Tο τελευταίο βιβλίο του Θανάση Κάππου με τίτλο «Αριστερά, πολιτική και ποδόσφαιρο» παρουσιάστηκε στις 2 Μαΐου 2018 στο Ίλιον, σε μία βιβλιοπαρουσίαση που διοργάνωσε η δημοτική κίνηση «Αλληλέγγυα Πόλη» και οι εκδόσεις «Αλήθεια», παρουσία δεκάδων πολιτών και παλαίμαχων ποδοσφαιριστών. Το βιβλίο αφορά το τρίτο μέρος μιας τριλογίας με θέμα το ποδόσφαιρο  που πραγματεύεται τις τρεις έννοιες που βρίσκονται στο τίτλο του και τον τρόπο με τον οποίο αλληλοεπιδρούν αυτές μεταξύ τους. Προσκεκλημένοι ομιλητές στην εκδήλωση ήταν ο δημοσιογράφος, Διονύσης Ελευθεράτος, ο γραμματέας του δημοτικού συμβουλίου Ιλίου, Σούλης Τσακανίκας κι ο ίδιος ο συγγραφέας, Θανάσης Κάππος.

Η εκδήλωση ξεκίνησε με έναν σύντομο χαιρετισμό από τον επικεφαλής της Αλληλέγγυας Πόλης, Κώστα Κάβουρα, που αναφέρθηκε στην άρρηκτη σχέση που έχει η πολιτική με το ποδόσφαιρο, μια σχέση αντιφατική που «άλλοτε εμφανίζεται με ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά, όπως φάνηκε από τα πολιτικά πανό που κρεμάστηκαν στις εξέδρες των γηπέδων την περίοδο του Δεκέμβρη του 2008 ή από τους φιλάθλους που συμμετείχαν οργανωμένα στο κίνημα των πλατειών, ενίοτε όμως εμφανίζεται με αντιδραστικά χαρακτηριστικά» φέρνοντας ως παράδειγμα όσους «επιχειρούν να δημιουργήσουν ιδιωτικούς στρατούς οπαδών για να εξυπηρετήσουν τα επιχειρηματικά τους συμφέροντα». Πρόσθεσε μάλιστα ότι «στη δεύτερη κατηγορία είναι αυτοί που συνήθως προβάλλουν την αποπολιτικοποίηση του ποδοσφαίρου» θυμίζοντας στους παρευρισκόμενους το δόγμα «non politica».

Ο Σούλης Τσακανίκας, αναφερόμενος στο βιβλίο τόνισε ότι πρόκειται για «μια καταπληκτική δουλεία, που φωτίζει μια άγνωστη πλευρά του ποδοσφαίρου», ενώ αναφέρθηκε εκτενώς στα φαινόμενα βίας που εντείνονται το τελευταίο διάστημα μέσα και έξω από τα γήπεδα, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «υπάρχει έλλειψη αθλητικής παιδείας και κουλτούρας» και πρόσθεσε ότι «χρειάζεται να γίνει αντιληπτό ότι το ποδόσφαιρο είναι σαν το στοίχημα: 1-Χ-2. Η ομάδα σου μπορεί να κερδίσει, να φέρει ισοπαλία, μπορεί και να χάσει. Πρέπει να είσαι σε θέση να δεχτείς κάθε αποτέλεσμα». Ο κ. Τσακανίκας, κλείνοντας την παρέμβασή του αναφέρθηκε στη μεγάλη σημασία που έχει ο μαζικός αθλητισμός «που είναι αναγκαίος για να δημιουργηθεί αυτή η αθλητική κουλτούρα».

Ο Θανάσης Κάππος, χαρακτήρισε το ποδόσφαιρο ως «μπαλέτο των φτωχών», επισημαίνοντας όμως ότι έχει «φύγει μακριά από την πραγματικότητα και την διασκέδαση της Κυριακής». Τόνισε ότι είναι σημαντικό για την αριστερά «να κατανοήσει τι είναι το ποδόσφαιρο» και «να βάλει σε νέες βάσεις τη σχέση της μαζί του». Αναφερόμενος στο βιβλίο του είπε πως αποτελεί «ένα μικρό λιθαράκι που βοηθάει στο να κατανοήσουμε μια πραγματικότητα», προσθέτοντας ότι «το ζήτημα είναι: ποια είναι αυτή η πραγματικότητα και κατά πόσο εμείς ως μονάδες, ως άνθρωποι, ως σύνολο, ως πολιτικοί φορείς μπορούμε να μπούμε σε μία τέτοια διαδικασία κατανόησης αυτής της πραγματικότητας». Στη συνέχεια δήλωσε την απαισιοδοξία του για την ικανότητα της Αριστεράς «να ακολουθήσει αυτή τη ρότα του ποδοσφαίρου». Ανέφερε ότι «ο κόσμος δεν ακολουθεί», τονίζοντας ότι «όσοι αγαπούσαν το ποδόσφαιρο, αρχίζουν σιγά-σιγά να απομακρύνονται». Ο κ. Κάππος ολοκληρώνοντας την εισήγησή του είπε πως «το ποδόσφαιρο έχει γίνει ένα αντικείμενο κερδοσκοπίας και κερδοφορίας και έχει ξεφεύγει από την παραδοσιακή διασκέδαση που ήταν σημαντική για τους ανθρώπους τη δεκαετία του ’80 και του ’90» και έθεσε τον προβληματισμό στους παρευρισκόμενους για το «τι θα ήταν αυτό που θα μπορούσε να βοηθήσει, ώστε το ποδόσφαιρο να μπει σε εκείνη τη παλιά ρότα».

Ο Διονύσης Ελευθεράτος, που αρχικά αναφέρθηκε στο βιβλίο για το οποίο ανέφερε πως «μπορούν να το διαβάσουν όσοι και όσες δε νιώθουν στενά συνδεδεμένοι με το ποδόσφαιρο και παράλληλα, όσοι και όσες δεν νιώθουν πολύ στενά συνδεδεμένοι με την αριστερά, αλλά όταν θα το έχουν τελειώσει σίγουρα θα έχουν αποκομίσει πολλά». Πρόσθεσε ότι πρόκειται για ένα βιβλίο «που σκιαγραφεί προσωπικότητες που δεν είναι τόσο γνωστές – εκτός από τις γνωστές» και «αναφέρεται σε περιστατικά που έχουν πολύ μεγάλη σημειολογική σημασία που δεν είναι ευρέως γνωστά», στην «ιδιοσυγκρασία, το σύστημα αξιών και την ιδεολογία γνωστών προσώπων του ποδοσφαίρου, που ναι μεν τα πρόσωπα είναι γνωστά σχεδόν σε όλους, αλλά αυτή η άλλη πλευρά του εαυτού τους αποκαλύπτεται χάρη στη δουλειά του Θανάση». Ανέφερε ότι «δε χρειάζεται και πολύ μεγάλος κόπος για να αντιληφθεί κανείς πως το δόγμα μακριά το ποδόσφαιρο από την πολιτική είναι υποκριτικό», τονίζοντας ότι «το λένε κάποιοι όταν οι πολιτικοί προσανατολισμοί φιλάθλων ή παραγόντων του ποδοσφαίρου είναι ενοχλητικοί γι’ αυτούς».  Ο κ. Ελευθεράτος τόνισε ότι «η Αριστερά άργησε να ξεπεράσει το παιδαριώδες αξίωμα ότι το ποδόσφαιρο είναι το όπιο του λαού» και πως τις αιτίες θα πρέπει να τις αναζητήσουμε «σε αυτό που λέμε ελιτισμό» και στη φοβία των ηγεσιών της Αριστεράς «απέναντι σε αυτό που συμβαίνει, κινείται, ενθουσιάζεται, χωρίς να ελέγχεται απολύτως» και στις λογικές που λένε ότι «εφόσον το ποδόσφαιρο έχει γύρω του μια βιομηχανία που το απομυζά και το εκμεταλλεύεται εμείς το παρατάμε», καταλήγοντας ότι «το δύσκολο, το ωραίο και το αναγκαίο είναι να μπορέσεις να σώσεις αυτό που ο εμπορικός περίγυρος της σκοπιμότητας προσπαθεί να πνίξει».