να συμφωνήσει αρκούμενος σε αυτή τη γενική αφήγηση. Για κάποιον όμως που γνωρίζει τι έχει συμβεί καταλαβαίνει ότι εμμέσως περιγράφεται το σύνολο των πραγμάτων που καταγγείλαμε όχι μόνο εμείς οι «αποχωρήσαντες» αλλά και η Βάλια Ματσουκά, και συνεπώς η περιγραφή σημαίνει μια επιβεβαίωση των καταγγελιών μας. Καθώς, όταν κάποιος αισθάνεται την ανάγκη να περιγράψει για το ποια οφείλει να είναι η ηθική βάση πάνω στην οποία δομεί μια παράταξη την πολιτική της, σημαίνει ότι αφενός υπάρχει πρόβλημα, και αφετέρου ότι οι καταγγελίες όλων εμάς που αποχωρήσαμε ανταποκρίνονταν στην αλήθεια και στην πραγματικότητα. Αλλιώς, ποιος ο λόγος ένας δημοτικός σύμβουλος να περιγράψει την ηθική η οποία πρέπει να διαπερνάει την παράταξή του και μάλιστα να το κάνει υπό τον ήχο σοβαρών καταγγελιών επί αυτής;
Η ηθική συνιστά την βάση της πολιτικής και ταυτόχρονα το κριτήριο άσκησης της οποιασδήποτε πολιτικής. Τίποτα δεν μπορεί να είναι πολιτικά ορθό, αν είναι ηθικά λάθος. Στην πολιτική αυτό που διαφοροποιεί την Αριστερά είναι ότι τα πολιτικά της σημεία και οι πολιτικοί της στόχοι εδράζονται σε ένα ιδιαίτερο και ξεχωριστό ηθικό και αξιακό σύστημα που έχει ως επίκεντρο τον άνθρωπο, την ισότητα, την κοινωνική δικαιοσύνη και την αλληλεγγύη. Οποιαδήποτε πολιτική θέση εδράζεται πάνω σε συγκεκριμένες ηθικές αρχές. Πολιτική χωρίς ηθική συνιστά «πολιτικαντισμό» και επίτευξη του ατομικού εγωκεντρικού συμφέροντος δια μέσου της πολιτικής, κάτι το οποίο συμβάλλει στην απαξίωση της πολιτικής ως έννοια και στην κοινωνική οπισθοδρόμηση. Η πολιτική για να γίνει εργαλείο της κοινωνικής χειραφέτησης χρειάζεται ανθρώπους που δεν χρειάζονται την πολιτική για την κοινωνική τους επιβεβαίωση και την επαγγελματική τους επιβίωση και καταξίωση. Αυτή λοιπόν η απουσία σύνδεσης πολιτικής και ηθικής καταγγέλθηκε από όλους εμάς που αποχωρήσαμε. Βέβαια, η σύνδεση με την ηθική της σοσιαλδημοκρατίας δεν συνιστά απουσία σύνδεσης πολιτικής και ηθικής, αλλά συνιστά τελεσίδικη απομάκρυνση από την Αριστερά! Εξάλλου και η ίδια η δημοτική ομάδα και η γραμματεία το δήλωσε ανερυθρίαστα: «Επιλέξαμε όλο αυτό το διάστημα να μην δώσουμε συνέχεια σε μία κόντρα, που δυστυχώς στερείται πολιτικής βάσης…». Δηλαδή τα ζητήματα ηθικής, άρα και αρχών, άρα και αξιών δεν συνιστούν για αυτούς πολιτική βάση! Θα μπορούσαμε να πούμε ότι και η σοσιαλδημοκρατία αν απαιτεί μια στοιχειώδη ηθική, είναι δυσβάσταχτη για αυτούς. Φαίνεται όμως ότι τα ζητήματα ηθικής αποτελούν πολιτική βάση για την Χριστίνα Ανδρέου. Και εδώ αναρωτιέμαι η απόφαση της δημοτικής ομάδας υπό τον τίτλο «Ψέματα Κύριοι!» είναι ομόφωνη και δόθηκε το περιθώριο του «πράττειν κατά συνείδηση» ή οι συμμετέχοντες πιέστηκαν (sic!) να διαλέξουν πλευρά; Και βάση της προαναφερόμενης αντίφασης/αντίθεσης η συλλογιστική μου πορεία μου επιτρέπει να αναρωτηθώ αν και η επανατοποθέτηση της κ. Ε. Παπαλουκά στην θέση της Αντιδημάρχου Παιδείας (γιατί άραγε όχι και Πολιτισμού άμα στις αιτιάσεις μας απουσίαζε η πολιτική βάση;) συνιστά ομόφωνη απόφαση της δημοτικής ομάδας ή έστω πλειοψηφικής, ή επικράτησε η «αρχή του ενός ανδρός»;
Σε αυτό λοιπόν το σημείο προκύπτουν και κάποια επιπλέον ερωτήματα. Πάνω σε ποια πολιτική και ηθική βάση, αν όχι της επανεκλογής με κάθε κόστος και θυσία, εδράζεται όχι μόνο να παίρνεις την επίσημη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο να δέχεσαι την πίτα να στην κόβει ο γραμματέας της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και να βλέπεις τον επικεφαλής σου και σημερινό δήμαρχο να χειροκροτεί τον υπουργό που γκρέμισε τις εγκαταστάσεις καθαριότητας ενός δήμου γιατί αυτό του το επέβαλλαν τα επιχειρηματικά συμφέροντα; Σε ποια πολιτική και ηθική βάση δέχεται κάποιος την συμμαχία με ένα κόμμα που επέλεξε να υποτάξει μια πόλη στα συμφέροντα ενός επιχειρηματία; Και πως γίνεται να θωρεί κάποιος, όπως η Χριστίνα Ανδρέου, ότι: «Η αριστερά βασίζεται στην ειλικρίνεια, την ανιδιοτέλεια, τη συντροφικότητα, την ευαισθησία, τη συλλογικότητα και την αλληλεγγύη. Προτάσσει το συλλογικό συμφέρον του στενού ατομικού και άρα μπορεί να συνεργάζεται μόνο με ανθρώπους που διαθέτουν το ανάλογο ήθος. Βέβαια είναι δύσκολο να ορίσουμε το ήθος. Αλλά είναι εύκολο να απαντήσουμε ότι η ιδιοτέλεια, η προσωπική προβολή με κάθε μέσο και κόστος, η έλλειψη σεβασμού σε συλλογικές διαδικασίες, ο ατομικισμός, ο υπέρμετρος εγωισμός, η ανευθυνότητα, δεν ταιριάζουν στους εκπροσώπους της αριστεράς» και να παραμένει σε ένα τέτοιο σχηματισμό; Είναι τέλος αυτό το σημείο που ο καθένας που θεωρεί τον εαυτό του εργάτη της πολιτικής πρέπει να αναρωτηθεί αν από εργάτης γίνεται εργαλείο στα χέρια κάποιου άλλου.
Αρσένης Πρελορέντζος
Πρ. Δημοτικός Σύμβουλος Νέας Φιλαδέλφειας – Νέας Χαλκηδόνας