Oι καπνιστές είναι αθώοι για το πρόστιμο και για την απειλή του που τους επιβάλονται και όλοι έχουν τα ίδια δικαιώματα με τον επόμενο ομόλογό τους όσον αφορά το κάπνισμα τόσο μέσα όσο και έξω και τις ίδιες υποχρεώσεις για τον ίδιο λόγο.

Ενώ η οδήγηση διαπερνώντας κόκκινο φωτεινό σηματοδότη επιφέρει κυρώσεις και έχει συνέπειες, το κάπνισμα σε δημόσιο χώρο δεν είναι το ίδιο τιμωρητικό γεγονός χωρίς να ανήκει στην ίδια κατηγορία που δεν έχει συνέπειες, αλλά εξαρτάται από το επίπεδο της ελευθερίας που είναι διαθέσιμο υπό όρους.

Συμβαίνει ότι τα δικαιώματα τα οποία διαθέτουμε μας αποδίδονται φυσικά και δεν εξαρτώνται από το νομικό πλαίσιο του συντάγματος μιας χώρας στην οποία ανήκουν οι άνθρωποι που τα έχουν, πόσο μάλλον ότι δεν εξαρτώνται από νόμους οι οποίοι δεν τα σέβονται και τιμωρούν την ύπαρξή τους με φυλάκιση ή πρόστιμα.

Ο καθένας γεννήθηκε ελεύθερος με το δικαίωμα να καπνίζει και μέσα και έξω και να το επιλέγει, και το κάψιμο της άκρης ενός τσιγάρου είτε μέσα είτε έξω είναι ο προβλεπόμενος τρόπος χρήσης και κατανάλωσης του, αφού το έχει αποκτήσει ο ιδιοκτήτης του που έχει να μην κάνει τίποτα περισσότερο για να το καταναλώσει με τον προβλεπόμενο τρόπο από το να πληρώσει γι’ αυτό και να μην υποβληθεί στον χρηστικό εξαναγκασμό της περιουσίας του. Τίποτα περισσότερο σαν την απομάκρυνσή τους από εκεί που ήδη βρίσκονται, όπως αυτό συμβαίνει ως χρηστικός εξαναγκασμός.

Όσον αφορά το υποχρεωτικό και αποκλειστικά κάπνισμα σε εξωτερικούς χώρους, σκεφτείτε ότι το κάπνισμα και το περπάτημα για να το κάνετε αυτό είναι δύο ξεχωριστές πρωτοβουλίες του ίδιου ατόμου που πρέπει να παραμένουν ξεχωριστά μεταξύ τους. Δεν θα πρέπει να τις αποκτήσουν για τον ίδιο λόγο ενώ έχουν το δικαίωμα να κυκλοφορούν ελεύθερα χωρίς να υποχρεωθούν, που είναι ένα νομικά κατοχυρωμένο ανθρώπινο δικαίωμα που αξιοποιούμε όλοι. Γιατί όχι και όσοι καπνίζουνε οι οποίοι πρέπει να ελέγξουν το Άρθρο 13 του Χάρτη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών και να το συγκρίνουν με αυτό που συμβαίνει το οποίο οι ίδιοι βιώνουν. Δεν είναι προφανές λαμβάνοντας υπόψη την έννοια της κυκλοφορίας κατά τη μετακίνηση ότι η απαγόρευση του καπνίσματος δεν σέβεται και δεν τηρεί το δικαίωμα του καθενός στην ελεύθερη κυκλοφορία με πρώτα και κύρια αυτούς που καπνίζουν να έχουν τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις με όλους τους άλλους, ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο;

Επιπλέον, η ομοιόμορφη ατυποποίητη συσκευασία καπνικών ειδών που επιβάλεται σε 19 χώρες του κόσμου έχει να κάνει με το δικαίωμα να διατηρείτε τους καρπούς της εργασίας σας και δεν το σέβεται για όλους όπως θα έπρεπε, και η υπερβολική φορολογία των προϊόντων καπνού που επιβάλεται σε ορισμένες χώρες αντιτίθεται περαιτέρω στο δικαίωμα ισοκατάνομης και δίκαιης φορολογίας που εισπράττεται δίκαια όπως αυτή κατανέμεται.

Μπροστά στον πόλεμο κατά του καπνίσματος το κράτος και οι πολίτες του να προτιμήσουν την ειρήνη.

Ο νόμος να υπάρχει για να ρυθμίσει μόνο το κάπνισμα ότι επιτρέπεται για τους ενήλικους ώστε να μην καπνίζουν ανήλικοι και ότι πρέπει να περιέχεται από καπνό και όχι άλλες ουσίες, για να μην καπνίζονται ναρκωτικές ουσίες, όχι γιατί είναι αντικαπνιστικός ο νόμος που μπορεί να λέει «να βγείτε έξω για να καπνίσετε την μαριχουάνα σας» αρκεί να είσαστε έξω. Για αυτό χρειάζεται ο νόμος σε σχέση με το κάπνισμα. Και αυτό μόνο να λέει και να προβλέπει και να απαιτεί. Τα άλλα που προβλέπονται από τον αντισυνταγματικό αντικαπνιστικό νόμο καλύπτονται από το εθνικό σύνταγμα κάθε χώρας και δεν αποτελούν αρμοδιότητες του νόμου που τιμωρείται αλλά του Συντάγματος που κατοχυρώνει τα δικαιώματά μας και τις πολιτικές ελευθερίες.

Η ανεύθυνη χρήση του νόμου που τιμωρείται επειδή κάποιος υπουργός υγείας διάλεξε και προτίμησε να τιμωρήσει αυτούς που καπνίζουν απαγορεύεται τόσο σε μας όσο και σε εκείνο. Γίνεται δε εις βάρος όσων καπνίζουν και εμμέσως και των άλλων και απαγορεύεται αντί του Συντάγματος να προβλέπεται η καθημερινότητα των πολιτών δια του νόμου και της νομοθεσίας που τιμωρείται.

Όχι κατευθείαν με τον νόμο αλλά από το Σύνταγμα κατοχυρώνονται τα δικαιώματα που πρέπει να γίνονται σεβαστά από τον νόμο και να αναγνωρίζονται από αυτόν.

Κάποιος υπουργός υγείας δείχνει ότι δεν ξέρει τι σημαίνει πρωτοβουλία για την πρωτοβουλία κανείς να μετακινηθεί σε σύγκριση με την πρωτοβουλία του να καπνίσει, η οποία διαφέρει και δεν πρέπει να υπάρχει για τον ίδιο λόγο, δείχνει να μην ξέρει την έννοια της λογικής συνέπειας διότι το ένα δεν αποτελεί την λογική συνέπεια του άλλου, και δείχνει να μην ξέρει την διαφορά που υπάρχει ανάμεσα σε έναν κανόνα που απαγορεύει το κάπνισμα λόγω κινδύνου και από ανάγκη και τον νόμο που δεν πρέπει να τιμωρεί τους διαφόρους κανόνες αδίκως ώστε να μην εκλαμβάνεται και ο νόμος από κανόνας. Δείχνει έτσι ότι είναι αγνώμων.