Όποιοι είχαν ψευδαισθήσεις για πρόωρες εκλογές, για αντίσταση του ΣΥΡΙΖΑ στους δανειστές έστω για να σώσει ότι σώζεται από την κατάρρευσή του η ότι θα κάνει κάποιο δημοψήφισμα , πιάστηκαν « αδιάβαστοι « για άλλη μια φορά αδιάβαστοι. Πέφτουν μόνιμα στην επικοινωνιακή παγίδα του ΣΥΡΙΖΑ γιατί κάνουν το λάθος να ψάξουν κάποιο σκεπτικό η κάποιο σενάριο πίσω από κάθε δήλωση κυβερνητικού στελέχους , θεωρώντας ακόμα και σήμερα ότι έχουν να κάνουν ότι έχουν να κάνουν με ένα αριστερό κόμμα που έχει πρόβλημα προσγείωσης στην πραγματικότητα λόγω βασικά των ιδεοληψιών τους .Λάθος ,μεγάλο λάθος σαν βάση για ανάλυση…
Δεν μπορούν να δουν καθαρά, ότι η ηγετική ομάδα του Μαξίμου και του ΣΥΡΙΖΑ αποτελούν πια μια κυνική δύναμη που θα κάνει τα πάντα για να κρατηθεί στην εξουσία ,μια μηχανή που δείχνει δεινότητα στο παραμύθιασμα και τηρεί μια συνδικαλιστική τακτική που δημιουργεί ψεύτικες εικόνες .Γι αυτό και την ίδια ώρα ο κ.Τσίπρας δηλώνει ότι δεν θα δεχτεί μέτρα ούτε ενός ευρώ και ο κ. Τσακαλώτος δηλώνει ότι λέμε και καμμια κουβέντα παραπάνω . Γι αυτό ο κ Βερναρδάκης δηλώνει ότι δεν τρέχει και τίποτα αν καθυστερήσει η ένταξη της χώρας στην ποσοτική χαλάρωση ,ο κ.Χουλιαράκης σημειώνει ότι είναι επείγον να κλείσει η διαδικασία αξιολόγησης και ο κ. Ξυδάκης θυμάται ξαφνικά ότι πρέπει να συζητήσουμε σοβαρά και το ενδεχόμενο της δραχμής. Γι αυτό συγκυβερνά μια χαρά με ένα ακραίο δεξιό κόμμα και ταυτόχρονα στελέχη του ανακαλύπτουν τώρα ότι πρέπει να γίνει συζήτηση για ενδεχόμενο συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ «που βρωμάει».
Για αυτό κάνει πάντα τα ίδια. Δεν διαθέτει σχέδιο, ονομάζει πάντα το τρενάρισμα των συζητήσεων με τους εταίρους δανειστές διαπραγμάτευση και βέβαια ανακαλύπτει μόνιμα εχθρούς φτάνοντας στο σημείο να φτάνει στο όριο του παραλογισμού και της παραπλάνησης όταν όντας Κυβέρνηση κατηγορεί την Αντιπολιτευση ότι ετοιμάζει …4ο Μνημόνιο ( πως άραγε; ). Το αποτέλεσμα είναι τραγικό για την χώρα .Η τρέλα του πρώτου επταμήνου του 2015 του δίδυμου Τσίπρα- Βαρουφάκη οδήγησε σε 86 εκατομ. ευρώ ζημιά στην Εθνική Οικονομία ,σε capital controls που ακόμα υπάρχουν και σε ένα βαρύ και αχρείαστο 3ο Μνημόνιο που νοιώσαμε στο πετσί μας από τον Σεπτέμβριο του 2015 μέχρι σήμερα με την θύελα φόρων που η Κυβέρνηση επέλεξε ,την μείωση των συντάξεων,την ισοπέδωση της μεσαίας τάξης . Τώρα βλέπουμε πάλι το ίδιο. Τρενάρισμα της « διαπραγμάτευσης », τεράστια ζημιά στην Οικονομία από την αστάθεια και την ανασφάλεια και τελικά ετοιμότητα να δεχτούν τα πάντα οδηγώντας τα πράγματα στον ορισμό της κουτοπονηριάς: την προνομοθέτηση μέτρων για μετά το 2018,2019 ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να έχει συμφωνήσει σε μέτρα που τότε θα πολεμάει σαν Αντιπολίτευση. Τραγικά ανήθικη πολιτική στάση , καταστροφικές για την χώρα πολιτικές επιλογές.
Μέσα σ΄αυτό το κλίμα μια είναι η σταθερά αυτού του δήθεν αριστερού μορφώματος: Η λατρεία της εξουσίας ,άρα και η διατήρηση και επέκταση του δημόσιου τομέα ( 150 εκατομ. ευρώ αυξήθηκε πέρυσι η μισθολογκή δαπάνη στο δημόσιο ) την ώρα που ο Ιδιωτικός Τομέας καταρρέει. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα. Το ερώτημα είναι: Η Αντιπολίτευση τι θα κάνει; Θα ψάχνουν τα κόμματα που την συγκροτούν τς διαφορές τους η θα συγκροτήσουν μέτωπο ενάντια στα νέα μέτρα ,ενάντια σε οποιαδήποτε προνομοθέτηση μέτρων , ενάντια στο ψέμα και την λογική;
