fbpx
22.9 C
Nea Chalkidona
Κυριακή, 06/10/2024

    Τόσος δυναμισμός πια, που να χωρέσει;

    Πόσο γραφικό είναι στις μέρες μας να ακούς για δυναμισμό; Πως γίνεται και ο κόσμος έχει εξελιχθεί να ‘παράγει’ τόσο δυναμισμό;

    Πως είναι δυνατόν, τόσος δυναμισμός να χωρέσει στις μέρες μας;

    Που είναι η υπερηφάνεια σε αυτόν τον δυναμισμό, κάλλιστα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ‘κατάντια’ αλλά θα ακουστεί άκομψο και απλά ο ιδανικός τίτλος σε αυτή την περίπτωση είναι η εξαναγκασμένη επιλογή, ή αλλιώς ‘επιβίωση’.

    Η λέξη και η έννοια δυναμισμός αρμόζει στην προηγούμενη γενιά. Η γενιά των γονιών μας, που πάλεψαν να μας αναθρέψουν με τα λιγοστά, χωρίς την τεχνολογία, χωρίς την εξέλιξη της ιατρικής επιστήμης, χωρίς την περιττή πολυτέλεια, και όλο αυτό το εικονικό πρότυπο που προβάλλεται στα social media. Γίναμε άνθρωποι και είδαμε πως οι γονείς μας, είχαν τόσο δυναμισμό και διατήρησαν μια οικογένεια μέχρι το τέρμα. Σπάνιο φαινόμενο στις μέρες μας οι μακροχρόνιες σχέσεις, αντιθέτως, τα διαζύγια έχουν ανθίσει και τα παιδιά από χωρισμένους γονείς είναι πολλά και είναι πλέον μια συνηθισμένη εικόνα. Εμείς από την άλλη πλευρά υπερηφανευόμαστε για τον δυναμισμό του κάθε ανθρώπου, που τόλμησε και έφυγε από μια νοσηρή σχέση, γάμο και οτιδήποτε αυτό δεν ήταν υγιές. Όμως ξεχνάμε το βασικό ότι αυτοί οι άνθρωποι, η προηγούμενη γενιά, ήξερε να δίνει τον δικό της αγώνα, να παλεύει, να συμβιβάζεται, να υποχωρεί, για να βρει την χρυσή τομή και να μπορέσει να έχει μια κοινή, γαλήνια ζωή με τον άνθρωπο της. Έναν άνθρωπο που τις περισσότερες φορές δεν ήταν από δική τους επιλογή και όμως συνυπήρξαν μαζί και αντιμετώπισαν όλες τις δυσκολίες της καθημερινότητας. Γεράσανε μαζί και στο τέλος αγαπηθήκανε όσο τίποτε άλλο. Ο ένας έγινε απαραίτητος στον άλλον, και οι δυο μαζί πορεύτηκαν στα εύκολα και στα δύσκολα για να χωριστούν από τον θάνατο.

    Δεν συνηθίζεται στις μέρες μας η έννοια ‘να γεράσουμε μαζί’, δεν φτάνουν οι σχέσεις ως εκεί, είναι ένα είδος προς εξαφάνιση. Ο εγωισμός, τα πρέπει και η οικονομική ανεξαρτησία μας έχουν δηλητηριάσει και έχουμε χωριστεί σε δυο ομάδες, θηλέων και αρρένων. Θλιβερό, αλλά είναι η πραγματικότητα που ζούμε και παράγουμε στο κοινωνικό μας σύστημα. Δεν ξέρουμε να αγαπάμε, δεν ξέρουμε να δίνουμε χρόνο στον άλλον, να έχουμε κατανόηση και υπομονή στις δυσκολίες. Έχουμε μάθει, να είμαστε αντιδραστικοί, αγενείς και με την πρώτη δυσκολία να γινόμαστε φυγόπονοι. Δεν ξέρουμε τι θα πει διεκδίκηση, απλά ξέρουμε να έχουμε απαιτήσεις και εγωισμούς. Ας τα αφήσουμε στην άκρη και ας κατεβάσουμε το ‘volume’ του εγώ μας και ας αντιμετωπίσουμε τον άνθρωπο μας, όπως θα αντιμετωπίζαμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Εφόσον όλο αυτό το παρασκήνιο εμπλέκει το ίδιο μας το ‘εγώ’ ας κατανοήσουμε ότι και ο άλλος δεν είναι εχθρός μας, δεν του ήρθε η φαεινή ιδέα ένα πρωί να ζήσει μαζί μας και μετά ήρθαν και τα προβλήματα μαζί. Ας κατανοήσουμε, ότι έχει τις ίδιες ανάγκες με εμάς και ας ρίξουμε και αυτό το ευλογημένο νερό στο κρασί μας και ας το παλέψουμε μέχρι τα άκρα για να έχουμε ένα επιθυμητό αποτέλεσμα. Δεν αναφερόμαστε στις εξαιρέσεις, πάντα θα υπάρχουν, αλλά ας κοιτάξουμε βαθύτερα τους λόγους που επιλέξαμε και αποφασίσαμε να συμπορευτούμε με αυτόν τον άνθρωπο και ας δώσουμε την ευκαιρία στον εαυτό μας και συνάμα στον ίδιο. Ας αλλάξουμε σκεπτικό, ας γίνουμε πιο αποδεκτοί στις καταστάσεις που βιώνουμε στην ρουτίνα μας και ας καταλάβουμε, πως όπως αυτές οι εναλλαγές στην καθημερινότητα μας, μας επηρεάζουν, επηρεάζουν και εκείνους. Είναι απλά τα πράγματα, δεν χρειάζεται να τα κάνουμε πολύπλοκα γιατί μας αρέσει να ‘κλαιγόμαστε’ για όλα αυτά που μας έχουν συμβεί. Είμαστε άξιοι της μοίρας μας και άκρως υπεύθυνοι των πράξεων μας!

    Εν τέλει δεν γίνεται, δεν είναι εφικτό, να είμαι υπερήφανη για την δική μου γενιά, αλλά είμαι υπερήφανη για την προηγούμενη γενιά. Μια γενιά που έζησε μια άλλη ζωή, με ποιότητα, με συντροφικότητα και ανιδιοτελή αγάπη. Στο χέρι μας είναι να το επαναφέρουμε, στο χέρι μας είναι να χτίσουμε ένα πιο όμορφο αύριο. Το χρωστάμε στα παιδιά μας, σε αυτά που μεγαλώνουν στο πρότυπο των χωρισμένων και δεν έχουν γευτεί την ενοποίηση και την οικογενειακή αγάπη γιατί ο εγωισμός μας – ως συνήθως- μας έφερε ως εδώ. Ας φροντίσουμε γι’ αυτές τις ψυχές να μεγαλώσουν σωστά και να έχουν την επιθυμία για μια σωστή και υγιές εξέλιξη στην ζωή τους!!!

    Αλεξάνδρα Τσότσου
    Αλεξάνδρα Τσότσουhttp://e-stardust.gr/
    Η Τσότσου Αλεξάνδρα σπούδασε Marketing σε Βρετανικό Πανεπιστήμιο και στη συνέχεια μυήθηκε στο κόσμο του ‘αξεσουάρ’. Είχε έντονη την επιθυμία να δημιουργήσει το δικό της ‘παιδί’ και το πραγματοποίησε το 2010 με το Stardust Accessories, ένα είδος shop in shop, όπου πλέον η ίδια δίνει τον δικό της αγώνα, να φέρει την επανάσταση του χειροποίητου προϊόντος στην αγορά.

    ΑΦΗΣΤΕ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ

    εισάγετε το σχόλιό σας!
    παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

    Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.

    Σχετικά άρθρα