Κάθε άνθρωπος κουβαλά μέσα του και την καλοσύνη και την κακία! Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί άνθρωποι. Κάθε σπόρος κρύβει και την «αλήθεια» του αντιθέτου του! Εκείνο που διαμορφώνει την προσωπικότητα και ξεχωρίζει τους ανθρώπους είναι ο χαρακτήρας. Το τι κρύβεται δηλαδή στον πυρήνα της ψυχής κάθε ατόμου. Όταν γνωρίζουμε λοιπόν έναν άντρα ή μια γυναίκα, είναι αδύνατον να γνωρίσουμε και τον χαρακτήρα του εις βάθος, βλέπουμε και κρίνουμε μόνο τα επιφαινόμενα. Αυτός, άλλωστε, είναι και ο λόγος που πολλές φορές ερωτευόμαστε, αγαπάμε, παντρευόμαστε, ζούμε με έναν άνθρωπο κάτω από την ίδια στέγη και έπειτα από καιρό ανακαύπτουμε ξαφνικά ότι μας ξεγέλασε, ότι ο χαρακτήρας του έκρυβε «σκιές».
Ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου διαμορφώνεται από κληρονομικές καταβολές, επιδράσεις του κοινωνικού περιβάλλοντος, αλλά και από τα βιώματά του. Η αγωγή, βέβαια, ως εκπαίδευση παίζει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα ενός ανθρώπου. Το σπουδαιότερο μέρος όμως του χαρακτήρα μας είναι ένα έργο που δημιουργούμε εμείς και μόνον εμείς. Όταν λοιπόν γνωρίζουμε κάποιον και μας συγκινεί γιατί τον αξιολογούμε θετικά (προβάλλει δηλαδή τα ευγενικά στοιχεία του εαυτού του), τον θαυμάζουμε, τότε λέμε ότι έχει προσωπικότητα, ακέραιο χαρακτήρα. Και βέβαια έχουμε αντιληφθεί την ηθική του διάσταση, το ηθικό περιεχόμενό του.
Αλλά τι τύποι χαρακτήρες υπάρχουν; Είναι πολλοί, είναι αλήθεια! Ωστόσο οι ειδικοί κατατάσσουν τους χαρακτήρες σε δύο βασικούς τύπους: τον εξωστρεφή και τον εσωστρεφή.
Ο εξωστρεφής στρέφεται μόνιμα προς τον εξωτερικό κόσμο, τον κοινωνικό, έχει την ανάγκη να βρίσκεται πάντα παρέα με τους άλλους, να εξομολογείται, να μοιράζεται, δεν αντέχει τη μοναξιά, τις ίδιες τις σκέψεις του, με αποτέλεσμα να αποξενώνεται από τον εαυτό του.
Ο εξωστρεφής ολοένα και απομακρύνεται από τον εαυτό του όταν βρεθεί σε δυσκολία, ζητά προστασία, σωτηρία από τους άλλους. Όλα τα περιμένει από αυτούς που συναναστρέφεται. Αυτοί έχουν υποχρέωση να αναλάβουν τις ευθύνες να τον φροντίσουν, στις δικές τους πλάτες μόνο μπορεί να ακουμπήσει. Οι εξωστρεφείς χαρακτήρες έχουν την τάση να εξομολογούνται τα πάντα στους άλλους, με την ελπίδα ότι έτσι θα… απελευθερωθούν. Ανακουφίζονται και μόνο όταν αισθάνονται ότι οι άλλοι τους ακούν, τους προσέχουν, τους γεμίζουν με την παρουσία τους.
Αντίθετα, ο εσωστρεφής τύπος στρέφεται πάντα προς τα μέσα, το εσωτερικό του κέλυφος, αυτή είναι η σταθερά του. Απορροφάται εντελώς από τα δικά του προβλήματα και τις σκέψεις του, βυθίζεται πλήρως στον εαυτό του, δεν τον απασχολεί ό,τι συμβαίνει γύρω του, οι άλλοι γι’ αυτόν είναι μόνο σκιές που κινούνται. Ο εσωστρεφής χαρακτήρας γοητεύεται από τον εσωτερικό του κόσμο και ασχολείται συνέχεια μ’ αυτόν, με αποτέλεσμα να χάνει την επαφή με το περιβάλλον, να μην έχει φίλους πλάι του, να αποφεύγει γενικότερα κάθε κοινωνική επαφή, με τίμημα να ζει απομονωμένος με τις φαντασιώσεις και τα όνειρά του σε έναν κόσμο χιμαιρικό…
