Ο ΔΗΜΟΣ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ στο πλαίσιο των ΔΙΑΔΡΟΜΩΝ σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου του ΘΑΝΑΣΗ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ Ο Ι Λ Η Σ Μ Ο Ν Η Μ Ε Ν Ο Ι την ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 1 Απριλίου 2016 ώρα 19:00 στο Π.Π.Ι.ΕΔ. Παγκόσμιο Πολιτιστικό Ίδρυμα Ελληνισμού της Διασποράς Δεκελείας 152 Ν.Φιλαδέλφεια. Με τον συγγραφέα θα συνομιλήσει η Κατερίνα Σχινά (κριτικός, μεταφράστρια).
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «…Εκείνη την αναγνωρίζεις από τον άγαρμπο, αλογίσιο βηματισμό της. Σειέται και κουνιέται ολόκληρη σαν να είναι χαλασμένη αμαξοστοιχία και δεν κρατάει το κεφάλι της ορθό, παρά της φεύγει μια δώθε μια κείθε. Τα λόγια της είναι σαν παντομίμα που γράφεται στον αέρα και το γέλιο της είναι θρασύ, με μια ζωική ενέργεια σαν σεισμικό φαινόμενο. Εκείνον τον αναγνωρίζεις από το ύφος της υπνηλίας και από τη φαινομενικά κηρώδη ακαμψία του, που όμως δεν είναι μια νηφάλια αντίδραση στα ερεθίσματα. Είναι ένα είδος αργής κίνησης που του κληροδότησε η αρρώστια του, όταν πια τα φάρμακα έφεραν αποτέλεσμα και τον γιάτρεψαν από τους πονοκεφάλους και τις μυοκλονίες που κάποτε τον έκαναν να σπαράζει. Πρόκειται για το Αννιώ, που φροντίζει το οικογενειακό περιβόλι, και τον Αργύρη, που κάνει θελήματα στο φαρμακείο. Είναι δυο νέοι άνθρωποι σε μια ελληνική κωμόπολη του ’60, άγνωστοι μεταξύ τους και εξοστρακισμένοι από το πεδίο των κοινωνικών, αλλά τελικά και των ανθρώπινων, ενδιαφερόντων….»
Ο Χατζόπουλος κερδίζει εδώ ένα διπλό συγγραφικό στοίχημα. Φωτίζει αυτούς τους ανθρώπους από μέσα και απ’ έξω, χωρίς ποτέ να τους προσδιορίζει ως «διαφορετικούς», χωρίς ποτέ να δηλώσει ότι η Αννιώ έχει νοητική υστέρηση και ο Αργύρης είναι επιληπτικός. Ταυτόχρονα αντιστέκεται στον πειρασμό του ειδικού, να τους ψυχογραφήσει.
Παρακολουθούμε την Αννιώ και τον Αργύρη από τα νιάτα μέχρι τον θάνατό τους, σε μια καθημερινότητα που προσπαθεί να ανασάνει κάτω από το βάρος της απέραντης μοναξιάς, του φόβου, των προπηλακισμών, της περιθωριοποίησης, της απουσίας προσωπικής ζωής, της λαχτάρας για συντροφιά. Ωστόσο, σε πείσμα αυτής της πραγματικότητας, αναδύεται η εσωτερική ζωή τους που είναι πολύ πιο γεμάτη απ’ ότι θα νόμιζε κανείς. Έχει όνειρα, δημιουργικότητα, σεξουαλικότητα, τρυφερότητα… Ο Αργύρης φτιάχνει μελωδίες με ένα φύλλο δάφνης στα χείλη και βρίσκει ερωτική συντροφιά στα εξήντα του. Η Αννιώ περιμαζεύει ένα σκύλο και παρηγορείται με τις παλιατζούρες που συλλέγει στην αποθήκη, όταν ο αδελφός της εκκαθαρίζει και ανακαινίζει το πατρικό τους.
Και έτσι συνειδητοποιούμε πόσο καλύτερα θα μπορούσαν να ζουν κάθε Αννιώ και κάθε Αργύρης, εάν η κοινωνία δεν τους υποτιμούσε και εάν δεν προσπαθούσε να λησμονήσει την ευάλωτη κατάστασή τους.
Ο Θανάσης Χατζόπουλος πήρε την ειδικότητα του παιδοψυχίατρου αφού είχε εκδώσει την πρώτη του ποιητική συλλογή (Ιδίοις σώμασι 1986) και την πρώτη ποιητική μετάφραση (Ο τσαλαπετεινός του Μισέλ Τουρνιέ, 1987). Από τότε τα ποιητικά έργα του (όπως το βραβευμένο στη Γαλλία Κελί ή το πρόσφατο Πρόσωπο με τη γη) και τώρα το πεζογραφικό Οι λησμονημένοι, ξεφυτρώνουν ανάμεσα στα σεμινάρια όπου διδάσκει, παράλληλα με την επαγγελματική άσκηση της ψυχανάλυσης και τη διεύθυνση δύο εκδοτικών σειρών με ψυχαναλυτικά βιβλία.
Από το Γραφείο Επικοινωνίας και Δημοσίων Σχέσεων
