Πολλές έρευνες, πολλές μελέτες, μιλούν για την ευεργετική επίδραση του χαμόγελου στη ζωή μας. Στοιχεία που άλλα αποδεικνύονται επιστημονικά κι άλλα επιβεβαιώνονται εμπειρικά, συνιστούν το χαμόγελο ως μια κύρια πηγή ευζωίας: Μειώνει το στρες, σπάει την αμηχανία, συμβάλλει στην αξιοπιστία, αυξάνει την παραγωγικότητα, χαμηλώνει τους καρδιακούς παλμούς, ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα, αυξάνει τη διάρκεια της ζωής… Τόσοι και τόσοι λόγοι, όλοι τους εξαιρετικοί!
Τι γίνεται όμως στην πραγματική ζωή; Πόσο συχνά χαμογελάμε, πόσο συχνά επιτρέπουμε στην καθημερινότητά μας να «γεννήσει» χαμόγελα, πόσο αφήνουμε τους ρυθμούς μας να χωρέσουν ένα χαμόγελο αντί για ένα σφιγμένο πρόσωπο ή ένα «χαμογελαστό προσωπείο» που μάλλον υποκρίνεται παρά νιώθει τη χαρά;
Γιατί το χαμόγελο –κακά τα ψέματα- δεν μπορούμε να το φορέσουμε σαν να είναι μάσκα ομορφιάς, ούτε μπορούμε να το παραγγέλνουμε σαν να είναι καφές για να μας το φέρουν, το χαμόγελο πρέπει να το βρούμε μόνοι μας… να ξαναβρούμε το χαμόγελό μας! Τι σημαίνει όμως αυτό;
Σημαίνει ότι πρέπει να ξαναθυμηθούμε τις βασικές μας τις αρχές, τις αρχές δηλαδή της καλοσύνης, της ευγένειας, της εγγύτητας, όλων εκείνων των στοιχείων που επιτρέπουν την επαφή και την επικοινωνία στις ανθρώπινες σχέσεις: Μια καλημέρα, μια καλή κουβέντα, οι καλές προθέσεις, οι καλές πράξεις… το καλό γενικά! Σε αντίθεση, το συμφέρον, το κέρδος, η κοροϊδία, η κακοπιστία, όσο κι αν προσποιούμαστε δεν αφήνουν χώρο για χαμόγελα (κι ας κάνουμε πως χαμογελάμε…).
Το χαμόγελο θέλει καλή καρδιά και ανοιχτωσιά για να υπάρξει, θέλει ψυχική ευγένεια και καλοσύνη για να ευδοκιμήσει, θέλει καλούς τρόπους, καλούς ανθρώπους… Μην περιμένουμε από το χαμόγελο να έρθει να μας βρει για να μας καταπραΰνει. Πρέπει εμείς να πάμε σε αυτό και να το καλέσουμε με καλή προαίρεση στη ζωή μας… Τότε αυτό θα μας δοθεί απλόχερα και θα μας προσφέρει όλα τα ευεργετικά συστατικά του: σαν παυσίπονο, σαν μυστικό της νεότητας, σαν χαρά της ζωής και αλατοπίπερο μιας σχέσης…
