Τεράστια ερωτηματικά συγκεντρώνονταν πάνω από το κεφάλι μου και πάντα αναρωτιόμουν τι είναι το μεδούλι, δεν τόλμαγα να ρωτήσω γιατί δεν ήθελα να της χαλάσω την εικόνα ότι δεν την καταλάβαινα. Πάντα ήμουν σφουγγάρι, μάζευα αντιδράσεις, συμπεριφορές και λόγια. Μου άρεσε να είμαι κοντά σε ανθρώπους και πάντα είχα την περιέργεια να γνωρίσω και άλλους ανθρώπους να κάτσω κοντά τους, να μάθω να ακούσω, να τους καταλάβω και να αφουγκραστώ τις έγνοιες τους, τα προβλήματα τους , να γνωρίσω, να νιώσω την χαρά και την λύπη τους για να μάθω, να μάθω μεγαλώνοντας τι θα πει ζωή.
Μια αστείρευτη δίψα για ζωή, μια ενέργεια και έντονη επιθυμία να ζήσω και να ταξιδέψω σε όλο τον πλανήτη. Πάντα είχα την περιέργεια να μάθω πως ζει ο υπόλοιπος κόσμος, να δω τις δικές τους συνήθειες, νοοτροπίες, ήθη και έθιμα. Ποτέ μου δε σταμάτησα να ονειρεύομαι και να ταξιδεύω πραγματικά και μη. Ένα όμορφο συναίσθημα να ζεις σε ένα δικό σου πραγματικό κόσμο, που το μόνο που θες από την ίδια την ζωή να έχεις πάντα ζωγραφισμένο πάνω σου, αυτό, το μοναδικό στολίδι που κάθε άνθρωπος έχει, ένα ‘χαμόγελο’. Πόσο όμορφο είναι να θες να έχεις ισορροπίες και γαλήνη στην ζωή σου και τα δυσάρεστα να τα μεταμορφώνεις σε ευχάριστα, και ότι σε θλίβει και σε στεναχωρεί να έχεις αυτόν τον ιδιαίτερο τρόπο να τα μετατρέπεις σε κάτι πολύ όμορφο. Να χρησιμοποιείς τις δύσκολες στιγμές και εσύ απλά να τις διορθώνεις και να χτίζεις ένα καλύτερο αύριο. Το δικό σου αύριο και να ζεις και να απολαμβάνεις το μεδούλι της ζωής, όπως έλεγε χαρακτηριστικά η αγαπημένη γιαγιά.
Να ξέρεις πότε θα παραμείνεις σε μια κατάσταση, πότε θα χρειαστεί να μιλήσεις και πότε όχι. Δεν χρειάζονται λόγια, δε χρειάζονται εξηγήσεις, δε χρειάζονται αναλύσεις…είναι αυτό που νιώθεις και λειτουργείς και ζεις με βάση το συναίσθημα, αυτό που βγαίνει από μέσα σου, αυτό που σε γεμίζει, σου δίνει ενέργεια, χαρά, αυτό που σε κάνει να είσαι ζωντανός και ζεις την κάθε στιγμή. Σου δίνει απίστευτη αισιοδοξία και σιγουριά ότι όλα μπορείς να τα καταφέρεις και να φτάσεις τους στόχους σου. Δεν υπάρχει βιασύνη για να πετύχεις αυτό που θες, μόνο πίστη και να το νιώθεις. Να νιώθεις την στιγμή και να δίνεις επειδή το νιώθεις και όχι επειδή πρέπει. Δεν υποκλίνομαι στα κλισέ ‘Δούναι και λαβείν’, όχι, όχι…μεγάλωσα και έμαθα να δίνω γιατί νιώθω, λειτουργώ από συναίσθημα, ζω γιατί έχω αγάπη μέσα μου. Δίνω γιατί νιώθω, σκέφτομαι γιατί νιώθω και ποτέ δεν υπολόγισα αυτά που δόθηκαν γιατί δεν τα θυμάμαι. Να δίνεις και να ξεχνάς ότι έχεις δώσεις, δεν έχει νόημα και καμία οφειλή να αναφέρεσαι σε ότι έχεις δώσει, σε κάνει μικροπρεπή και η καρδιά δεν είναι ταμειακή μηχανή για να εκδώσει και την απόδειξη. Να είσαι ζωντανός, γεμάτος συναισθήματα, να είσαι αληθινός, να αγαπάς δυνατά και ας μην το καταλαβαίνουν οι υπόλοιποι για σένα. Δεν έχει ούτε αυτό σημασία, ο κόσμος δεν είναι ανοιχτόμυαλος, ζει γιατί πρέπει, δουλεύει γιατί πρέπει είναι βουτηγμένος σε μια ρουτίνα που το κατεστημένο του το έχει επιβάλει και έχει ξεχάσει την έννοια της ζωής. Τα προβλήματα του, και τις καθημερινές δυσκολίες του, τις μεγιστοποιεί σε ένα τραγικό βαθμό που ο ίδιος έχει χάσει το νόημα και έχει γίνει και ο ίδιος σαν αυτά, προβληματικός. Μάθε να ξεχωρίζεις τους ανθρώπους, τους προβληματικούς, τους μικροπρεπής, τους τοξικούς και όλους αυτούς που δίνουν από ‘πρέπει’ και στην κάθε σου κίνηση σε περιμένουν στην γωνία για να ασκήσουν κριτική. Αλήθεια; Ποιοι είναι αυτοί; Που θα ασκήσουν κριτική και για ποιο λόγο; Μόνο η ανώτερη δύναμη θα μας κρίνει όλους. Μην δέχεσαι την κριτική από κανέναν και αν ποτέ το έκανες αυτό, σίγουρα το έκανες γιατί ήθελες να μάθεις και να γνωρίσεις ένα διαφορετικό είδος ανθρώπου, αλλά πρόσεχε μην σου γίνει βίωμα και τρόπος ζωής γιατί τότε θα γίνεις κάτι που εσυ δεν είσαι. Για τους ανθρώπους που σου έδωσαν με την καρδιά τους, να ξέρεις ότι δεν θα σταματήσουν να δίνουν και θα είναι πάντα δίπλα σου ακόμα και τις στιγμές που μια ανούσια αιτία, σας απομάκρυνε. Θα είναι πάντα εκεί, κοντά σου από μακριά και θα περιμένουν να περάσει αυτή η δύσκολη στιγμή, να ξεθωριάσει στον χρόνο και θα επανέλθουν για να συνεχίσουν να σου δίνουν γιατί σε αγαπάνε πραγματικά και δεν σταμάτησαν ποτέ να σε αποδέχονται όπως είσαι.
‘Μεδούλι’, μια έννοια τόσο μεγάλη τελικά που δημιουργείται από όμορφες στιγμές, με πολύ δόση γέλιου, χαράς, ευτυχίας, λύπης, πόνου και όλα αυτά που καθημερινά έρχονται και φεύγουν για να μας μάθουν να ζούμε!!! Να ζούμε έντονα, με αγάπη και συναίσθημα για όλα αυτά που ξεκινούν και τελειώνουν κάθε μέρα…
