Ζούμε σε ένα περίπλοκο κόσμο, που χαρακτηρίζεται από την δυναμική είσοδο στις αγορές Κίνας και Ινδίας με ότι αυτό σημαίνει για τον διεθνή ανταγωνισμό και την πίεση στο κατεκτημένο επίπεδο ζωής σε Ευρώπη και Η.Π.Α , από το φαινόμενο της κλιματικής αλλαγής που απαιτεί άμεσα μέτρα και μείωση της κατανάλωσης. Ζούμε σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από τις μεγάλες μεταναστευτικές ροές που θα αλλάξουν τα επόμενα χρόνια πολλά στην σύνθεση των πληθυσμών και βέβαια την τέταρτη βιομηχανική επανάσταση , την είσοδο στην εποχή της ρομποτικής που τροποποιεί ριζικά τα μοντέλα ανάπτυξης , παραγωγής, εργασίας.
Σ΄αυτό τον γεμάτο προκλήσεις κόσμο η χώρα πορεύεται προς το μέλλον χωρίς πυξίδα, χωρίς κανένα διάλογο για τα θέματα που θα καθορίσουν μαζί και με τις ελληνικές ιδιομορφίες ( κατάρρευση της οικονομίας, συντριβή της μεσαίας τάξης, γήρανση του πληθυσμού, προβληματικές Τράπεζες και Ασφαλιστικό σε αδιέξοδο, μαζική φυγή νέων επιστημόνων στο εξωτερικό ) την ζωή μας, την ζωή των νέων πριν απ΄όλα. Μας αρέσει να συζητάμε για το παρελθόν, με την Κυβέρνηση να ξεχωρίζει για τις ιδεοληψίες της από την μια και από την λασπολογία της, την παρουσίαση ενός φανταστικού κόσμου που υποτίθεται ότι ζούμε, λες και δεν αισθανόμαστε που βρισκόμαστε.
Δυστυχώς όσο και αν προσπαθεί να εμφανίζεται ως δύναμη που αλλάζει, που εκσυγχρονίζεται, που δίνει μάλιστα και συμβουλές σε Γερμανούς, Βρετανούς και Ιταλούς, παραμένει μια δύναμη οπισθοχώρησης και συντήρησης. Ουσιαστικά δε, αποτελεί ιστορικά την πρώτη λαικίστικη Κυβέρνηση που εμφανίστηκε στην Ευρώπη, το τελευταίο οχυρό στην χώρα για την υπεράσπιση κάθε παράγοντα που οδήγησε την χώρα στην χρεοκοπία ( πελατειασμός, κρατισμός, χιλιάδες διορισμοί και προσήλωση σε ένα υπερδιογκωμένο και αναποτελεσματικό Δημόσιο ). Δεν είναι τυχαίο πως την περίοδο που όλοι οι δείκτες δείχνουν μια συντηρητικοποίηση της Ελληνικής Κοινωνίας, ανέβηκε μια παρδαλή αριστερά σε συνδυασμό με τους στενούς συνεργάτες της από την ακροδεξιά.
Η Ελλάδα προχωράει προς μια νέα περιπέτεια και οι κυβερνώντες μας λένε ότι έβγαλαν την χώρα από τα Μνημόνια ( λες και θα μπορούσαν να μείνουν κι άλλο, ότι μας ήθελαν κι άλλο) και κρύβει ότι είμαστε μια χώρα χωρίς δυνατότητα δανεισμού αυτή την ώρα. Επικαλείται το « μαξιλάρι» ασφαλείας όταν το τρώει συστηματικά με παροχές, διορισμούς, διπλασιασμό των ημετέρων μεταλητών με ταυτόχρονη προκλητική αύξηση των αποδοχών τους. Υποθηκεύει την δημόσια περιουσία έχοντας παραδόσει το σύνολό της στο Υπερταμείο για 100 χρόνια. Μένει αδιάφορη για την μαζική φυγή νεανικού επιστημονικού δυναμικού και για την γήρανση του πληθυσμού.
Παίζει με τα εθνικά θέματα, όπως δείχνουν οι δηλώσεις Ζάεφ, οι προκλήσεις από την Αλβανία και βέβαια η σταθερά επκίνδυνη τακτική Ερντογάν. Βρωμίζουν τον τόπο με σκανδαλολογία και διασυρμό δημοσίων προσώπων και δεν αισθάνεται την ανάγκη να δώσει εξηγήσεις για τίποτα. Άνοιξαν τους λογαριασμούς του Κώστα Σημίτη στηριγμένοι στην άποψη ενός κατάδικου ότι δεν μπορεί να μην ξέρουν οι Πρωθυπουργοί τι γίνεται! Πέρασε ήδη πάνω από ένας μήνας και δεν έχουν την ευθυξία να μας πουν τι έδειξε το άνοιγμα των λογαριασμών. Τα ίδια και με όσους διασύρονται για το σκάνδαλο NOVARTIS. Την ίδια ώρα κρύβεται όταν σοβαρές καταγγελίες που πλήτουν το ψεύτικο ηθικό πλεονέκτημά τους ( που πήγαν τα λεφτά για το Μεταναστευτικό, ΔΕΠΑ, ΔΕΗ και αγορά εταιρείας στα Σκόπια, διάλογοι του Υπουργού Άμυνας με τον βαρυποινίτη και χειρισμοί στο θέμα οπλικών συστημάτων με Σαουδαβική Αραβία. Αρνούνται την ίδρυση των μη Κρατικών Πανεπιστημίων , ενώ κάνουν ότι δεν ξέρουν τίποτα για την μετατροπή των Α.Ε.Ι σε κέντρα ανομίας.
Το 2015 οι Έλληνες πίστεψαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα τους οδηγούσε σε νέους δρόμους, σε επίγειο παράδεισο. Τέσσερα χρόνια μετά, ζουν μια ζοφερή πραγματικότητα. Βλέπουν ότι πολλά θα ήταν διαφορετικά αν δεν πίστευαν τους μύθους και τα συνειδητά ψέματα. Πληρώνουμε την μαζική αυταπάτη ή μάλλον την αυταπάτη μιας μειοψηφίας, πως μια χώρα που χρεοκόπησε μπορούσε με άνεση να σταθεί στα πόδια της χωρίς να αλλάξει τίποτα στην ζωή τους. Πληρώνουμε τα 100 δις. ευρώ που μας επιβάρυνε η ανευθυνότητα Τσίπρα – Βατουφάκη. Πληρώνουμε και θα πληρώνουμε τα όσα συνέβησαν αυτά τα τέσσερα χρόνια ,αλλά και την τακτική του ΣΥΡΙΖΑ να « μοιράζει», να λασπολογεί, να υποθηκεύει την πορεία της επόμενης Κυβέρνησης.
Μόνο που ας το πούμε καθαρά. Καμμία Κυβέρνηση δεν έχει μαγικό ραβδάκι. Και καμμία κοινωνία δεν προχωράει, αν είναι έτοιμη να δεχτεί όμορφα λόγια, αριστερό ή δεξιό λαικισμό , αν έχει ροπή στον ανορθολογισμό. Η Ελλάδα δεν πορεύεται καλά, πολύ πιθανό να βρεθεί μπροστά σε νέους κλυδωνισμούς και τότε δεν θα είναι δυνατό να προκύψει τίποτα το θετικό, αν οι πολίτες απελπισμένοι είναι έτοιμοι να υποκλιθούν και πάλι σε ψεύτες, υποκριτές και τυχοδιώκτες, λαικιστές. Η Ελλάδα έχει ανάγκη από μια πορεία κανονικότητας. Διαφορετικά, δεν θα αντέξει, θα βουλιάξει τελεσίδικα.
