Η κοινωνία μας πρέπει να πιστέψει, πρώτα απ΄όλα, στον εαυτό της. Ότι μόνο με σκληρή δουλειά και μεθοδική προσπάθεια, μπορεί να υπερβεί τις αντιξοότητες. Να κατανοήσει ότι κανείς δεν μας υπονομεύει, αλλά και κανείς δεν μας χρωστάει τίποτα. Το εθνικό σπορ της μετάθεσης ευθυνών σε άλλους, οδηγεί σε αδιέξοδο. Οφείλουμε να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε “εύκολες” λύσεις, διότι απλούστατα δεν υπάρχουν! Οι διεκδικήσεις μας δεν σταματούν, αλλά ο εξαναγκασμός των εταίρων στο εξωτερικό είναι φενάκη.
Είναι καιρός πλέον να εγκαταλείψουμε τις θεωρίες συνωμοσίας, που «βλέπουν» παντού εχθρούς. Οι διεθνείς συμμαχίες μας -οι ευρωπαϊκές αλλά όχι μόνο αυτές- είναι πολύτιμες. Με αυτές θα εξασφαλίζουμε οικονομικούς πόρους και προστατευμένο διεθνές περιβάλλον, ώστε να μπορέσουμε να οδηγηθούμε στην ανάκαμψη. Θα τις διατηρήσουμε μόνο με την ενίσχυση της αξιοπιστίας μας. Αν κατανοήσουμε, δηλαδή, πως τα δικαιώματα πάνε μαζί με την τήρηση υποχρεώσεων και δεσμεύσεων. Με απομόνωση και περιχαράκωση οι συνέπειες θα είναι να επιδεινωθούν δραματικά, κατά πολύ περισσότερο, οι συνθήκες για τη χώρα μας και τους πολίτες της.
Οι βαθιές τομές και οι ριζικές μεταρρυθμίσεις είναι απαραίτητες. Η “ασφάλεια” των συνηθειών είναι απατηλή. Διότι η στασιμότητα δεν σημαίνει σταθερότητα. Αντιθέτως οδηγεί σε οπισθοδρόμηση, καθώς οι άλλες χώρες δίπλα μας τρέχουν γρήγορα προς τα εμπρός. Αποτελεί επείγουσα ανάγκη η ριζική ανακατανομή πόρων, εξουσιών και ανθρώπινου δυναμικού, ώστε να απελευθερωθούν δυνάμεις δημιουργικότητας.
