Νέα Φιλαδέλφεια, 18/09/2014
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Όταν οι ευχές δεν επαρκούν…
Μία εβδομάδα μετά την έναρξη του νέου σχολικού έτους και οι ευχές για … καλή χρονιά σε μαθητές και εκπαιδευτικούς μοιάζουν με λόγια κενά και ουτοπικά, αν αναλογιστούμε την ουσία της συνήθους ευχής κατά τη λαϊκή και εγκάρδια έκφραση σε σχέση με την ωμή πραγματικότητα.
Η υποχρηματοδότηση όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης, οι καταργήσεις και συγχωνεύσεις σχολείων, οι συμπτύξεις τμημάτων, η κατάργηση υποστηρικτικών εκπαιδευτικών υπηρεσιών και υποδομών, η αύξηση του ανώτατου αριθμού μαθητών ανά τμήμα από 25 σε 30, η αύξηση του ωραρίου και των καθηκόντων των εκπαιδευτικών, τα χιλιάδες οργανικά και λειτουργικά κενά, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας των εκπαιδευτικών, η οικονομική και εργασιακή τους εξαθλίωση συνθέτουν το τοπίο της υπό μαρασμό και απαξίωση βρισκόμενης «Δημόσιας Παιδείας». Παράλληλα, σχολεία χωρίς θέρμανση, πόρους για βασικό και τεχνικό εξοπλισμό και εποπτικά μέσα δεν αποτελούν πια εξαίρεση. Στο φόντο αυτών, παιδιά που υποσιτίζονται, που αντιμετωπίζουν προβλήματα βίας, εκφοβισμού, χαμηλών επιδόσεων και πρόωρης εγκατάλειψης του σχολείου, μια γενιά χωρίς προοπτικές και οράματα…
Στη Νέα Φιλαδέλφεια – Νέα Χαλκηδόνα, η οποία ανήκει ως προς το εκπαιδευτικό χωροταξικό στην Α΄ Αθήνας, παρατηρήθηκαν σε σχολεία Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης αυξημένες ελλείψεις ακόμα και σε βασικούς δασκάλους ΠΕ70 (πέραν των ειδικοτήτων). Παιδιά ακόμα και της Α΄ Δημοτικού, περιφερόμενα εδώ και μία εβδομάδα χωρίς δάσκαλο, δεν μπόρεσαν να κατανοήσουν τι είναι το «Δημοτικό Σχολείο» και να δώσουν τέλος στις αγωνίες, τους φόβους, τις ανασφάλειές τους. Σε σχολεία δε της Δευτεροβάθμιας παρουσιάζονται κενά ακόμα και σε ειδικότητες όπως τα μαθηματικά! Αντιθέτως, τα προηγμένα κράτη ετοιμάζουν τις τοποθετήσεις, τις μεταθέσεις και την όλη οργάνωσή τους με το κλείσιμο των σχολείων το καλοκαίρι και είναι όλα έτοιμα στη νέα σχολική χρονιά.
Σε αυτό το «μεταμοντέρνο» σκηνικό της Μνημονιακής Ελλάδας οι εμπορευόμενοι την ελπίδα των παιδιών μας προσβλέπουν σε αύξηση των κερδών τους στηριζόμενοι και στον συλλογικό ψυχαναγκασμό του ανταγωνιστικού συστήματος. Η ήδη διαμορφωμένη πραγματικότητα των έντονων κοινωνικών ανισοτήτων δυστυχώς παγιώνεται. Η «δημόσια δωρεάν παιδεία» μας αντικατοπτρίζει ακριβώς την ποιότητα της δημοκρατίας μας.
Οι μόνοι που απέμειναν ακόμα να διασώζουν την παιδεία μας από την κατάρρευση είναι οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς που στηρίζουν όσο μπορούν τις προσπάθειές τους. Είναι όμως πηγές ανεξάντλητες;
Ουσιαστική αλλαγή στην πολυπόθητη παιδεία που ονειρευόμαστε θα συντελεστεί μόνο μέσα από έναν ειλικρινή και ενδελεχή διάλογο μεταξύ πολιτείας–εκπαιδευτικών–μαθητών και γονέων, αύξηση των δαπανών για την Παιδεία και ακολούθως πράξεις μετά από σοβαρό σχεδιασμό και όχι πρόχειρες «μεταρρυθμίσεις». Τότε θα μπορούμε να προσμένουμε σε μια πραγματικά καλή σχολική χρονιά!!! Εμείς συνεχίζουμε να στηρίζουμε την εκπαιδευτική κοινότητα και να διεκδικούμε με την ελπίδα ότι κάποτε οι ολόθερμες ευχές μας για καλή πρόοδο θα πιάσουν τόπο!
Για το Δ.Σ.
Ο Πρόεδρος Η Γ. Γραμματέας
Τάσος Κωνσταντινίδης Έλενα Γούλα
