H 29η Μαΐου κάθε έτους αποτελεί μία ημερομηνία ορόσημο τόσο για την παγκόσμια, όσο και για ελληνική ιστορία, αφού σηματοδότησε το τέλος της μεγάλης πρωτεύουσας της Ρωμιοσύνης, η οποία αποτέλεσε το κέντρο της ανθρωπότητας και το πνευματικό λίκνο του Ορθόδοξου Ελληνισμού για 11 ολόκληρους αιώνες.
Παρά το διάβα των αιώνων, η θλιβερή επέτειος της άλωσης της Κωνσταντινουπόλεως συνεχίζει ακόμη να φλέγει και να πονά βαθιά τις καρδιές των Ελλήνων.
Σήμερα, 571 ολόκληρα χρόνια μετά, η μνήμη αυτή γίνεται για εμάς τους Χριστιανούς Έλληνες ακόμη ζοφερότερη, ύστερα μάλιστα από την πρόσφατη προκλητική ενέργεια των τουρκικών αρχών να μετατρέψουν και τον βυζαντινό ναό της Μονής της Χώρας στην Κωνσταντινούπολη σε μουσουλμανικό τέμενος.
Για τον λόγο αυτό, η φετινή επέτειος δεν μπορεί να αποτελέσει μία απλή αφορμή ανάμνησης ενός ιστορικού γεγονός. Και αυτό, γιατί η Κωνσταντινούπολη δεν σβήνει ποτέ από τις καρδιές μας.
Στην σημερινή εποχή της ιστορικής λήθης και του άκρατου δικαιωματισμού προβάλλει ως η καλύτερη ευκαιρία αφύπνισης και συλλογικής αναγέννησης, προκειμένου τόσο ως Ορθόδοξοι Έλληνες, όσο και ως μέλη της οικουμενικής κοινωνίας, να αναλογισθούμε το χρέος μας απέναντι στον ιστορικό, θρησκευτικό, πολιτιστικό και εθνολογικό μας πλούτο, που η κοιτίδα του Βυζαντίου πάντοτε θα μας υπενθυμίζει.
