Γράφει η Χαρά Ανδρεΐδου
Συγγραφέας
Το βιβλίο της Κάκιας Ξύδη «Σε ελεύθερη πτώση» είναι ένα γλυκόπικρο βιβλίο. Δίνει στον αναγνώστη σε ίσες δόσεις χαρά και λύπη, ελπίδα και απογοήτευση, φτερουγίσματα και γκρεμίσματα. Η ζωή της ηρωίδας του βιβλίου είναι μια ζωή συνηθισμένη, σαν αυτή που ζουν οι περισσότεροι άνθρωποι. Πολλά όνειρα στην αρχή, πολλές ματαιώσεις στη συνέχεια, νέα όνειρα έρχονται να πάρουν τη θέση των παλιών, νέα ξεκινήματα, νέα αδιέξοδα, ένας αέναος κύκλος, ένα κομμάτι ύφασμα που το ράβεις από τη μια μεριά και σου ανοίγει τρύπα από την άλλη∙ το δικό μας κομμάτι ύφασμα, η ζωή μας. Η ζωή μας που δεν μπορούμε απλώς να την αφήσουμε στην άκρη και να ξεκινήσουμε μια καινούργια, η ζωή μας που μας κυνηγάει και μας προφταίνει, πάντοτε. Έτσι προφταίνει και τη Βασιλική η ζωή της. Κάθε φορά που πάει να κλείσει τα μάτια της από ευτυχία και να ανοίξει τα φτερά της, η ζωή της, με τη μορφή επώδυνων βιωμάτων από τα παιδικά της χρόνια, ενός αισθήματος ευθύνης που είναι βαθιά ριζωμένο μέσα της, καταστάσεων και συναισθημάτων που αφορούν άλλους ανθρώπους, αγαπημένους ανθρώπους και που η ίδια δεν μπορεί να τα ελέγξει και να τα κατευθύνει, προβλημάτων υγείας δικών της ή των αγαπημένων της ανθρώπων, η ζωή πάντοτε προλαβαίνει τη Βασιλική και την τραβάει έξω από το καταφύγιο της προσωρινής ευτυχίας της. Κι όμως, εκείνη επιμένει, κι όμως, δεν παραιτείται, ακόμη κι όταν κοντεύει να χάσει σχεδόν τον ίδιο της τον εαυτό. Όπως κάνουμε όλοι μας. Κανείς δεν μπορεί να παραιτηθεί από τη ζωή του. Γι’ αυτό η ιστορία της Βασιλικής μας αγγίζει όλους μας, την παρακολουθούμε από κοντά σαν κάτι κοντινό και οικείο, προβλέπουμε ή και φοβόμαστε για τα γυρίσματά της, συμπονούμε την ηρωίδα, άλλοτε τη θαυμάζουμε κι άλλοτε θα θέλαμε να είμαστε κοντά της να της αλλάξουμε μυαλά, να την κάνουμε να δει τον κόσμο με περισσότερο ρεαλισμό, με περισσότερη επιφυλακτικότητα, να την προστατεύσουμε.
Η όμορφη χρήση της ελληνικής γλώσσας, με εναλλαγές καθημερινών διαλόγων, ποιητικών αποδόσεων του εσωτερικού αλλά και του εξωτερικού κόσμου, κατατοπιστικών περιγραφών, το καθένα στη σωστή του θέση, βοηθάει τον αναγνώστη να εισχωρήσει όλο και βαθύτερα μέσα στο κείμενο και μέσα στις σκέψεις και στα συναισθήματα της ηρωίδας. Το ίδιο βοηθούν και οι καίριες, διεισδυτικές ματιές της συγγραφέα στους κόσμους που κάθε φορά μπαίνει μέσα τους για να τους παρουσιάσει στους αναγνώστες της. Οι πρώτες σελίδες του βιβλίου, με την πρωθύστερη περιγραφή του θαλάμου του νοσοκομείου με τις ηλικιωμένες γυναίκες «μίλησαν» κατευθείαν μέσα μου, ξύπνησαν μνήμες, ξύπνησαν φόβους, διέγειραν αισθήσεις, εικόνες, μυρωδιές, ήχους, και με έσπρωξαν να προσχωρήσω στον κόσμο του βιβλίου χωρίς δεύτερη σκέψη∙ όπως, είμαι σίγουρη, συμβαίνει με όλους όσους το παίρνουν στα χέρια τους.
Κάκια μου, καλή συνέχεια στις δημιουργικές διαδρομές σου…
