Όταν ακούει ο απλός κόσμος για δημοσκοπήσεις γελάει ειρωνικά. Κανένας δεν τις πιστεύει! Ιδιαίτερα οι νέοι και οι πιο φτωχοί άνθρωποι τις θεωρούν, και όχι άδικα, εργαλεία του τυραννικού κλεπτοκρατικού κατεστημένου. Οι νέοι και οι πληβείοι δεν απαντούν στις δημοσκοπήσεις και οι τελευταίες σπανίως απευθύνονται σε αυτούς. Τα δημοσκοπικά δείγματα είναι χιλιοχρησιμοποιημένα και εν γνώσει τους αποτυχημένα. Πολύ περισσότερο όταν οι μετρήσεις γίνονται τον Αύγουστο! Οι δημοσκοπήσεις είναι προϊόν συνεννόησης των δημοσκόπων και πολιτικής σκοπιμότητας και όχι απαντήσεων των πολιτών. Το μαγειρείο, η ψευτιά και η αλλοίωση πάνε σύννεφο, πέραν του ότι σε περίοδο που οι πολίτες φτύνουν τις δημοσκοπήσεις, καμιά δεν μπορεί να προσεγγίσει τις λαϊκές τάσεις. Γι’ αυτό και οι δημοσκοπήσεις έχουν γίνει ρεζίλι και ρεντίκολο σε όλες τις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις. Δεν το βάζουν, όμως, κάτω. Όσο πιο έξω πέφτουν, τόσο επιμένουν στο ψέμα και την παραχάραξη. Είναι αρκετά τα λεφτά και πολύ μεγαλύτερα τα συμφέροντα που διακυβεύονται. Στο ίδιο και χειρότερο έργο θεατές και σε αυτή την εκλογική μάχη!
Από την πρώτη στιγμή της ανακοίνωσης της παραίτησης της κυβέρνησης Τσίπρα ολόκληρο το συστημικό μιντιακό κατεστημένο άρχισε να χρησιμοποιεί όλα του τα «όπλα» ενάντια στη μόνη συνεπή αντιμνημονιακή δύναμη, τη «Λαϊκή Ενότητα». Η Λαϊκή Ενότητα, η οποία φιλοδοξεί να καταστεί ένα μεγάλο μέτωπο αριστερών προοδευτικών αντιμνημονιακών δυνάμεων, ένα μέτωπο λαϊκής βάσης, αυτοοργάνωσης και λαϊκής συμμετοχής, αποτελεί τη μόνη δύναμη αντίστασης. Τη μόνη δύναμη τόλμης και ελπίδας που μπορεί να χαλάσει τη «σούπα» των μετεκλογικών εξελίξεων, που θέλουν να επιβάλλουν τα εγχώρια κέντρα εξουσίας και οι κυρίαρχοι κύκλοι της γερμανοκρατούμενης νεοφιλελεύθερης ευρωζώνης. Και αυτή η ”σούπα δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια κυβέρνηση συνεργασίας αποτελούμενη από όλες ή από μερικές από τις πολιτικές δυνάμεις εκείνες που είναι πρόθυμες να εφαρμόσουν το τρίτο και τα προηγούμενα μνημόνια που εξοντώνουν το λαό, καταβαραθρώνουν την οικονομία της χώρας και σταθεροποιούν την εθνική υποτέλεια.
Όπως είναι φυσικό, από το παιχνίδι αυτό δεν θα μπορούσαν να λείψουν και οι δημοσκοπήσεις, που έπιασαν δουλειά ήδη από αυτό το Σαββατοκύριακο, οργανώνοντας μια ενορχηστρωμένη επιχείρηση με διττό στόχο: Αφενός να «πριονίσουν» δραστικά τα ποσοστά της απήχησης της «Λαϊκής Ενότητας» στον ελληνικό λαό και αφετέρου να ξαναδημιουργήσουν ένα δικομματικό σκηνικό όπως αυτό μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που βασάνιζε τη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες, αυτή τη φορά μεταξύ της ΝΔ και του εναπομείναντα μνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ.
Εδώ και αρκετά χρόνια είναι ηλίου φαεινότερο ότι οι δημοσκοπήσεις – και κυρίως οι πολιτικές – δεν χρησιμοποιούνται για να αποτυπώσουν την εικόνα της στιγμής ως προς τις διαθέσεις των πολιτών, αλλά για το αντίστροφο. Χρησιμοποιούνται ως εργαλείο παρέμβασης έτσι ώστε να διαμορφώσουν τη συνείδηση των πολιτών με βάση το συμφέρον όσων παραγγέλλουν τις δημοσκοπήσεις και εκπροσωπούν ή εξυπηρετούν κατά κανόνα την εξουσία και τη συστημική τάξη πραγμάτων.
Ακριβώς αυτό όμως είναι που τις καθιστά ευάλωτες και παντελώς αναξιόπιστες στα μάτια του λαού, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό του δημοψηφίσματος της 5 Ιουλίου, όπου κυριολεκτικά το σύνολο σχεδόν των δημοσκοπικών εταιρειών έπαθαν πανωλεθρία.
Είναι χαρακτηριστικό ότι την τελευταία βδομάδα πριν το δημοψήφισμα, το σύνολο των δημοσκοπήσεων έδειχνε «ντέρμπι» μεταξύ του «ΟΧΙ» και του «ΝΑΙ» με διαφορές που κυμαίνονταν μεταξύ της μισής μονάδας και του 1,5% και μάλιστα οι περισσότερες από αυτές αναδείκνυαν ως νικητή το …«ΝΑΙ»!
Κάποιες μάλιστα από τις δημοσκοπικές εταιρείες για να δικαιολογήσουν τα «ευρήματά» τους μεταχειρίζονταν και τη νεοφανή και παντελώς αντιεπιστημονική, σύμφωνα με τους ίδιους τους δημοσκόπους άλλωστε, παράμετρο της «παράστασης νίκης», όπου το «ΝΑΙ» υπερτερούσε με ποσοστά ακόμη και άνω του 50%, ενώ το «ΟΧΙ» έπιανε δεν έπιανε 35%! Κάποιες εταιρείες, προκειμένου να δικαιολογηθεί και εμπεδωθεί η υπεροχή του «ΝΑΙ» κατέγραφαν παράλληλα και συντριπτική υπεροχή της προτίμησης των πολιτών υπέρ του ευρώ, έναντι της επιστροφής σε εθνικό νόμισμα, με συντριπτικά ποσοστά του 80% και ακόμη πιο πάνω. Κι αυτό σε αντίθεση βέβαια με τα ευρήματα μετρήσεων που είχαν διεξαχθεί λίγες μόλις βδομάδες πριν, που έδειχναν αρκετά μικρότερα τα ποσοστά του «πάση θυσία» στο ευρώ.
Το «Βατερλώ» των δημοσκόπων πιστοποιήθηκε βέβαια και στις 5 Ιουλίου, τη βραδιά του δημοψηφίσματος, καθώς οι έρευνές τους που ανακοινώθηκαν μόλις έκλεισαν οι κάλπες προδιέγραφαν ένα αμφίρροπο αποτέλεσμα, έστω και με μια μικρή διαφορά υπέρ του «ΟΧΙ».
Ο ελληνικός λαός σε πείσμα όλων αυτών φρόντισε να τους διαψεύσει με πολύ ηχηρό και εμφαντικό τρόπο. Έβγαλε από την κάλπη ένα τρανταχτό, περήφανο και ηρωικό «ΟΧΙ» με την τεράστια διαφορά 23 ποσοστιαίων μονάδων. Κι αυτό παρά τις κλειστές τράπεζες και παρά το γεγονός ότι είχαν πέσει πάνω του «θεοί και δαίμονες» τόσο σε εγχώριο όσο και σε διεθνές επίπεδο που με απειλές, τρομοκρατία και εκβιαστικά διλήμματα προσπάθησαν να υφαρπάξουν την ψήφο του υπέρ ενός ταπεινωτικού «ΝΑΙ» στα καταστροφικά μνημόνια.
Ας είναι βέβαιοι ότι το ίδιο θα πράξει και τώρα, στις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου. Παρότι αυτές προκηρύχθηκαν με αντιδημοκρατικές διαδικασίες εξπρές μέσα στο κατακαλόκαιρο, προκειμένου να μην προλάβει ο λαός να νοιώσει στο πετσί του το σύνολο από τον ορυμαγδό των μέτρων του τρίτου μνημονίου που ψήφισαν από κοινού ο εναπομείνας ΣΥΡΙΖΑ, οι ΑΝΕΛ, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι. Και που βέβαια διεκδικούν τώρα την ψήφο του λαού, όχι μόνο για να εξασφαλιστεί η πλήρης εφαρμογή τους, αλλά και για να ψηφιστεί η «ουρά» των ακόμη χειρότερων αντιλαϊκών μέτρων που προοιωνίζεται η επαίσχυντη συμφωνία που συνομολόγησε η κυβέρνηση Τσίπρα.
Τους πληροφορούμε ότι θα «τρίβουν τα μάτια τους» τη βραδιά των εκλογών με την επίδοση της «Λαϊκής Ενότητας», τη μόνη δύναμη που με συνέπεια αγωνίζεται για το «ΟΧΙ μέχρι το τέλος» και για τη δικαίωσή του.
ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΗΣ
