Παρότι για όλη την Ελλάδα έχει κυρηχθεί Εθνική Εορτή η ημέρα της 25ης Μαρτίου, οι Μανιάτες τηρώντας την παράδοση της ιδιαίτερης Πατρίδας τους τιμούν και εορτάζουν την 17η Μαρτίου με γιορτές και παρελάσεις.
Η περιοχή της Μάνης, σε όλη την περίοδο της Τουρκοκρατίας, παρέμεινε στην πραγματικότητα απόρθητη, παρά τις επανειλημμένες απόπειρες των Τούρκων για την υποδούλωσή της. Μάλιστα, από το 1776, μετά τα Ορλωφικά, ανακηρύχθηκε σε ημιανεξάρτητη, φόρου υποτελή ηγεμονία, υπό την άμεση δικαιοδοσία του καπουδάν πασά. Τη διοίκησή της αναλάμβανε ένας από τους καπεταναίους της περιοχής, που διοριζόταν μπέης και ήταν υπεύθυνος για την τήρηση της τάξης. Η Μάνη είχε γίνει «το μεγαλύτερον φόβητρον των Τούρκων και το καταφύγιον των Ελλήνων», καθώς λόγω του ιδιότυπου αυτού καθεστώτος, στην επικράτειά της υπήρχαν μόνιμες ανεξέλεγκτες δυνάμεις ενόπλων ανδρών, που αποτελούσαν και τους μοναδικούς έμπειρους πολεμιστές στην Πελοπόννησο.
Σύμφωνα με τις γραπτές μαρτυρίες , στις 17 Μαρτίου του 1821 στην Τσίμοβα, τη σημερινή Αρεόπολη, συγκεντρώθηκαν οι πρόκριτοι της Μάνης και όλοι οι ένοπλοι Μανιάτες με αρχηγό τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, που είχε εκλεγεί αρχηγός από τη Συνέλευση των Κιτριών, όπου μετά τη δοξολογία στον Ιερό Ναό των Ταξιαρχών, ύψωσαν το λάβαρο του Αγώνα, δηλαδή τη Μανιάτικη Σημαία. Η σημαία ήταν λευκή με μπλε σταυρό στη μέση. Στη πάνω πλευρά έγραφε «ΝΙΚΗ Η’ ΘΑΝΑΤΟΣ» και στη κάτω το ένδοξο «ΤΑΝ ‘Η ΕΠΙ ΤΑΣ».
Έτσι στη Μάνη κηρύχθηκε ο πόλεμος κατά της Τούρκικης αυτοκρατορίας. Η σημαία τους έγραφε «ΝΙΚΗ Η’ ΘΑΝΑΤΟΣ» και όχι «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ», επειδή η Ελευθερία για τους Μανιάτες ήταν δεδομένη.
Ο καθιερωμένος εορτασμός της επετείου γίνεται με την επίσημη δοξολογία στον Ι.Ν. Παμμεγίστων Ταξιαρχών, ενώ ακολουθούν κατάθεση στεφάνων, χορευτικές επιδείξεις και η παρέλαση ιππέων και μαθητών.
Ακολουθούν φωτογραφίες από τις εκδηλώσεις εορτασμού της Παλληγενεσίας του Έθνους:
