Ο Γιώργος Ζαμπέτας τραγουδούσε, έγραφε τραγούδια και έπαιζε μπουζούκι.

Έπαιζε μικρούς ρόλους σε ταινίες και ήταν η ψυχή και η χαρά της παρέας. Ο Γιώργος Ζαμπέτας παρεξηγήθηκε από πολλούς στην ζωή του, ως εμπορικός, ως εύκολος και ως υπερβολικά αθυρόστομος. Όμως οι περισσότεροι έκαναν λάθος. Γιατί μιλούσαμε για έναν από τους τελευταίους μάγκες του ελληνικού πενταγράμμου. Με την κανονική έννοια της λέξης.

Ο Γιώργος Ζαμπέτας γεννήθηκε στις 25 Ιανουαρίου του 1925 στην Αθήνα. Τα πρώτα μαθήματα στο μπουζούκι τα πήρε από τον κουρέα πατέρα του και από το 1950 άρχισε να εργάζεται επαγγελματικά σε λαϊκά κέντρα. Στη δισκογραφία μπήκε το 1953.

Στα 13 του χρόνια είχε την τύχη να κάνει μια γνωριμία που θα του αλλάξει την ζωή: ο Βασίλης Τσιτσάνης, υπήρξε δάσκαλος και τον επηρέασε σε όλη την καλλιτεχνική του σταδιοδρομία. Στα 15 του χρόνια μετακόμισε μαζί με την οικογένειά του στο αγαπημένο του Αιγάλεω.

Στην γειτονιά που αγάπησε όσο καμιά άλλη, στην γειτονιά που τον ανέδειξε και που ποτέ δεν ξέχασε. Πολύ αργότερα, σε μια περιοδεία του στην Βρετανία, της έδωσε το προσωνύμιο «Σίτι», όνομα που τo ακολουθεί μέχρι σήμερα.

Δυο χρόνια αργότερα, και ενώ η Ελλάδα μαστίζεται από την κατοχή των ναζί, ο Ζαμπέτας θα φτιάξει το πρώτο του συγκρότημα με το οποίο έκανε καντάδες στα κορίτσια.

Η δεκαετία του ’50 ήταν αυτή που τον ανέδειξε. Από το 1952 ξεκινάει την σύνθεση και ένα χρόνο αργότερα ηχογραφεί για πρώτη φορά. Το 1958 θα γράψει την τεράστια επιτυχία «Ήρθα κι απόψε στα σκαλοπάτια σου» και ένα χρόνο αργότερα το πασίγνωστο «Ο πιο καλός ο μαθητής

Το 1959 ο Μάνος Χατζιδάκις τον έκανε «σολίστ» στις συνθέσεις του. Τα επόμενα χρόνια, ο Γιώργος Ζαμπέτας «κέντησε» με τις ξεχωριστές πενιές του τις εισαγωγές και τα τραγούδια των Θεοδωράκη, Ξαρχάκου, Πλέσσα, Μαρκόπουλου, Μαρκέα, Καπνίση και πολλών άλλων συνθετών.

Έγραψε ακόμα τραγούδια με τους Πυθαγόρα, Καγιάντα, Πρετεντέρη, Παπαδόπουλο, Τζεφρώνη, Μπακογιάννη και Παπαγιαννοπούλου, ενώ συνεργάστηκε στενά με τον κορυφαίο στιχουργό Χαράλαμπο Βασιλειάδη – Τσάντα, τον ποιητή Δημήτρη Χριστοδούλου και τον Αλέκο Σακελλάριο.

Στο ενεργητικό του περιλαμβάνονται πάνω από 250 τραγούδια, τα περισσότερα από τα οποία έγιναν επιτυχίες, όπως Πατέρα κάτσε φρόνιμα, Ρωμιός αγάπησε Ρωμιά, Σταλιά-σταλιά, Τι σου ’κανα και μ’ εγκατέλειψες, Τι γλυκό να σ’ αγαπούν, Ο πενηντάρης, Μάλιστα κύριε, Ο πιο καλός ο μαθητής κ.ά.

Με τα τραγούδια του ανέδειξε μια ολόκληρη γενιά τραγουδιστών: Τόλης Βοσκόπουλος, Μαρινέλλα, Δημήτρης Μητροπάνος, Βίκυ Μοσχολιού, Σταμάτης Κόκοτας, Δούκισσα κ.α.

Πήρε μέρος σε αμέτρητες θεατρικές παραστάσεις και εμφανίστηκε σε πάρα πολλές ταινίες. Ο Γιώργος Ζαμπέτας ήταν ο μάγκας της παλαιάς κοπής, αθυρόστομος, με χιούμορ, έδινε τα πάντα για τους δικούς του και περιφρονούσε αυτούς που δεν άξιζαν.

Κάποτε σε μια ερώτηση δημοσιογράφου, όσον αφορά στην χρήση χασίς που συνηθιζόταν στους ρεμπέτες, απάντησε: «Αν έχω φουμάρει χασίσι; Λιβααααάδια». Στις αρχές του 1992, δεν ένιωθε καλά, η κατάστασή του επιδεινώθηκε, πονούσαν τα κόκκαλά του.

Μπήκε στο νοσοκομείο με τη διάγνωση του καρκίνου στα οστά σε προχωρημένη κατάσταση. Άφησε την τελευταία του πνοή από καρκίνο, στο νοσοκομείο «Σωτηρία», στις 10 Μαρτίου του 1992. Ήταν 67 ετών.

Τραγική ειρωνεία, την ίδια ημερομηνία (10 Μαρτίου) πέθανε και ο γιος του, Μιχάλης Ζαμπέτας, το 2008.