Κάπου στην ανέμελη ηλικία των 10 ετών η μητέρα μου με προτροπή της γιαγιάς μου αποφάσισε να με στείλει στους Προσκόπους. Θέλετε γιατί ήμουν μοναχοπαίδι και ολίγον τι καλομαθημένος κανακάρης; Θέλετε γιατί ήμουν μονίμως σε μια φάση συνεχούς υπερκινητικότητας και ανυπακοής;

Άγνωσται αι βουλαί τους.

Σήμερα όμως, 23 ολόκληρα χρόνια, μετά τις ευγνωμονώ για αυτή τους την απόφαση. Και αν ποτέ κάνω παιδιά, τότε είναι 99,9% σίγουρο πώς θα τα στείλω εκεί. Οι λόγοι είναι δεκάδες. Κατ’ εμέ, ο πιο σημαντικός; Αυτονόμηση.

Τα μισά πιτσιρίκια της χώρας να μεγάλωναν με τις αξίες του Προσκοπισμού, θα είχε γίνει το πρώτο βήμα για να εξαλειφθεί το κοινωνικό φαινόμενο του «μαμάκια», του παιδιού «τα θέλω όλα έτοιμα», του πιτσιρικά που δεν τον νοιάζουν οι γύρω του, του παιδοβούβαλου που ζει στα 30 με την μάνα του και της ζητά να του φτιάξει φραπέ και παστίτσιο.

Μην απορήσεις αν, μετά την πρώτη πολυήμερη εκδρομή του με τους Προσκόπους, το παιδί σου αρχίσει να τακτοποιεί το δωμάτιο και τα παιχνίδια του, αρχίσει να σου μιλά για το πόσο όμορφα νιώθει στο βουνό κοντά στη φύση, αν το δεις να πλένει το πιάτο του αφού φάει στο νεροχύτη. Μην εκπλαγείς αν φάει τελικά τα φρούτα και τα λαχανικά που τον σταύρωνες τόσα χρόνια. Μην απορήσεις αν τον δεις να βοηθά στην κουζίνα και να σε ρωτά αν θα ήθελες να προσφέρεις κάποιο από τα πράγματα που δεν χρειάζεστε στο ετήσιο φιλανθρωπικό μπαζάρ.

Δεν υπέστη πλύση εγκεφάλου, μην ανησυχείς. Για την ακρίβεια… μακάρι οι πλύσεις εγκεφάλου να είχαν τέτοια αποτελέσματα. Όλα τα παραπάνω είναι αυτονόητα για έναν Πρόσκοπο.

Αν σκέφτεσαι λοιπόν τι μπορεί να κερδίσει το πιτσιρίκι από τον Προσκοπισμό και γιατί να το στείλεις σε μια κοινότητα ανθρώπων με κοντό σορτσάκι, πουκάμισο και μαντήλι, σημείωσε τα εξής:

Για να αναπτύξει soft skills και δεξιότητες που δε θα μάθει σε καμία άλλη δραστηριότητα, και θα τον κάνουν έναν ολοκληρωμένο ενήλικα.

Γιατί θα δει και θα ζήσει εμπειρίες που θα θυμάται για όλη του τη ζωή με χαμόγελο.

Γιατί μέσω του Προσκοπισμού θα γνωρίσει νέες τέχνες, τη παράδοση, την ιστορία και τον πολισμό μέσα από αληθινές εμπειρίες.

Γιατί ο Προσκοπισμός δεν είναι μια μονόπλευρη δραστηριότητα, την τρέχουν εθελοντές – άρα είναι κάτι που το πιστεύουν και το αγαπάνε.

Γιατί δημιουργεί τις τέλειες συνθήκες για να χτίσει σχέσεις που θα κρατήσουν μια ζωή.

Γιατί θα αναπτύξει δεξιότητες συνεργασίας και ηγεσίας και θα μάθει να παίρνει πρωτοβουλίες.

Γιατί θα γίνει αυτόνομο και θα αποκτήσει αυτοπεποίθηση.

Γιατί θα έρθει σε άμεση επαφή με τη φύση και θα αναπτύξει δεξιότητες που θα το βοηθήσουν να την απολαύσει σε βάθος αλλά και με ασφάλεια.

Γιατί θα αποκτήσει οικολογική συνείδηση.

Για να αναπτύξει πνεύμα αλληλεγγύης και προσφοράς στην κοινωνία.

Για να αποκτήσει ενσυναίσθηση, που τόσο πολύ τη διαβάζεις στα parenting sites αλλά δεν έχεις ιδέα πώς θα την κερδίσει.

Γιατί θα μάθει πώς να αντιμετωπίζει αποτελεσματικά προβλήματα και να ξεπερνά τις φοβίες του.

Γιατί θα μπει σε ένα περιβάλλον το οποίο ενδιαφέρεται για την υγεία του, με δράσεις προσανατολισμένες στην αποτροπή πάσης φύσεως εξαρτήσεων.

Για να ευαισθητοποιηθεί σε κοινωνικά ζητήματα, όπως η μετανάστευση και η φτώχια μέσα από σχετικές δράσεις.

Γιατί θα μάθει να βοηθά τον εαυτό του και τους άλλους.

Και γιατί θα μάθει πάντα και για τα πάντα να είναι έτοιμος.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το πώς και το πού, κάνε κλικ εδώ. 

Η Πέμπτη της δεύτερης εβδομάδας του Τριωδίου (Κρεατινής) ονομάζεται Τσικνοπέμπτη ή Τσικνοπέφτη, επειδή την ημέρα αυτή όλα τα σπίτια ψήνουν κρέας ή λειώνουν το λίπος από τα χοιρινά και ο μυρωδάτος καπνός (τσίκνα) είναι διάχυτος παντού. Από αυτή την τσίκνα, λοιπόν, έχει πάρει και το όνομά της η Πέμπτη και λέγεται Τσικνοπέμπτη.

Το έθιμο χάνεται στα βάθη των αιώνων, χωρίς να γνωρίζουμε την προέλευσή του. Εικάζεται, όμως, ότι προέρχεται από τις βακχικές γιορτές των αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων, που επιβίωσαν του Χριστιανισμού. Σύμφωνα με τον λαογράφο Δημήτριο Λουκάτο, το φαγοπότι και το γλέντι της ημέρας είναι «ομοιοπαθητικές προσπάθειες για την ευφορία της γης».

Την Τσικνοπέμπτη ξεκινούν ουσιαστικά οι εκδηλώσεις της Αποκριάς, οι οποίες κορυφώνονται με τα Κούλουμα την Καθαρά Δευτέρα. Ανάλογες γιορτές υπάρχουν στη Γερμανία (Schmutziger Donnerstag = Λιπαρή Πέμπτη) και στη Νέα Ορλεάνη των ΗΠΑ (Mardi Gras = Λιπαρή Τρίτη), που συνδυάζονται με καρναβαλικές εκδηλώσεις.

Στο έθιμο της Τσικνοπέμπτης και γενικά στην κρεατοφαγία αντιτίθεται η οργάνωση “Πολίτες για τα Δικαιώματα της Φύσης και της Ζωής” (ΠΟΦΥΖΩ), που υποστηρίζει την ιδεολογία του «αντισπισισμού» (anti-speciesism), η οποία στρέφεται κατά της καταπάτησης των δικαιωμάτων των ζώων.

Η Τσικνοπέμπτη ανά την Ελλάδα

Στην παλαιά πόλη της Κέρκυρας τελούνται τα Κορφιάτικα Πετεγολέτσια ή αλλιώς Κουτσομπολιά ή Πέτε Γόλια. Η πετεγολέτσα, το πετεγουλιό όπως το λένε οι Κερκυραίοι, δεν είναι άλλο από το γνωστότατο κουτσομπολιό. Η πετεγολέτσα πραγματοποιείται το βράδυ της Τσικνοπέμπτης, στην Πιάτσα κοντά στην τοποθεσία “Κουκουνάρα”, της πόλης τής Κέρκυρας.

Στην Πάτρα έχουμε το έθιμο της Κουλουρούς. Η Γιαννούλα η Κουλουρού πιστεύει λανθασμένα πως ο Ναύαρχος Ουίλσον είναι τρελά ερωτευμένος μαζί της και πως έρχεται να την παντρευτεί. Γι’ αυτό ντύνεται νύφη και με τη συνοδεία των Πατρινών πηγαίνει να προϋπαντήσει τον καλό της στο λιμάνι. Γύρω της οι Πατρινοί διασκεδάζουν με τα καμώματά της.

Στις Σέρρες ανάβονται μεγάλες φωτιές στις αλάνες, στις οποίες αφού ψήσουν το κρέας, πηδούν από πάνω τους. Στο τέλος κάποιος από την παρέα με χιούμορ αναλαμβάνει τα «προξενιά», ανακατεύοντας ταυτόχρονα τα κάρβουνα με ένα ξύλο.

Στην Κομοτηνή καψαλίζουν την κότα που θα φαγωθεί την επόμενη Κυριακή (της Απόκρεω). Αυτήν την ημέρα τα αρραβωνιασμένα ζευγάρια ανταλλάσσουν δώρα φαγώσιμα. Ο αρραβωνιαστικός στέλνει στην αρραβωνιαστικιά του μια κότα, τον κούρκο, και εκείνη στέλνει μπακλαβά και μια κότα γεμιστή. Όλα αυτά πραγματοποιούν την παροιμία πως ο «έρωτας περνάει από το στομάχι».

Στο Ηράκλειο της Κρήτης, μικροί και μεγάλοι περιδιαβαίνουν μεταμφιεσμένοι στους δρόμους και στις πλατείες της πόλης, τραγουδώντας και χορεύοντας.