fbpx
11.2 C
Nea Chalkidona
Σάββατο, 14/12/2024

    Χαρμανι καφε, ένα καφέ με χαρακτήρα, coming soon

    Στεκόταν μπροστά μου και τον κοίταζα. Είχε μια αθωότητα στο βλέμμα του και μου απεύθυνε το λόγο.

    • Τι έχεις σκεφτεί να κάνεις;

    Δείλιασα στην αρχή να του απαντήσω, γιατί μπροστά του ένιωθα «φτωχή» από ιδέες. Δεν ήξερα τι να του πω. Ήταν κι αυτό το συναίσθημα της ντροπής, που για πολλά χρόνια υπήρξα καλλιτέχνης. Όχι, όμως, αντικρίζοντας τον Billy Gee. Απάντησα, κι η ιδέα μου ήταν, όντως κλασσική, καθόλου ιδιαίτερη. Ευγενικός και γλυκός στις απαντήσεις του, μου είπε, πως αν θέλω να κάνει αυτό που είχα στο μυαλό μου δε θα είχε το αποτέλεσμα που φαντάζομαι. Ως δια μαγείας, με γύρισε πίσω. Στις εποχές που δημιουργούσα, ακατάπαυστα κοσμήματα και διάφορα γυναικεία αξεσουάρ. Θυμήθηκα το συναίσθημα να περιορίζεις τη φαντασία του καλλιτέχνη και να επιθυμείς να βγει αυτό που εσύ έχεις στο δικό σου μυαλό. Μας πώς να γίνει κάτι τέτοιο; Αφού, ούτε εσύ είσαι στο δικό του μυαλό, ούτε αυτός σε σένα. Ναι, θαυμάζεις τα έργα του, αλλά δεν κατανοείς ότι η φαντασία δεν έχει όρια. Στιγμιαία, ένιωσα πολλά και κατάλαβα. Του ζήτησα συγνώμη και ελαφρώς μου χαμογέλασε.

    • Για ποιο πράγμα ζητάς συγνώμη;
    • Για το εμφανές. Δεν μπορώ να σε περιορίσω, αλλά ούτε υπό πίεση να σε βάλω να κάνεις κάτι που εσύ αλλιώς αντιλαμβάνεσαι το ερέθισμα της δημιουργίας.

    Εκεί, επάνω συμφώνησε και μου εξιστόρησε μια δικιά του στιγμή σε μια παρόμοια κατάσταση. Ναι, το είχα καταλάβει αυτό, αλλά ποιο πολύ το είχα νιώσει. Θυμάμαι που η κουβέντα μας, έληξε με τη λαϊκή μου φράση:

    • Παίξε μπάλα, σου έχω εμπιστοσύνη.

    Μιλήσαμε ελάχιστες φορές μέχρι το έργο να γίνει εικόνα. Παραδέχτηκε πως ήμουν εύκολη στην επιλογή μου. Αυτό ήταν, άλλωστε και το ζητούμενο μου. Να νιώσει την ελευθερία και την έκφραση της δημιουργικότητας του, από αυτό το νέο καφέ. Αυτό ήταν η αρχή για την επιρροή.

    Στο τηλέφωνο μου εξήγησε την ιδέα του. Ένα σουρεαλ ρομπότ με χαρακτήρα, ταυτότητα και συναίσθημα. Θα μου πεις, πως γίνεται μια μηχανή να νιώθει. Θα σου πω, πως γίνεται γιατί και εσύ στη διάρκεια της ημέρας αλλά και κάθε μέρα λειτουργείς μηχανικά. Ένας μπαρίστας πχ την ημέρα είναι υποχρεωμένος, να φτιάχνει πολλούς καφέδες και σχετικά ροφήματα. Σκέψου, ότι η ποσότητα των καφέδων αγγίζει και τριψήφιο νούμερο. Όμως, εδώ είναι το θέμα. Αν κάτι σου αρέσει, σε γεμίζει και σε ικανοποιεί, είναι μια βόλεψη. Μια συνήθεια με επαναλαμβανόμενο χαρακτήρα. Ναι, ακριβώς, χαρακτήρα. Μόνο η παρουσία σου, στο συγκεκριμένο καφέ δε χρειάζεται να προσφωνείς κάθε φορά την προτίμηση σου. Ο μπαρίστας, αυτομάτως έχει καταλάβει τι θες κι είναι ήδη εκεί το πλαστικό ποτήρι να σε περιμένει. Αναπτύσσεται μια σχέση, απλή, ανθρώπινη που εξελίσσεται στο χρόνο. Εκτίμηση και σεβασμός.

    Όσο, ο Billy Gee μου αιτιολογούσε το δικό του brainstorming, αυθόρμητα με είχε ταξιδέψει στο δικό μου καθημερινό κόσμο. Συμφώνησα μαζί του για την ιδέα του, αλλά σκέφτηκα πως σαν φυσιολογικός άνθρωπος, αν δεν πιω καφέ δεν μπορώ να λειτουργήσω. Τα λεπτά που σου παίρνει κάθε πρωί να μετατοπίσεις το σώμα σου, που είναι σε καταστολή, αρκούν για να καταλάβεις ότι συμβαίνει αυτό που λέμε «κοιμάμαι όρθιος». Κάπως έτσι είναι αυτό. Η πρώτη γουλιά, είναι αυτή που απλά θα σου ζεστάνει το φάρυγγα κι η επόμενη που θα ρέει πλέον στις φλέβες σου. Έπειτα ακολουθεί και ο δεύτερος καφές κατά τη διάρκεια της ημέρας. Ίσως και περισσότεροι, ανάλογα τις συνήθειες του καθενός μας.

    Πράγματι ο Billy Gee το είχε θέσει πολύ σωστά. Με ιντρίγκαρε, αρκετά ο τρόπος σκέψης του και τα έργα του με καθήλωσαν από την πρώτη στιγμή που τα αντίκρισα. Ήταν γεγονός, πως, είναι ιεροσυλία να επιβάλεις σε ένα καλλιτέχνη τα δικά σου θέλω. Μπορείς, να του δώσεις ιδέες και σκέψεις, αλλά όχι, όμως, να καθορίσεις αυτό που εκείνος θα δημιουργήσει.  Δεν έχει νόημα, να έχεις την απαιτήσει, από έναν δημιουργό του χώρου να παρουσιάσει το καλλιτέχνημα του αν δεν τον αφήσεις ελεύθερο να εκφραστεί. Είναι έκφραση συναισθημάτων και φαντασίας. Να έχεις εμπιστοσύνη στον καλλιτέχνη και αν δεν έχεις, καλύτερα να επιλέξεις μια άλλη περίπτωση για τον χώρο σου. Μην το κάνεις καθόλου.

    Εν τέλει, ήταν τιμή μου, που συνεργάστηκα μαζί του και είχα την τύχη να τον γνωρίσω και να επιμεληθεί το δικό μου καφέ. Τα έργα του, βροντοφωνάζουν σε κάθε γωνιά της Αθήνας και πολύ περισσότερο αυτά που είναι υπό κατασκευή – under construction.

    Δηλώνω θαυμάστρια του κι εύχομαι να μη σταματήσει να εκπλήσσει τον κόσμο με το ταλέντο του. Είναι Καλλιτέχνης και σίγουρα έχει να δώσει πολλά!!!

    Alexandra Tsotsou

    Columnist and Owner Xarmani Coffee & Snack

    Αλεξάνδρα Τσότσου
    Αλεξάνδρα Τσότσουhttp://e-stardust.gr/
    Η Τσότσου Αλεξάνδρα σπούδασε Marketing σε Βρετανικό Πανεπιστήμιο και στη συνέχεια μυήθηκε στο κόσμο του ‘αξεσουάρ’. Είχε έντονη την επιθυμία να δημιουργήσει το δικό της ‘παιδί’ και το πραγματοποίησε το 2010 με το Stardust Accessories, ένα είδος shop in shop, όπου πλέον η ίδια δίνει τον δικό της αγώνα, να φέρει την επανάσταση του χειροποίητου προϊόντος στην αγορά.

    ΑΦΗΣΤΕ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ

    εισάγετε το σχόλιό σας!
    παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

    Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.

    Σχετικά άρθρα