Στην εποχή των πατεράδων μας τα παιδιά, αλλά και οι μεγάλοι, περίμεναν με ανυπομονησία τα Xριστούγεννα, για τα δώρα και τα γλυκά, το καλό φαγητό, κάποια καινούργια ρούχα, αλλά και τις μέρες της αργίας, ξεκούρασης για να κοιμηθούν λίγο παραπάνω και για να δουν τους δικούς τους ανθρώπους λίγο περισσότερο.
Στη δική μας εποχή αυτά άλλαξαν. Το καλό φαγητό, το κρέας δηλαδή, τα γλυκά, τα καινούργια ρούχα έγιναν πλέον μια καθημερινή συνήθεια, τα δώρα τα δίναμε και τα δεχόμαστε με πολλές άλλες ευκαιρίες, γενέθλια, ονομαστικές γιορτές, επισκέψεις, αλλά και χωρίς ιδιαίτερο λόγο.
Οπότε τα χριστούγεννά έχασαν την υλική υπόστασή τους. Και όλες σχεδόν τις πηγές της χαράς τους, που τα έκαναν ξεχωριστές μέρες από τις υπόλοιπες του χρόνου. Η ευχέρεια του χρήματος –αλλά και τα εορτοδάνεια- αναζήτησαν άλλους τρόπους για να κάνουν αυτές τις μέρες ξεχωριστές. Τις πολυήμερες διακοπές στο εξωτερικό, το χειμερινό σκι, τα εντυπωσιακά ρεβεγιόν σε πανάκριβα ρεστωράν, πάντα βέβαια σε συνδυασμό με ακόμη πιο ακριβά ρούχα και φαγητά, γιατί «πώς θα καταλάβει πως είναι Χριστούγεννα αν δεν ψωνίσεις κάτι παραπάνω;»..
Ετσι, η ανθρώπινη υπόσταση των Χριστουγέννων πήγε στην άκρη. Οι γονείς πήγαιναν στο Παρίσι, τα παιδιά στην Αράχωβα και οι παπούδες έμεναν μόνοι στο σπίτι, αν δεν …παρκάρονταν σε κάποιο νοσοκομείο και αν δεν ήταν μονίμως αφημένοι σε κάποιο γηροκομείο, η εβδομάδα είχε γίνει πέντε ημερών, αλλά και τα μέλη της οικογένειας δεν είχαν πια τίποτα να πουν, έτσι που είχαν μάθει πλέον να μην μιλάνε παρά για τα βασικά και μόνο, ενώ η στοργή των γονέων να αποδεικνύεται μόνο με την άμεση ικανοποίηση σε ό,τι ζητήσουν.τα παιδιά, αλλά και με τα παχυλά χαρτζιλίκια.
Και ήλθε η κρίση, την διεκτραγώδηση της οποίας καλύτερα να την αποφύγουμε χρονιάρες μέρες. Πάνε και τα ταξίδια, πάνε και τα λούσα, πάει και η χλιδή. Δεν είναι βέβαια για να χαρεί κανείς με αυτό, αλλά δεν μπορεί και να μην αναρωτηθεί:
Μήπως ξαναήλθε η ώρα των ανθρώπινων σχέσεων.
Μήπως ξανακουμπήσει το ένα μέλος της οικογένειας πάνω στο άλλο;
Μήπως βρεθεί χρόνος για να ασχοληθούμε ουσιαστικά με τα προβλήματα των γονέων και των παιδιών μας; Τώρα που δεν μπορούμε να κάνουμε όσα κάναμε με το χρήμα;
Και μήπως ανακαλύψουμε επιτέλους πως τα πιο ωραία πράγματα στη ζωή δεν μπορούν να αγοραστούν;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ
