Στην πρώτη δημοσκόπηση μετά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου με πρόθεση ψήφου η διαφορά στην πρόθεση ψήφου φτάνει το 27%, με τον ΣΥΡΙΖΑ να ξεπερνάει άνετα το φράγμα της αυτοδυναμίας και να φτάνει πλέον το 45,4%.

Στον αντίποδα, η ΝΔ φτάνει στο 18,4%, ενώ όλα τα υπόλοιπα κόμματα σημειώνουν μικρή ή μεγαλύτερη πτώση, με το ΠΑΣΟΚ να φτάνει σε ποσοστό που θα το άφηνε εκτός Βουλής, ήτοι 2,8%.

Αναλυτικά, μετά τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ ακολουθούν (σε παρένθεση το ποσοστό των εκλογών): ΚΚΕ με 4,8% (5,45%), ΑΝΕΛ με 4,7% (4,75%), Χρυσή Αυγή με 4,7% (6,28%), Ποτάμι με 4,6% (6,05%), ΠΑΣΟΚ με 2,8% (4,68%), ΚΙΝΗΜΑ Δημοκρατών Σοσιαλιστών με 2,00% (2,46%), Ένωση Κεντρώων με 1,8% (1,79%), Τελεία με 1,4% (1,77%), Άλλο κόμμα 1,3% και άκυρο/λευκό/αποχή 8,1%.

Συγκεντρωτικά στην πρόθεση ψήφου τα ποσοστά είναι τα ακόλουθα:

• ΣΥΡΙΖΑ 45,4%
• ΝΔ 18,4%
• ΚΚΕ 4,8%
• Ανεξάρτητοι Ελληνες 4,7%
• Χρυσή Αυγή 4,7%
• Ποτάμι 4,6%
• ΠΑΣΟΚ 2,8%
• Κίνημα Παπανδρέου 2%
• Ενωση Κεντρώων 1,8%
• Τελεία 1,4%
• Αλλο κόμμα 1,3%

Ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να κερδίζει εννέα μονάδες σε σχέση με το ποσοστό που έλαβε στις εθνικές εκλογές πριν από είκοσι ημέρες.

Με βάση τα ποσοστά αυτά, τα κόμματα θα έπαιρναν τις εξής έδρες:

ΣΥΡΙΖΑ: 187

ΝΔ: 56

ΚΚΕ: 15

ΠΟΤΑΜΙ: 14

ΑΝΕΛ: 14

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ: 14

Στο ερώτημα «πως κρίνετε τις πρώτες ημέρες της κυβέρνησης», το 83,1% απαντά «θετικά και μάλλον θετικά», έναντι 13,6% που είπε «αρνητικά και μάλλον αρνητικά» και 3,3% που δεν απάντησε. Στο ερώτημα «σας ικανοποίησαν οι προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης» το 79,9% απάντησε «ναι και μάλλον ναι», ενώ το 17,4% «όχι και μάλλον όχι» (στο 2,7% το δεν απαντώ).

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Απροσδόκητος κόλαφος για το ΠΑΣΟΚ του Βαγγέλη Βενιζέλου από την «Τσάιτ», την εφημερίδα της γερμανικής σοσιαλδημοκρατικής διανόησης. Σοκάρει πραγματικά η αρχή ενός άρθρου της, το οποίο ξεκινάει ως εξής: «Μια νέα ανατριχιαστική λέξη γεμίζει τρόμο τους σοσιαλδημοκράτες της Ευρώπης: πασοκοποίηση»!!! Τέτοιο πλήγμα από τους Γερμανούς σοσιαλδημοκράτες εναντίον του ΠΑΣΟΚ και του προέδρου του σίγουρα με τίποτα δεν το περίμενε ο Ευ. Βενιζέλος. «Το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα του ΠΑΣΟΚ κατακρημνίστηκε από το 43,9% του 2009 στο 4,7%» διευκρινίζει η γερμανική σοσιαλδημοκρατική εφημερίδα και συνεχίζει: «Και τώρα; Τώρα συζητούν αυτοί που χαράζουν στρατηγική δεξιά και αριστερά του ευρωπαϊκού κέντρου, πώς θα επιδράσει η ελληνική καθίζηση στη γενική (πολιτική) σκηνή του Παλαιού Κόσμου… Θα μετατραπούν η Ιταλία και η Ισπανία σε χώρες παρόμοιες με την Ελλάδα, καθώς σε αυτές υπάρχουν ήδη οργανωμένοι συμπαθούντες του ΣΥΡΙΖΑ; Θα γίνει ο λεκτικά βίαιος λαϊκισμός των νέων Ελλήνων ηρώων Αλέξη Τσίπρα και Γιάνη Βαρουφάκη υπόδειγμα της αντίστασης εναντίον της γερμανικής κυριαρχίας στην ΕΕ;». Η σοσιαλδημοκρατική εφημερίδα αναρωτιέται: «Στο ελληνικό παράδειγμα αναγγέλλεται προς τα έξω η πολιτιστική σύγκρουση του ευρωπαϊκού Βορρά – Νότου (του «γερμανικού Βορρά» εναντίον του «λατινικού Νότου»), για την οποία προειδοποιούσε πριν από δύο χρόνια ο Ιταλός φιλόσοφος Τζόρτζιο Αγκαμπέν;».

Πέρα από τα τόσο προσφιλή στους σοσιαλδημοκράτες σχήματα θεωρίας περί σύγκρουσης των «Γερμανών» με τους «Λατίνους», η ουσία είναι ότι από τη στιγμή που τα ευρωπαϊκά σοσιαλιστικά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα ενστερνίστηκαν σε ικανό βαθμό τις ιδεολογικές και πολιτικές αρχές της Δεξιάς ώστε να συγκυβερνούν με άνεση μαζί της στη Γερμανία, στην Ελλάδα, στην Αυστρία, στο Βέλγιο κ.λπ., η σοσιαλδημοκρατία κινδυνεύει να μην έχει πλέον λόγο πολιτικής ύπαρξης! Από εκεί δηλαδή που η Κεντροαριστερά και η Δεξιά αποτελούσαν παντού τους δύο πυλώνες του καπιταλιστικού συστήματος και εναλλάσσονταν στην εξουσία διασφαλίζοντας τη διαιώνισή του, τώρα τα πράγματα άλλαξαν. Ο κεντροαριστερός πυλώνας ατρόφησε και μαραζώνει. Μετατρέπεται σε «κυβερνητική τσόντα» της Δεξιάς σε πολλές χώρες. Είναι παντού φανερό ότι τα σοσιαλδημοκρατικά και σοσιαλιστικά κόμματα της Ευρώπης διολισθαίνουν προς την ανυπαρξία, ακόμη και σε χώρες που κυβερνούν! Τέτοιο παράδειγμα είναι π.χ. η Γαλλία ή η Ιταλία. Η πολιτική της λιτότητας που εδώ και πέντε περίπου χρόνια άρχισε να συνοδεύει τη γερμανική ηγεμονία στην Ευρώπη προκαλεί κολοσσιαίες τεκτονικές αλλαγές στο ευρωπαϊκό πολιτικό σύστημα. Νέες δυνάμεις αναδύονται στα δεξιά και στα αριστερά του πολιτικού φάσματος, δυνάμεις οι οποίες αμφισβητούν εντονότατα τη γερμανική τάξη πραγμάτων στη γηραιά ήπειρο.

Αναφερόμενη στην Ισπανία και στο Ποδέμος, το κίνημα που έγινε κόμμα των Ισπανών Αγανακτισμένων, η «Τσάιτ» γράφει μεταξύ άλλων: «Κλασικό κόμμα διαμαρτυρίας. Εκπροσωπεί την επόμενη πρόκληση για το παλιό εργατικό κίνημα της Ευρώπης. Αντί να χαράζει τις διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στην Δεξιά και την Αριστερά, τις χαράζει ανάμεσα στους πάνω και στους κάτω, ανάμεσα στους ανθρώπους και τις ελίτ. Το Ποδέμος απαιτεί νέο «σύστημα» και βλέπει τον εαυτό του ως εκπρόσωπο του νέου. Ο αγώνας του νεαρού πολιτικού επιστήμονα Πάβλο Ιγκλέσιας δεν είναι ταξικός αγώνας της παλιάς σχολής. Εδώ πρόκειται για το όλον. «Ο λαός» εναντίον αυτών που ασκούν την εξουσία. Εναντίον του καρτέλ της εξουσίας. Εναντίον της κάστας… Εμείς εναντίον των άλλων είναι η θεμελιώδης στάση» γράφει η σοσιαλδημοκρατική εβδομαδιαία εφημερίδα «Ντι Τσάιτ».

Λέει κι άλλα πολλά που λιγότερο ή περισσότερο έντονα αποτυπώνουν το υπαρξιακό πρόβλημα της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας. Εκείνο που ομολογούμε ότι μας προκάλεσε κατάπληξη σε αυτό το ενδιαφέρον κατά τα άλλα άρθρο είναι ότι πουθενά, μα πουθενά, στο κείμενο αυτό δεν υπάρχει η παραμικρή νύξη για το αυτονόητο: την αλλαγή της πολιτικής της σοσιαλδημοκρατίας! Θεωρούν δεδομένο δηλαδή οι Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες ότι η Κεντροαριστερά δεν θα αλλάξει καθόλου την πολιτική της -πράγμα πολύ φυσιολογικό αφού συμμετέχουν σε κυβέρνηση συνασπισμού με τη γερμανική Δεξιά, η οποία και χαράζει την πολιτική της κυβέρνησης- και… αμπελοφιλοσοφούν περί της αντιμετώπισης των δυνάμεων που γεννά ουσιαστικά η προϊούσα πολιτική ανυπαρξία τους! Μωρέ… «πασοκοποίηση» που τους χρειάζεται!

*Δημοσιεύθηκε στο ”ΕΘΝΟΣ” την Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2015