Η αλήθεια είναι ότι το τελευταίο διάστημα το ΚΙΝΑΛ δείχνει να ξαναβρίσκει τον βηματισμό του. Χρειάστηκε βέβαια η οφθαλμοφανής προσπάθεια του Α. Τσίπρα να το διαλύσει αναζητώντας σαμπρέλες σωτηρίας σε γεφυροποιούς και πρεσπαδόρους. Χρειάστηκε η αποχώρηση στελεχών , του ΠΟΤΑΜΙΟΥ και της ΔΗΜΑΡ( με αρκετές βέβαια εξαιρέσεις σε επίπεδο στελεχών) που είναι δημοσκοπικά τουλάχιστον εξαφανισμένα. Χρειάστηκε η υπουργοποίηση Μωραίτη και Τόλκα που έδειξε ότι εργάζονται συστηματικά επιχειρηματικοί και πολιτικοί κύκλοι για να σώσουν όσο μπορούν τον ΣΥΡΙΖΑ. Χρειάστηκαν εν πάσει περιπτώσει μια σειρά γεγονότα συν τις όχι και τόσο ικανοποιητικές δημοσκοπικές επιδόσεις για να υπάρξει μια αφύπνιση. Άλλωστε όσα συνέβησαν από την εκλογή της Προέδρου του ΚΙΝΑΛ μέσα από μια μαζική, ελπιδοφόρα διαδικασία οδηγούσαν σε μια πολιτική κατάθλιψη.
Το Συνέδριο έδειξε ότι υπάρχει ένας κόσμος που ανησυχεί για τα γεγονότα στον χώρο της Κεντροαρστεράς και δεν θα ήθελαν με τίποτα να δουν τον χώρο τους να αντιμετωπίζει εκλογικά παιχνίδια με την φωτιά. Ότι υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος που δεν θέλει ο χώρος τους να γίνει παιχνιδάκι στα χέρια των αριστεροακροδεξιών λαϊκιστών ενός ψεύτικου προοδευτικού πόλου και που επιθυμεί να τιμωρηθούν όσοι έβαλαν στην ζωή μας τον φανατισμό, τον λαϊκισμό, τον διχασμό, το συστηματικό ψέμα δίχως όρια, την κοροιδία. Ότι υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος που δεν θέλει Τρίτη δύναμη να βγει η συμμορία της Χρυσής Αυγής. Γι αυτό στο Συνέδριο υπήρχε παλμός ,πάθος και μια νέα ελπίδα για μια συνέχεια διαφορετική από την πορεία του τελευταίου χρόνου. Διέθετε δε και νοσταλγία, πολύ νοσταλγία. Απέκτησε δε αξία ότι έγινε το αυτονόητο: Ότι εκλέχτηκε το κεντρικό όργανο έστω μέσα από διαδικασίες λιστομαχιών, σε αντίθεση με τον διορισμό των πάντων.
Το ΚΙΝΑΛ βρίσκεται επομένως σε μια επόμενη μέρα. Μόνο που η πολιτική του πορεία δεν θα εξαρτηθεί από το κλίμα του Συνεδρίου. Αυτό σε λίγες μέρες θα ξεχαστεί. Αυτό που θα κρίνει την πορεία του, που θα διατηρεί την μαχητικότητα και την ελπίδα για ένα πρωταγωνιστικό ρόλο είναι οι πολιτικές αποσαφηνίσεις που αναμένουν πάρα πολλοί άνθρωποι που αυτοκαθορίζονται ως κεντρώοι ή κεντροαριστεροί. Αυτό συνδέεται με την πολιτική ατζέντα που θα προβάλει και μια πολιτική στάση για την επομένη μέρα που να αντιστοιχεί στους χαρακτηρισμούς της Προέδρου για τον ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ.
Το ΚΙΝΑΛ θα κατοχυρώνει τον πολιτικό, μεταρρυθμιστικό, πατριωτικό αυτόνομο ρόλο του όσο δείχνει ότι συνειδητοποιεί την κρίσιμη κατάσταση της χώρας και ότι επομένως είναι αναγκαίες οι μεγαλύτερες δυνατές κοινωνικές και πολιτικές συναινέσεις χωρίς αυτούς που δίδαξαν λαϊκισμό και ευτέλισαν κάθε έννοια αριστεράς, δείχνοντας την αντίληψή τους για τους θεσμούς, την δημοκρατία, την Δικαιοσύνη, την οικονομία. Όσο ξεκαθαρίζει που θα πάει η ψήφος στο ΚΙΝΑΛ και ποιες πολιτικές διεργασίες θα δρομολογήσει την επομένη των εκλογών, μιας και στις εκλογές οι πολίτες ψηφλιζουν αν θα παραμείνει ή θα φυγει η εάστοτε Κυβέρνηση.
Το Συνέδριο εξέπεμψε από αυτή την άποψη μάλλον θολά μηνύματα που μπορούν και πρέπει να ξεκαθαρίσουν στην συνέχεια. Φαίνεται ότι στελέχη του μάλλον εύχονται να υπάρξει αυτοδυναμία της Ν.Δ, ήττα του ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ τρίτο με την άνεση να κάνει αντιπολίτευση ελπίζοντας σε δυνάμωμα του. Και αν δεν έρθουν τόσο όμορφα τα πράγματα; Τι θα κάνει τότε το ΚΙΝΑΛ; Υπάρχει περίπτωση να αφήσει ακυβέρνητη την χώρα; Να εμφανιστεί ως Πόντιος Πιλάτος, ενώ η χώρα πιθανά θα σέρνεται σε εκλογές με απλή αναλογική ενώ θα καταρρέει η χώρα με μόνο να χαίρεται να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που θα έχει μπει έτσι στο παιχνίδι ενώ θα έχει υποστεί τέσσερις εκλογικές συντριβές σε λίγους μήνες;
Θεωρώ πως αν δεν αποσαφηνιστούν αυτά τα πολιτικά θέματα, τότε ο ενθουσιασμός του Συνεδρίου θα εξατμιστεί για άλλη μια φορά σύντομα και ότι θα αποδεσμεύονται δυνάμεις να ψηφίσουν Ν.Δ θέλοντας να σιγουρέψου ότι θα υπάρχει ισχυρή Κυβέρνηση και πραγματική και στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ. Ας το σκεφτούν αυτό τα όργανα του ΚΙΝΑΛ κλείνοντας κλείνοντας τα αυτιά τους στους διάφορος Ευρωπαίους σοσιαλιστές που έρχονται στην Ελλάδα ως αντιδεξιοί και γυρνούν στην χώρα τους όπου συγκυβερνούν με την δεξιά και τον ΣΥΡΙΖΑ που ασκεί πίεση μη έχοντας και κανένα δικαίωμα να το κάνει έχοντας συγκυβερνήσει και μάλιστα με την ακροδεξιά επί τέσσερα χρόνια.
Στην Πολιτική χρειάζονται καθαρές λύσεις και απαντήσεις για να προχωρήσεις μπροστά.
