Γράφει ο Θέμης Βαλταδώρος
Όταν αναφερόμαστε στο παιχνίδι αβίαστα το συσχετίζουμε με τα παιδιά. Και έτσι είναι. Η καταλληλότερη θεραπεία για τα παιδία είναι η παιγνιοθεραπεία. Το παιχνίδι αποτελεί βασική προϋπόθεση για την ανάπτυξη του παιδιού και είναι τόσο σημαντικό γι αυτό όσο και οι γονείς του. Το παιχνίδι είναι η ελεύθερη έκφραση,το βοηθάει να αναπτύξει τη φαντασία του και το οδηγεί σε νέους τρόπους εξερεύνησης και κυριαρχίας του εξωτερικού του κόσμου και των εσωτερικών του συγκρούσεων. Αποτελεί το αμεσότερο μέσο απελυθέρωσης του παιδίου.
Το παιχνίδι μέσα στη θεραπεία διαφέρει πολύ από το παιχνίδι που κάνει το παιδί μόνο του ή με τους φίλους του. Κατά τη διάρκεια της παιγνιοθεραπείας το παιδί βρίσκεται υπό παρατήρηση, δέχεται τη δέουσα προσοχή και ενισχύεται για να παίξει. Βασική άποψη της εν λόγω θεραπείας είναι ότι το παιχνίδι έχει θεραπευτική υπόσταση. Η παιγνιοθεραπεία βοηθά τα παιδιά να εκφραστούν, να εξερευνήσουν, να αναγνωρίσουν και να βιώσουν τα συναισθήματα τους μέσω του παιχνιδιού. Βοηθάει στην επίλυση άγχους, φόβου, συγκρούσεων, εντάσεων και προβλημάτων. Σκοπός της παιγνιοθεραπείας είναι το παιδί να μπορέσει να αποκτήσει αυτοεκτίμηση ώστε να καταφέρει να ωριμάσει και να είναι σε θέση να αντιμετωπίσει και να επιλύσει τόσο τις βραχυπρόθεσμες όσο και τις μακρυπρόθεσμες δυσκολίες. Επίσης, βοηθάει τα παιδία να αποκτήσουν κοινωνικές και επικοινωνιακές δεξιότητες.
Η παιγνιοθεραπεία απευθύνεται σε παιδιά προσχολικής,σχολικής και εφηβικής ηλικίας.
Η παιγνιοθεραπεία απευθύνεται σε παιδία:
- Που έχουν βιώσει απώλεια (πένθος, διαζύγιο, αλλαγή χώρας)
- Που έχουν βιώσει προσωπική ασθένεια ή ασθένεια κάποιου κοντινού προσώπου.
- Με προβλήματα συμπεριφοράς είτε στο σχολείο είτε στο σπίτι.
- Με συναισθηματικές δυσκολίες.
- Που βιώνουν κατάθλιψη ή επιθετικότητα.
- Που απλά θέλουν και έχουν την ανάγκη να εκφραστούν και να παίξουν δημιουργικά.
