Γράφει η Χριστίνα Ταράτσα
Το παιδί μας είναι ο κόσμος!… Το παιδί μας είναι ο αυριανός ενήλικας που κουβαλάει μέσα του τα φρονήματα της παιδικής του ηλικίας. Και εδώ τίθεται το μεγάλο ερώτημα όσον αφορά στην ικανότητα να γίνουμε γονείς: γνωρίζουμε τις δυσκολίες που αποφέρει η ανατροφή ενός παιδιού; Και ποια είναι αλήθεια τα «φρονήματα» που θα δώσουμε ως στηρίγματα στο παιδί μας;
Πρώτο φρόνημα: αγάπη
Ένα παιδί που μεγαλώνει κοντά σε γονείς που δεν εκδηλώνουν την αγάπη τους προς αυτό, αλλά ούτε ανάμεσά τους, κουβαλάει στην ενήλικη ζωή του μια φοβία που τον εμποδίζει να φανερώνει τα συναισθήματά του στους άλλους. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς αγάπη δεν θα μάθουν ποτέ να αγαπούν, αλλά τα πρώτα χρόνια της ζωής είναι σημαντικά για την εξέλιξη του χαρακτήρα και της αυτοπεποίθησης ενός παιδιού… Και είναι επιβεβαιωμένη αλήθεια, επίσης, ότι τα παιδιά που δεν διδάχθηκαν την αγάπη είτε από τους γονείς τους είτε από άλλους ανθρώπους που ήταν πλάι τους τα πρώτα χρόνια της ζωής τους, δυσκολεύονται ως ενήλικες στις σχέσεις τους με τους άλλους.
Δεύτερο φρόνημα: κανόνες
Οι κανόνες είναι βασικοί για την εξέλιξη ενός παιδιού, αρκεί βέβαια να είναι ελαστικοί και όχι απόλυτα αυστηροί ώστε να δημιουργήσουν ψυχικά τραύματα στο παιδί. Και, βεβαίως, κάθε κανόνας βασίζεται σε δεδομένα χρονικά σφάλματα του παιδιού, την ώρα δηλαδή που γίνεται το «παιχνίδι» με λανθασμένες κινήσεις και όχι μόνιμα και αμετάβλητα. Τα παιδιά που γνωρίζουν από μικρά να υπακούν στους αναγκαίους κανόνες, που ξέρουν να ξεχωρίζουν το σωστό από το λάθος, αισθάνονται προστατευμένα στο περιβάλλον όπου μεγαλώνουν και ωριμάζουν γρηγορότερα από τα κακομαθημένα παιδιά των ανώριμων γονέων, οι οποίοι δεν γνωρίζουν πώς να θέσουν τα όρια του «ναι» και του «όχι».
Τρίτο φρόνημα: εκτίμηση
Η οικογένεια πρέπει να «τρέφεται» με εκτίμηση. Οι σύντροφοι οφείλουν να εκτιμούν ο ένας τον άλλον και ταυτόχρονα να έχουν οι ίδιοι αυτοεκτίμηση. Ένα παιδί που μεγαλώνει με γονείς που γνωρίζουν τι σημαίνει η… πολύτιμη λέξη «αυτοεκτίμηση», μαθαίνει κι εκείνο να εκτιμά τον εαυτό του και δεν αισθάνεται ανασφάλεια. Είναι φρόνιμο για το παιδί να γνωρίζει ότι οι γονείς του θα εκτιμήσουν τις αξίες του, τις δυνατότητές του, αλλά και τις αδυναμίες του. Ακόμη και όταν σφάλλει ένα παιδί, οι γονείς θα πρέπει να το συμβουλεύουν, χωρίς να ξεχνούν να του υπενθυμίζουν την πίστη τους σε εκείνο και στις ικανότητές του. Στις οικογένειες όπου το επίπεδο αυτοεκτίμησης είναι ισχυρό, τα πάντα μπορούν να διορθωθούν και τα λάθη να εξαλειφθούν…
