γράφει ο Παναγιώτης Γκουνίδης
Δασοπόνος (Διαχείριση Φυσικού Περιβάλλοντος)
www.gounidis.gr
Η Πυτιοκάμπη ή αλλιώς κάμπια των πεύκων είναι ένα από τα πλέον κοινά αλλά και βλαβερά είδη της χώρας μας. Είναι γνωστές σε πολλούς από εμάς από τις μεγάλες γραμμές που σχηματίζουν στους δρόμους.
Η Πυτιοκάμπη προκαλεί σοβαρά προβλήματα στα δέντρα αλλά και στους ανθρώπους .Προσβάλλει μαζικά τις βελόνες όλων των ειδών Πεύκης , ιδιαίτερα των νεαρών αλλά και των ενήλικων δένδρων που βρίσκονται σε φτωχά και υποβαθμισμένα εδάφη. Επηρεάζει αρνητικά την αισθητική εμφάνιση των πεύκων , μειώνει προσωρινά την ανάπτυξη τους και μπορεί να προκαλέσει ολική ξήρανση σε αδύναμα δέντρα.
Έχει διαπιστωθεί ότι κατά μέσο όρο οι κάμπιες προσβάλλουν περίπου το 30% ενός πευκοδάσους, οδηγώντας πολλές φορές στη νέκρωση δεκάδες δέντρα.
Η προσβολή ενός πεύκου αναγνωρίζεται από το λευκό κουκούλι που περιβάλλονται οι κάμπιες . Το χαρακτηριστικό αυτό κουκούλι είναι η φωλιά που προστατεύει τις κάμπιες το χειμώνα. Η προσβολή ξεκινάει Οκτώβριο – Νοέμβριο όπου οι νεαρές κάμπιες αρχίζουν να τρώνε τις βελόνες κατά την διάρκεια της νύχτας και φτιάχνουν τις λευκές φωλιές. Την περίοδο Μάρτιο – Απρίλιο αφήνουν την φωλιά τους και κατεβαίνουν στο χώμα για μεταμορφωθούν σε χρυσαλλίδες.
Σε κατοικημένες περιοχές και σε πάρκα, άλση προκαλεί μεγάλα προβλήματα στους ανθρώπους, δημιουργώντας το αίσθημα της φαγούρας στο δέρμα. Ο κόσμος πρέπει να αποφεύγει να αγγίζει της φωλιές και να κάθετε κάτω από αυτές διότι υπάρχει κίνδυνος να δημιουργηθούν δερματικά προβλήματα. Η αντιμετώπιση των εντόμων γίνεται με βιολογική καταπολέμηση με το βακτήριο Bacillus thurigiensis, ενώ ο πιο φιλικός στο περιβάλλον τρόπος είναι το κόψιμο και το κάψιμο της φωλιάς τους.
Ο Δήμος μας έχει έντονα προβλήματα από την προσβολή της Πυτιοκάμπης, στην Λεωφόρο Δεκελείας δύο πεύκα σχεδόν έχουν ξεραθεί και σε πάρα πολλά σημεία η προσβολή είναι έντονη και μεγάλη .
Ελπίζω μετά από αυτό το άρθρο να καταλάβουν την σημασία του προβλήματος και να επέμβουν αποτελεσματικότητα για την αντιμετώπιση του.
Κανένα δέντρο δεν μας περισσεύει , και είναι ανεπίτρεπτο να πεθαίνουν μπροστά στα μάτια μας και εμείς να σφυρίζουμε αδιάφοροι.
