Γράφει η Μαρία Αθανασιάδου
Ψυχολόγος
Η Απογοήτευση, η Ματαίωση είναι εχθροί στον συναισθηματικό μας κόσμο. Αν μπορούσαμε να τα εκλείψουμε ως συναισθήματα, θα γινόμασταν πολύ χαρούμενοι και θα απελευθερωνόμασταν. Πολλοί άνθρωποι, για να τα αποφύγουν, σταματούν να ελπίζουν, να προσδοκούν και να περιμένουν πράγματα από την ζωή τους. Αυτό, όμως, τους οδηγεί στην απομόνωση, στην αποστείρωση και η ζωή τους γίνεται επίπεδη. Αυτό θέλουμε; Να νεκρώσουμε τα πάντα γύρω μας, για να μην πονέσουμε κάποια στιγμή; Δεν είναι και αυτό λύση!
Εάν δεν θέλουμε να σταματήσουμε να κάνουμε όνειρα και να παλεύουμε στον αγώνα της ζωής, θα ήταν καλό να αποκτήσουμε «αντισώματα», τα οποία θα μας βοηθήσουν να αντιμετωπίζουμε την όποια απογοήτευση μας έρθει με λειτουργικό τρόπο, χωρίς να χάνουμε την γη κάτω από τα πόδια μας. Άλλωστε, ό,τι μας φοβίζει θα αποκτήσει διαστάσεις νάνου μπροστά μας, όταν το κοιτάξουμε κατάματα και δεν επιλέξουμε την λύση της φυγής από αυτό.
Τι μπορούμε να κάνουμε για να θωρακιστούμε απέναντι στην Απογοήτευση;
- Καταρχήν να την αποδεχθούμε ως κάτι αναμενόμενο: Δεν μπορούμε να την αποφύγουμε, όσο ζούμε μέσα στα πλαίσια της όποιας κοινωνίας. Σχετιζόμαστε με ανθρώπους, έχουμε ανάγκες τις οποίες και προσπαθούμε να καλύψουμε, εργαζόμαστε, έχουμε επιθυμίες, κ.ο.κ. Δεν γίνεται εκ των πραγμάτων όλα να μας πάνε βολικά και όπως τα θέλουμε. Ούτε μπορούμε να μπούμε μέσα σε μία γυάλα και να αποστασιοποιηθούμε από όλους και όλα. Η άρνηση ότι είναι αναπόφευκτη, μας απομακρύνει από την αντιμετώπιση της. Η εμφάνιση της δεν πρέπει να μας τρομοκρατεί ή να μας ξαφνιάζει.
- Να μην την λαμβάνουμε προσωπικά: Όταν αποτυγχάνουμε σε κάτι, είναι πολύ συνηθισμένο να το αποδίδουμε αποκλειστικά σε εμάς, στην ελλειματικότητα μας. Σκεφτόμαστε πως εμείς κάτι δεν κάναμε καλά, ότι εμείς δεν είμασταν αρκετοί/ές, εμείς κάναμε κάποιο λάθος. Που και αυτό να συμβαίνει, δεν είναι μέσα στο πρόγραμμα να μην τα κάνουμε όλα τέλεια; Επίσης, πολλά πράγματα όταν δεν πάνε καλά, δεν είναι απαραίτητο να οφείλεται σε εμάς τους ίδιους, αλλά είναι μέσα στην φύση της ζωής και πρέπει να το λαμβάνουμε ακριβώς με αυτόν τον τρόπο. Δεν είναι δυνατόν να ελέγχουμε τα πάντα, ούτε να επεβαίνουμε σε όλα.
- Να προσπαθούμε να έχουμε ρεαλιστικές προσδοκίες: Όταν βάζουμε πολύ υψηλούς στόχους, που ξεπερνούν τις παρούσες συνθήκες και δυνατότητες μας, τότε είναι αναμενόμενο και πολύ πιθανό να απογοητευόμαστε. Δεν σταματάμε να ονειρευόμαστε, αρκεί τα όνειρα μας να μην είναι «επιστημονικής φαντασίας». Μπορούμε να φτάσουμε σε υψηλούς στόχους, αφού πρώτα κατακτάμε τους μικρούς και πολύ κοντινούς μας.
- Να μην περιμένουμε πάντα αποδοχή και επιβεβαίωση: Μία μεγάλη αλλά σκληρή αλήθεια είναι ότι δεν μπορούμε να είμαστε αρεστοί και επιθυμητοί από όλους. Αυτό δεν σημαίνει, ότι δεν αξίζουμε, ότι υπολειπόμαστε σε κάτι. Αυτό σημαίνει, ότι οι άνθρωποι δεν κουμπώνουν όλοι μεταξύ τους, γιατί υπάρχει τεράστια διαφορετικότητα σε επίπεδο αναγκών και χαρακτήρων.
- Να αποφεύγουμε την υπερ-επένδυση: Όταν αγαπάμε και επιθυμούμε κάτι πολύ, πολλές φορές παρασυρόμαστε και επενδύουμε σχεδόν όλη μας την ζωή πάνω σε αυτό. Αυτό δεν είναι μία υπερβολή; Γίνεται όλη μας η ζωή να αποκλειστεί σε έναν άνθρωπο, σε μία δουλειά, σε μία κατάσταση; Είναι ο ενθουσιασμός, η έλλειψη και η ανάγκη μας να καλύψουμε κάποια κενά που μας κάνει να χάνουμε την επαφή μας με την πραγματικότητα. Δεν είναι κακό να δενόμαστε, αλλά πάντα πρέπει να έχουμε υπόψην μας, ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο στην ζωή. Τώρα το χαιρόμαστε, το απολαμβάνουμε. Δεν περιοριζόμαστε, όμως, μόνο σε αυτό.
- Να αποδεχθούμε την προοπτική του Τέλους: Κάτι που μας απογοητεύει αρκετά συχνά είναι, όταν «τελειώνουν» πράγματα στη ζωή μας. Μας απογοητεύει, όμως, μία συνθήκη που είναι αναπόφευκτη, όπως είναι και αυτή της «αρχής». Όταν ξεκινάμε κάτι, είναι πολύ φυσιολογικό να έχουμε πολύ χαρά και όρεξη. Κανένας δεν λέει να την χάσουμε, ούτε να αγχωνόμαστε κάθε μέρα μην μας φύγει. Πρέπει να απολαμβάνουμε το κάθε τι που διαθέτουμε, χωρίς να το θεωρούμε κτήμα μας. Είναι μέσα στο πρόγραμμα και τα ωραία κάποια στιγμή να τελειώσουν, γιατί θα δώσουν την σειρά τους στα επόμενα. Όταν το αντιληφθούμε με αυτόν τον τρόπο, θα επέλθει μέσα μας μεγάλη ανακούφιση, γιατί αυτή η ματιά δίνει προοπτική και όχι αποκλεισμό.
