Στις 13 Δεκεμβρίου 2022, η κυβέρνηση της Νέας Ζηλανδίας υπό την ηγεσία των Εργατικών υπό την τότε πρωθυπουργό Jacinda Ardern απαγόρευσε το κάπνισμα και την πώλησή του σε όλες τις επόμενες γενιές Νεοζηλανδών που θα ενηλικιωθούν, εκτός από εκείνους που είναι ήδη ενήλικες κατά τη στιγμή της ψήφισης του νόμου από το κοινοβούλιο. Εάν αυτός ο νόμος δεν έχει ανατραπεί μέχρι τότε, όταν όλοι όσοι δικαιούνται να καπνίζουν θα έχουν πεθάνει, τα τσιγάρα θα εξακολουθούν να είναι μακάβρια διαθέσιμα στην αγορά χωρίς οι καταναλωτές και οι πελάτες να έχουν δικαίωμα να τα αγοράσουν. Κάποιοι θα αναρωτιούνταν σε τι θα οφειλόταν αυτό.
Είναι σαν να λέμε ότι όσοι είναι ήδη ενήλικες πριν υπάρξει ένας γραπτός και δημοκρατικά εκλεγμένος νόμος μπορούν να καπνίζουν και να συνεχίσουν να καπνίζουν, αλλά όλοι όσοι θα γίνουν ενήλικες στο μέλλον, αφού ψηφιστούν νόμοι και ψηφιστούν με δημοκρατικές διαδικασίες, δεν θα θεωρηθούν αρκετά υπεύθυνοι για να το πράξουν. Επειδή όποιος ήταν ήδη ενήλικας πριν από την ψήφιση του νόμου μπορεί να συνεχίσει να καπνίζει αν το έκανε, αλλά όποιος θα γίνει ενήλικας μετά την ψήφιση του νόμου δεν θα θεωρηθεί αρκετά υπεύθυνος για να καπνίσει.
Το Εργατικό Κόμμα της Νέας Ζηλανδίας δεν απονέμει στους πολίτες την ευθύνη που τους αξίζει όταν αποκτούν νομική ευθύνη στην ηλικία των 18 ετών και έτσι δεν θεωρεί τους συμπατριώτες του αρκετά υπεύθυνους για να καπνίζουν. Όχι μόνο μετρώντας από τη στιγμή που γεννιούνται, αλλά μετρώντας αντίστροφα από τη στιγμή που θα πεθάνουν, έχουν δηλώσει ότι οι ενήλικες πολίτες δεν θα επιτρέπεται μόνιμα να καπνίζουν. Εάν δεν μπορείτε να καπνίσετε μέχρι να πεθάνετε όπως ακριβώς δεν μπορούσατε να καπνίσετε όταν γεννιόσασταν, τότε γιατί να ευελπιστείτε να ζήσετε;
Ο νόμος που επισημαίνει αυτόν τον διαχωρισμό και κατέστη απαγόρευση του καπνίσματος για τη Νέα Ζηλανδία δεν θα ήταν εφικτό εάν το δημοψήφισμα για την κάνναβη του 2019 είχε θετικό αποτέλεσμα. Διότι δεν θα είχε νόημα η νομιμοποίηση των ψυχαγωγικών ναρκωτικών προς πώληση στην αγορά και η απονομιμοποίηση του καπνίσματος, κάτι που επομένως δεν θα ήταν δυνατό.
Αυτό το υπαγορευτικό είδος νόμου εκμεταλλεύεται την ύπαρξη της υπόλοιπης νομοθεσίας για να την κάνει να λέει αυτό που θέλει η κυβέρνηση. Και μάλιστα κάνοντας μια αυθαίρετη επιλογή. Σκοπός του καθορισμού ορίου ηλικίας για τη νόμιμη αγορά καπνού είναι η πρόληψη και αποτροπή του καπνίσματος ανηλίκων και η διασφάλιση της ωριμότητας όσων επιθυμούν να καπνίσουν. Αυτό επιτυγχάνεται με ένα σταθερό όριο ηλικίας και όχι με ένα μεταβλητό όριο ηλικίας που προσαυξάνεται. Επομένως, το αυξανόμενο μεταβλητό όριο ηλικίας δεν είναι ο στόχος του νόμου και δεν είναι ένας νόμος που έχει αιτιολόγηση, αλλά ένας νόμος που εκμεταλλεύεται την ύπαρξη του υπόλοιπου νόμου για να τον κάνει να λέει αυτό που θέλει η κυβέρνηση. Ένα που βασίζεται στο αρνητικό αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος για την κάνναβη στη Νέα Ζηλανδία το 2019.
