Στην προσπάθειά να αποκτήσουν παιδί, κάποια ζευγάρια (ή και γυναίκες χωρίς σύντροφο) ανακαλύπτουν ότι κάτι τέτοιο δε μπορεί να γίνει χρησιμοποιώντας το δικό τους γενετικό υλικό. Η επιστήμες της ιατρικής και της βιολογίας, δίνουν την ευκαιρία να γίνει κάτι τέτοιο πραγματικότητα, χρησιμοποιώντας τη βοήθεια ωαρίων νεότερης γυναίκας. Ωστόσο, μια τέτοια απόφαση δεν είναι πάντα εύκολο να παρθεί γιατί προκύπτουν ορισμένα διλήμματα. Ας δούμε μερικά από τα συνήθη:
Μύθος Νο 1
50% του γενετικού υλικού μεταφέρεται από το σπερματοζωάριο. Οι περισσότεροι άνδρες πιστεύουν ότι το σπέρμα κουβαλά χαρακτηριστικά των ίδιων. Μύθος. Στην πραγματικότητα, το σπέρμα, κουβαλά γενετικό υλικό από ολόκληρη γενιά (γονείς, θείους, θείες, παππούδες κλπ). Εάν, το σπερματοζωάριο με το οποίο έγινε η γονιμοποίηση, φέρει γενετικό υλικό το οποίο έχει εκφραστεί στον πατέρα, τότε το παιδί θα έχει αρκετά ίδια χαρακτηριστικά με αυτόν. Στην περίπτωση όμως, που το σπερματοζωάριο αυτό έχει χαρακτηριστικά, τα οποία φέρει κάποιος από την ευρύτερη οικογένεια π.χ. κάποιος θείος, τότε το παιδί θα μοιάζει σε αυτόν. Κάθε σπερματοζωάριο κουβαλά διαφορετικά γονίδια από την οικογένεια του άνδρα.
Το ίδιο ισχύει και στα ωάρια. Κάθε ωάριο, φέρει διαφορετικά χαρακτηριστικά από κάποιο άλλο, κι έτσι η δότρια μπορεί να μην έχει κάποια από τα χαρακτηριστικά που θα μεταφερθούν μέσω του ωαρίου της. Όταν γίνει η γονιμοποίηση, ένα επόμενο βήμα είναι ποια από τα χαρακτηριστικά θα εκφραστούν και ποια όχι, κι αυτό είναι κάτι που δε μπορεί να προβλεφθεί. Ο συνδυασμός κάθε ωαρίου με κάθε σπερματοζωάριο δημιουργούν ένα τελείως ξεχωριστό άνθρωπο. Γι’ αυτό και στις οικογένειες υπάρχουν παιδιά που μπορεί να μη μοιάζουν με κανέναν από τους δύο γονείς.
Μύθος Νο 2
Πολλές φορές πιστεύεται ότι, στη μήτρα της γυναίκας που θέλει να κάνει παιδιά, τοποθετούνται ωάρια δότριας. Μύθος. Όταν γίνει η λήψη των ωαρίων, στη συνέχεια γίνεται η γονιμοποίησή τους στο εργαστήριο. Το γονιμοποιημένο ωάριο μετά από μία ημέρα διπλασιάζει τον εαυτό του σε δύο κύτταρα. Δύο ημέρες μετά διπλασιάζεται ξανά όπου τα κύτταρα γίνονται τέσσερα, ενώ την τρίτη ημέρα θα φτάσουν τα οκτώ. Στη φυσιολογική σύλληψη ο παραπάνω πολλαπλασιασμός συμβαίνει στη σάλπιγγα της γυναίκας, ενώ σε μία προσπάθεια εξωσωματικής γονιμοποίησης στο εργαστήριο. Τα έμβρυα που έχουν προκύψει με την παραπάνω διαδικασία, είναι αυτά που μεταφέρονται στη μήτρα με σκοπό να εμφυτευθούν σε αυτήν.
Μύθος Νο 3
Πολλοί θεωρούν ότι η μήτρα είναι απλά μια συσκευή εκκόλαψης. Μύθος. Το έμβρυο μεγαλώνει μέσα σε αυτήν χρησιμοποιώντας τα κύτταρα και τον ιστό της γυναίκας που το κυοφορεί. Κύτταρα της μήτρας είναι απαραίτητα για τη δημιουργία του πλακούντα, με τον οποίο συνδέεται μαμά και μωρό. Το έμβρυο χρησιμοποιεί πρωτεΐνες, ασβέστιο, σάκχαρα από το σώμα της μαμάς, τα οποία εκείνη έχει την ανάγκη να αναπληρώσει. Μπορεί λοιπόν το σχήμα της μύτης να έχει καθοριστεί μέσω του DNA π.χ. από την αδελφή της δότριας, όμως το μωρό δημιουργείται από τη σάρκα και το αίμα της εγκύου. Πολλές λήπτριες δανεικών ωαρίων αναρωτιούνται ‘’Αν ήταν δικό μου ωάριο, θα είχε το αίμα μου;’’. Η απάντηση είναι όχι. Μπορεί να κληρονομούσε την ομάδα αίματος, όμως θα δημιουργούσε το δικό του αίμα. Το μωρό αποτελεί ξεχωριστή οντότητα κι έχει δημιουργήσει το δικό του δέρμα, αίμα, χαρακτηριστικά, προσωπικότητα.
Σκεφθείτε ως εξής:
Κάθε μωρό είναι ένα ξεχωριστό όν, με το οποίο θα συναντηθείτε κατά τη γέννησή του. Το να ασχολείστε με τους γενετικούς παράγοντες με μεγάλη λεπτομέρεια, είναι σα να προσπαθείτε να δείτε σε ένα κέικ τη ζάχαρη, το γάλα, το νερό, αφού αυτό έχει ψηθεί. Τώρα πια είναι κέικ κι όχι όλα τα παραπάνω. Απολαύστε το!
