Κάτι παραπάνω από σοβαρό συμβαίνει με τον ΣΥΡΙΖΑ και « δεν μπορεί να πάρει τα πόδια του», δεν μπορεί να σηκώσει κεφάλι. Βαριά ηττημένος πριν ένα χρόνο, ακολουθεί μία φθίνουσα πορεία με την Ν.Δ να προηγείται κατά μέσο όρο 20% στις δημοσκοπήσεις και το 12%-13% των ψηφοφόρων του να μετατοπίζεται προς την Ν.Δ. Δεν είναι όμως μόνο αυτό, ούτε ότι δεν έχει βρει τον αντιπολιτευτικό βηματισμό του ή ότι δεν έχει τολμήσει μία πραγματική κριτική αποτίμηση των αιτιών που τον οδήγησαν σε βαριές ήττες και ακόμα σε χειρότερη πορεία μετεκλογικά. Στην επιφάνεια έχει βγει ουσιαστικά όλο το υπαρξιακό του πρόβλημα μαζί με μια σωρεία αποκαλύψεων που τον φέρνει σε πολύ δύσκολη θέση, αφού φαίνεται ότι έσπασε κάθε ρεκόρ σκελετών στην ντουλάπα  για κόμμα που κυβέρνησε  τεσσεράμισι χρόνια.

Ας πάρουμε ορισμένα τελευταία συμβάντα, σχολιάζοντας προκαταβολικά ότι πολιτικός λόγος που στηρίζεται σε επιχειρήματα για « μετεμφυλιακό καθεστώς που θέλουν να στήσουν» ή για « παρακολουθήσεις» και « δημοκρατία των κασετών» είναι τουλάχιστον χωρίς περιεχόμενο, χωρίς σοβαρότητα και δεν μπορεί να τον πάρει κανείς στα σοβαρά. Οι τελευταίες αποκαλύψεις έχουν πλήξει παραπέρα το δήθεν ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς, αλλά και την αξιοπιστία του. Επιπλέον, όταν το σύνολο των αποκαλύψεων συνθέτουν ένα σχεδόν μαφιόζικο σκηνικό ανθρώπων που έπληξαν θεσμούς και Δημοκρατία, ποιος να ακούσει τον Τζανακόπουλο ή τον Παππά ή πολύ περισσότερο τον Πολάκη; Ο εξουσιαστικός νεοπλουτισμός , ο λαϊκισμός και η συνεχής ρητορική του κενού λόγου τον εκθέτει ακόμα περισσότερο.

Περιστατικό ένα: Η συζήτηση στην Βουλή για το πόρισμα της Επιτροπής. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπέστη μεγίστη ηθική, πολιτική, ιδεολογική και συμβολική ήττα.  Κανένα στέλεχός του πλην ίσως του εισηγητή του κ. Λάππα δεν φάνηκε να θέλει και να μπορεί να σηκώσει το βάρος. Οι υπόλοιποι ομιλητές έδιναν την εικόνα ότι μιλούσαν γιατί έπρεπε να μιλήσουν. Έδιναν στο σύνολό τους την εικόνα ποδοσφαιρικής ομάδας που έχει φάει τρία γκολ το πρώτο πεντάλεπτο. Δεν φταίνε κιόλας. Αυτά που αποκαλύφτηκαν στην Επιτροπή δεν άφηναν και πολλά περιθώρια. Άντε να δινόταν μία μάχη για να μην αισθανθεί ο κ. Παπαγγελόπουλος ότι τον αφήνουν ανυπεράσπιστο, κάτι αρκετά επικίνδυνο.

Από την πλευρά του ο κ. Τσίπρας επέλεξε να μιλήσει για τα Εθνικά. Θετικό έστω και αν αποτελεί υπεκφυγή και ομολογία αδυναμίας, μόνο που θα μπορούσε να το πάρει πάνω του το θέμα. Δεν το έκανε και δεν είναι τυχαίο. Επιπλέον η διατύπωση για την Εθνική συναίνεση με την προϋπόθεση της μη συνέχισης των « διώξεων» και των ερευνών  ήταν τουλάχιστον παρεξηγήσιμη. Το σκηνικό ολοκληρώθηκε με την αποχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ που αφήνει περιθώρια να θεωρεί κάποιος ότι Βουλευτές του θα μπορούσαν να ψηφίσουν υπέρ της παραπομπής Παπαγγελόπουλου. Η συνέχεια προμηνύεται μάλλον πολύ πιο ζοφερή.

Περιστατικό δεύτερο:  Επί τέσσερις μέρες οι ηγέτες των Κρατών μελών της Ε.Ε έδιναν σκληρή μάχη για το Ταμείο. Τελικά κατέληξαν και μάλιστα με την Ελλάδα να είναι από τις κερδισμένες χώρες. Την μέρα που η ΑΥΓΗ κυκλοφορούσε με φωτο από την συνάντηση Μέρκελ με τους ηγέτες του Νότου και τίτλο « Πήγε μόνο για τις φωτογραφίες» , ο Κυριάκος Μητσοτάκης γυρνούσε με 32 συν 40 δις. Ευρώ, σύνολο 72 δις.ευρώ. Πώς να πάρει κάποιος στα σοβαρά αυτή την εφημερίδα και αυτόν τον τίτλο; Αυτή ήταν και η προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ τις προηγούμενες μέρες και ενώ ο Πρωθυπουργός έδινε σκληρή διαπραγματευτική μάχη. Ότι δηλαδή είναι άφαντος, ότι δεν μιλάει, δεν χτυπάει το χέρι στο τραπέζι, βγάζει μόνο φωτο. Όταν λες τέτοια η αυτογελιοποίηση δεν απέχει πολύ και να που ήρθε. Τι άφαντος είναι αυτός που γύρισε με 72 δις. Ευρώ; Είναι σοβαρή αντιπολίτευση αυτή;

Περιστατικό τρίτο: Η Τουρκία προβαίνει από την μία πρόκληση στην άλλη. Αμφισβητεί τα πάντα, παίζει με την φωτιά , αμφισβητεί κυριαρχικά δικαιώματά μας, γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων της την Διεθνή Κοινότητα. Το θερμόμετρο έχει ανέβει και ο κίνδυνος ενός θερμού επεισοδίου είναι πιο ορατός από ποτέ. Τι λέει πάλι ο ΣΥΡΙΖΑ ; Ότι ο Πρωθυπουργός είναι άφαντος ( θα τους αρέσει η λέξη απ΄ότι φαίνεται , όπως και η λέξη άχαστος…) .Ποιον να πείσουν και πάλι; Αυτός ο άφαντος είναι που έδωσε σκληρό μάθημα στον Ερντογάν λίγους μήνες πριν στον Έβρο. Ο ίδιος έθεσε θέμα κυρώσεων από την Ε.Ε στην Τουρκία, έχει συνάψει άξονα με Γαλλία , μίλησε με Μέρκελ και Πούτιν. Όμως δεν είναι αυτό μόνο το πρόβλημα. Την ώρα που είναι σε εξέλιξη ένας τέτοιος κίνδυνος , ο ρόλος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης είναι να καταγγέλλει τον Πρωθυπουργό, να ζητάει ντιλ για να συμβάλει στην εθνική ενότητα ζητώντας σταμάτημα των ερευνών ή να πηγαίνουν οι Ευρωβουλευτές του στην Κομισιόν και να καταγγέλλουν την χώρα τους υιοθετώντας την προπαγάνδα του Ερντογάν.

Κάτι δεν πάει λοιπόν καλά με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ανακαλύπτει χουντικούς Νόμους, αυταρχισμό, παρακολουθήσεις, αποτυχία παντού. Την ίδια ώρα δέχεται συνεχή πλήγματα από τους δικούς του: καταγγελίες Καλογρίτσα, διάλογοι Παππά- Μιωνή για μαγαζιά και παραμάγαζα, αποκαλύψεις για καταγγελίες της ΕΥΠ προς τον Τσίπρα για παρακρατικό κύκλωμα με σημαντικό ρόλο Π. Καμμένου μαζί με εν ενεργεία και απόστρατους  αξιωματικούς και ανατριχιαστικές καταγγελίες του εμπειρογνώμονα για πιέσεις και εκβιασμούς για να συγκαλύψει τα αίτια και τους υπεύθυνους για τους 102 νεκρούς στο Μάτι.

Μάλλον πρέπει να το ξανασκεφτούν από την αρχή στον ΣΥΡΙΖΑ. Αν συνεχίσουν έτσι είτε λόγω αδυναμίας, είτε λόγω αγκυλώσεων, είτε λόγω φόβου μπροστά σε τσουνάμι αποκαλύψεων που λέγεται ότι έρχεται, δεν θα τα καταφέρουν. Όχι να ανέβουν , αλλά ακόμα και να κρατηθούν στα σημερινά δημοσκοπικά δεδομένα.