Εντός του τρέχοντος ψυχοδιαγνωστικού συστήματος, οι ασυνήθιστοι σεξουαλικοί στόχοι και δραστηριότητες κατατάσσονται στην ομάδα των παραφιλιών, δηλαδή το έντονο σεξουαλικό ενδιαφέρον που αποκλίνει από αυτό που ορίζεται ως κανονικό (π.χ., χάδια ή διέγερση των γεννητικών οργάνων μεταξύ δύο συναινούντων εταίρων, American Psychiatric Association, 2013). Αυτή η συλλογή παραφιλικών διαταραχών περιλαμβάνει διαταραχές άγχους όπως τους χωρίς θύματα φετιχισμούς εως τις διαταραχές καταναγκαστικών σεξουαλικών συμπεριφορών.
Σαδομαζοχιστική σεξουαλικότητα σημαίνει πως κάποιος αρέσκεται και διεγίερεται από την φαντασίωση/εκδήλωση καταναγκασμού, στα πλαίσια του συναινετικού σεξ, σε αντίθεση με την καταναγκαστική, όπου μιλάμε στην ουσία για βιασμό. Δείχνει όμως (προβλέπει) η σαδομαζοχιστική φαντασίωση και συμπεριφορά, την τάση προς την καταναγκαστική σεξουαλική συμπεριφορά; Σε πρόσφατη έρευνα, με φοιτητές κολλεγίου, στην Αμερική (Martin, S.M., Smith, F. & Quirk, S. W., 2016), έγινε προσπάθεια διευκρίνισης των δύο συμπεριφορών.
Στην βιβλιογραφική τους ανασκόπηση, οι συγγραφείς τονίζουν ότι, το Σαδομαζοχιστικό ενδιαφέρον και συμπεριφορά είναι κοινή και όχι ιδιαίτερα προγνωστική του εξαναγκασμού ή άλλων μορφών εγκληματικής συμπεριφοράς. Επίσης φαίνεται ότι ο «εξαναγκασμός» είναι ένα κοινό σεξουαλικής φαντασίωσης θέμα μεταξύ των μη επιλεγμένων ομάδων ατόμων. Έχει φανεί ότι το 51% των γυναικών (συμμετεχόντων σε έρευνα) αποκάλυψε ότι φανταζόταν τον εξαναγκασμό σε σεξ με έναν άντρα, και 18% φανταζόταν να αναγκάζεται σε σεξ με περισσότερο από έναν άντρα. Ομοίως, άλλες έρευνες έχουν σημειώσει υψηλή έγκριση φαντασιώσεων για θέματα καταναγκασμού και σαδομαζοχισμού, όπως το να αναγκάζονται σε σεξουαλικές σχέσεις (άνδρες 21%, γυναίκες 36,4%), να αναγκάζουν τους άλλους να έχουν σεξουαλικές αλληλεπιδράσεις (Άνδρες 23,5%, γυναίκες 15,8%), και να απορρίπτονται ή να κακοποιούνται σεξουαλικά (10,5% άνδρες, γυναίκες 13,2%). Αυτές οι φαντασιώσεις περιγράφονται ως αύξηση της σεξουαλικής διέγερσης και όχι ως χρήσιμοι προάγγελοι για σαδομαζοχιστική ή καταναγκαστική συμπεριφορά. Επομένως, εκτός και αν άλλοι παράγοντες κινδύνου είναι παρόντες, οι φαντασιώσεις και μόνο είναι απίθανο να προβλέψουν τη συμπεριφορά σεξουαλικής επίθεσης.
Ομοίως, μελέτες φυσιολογικής διέγερσης σε καταναγκαστικά σεξουαλικά εργαλία και της αναφερόμενης πρόθεσης για δράση στις καταναγκαστικές σεξουαλικές παρορμήσεις (αν δεν υπάρχουν συνέπειες) προτείνουν μια περίπλοκη σχέση μεταξύ της σεξουαλικής διέγερσης, της πρόθεσης, και της συμπεριφοράς εντός του τομέα της σεξουαλικής επίθεσης. Οι μελέτες που χρησιμοποιούν τη στητική καταγραφή, έχουν βρει υλικό αντρών με φυσιολογική διέγερση σε βίαιο σεξουαλικό υλικό σε μη ποινικά δείγματα της κοινότητας σε ποσοστά έως και 14%. Ωστόσο, η σύνδεση μεταξύ φυσιολογικής διέγερσης και σεξουαλικών συμπεριφορών και στάσεων είναι δύσκολο να συνδεθούν. Σε εμπιστευτική έρευνα με ερωτηματολόγιο, το 51% των ανδρών φοιτητών ανέφεραν τουλάχιστον κάποια πρόθεση για βιασμό (τουλάχιστον δυο σε μια κλίμακα ένα εως πέντε) αν ήταν βέβαιοι ότι δεν θα πιάνονταν.
Έχει επισημανθεί επίσης η σημασία της αναγνώρισης των ατομικών διαφορών μεταξύ εκείνων που μπορεί να αντιδράσουν φυσιολογικά ή να αναγνωρίσουν τις καταναγκαστικές προθέσεις από εκείνους που έχουν εμπλακεί σε καταναγκαστικές πράξεις και τονίζεται ότι, αν και αυτοί που εκτελούν καταναγκαστικές συμπεριφορές φαντασιώνονται για παρόμοιες καταναγκαστικές πράξεις, αυτές οι φαντασιώσεις είναι κοινές μεταξύ των ανθρώπων που δεν έχουν ιστορικό ή κίνδυνο επίδοσης εγκληματικών συμπεριφορών. Φαίνεται, ότι το 31% των αντρών (της μελέτης) εγκρίνουν καταναγκαστικές φαντασιώσεις χωρίς κανένα αναφερόμενο ιστορικό ενέργειας πάνω τους.
Οι πηγές της σεξουαλικής διέγερσης, επίσης, φαίνεται να διαφέρουν μεταξύ αυτών που ενδίδουν σε καταναγκασμό σε σχέση με τις σαδομαζοχιστικές πρακτικές. Σε μια σειρά συναφών άρθρων, οι συγγραφείς προσπάθησαν να διευκρινίσουν τις πηγές διέγερσης για τις ομάδες με συμμετοχή σε καταναγκαστικές σεξουαλικές πρακτικές (δηλαδή, είχαν μια ιστορία του βιασμού) και σαδιστές, αντίστοιχα. Σε σύγκριση της διέγερσης σε μια ομάδα δραστών σεξουαλικών αδικημάτων με μη δράστες, χρησιμοποιόντας τη στυτική διέγερση, βρέθηκε ότι οι συμμετέχοντες με μια ιστορία σεξουαλικών καταναγκαστικών συμπεριφορών έδειξαν μεγαλύτερη φυσιολογική σεξουαλική διέγερση σε ιστορίες που περιέχουν στοιχεία μη συναίνεσης και όχι βίας ή σωματικής βλάβης. Εναλλακτικά, οι σαδιστές ήταν σημαντικά πιο διεγερμένοι στις ιστορίες που περιέχουν βία και τραυματισμό από αυτούς που έχουν αναφερθεί μόνο με ενδιαφέρον για σαδιστική δραστηριότητα, ή εκείνους σε μια σεξουαλικά κανονιστική ομάδα. Αυτές οι δύο μελέτες μαζί δείχνουν ότι όσοι έχουν καταδικαστεί για βιασμό εμφανίζονται να έχουν σεξουαλική διέγερση που συνδέονται με μη συγκατάθεση, σε αντίθεση με σαδιστές που έδειξαν αυξημένη διέγερση σε ιστορίες που περιέχουν βία και τραυματισμό.
Εν κατακλείδι, παρατηρούμε ότι στο πλαίσιο των φαντασιώσεων, οι εικόνες καταναγκαστικής σεξουαλικής συμπεριφοράς είναι κοινές, τόσο στα άτομα με καταναγκαστική και σαδομαζοχιστική σεξουαλικότητα, όσο και στον υπόλοιπο πληθυσμό. Έτσι το κλειδί για τη διάκριση σαδομαζοχιστικών και καταναγκαστικών πρακτικών, φαίνεται να δίνεται στη σημασία της “ανταλλαγής ενέργειας” μέσα σε μια συναινετική σχέση και τη συμμετοχή σε αμοιβαία συμφωνηθείσες συμπεριφορές για την αμοιβαία ευχαρίστηση.
